De uitslagen en podiumfoto’s zijn al gedeeld. Maar hier nog een uitgebreider verslag van de mooie wielerdag aan het Ouderkerkse strand.

Ouderkerker Cross: een klassieker
Het wordt saai, maar opnieuw was de Ouderkerker Cross een unieke cross. Het lange en afwisselende parcours met de zware zandpassages, de grasstroken, de rotonde, de balken, de dijkjes en taludjes, het draaien en keren op de parkeerplaats en de beklimmingen van de dijk, én niet te vergeten: de loopstart op het strand. Daarnaast nog veel wind, een zonnetje en een enkel buitje (regenboog!). Sinds 2010 op de kalender.

Voor WV De Amstel altijd succesvol.  Nu ook, want in vier van de zeven categorieën was er een Amstelzege en er waren in totaal zeven Amstelpodiumplaatsen.
Los daarvan: het organiseren van zo’n cross is altijd een flinke klus, maar gelukkig zijn er genoeg vrijwilligers die de boel op de dag zelf draaiende houden. De op- en afbouwploegen (op zaterdag en zondag), de jury, de EHBO’ers, de parcoursbewakers (vele linten moeten toch nog wel eens hersteld worden) en de verkeersregelaars. Zonder hen kan dit allemaal niet plaatsvinden. Daarnaast moeten er vergunningen worden aangevraagd en moet alles aan de eisen voldoen. Maar met de mooie locatie in de horeca van AandePlas is het altijd goed  toeven. Ook al er een buitje valt.

Jeugd knalt door het zand
De dag begon met de Jeugd A, B en C met respectievelijk Samuel Vulsma (Olympia), Vera Hoogenboom (Noordbikers) en Grigori Ivakhov (Amstel) op het hoogste treetje. In de jongste categorie reed Koen Verspuij naar een keurige zesde plaats. In de B ging Briek Pelgrim sterk door het zand en werd hij knap tweede, maar de winnares was een stuk sterker. Torben Flint was ook in goede doen en zat ook in de top-10 (7e) van het grote startveld in de B.
Grigori wist in de C zijn concurrenten op meer dan een minuut te rijden. Overmacht heet dat. Clubgenoten Isaac Caderius (5e), Judah Gunnink (6e) en Arnau Egberts (8e)  zaten ook goed in de top-10. Isaac is overigens de leider in het ACC klassement.

Broer Nikolai pakte een tweede zege voor de Ivakhovjes door na een zware strijd Mike Jonkheer (Noordbikers) voor te blijven in de Nieuwelingen-klasse. Ook daar een mooi startveld waarin voor elke meter geknokt werd. Quinten de Jong startte sterk, maar had een wat mindere tweede fase van de cross: 8e. Davin Huisjes werd 12e, net voor Gijs Dijstelbloem (13e); Max Baars werd 18e.
In de Dames-klasse ook een Amstel-zege, en wel voor Jente Koops. Het was lang spannend of Jente, die furieus van start ging, haar achtervolgsters Roxanne Takken, Alieke Hoogenboom en Renée van Hout voor kon blijven. Maar met name op de zandstroken leek zij haar  winst te pakken. Daardoor kon ze Hoogenboom (2e) en Renée (3e) uiteindelijk ruim voorblijven. Roxanne werd 4e, Maxime Takken 6e, Ingeborg Kers knap 8e en Rosan Koper 10e.

45+ en 45-: genoeg ervaring aan de start
Een enorm startveld van ruim 80 man stond aan de start bij de 45+. Ze werden opgeroepen door Vera, de echtgenote van de in het voorjaar overleden Willard Gerritsen. Eén van de grondleggers van de ACC. Een mooi eerbetoon.
Daarna ging het in gestrekte draf van start. Michael Breedt had zaterdag al enkele “Breedt-bochtjes” gestoken en daar leek hij goed van de profiteren. Hij had ook nog eens de jury mee, want de koers werd beperkt tot slechts vier ronden (nét geen 40 minuten). John Behrens was daar waarschijnlijk minder tevreden over, want in de laatste ronde kwam hij nog tot 50 meter. Maar moest genoegen nemen met plek twee. Arjan Rebel (DTS) deed het als klassementsleider weer heel goed: hij werd 3e. Hij hield Sander Boerkamp (4e) van het lijf.  In de top-10 verder nog de verrassend sterke Jan van Herwijnen. Dit jaar nog niet zo van voren: 7e. Jan Dijstelbloem mountainbikete zich naar de 9e plaats. Dit jaar blijft de traditionele 20 minuten-instorting bij Jan uit. Pierre Deen leek ook even naar een top 5 of daaromtrent te rijden, maar zijn fietsenmaker had zijn banden er niet goed opgelegd.

De slotkoers is altijd het hoofdprogramma en dat ging ook weer om de “Grote Prijs Wim Jansen”, naar de 2 jaar geleden overleden Ouderkerkse grondlegger van de cross. Ook de 45-min meldde zich bij de streep in het zand.
Dat gaf weer een mooi gezicht en na de eerste schermutselingen kwam Victor Broex, vóór MM aan bij de balken, met daar vlak achter Thomas Monkelbaan en Samuel Gunnink. Na de eerste lange zandpassages nam Michiel de kop en schoof Thomas nog even heel dicht naar Michiel toe. Samuel moest in ronde drie de rol lossen en Victor toen ook: het zou tussen Thomas en Michiel gaan. Maar MM wist het kleine gaatje steeds iets verder uit te bouwen tot uiteindelijk een kleine 100 meter.  Winst voor Michiel, met de sterke Thomas op 2 en Victor (14e podiumplaats in de Ouderkerker Cross) op 3. Samuel werd vierde.
In het niemandsland daarachter was Koos Jeroen Kers best of the rest. Op ruime achterstand daarachter was het een mooie strijd om de zesde plaats waarin o.a. Hugo Voogd, Stephan Scherpenisse (8e) en klassementsleider Phaeroun Chaillou (7e) betrokken waren. Hugo kreeg uiteindelijk pech en werd nog wel 11e.
Zo eindigde weer een mooie Ouderkerker Cross. Volgend jaar op zondag 16 november 2025 (met potlood al te noteren), de 15e editie!

Foto’s van Dick

Morgen een uitgebreider verslag van deze alwéér prachtige editie van de Ouderkerker Cross. Een cross met mooie luchten, veel zon, een enkel buitje en een parcours dat alles in zich had. Michiel Mouris was de winnaar van het afsluitende nummer.

Alle uitslagen staan op Mylaps staat hier. en op www.amscrosscomp.nl

Foto links etc volgen nog. Hier de winnaars van de bloemen en een korte impressie.

Twee thema avonden voor sportverenigingen: sociale veiligheid en passend sporten 

Misschien wel het laatste relatief droge weekend voor de crossers. De nattigheid zal hoe dan ook een keer gaan toeslaan. Voorlopig scheelt het een pak materiaal- en wasuren. Zondag streek de ACC neer in de Haarlemmermeerpolder, Zwanenburg, beneden zeeniveau. Elders op hoger gelegen gebieden is er ook stevig gecrosst afgelopen weekend door onze leden, met winst.

Het parcours van de Bataaf heeft de naam heel snel heel modderig te zijn. Gezien de ligging is dat ook niet onlogisch. Sommige renners kozen er in het verleden wel eens voor om deze wedstrijd over te slaan. Dit jaar was dat niet nodig (sowieso niet), het clubrondje lag er snel en grotendeels droog bij. Op een zompig ploeterig stukje na dan. Ook de ‘ijsbaan’ lag er snel bij, met daarop de uitgeklede carrousel (vier links-rechts-lussen achter elkaar – best lastig) die hoogstens voor wat temporisering zorgde. Nieuw, jawel, nieuw was de start. Om niet met tien man breed op de eerste single track af te stormen met alle gevolgen van dien, was de start flink naar voren gehaald en was het opstellen tussen hekken en pylonnen, max 4 man breed. Het werkte zo waar.

Jeugd

Geen podium voor de A, Kees Vermeulen op vier, Koen Verspuij op zeven. De B-Jeugd miste ook de aansluiting met de allervoorsten. Niettemin Torben Flint op zes, Julien Kroder op acht, en Tawan Ramtaisong op twaalf. Grigori Ivakhov weer eens podium, mooi op drie bij de C-Jeugd. Isaac Caderius van Veen zien we terug op zes. Verder nog Judah Gunnink en Marcus Lammers.

Nieuwelingen

Quinten de Jong eerste Amstelrenner op vijf. Hij rijdt ook geregeld landelijk, de ervaring is er. Vanaf plek twaalf Max Baars, Davin Huisjes en Gijs Dijstelbloem.

Dames

Weinig Amstelblauw te bekennen in deze groep. Alle druk op de schouders van Renée van Hout, die weer terugkeerde in wedstrijdverband op de crosser. Helaas voor haar het ongeluk dat de derailleur in de crashmodus schoot en ook bleef. Toch nog een vijfde plaats voor haar.

45+

Wat minder dominantie in de top tien van de AmstelMasters hier, in vergelijking met voorgaande jaren. Wel een uitstekende eerste plaats van Michael Breedt. Tot in de laatste ronde (van de negen!) bleef de top vier bij elkaar. Heel slim en ongemerkt wist Michael zich daarin te sparen. Tot het afdraaien van het ijsbaanveld. Met een hele lange sprint versloeg hij Bob Jonkheer en Roy Band. Verder Jan Dijstelbloem mooi op negen, en Pierre Deen net daarbuiten op elf.

45-

Hoog niveau weer hier met veel landelijke rijders. Phearoun Chaillou (leider in het klassement) was goed weg, kon de top niet bijhouden, wel knap vijfde. Hugo Voogd op negen.

Alle namen en uitslagen, en  ook foto’s via: https://amscrosscomp.nl/

Foto door Dick Visser: https://dickvisser.nl/photos/acc/2024/04

Rucphen, zaterdag

Voor wie niet minder dan een uur wil reizen, is de internationale cross van Rucphen te ver. Toch is het de moeite waard om het wel te doen. Een uitstekend verzorgde wedstrijd met alle allure en ‘proceduretjes’ die bij een UCI-cross horen. Lekker compact parcours rondom een atletiekbaan. Volop draaien  en keren, ontelbare bochtjes en heuveltjes, een trap, een schuine kant, zandbak, wasbord en de befaamde carrousel. Een brede start op het asfalt gevolgd door goed lopende eerste bochten, zorgde voor een razendsnel begin, dat eerlijk gezegd ook zo bleef want het was droog.

Bij de Masters reed Jan van Herwijnen voor wat het waard was. Buiten de punten, wel een goed gevoel zoals we dat zeggen. Junior Phearoun Chaillou startte onder zijn Franse nationaliteit, een prima 34e plaats. Demi Könst bij de Vrouwen wel bij de eerste dertig, prima plek 28. Thomas Landman was goed op dreef bij de Elite/belofte met plek 42.

Vamberg Cross

Hoog en droog in Drenthe was de internationale Vamberg cross. Met ongetwijfeld heel veel hoogteverschil. Jente Koops uitstekende vierde plaats bij de Junioren dames.

Winst voor Maxime Takken bij de Nieuwelingen! Die is heel goed op dreef dit seizoen. Oudere zus Roxanne bij de top tien van Vrouwen U19 Belofte , knap negende.

De volgende rit van de ACC is de Ouderkerker Cross! Editie 14. Na 13 eerdere edities heeft deze cross een indrukwekkend mooie erelijst opgebouwd. Wie hebben er allemaal een overwinning op hun naam?

erelijst veldrit Ouderkerk tm2023

Zoek je favoriet in de erelijst. Dylan Groenewegen heeft maar liefst 7 keer een zege geboekt. Victor Broex 5, Ron Vroom 4, en Marcel Witte,  Niek Voogt, én de winnaar van vorig jaar, Wessel Mouris, deden het drie keer.
Meer info over de Ouderkerker Cross, de komende dagen op deze site.

Zaterdagmiddag werd in een goed gevuld clubhuis afscheid genomen van wieler(weg)seizoen 2024. En ook dit jaar met huldigingen van onze renners met prestaties op topniveau. De gebroeders Mouris pakten weer de belangrijkste prijzen, maar er was ook een formele bestuurswissel.

Voorafgaand aan de pizza, borrel, huldigingen en prijzen was er nog ruimte voor een heuse koppeltijdrit. Het was gelukkig nog enigszins droog en er kon nog even lekker gescheurd worden. Sommige ouders met hun kinderen (sommigen heel jong – dat wordt nog wat) en ook gewoon snelle coureurs. Winnaars van de dag waren Jesse den Otter met Quinten de Jong, vóór Marike Veldhuis met Jan Hummelink en vader en zoon Ruizendaal.

Huldigingen en prijzen
Vanaf 17.00 was er dan ruimte voor het terugkijken en waarderen van de prestaties van het afgelopen jaar. Onder het genot van lekkere verse pizza’s en een drankje (en tiramisu toe) werd er teruggekeken op een mooi jaar met wéér een aantal topprestaties van onze leden. En ook al zien we sommigen van hen niet vaak meer op de club….het blijven onze renners. Dus als Riejanne Markus weer een topkoers wint (w.o. NK Tijdrijden) en Dylan Groenewegen die in de Tour wint  in zijn rood-wit-blauw.  Denk ook aan Amber Kraak die een WT-etappe wint, of Enzo Leijnse die de Vuelta rijdt, of Femke Markus die de Volta Limburg wint. Maar ook Ingeborg Kers (NK Masters vrouwen), Niek Voogt (winst in China), en Koos Jeroen Kers (3e op WK Gravel Masters) werden in het zonnetje gezet. Dus dan zijn we van De Amstel altijd (extra) trots.

René Markus had namens de Supportersvereniging voor alle winnaars van koersen een envelopje klaar. Voor winnaars van NK, EK, WK én de Ronde van Nes (!) waren die enveloppen extra dik. Met de van hem bekende flair werden ook alle podiumrijders even in het zonnetje gezet.
Daarnaast wordt er elk jaar een Renner van het Jaar verkozen. Dit jaar is die eer voor Wessel Mouris. Zijn eerste plaats op het NK Tijdrijden, de bronzen medaille op het EK, én de winst in Frankfurt op 1 mei zijn de belangrijkste van zijn mooie uitslagen. Genoeg om dit jaar te worden verkozen en zich in een illuster rijtje te scharen (waaronder ooit vader Ben).

Voor de Jongere van het Jaar kon er maar één de winst pakken. Dat is Michiel Mouris die én het NK Tijdrijden én het EK – Tijdrijden op zijn palmares bijschreef (naast nog vier andere overwinningen op de weg). Met zijn buitengewone prestatie op het EK heeft het bestuur ook besloten om Michiel daarmee te benoemen tot Lid van verdienste!

Voorzitterswissel
Daarnaast was de avond ook een bijzondere ALV waarin de nieuwe voorzitter bij acclamatie werd beëdigd. Na 9 jaar actief als voorzitter en trainer was het voor Marcel Witte tijd voor een stapje terug. Zijn positie (waarvoor uiteraard de dankwoorden) wordt met onmiddellijke ingang ingevuld door Sander Baars die een kleine inaugurele rede hield. Dat gaf veel vertrouwen.

Bijna nergens wordt er meer over wielrennen en alles eromheen gepraat dan in een goede werkplaats van een wielersportzaak. Stel nou dat die werkplaats van Pierre Deen is, Zaaf, de mobiele wielerspecialist van Amsterdam en omstreken. En dat je die werkplaats nou eens op een zaterdagavond verplaatst naar een klein theater in de Amsterdamse binnenstad. Je vraagt een bevriende wielrenner, wielertrainer, schrijver, tekenaar, en twee wielermuzikanten om hun verhaal te houden (laten horen) voor ál je wielervrienden. Voeg twee bevlogen presentatoren toe, et voilà, je hebt de Avond van Zaaf. Maar dan nóg steeds, je moet erbij geweest zijn …

Zeven jaar heeft het geduurd, zeven jaar, na de eerste editie. Dat zijn twee Olympische zomerspelen en twee Olympische winterspelen verder. In 2017 bestond Zaaf drie jaar, en in 2024 dus tien jaar! Als dat geen reden was om De Avond opnieuw leven in te blazen. Zeven jaar is niet alleen een lange tijd, er is in die tijd ook enorm veel veranderd in de wielersport. Op gebied van materiaal en training, de wielrenners zelf (denk aan de sprong voorwaarts van het vrouwenwielrennen), maar ook van de datagebruik in de (top)sport. Kortom genoeg thematiek om een avond mee te vullen.

Buiten was het verschrikkelijk druk met niet-wielrenners*, binnen in theater Perdu aan de Kloveniersburgwal zaten voor u klaar: Amber Kraak, Robbert Tilli, Paul Lokkerbol, Rutger Tijssen, *Tim Krabbé en muzikaal duo Seau et le Blaireau (Coen Emmer en Jan-Dick den Das) om het geheel muzikaal te omlijsten. Dit alles onder de bezielende leiding van Pierre Deen en Auke Broex. Theater!

Als proloog van de avond werd letterlijk de fiets ter hand genomen. De fiets van Pierre. Wat is er allemaal aan veranderd? Schijfremmen! Was er natuurlijk al in 2017, maar mocht nog niet van de UCI in wegkoersen. Aerodynamica in frame, wielen, (afgeplat)stuur. Van tubes naar tubeless. Brede velgen en banden, 30mm is gewoon lekker comfortabel. En carbon rules.

Data

De grootste verandering is toch wel de intrede en gebruik van data in de wielersport. Ook dat was er al in 2017, maar heeft sindsdien een enorme slag gemaakt, denk aan de niet meer weg te denken vermogensmeter. Van trainingsdata tot voedingsdata, exact meten en weten wat je eet voor, tijdens en na een wedstrijd. En dáárover wilde Amber Kraak, profrenster bij FDJ-Suez, wel een en ander vertellen.
Haar intrede in de wielersport zal bij de meesten bekend zijn: begonnen als roeister, na een opvallend sterke Amstel Alpenweek in 2020 (de gelegenheid om mezelf te testen zei ze er zelf over), begon ze medio 2021 bij Team Jumbo-Visma, en maakte in 2024 de overstap naar de Franse ploeg.
De vraag die ze zichzelf stelde bij intrede in het wielerpeloton was of ze aan de hand van data van andere rensters kon zien hoe ze moest trainen en hoe ze haar wedstrijden moest aanpakken. Want vergeet niet: ze wist destijds niet zo veel van wielrennen. Maar als econometrist wel veel van data en de interpretatie ervan. Zo bestudeerde ze urenlang voor en na de koers de openbare Strava-gegevens van haar belangrijkste collega’s. Dit alles heeft haar zeker een snelle wegwijs en boost in het profpeloton gegeven. Aan het slot van haar boeiende lezing komt ze toch met de kanttekening dat niet álles data is. Daarvoor is de wielersport te wispelturig. Je programma ligt niet vast voor een heel seizoen en de koers is ook nog eens de koers. Daarom gaf ze ons de wijsheid mee om ook op je (koers)instinct te vertrouwen.

Rennersportretten

Robbert Tilli is auteur, popjournalist en tekenaar.  Zijn link met De Amstel is Amstelvader: zoon Niall heeft enkele jaren bij ons gereden. Robbert kijkt met het oog van de tekenaar naar de wielrenners. Hij kan perfect voordoen hoe sommige renners gekke bekken kunnen trekken. Zijn tekeningen karakteriseren heel knap de wielrenner. In de coronajaren begon Tilli met het tekenen en schrijven van rennersportretten. Hij maakte kennis met sportjournalist Guy Van Den Langenbergh. Dit resulteerde in het fraaie boekwerk Wielersnapshots, 40 rennersportretten, 4 staredowns, 2 coronaseizoenen.

Poëzie
Naast literatuur is poëzie misschien nog wel meer van toepassing op wielrennen. Paul Lokkerbol, dichter en barman café Eijlders, leest tussen de bijdragen door gedichten voor van de helaas in 2020 te vroeg overleden Amsterdamse dichter Ronald Offerman, Poëzie voor op de fiets. De stad, de verbeelding, de vrijheid, het is verweven met de fiets.

Training

Zegge en schrijve begint dit weekend het langebaan schaatsseizoen. Rutger Tijssen kennen we als vader van Viego. Anderen zullen zeggen de oud-coach van Jutta Leerdam. Klopt allemaal. Tegenwoordig is hij beroepsmatig sporttechnisch manager bij het Visma-Lease a bike vrouwenteam. Hij stond stil bij het verschil in training tussen wielerprofs en profschaatsers. Zo op het oog lijken de sporten veel op elkaar, maar er zijn enkele belangrijke (cultuur)verschillen. De schaatser traint mét zijn ploeggenoten, en rijdt wedstrijden tégen zijn ploeggenoten. De wielrenner traint (vaak) met ándere ploeggenoten, en rijdt wedstrijden mét zijn ploeggenoten. In het langebaanschaatsen telt overdreven gezegd maar 1 wedstrijd: het Olympische toernooi. Preciezer: je ervoor kwalificeren. Dat betekent in praktijk, zo legde Rutger uit, dat veel schaatsers nu al naar een punt over 1,5 jaar toewerken. Verder stond Rutger uitgebreid stil bij de power curves van schaatser en wielrenners, en hoe ze daarop trainen. Langebaanschaatsers moeten zó snel mogelijk hun power leveren, terwijl een Marianne Vos dat nou juist aan het einde van een vier uur lange koers nog moet kunnen. Zo is het!

Muzikale odes

We zouden het bijna vergeten, de muzikale odes van Seau en Le Blaireau. Wielermuziek, bestaat dat? Ja. Twee gitaren, afgewisseld met toetsen en de mondharmonica, zorgden voor bijzonder harmonieuze intermezzo’s. Wat jaren terug begon met de Sint Willebrord Sessies werd in Perdu in het klein prachtig neergezet door Seau en Le Blaireau. Bijzonder moment was het lied De Ronde van Steensel, waarin de held uit Knegsel droomde van de overwinning, maar na een hongerklop vierde werd. In het echte leven won niemand minder de Koos Jeroen Kers ooit die koers.

Hoe het begon

Wie anders dan Tim Krabbé sloot de avond af. Schrijver, schaker en wielrenner. Ongetwijfeld  heeft iedereen wel iets van hem gelezen, al is het maar De Renner of Het Gouden Ei. Met dat eerste boek uit 1978 heeft hij de meeste bekendheid binnen de wielerwereld. Hij beschrijft hierin de Ronde van de Mont Aigoual, een zware klimkoers in Frankrijk. De openingszin kan je blijven citeren: ‘Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me.’

De grap is natuurlijk dat ook Tim Krabbé een niet-wielrenner is geweest. En dat hij net als Amber Kraak ‘er ook mee is begonnen’. En dat ook Tim wilde weten hoe goed hij was, en of hij beter werd op een vast rondje in Waterland. Waar Amber GPS had en eindeloos kon putten uit Strava-gegevens moest Tim het doen met kaart, aantal meters per pedaalomwenteling en een doosje lucifers om de afgelegde afstand te bepalen. Een nu als hilarisch overkomend verhaal. Jaren later, op een voorjaarsdag in april, zat Tim naar zijn Strava-scherm te kijken. Zijn vrienden reden allemaal een ronde van 77 kilometer. Hoe vreemd. Niet veel later viel het kwartje van de verjaardag.

Wie goed kijkt op de foto onder ziet links Tim met een trui van GGMC rijden. Een van de voorlopers van WV de Amstel!

En zo kwam er een einde aan een bijzondere avond, een Avond van Zaaf. De wielrenners gingen weer op in de niet-wielrenners.

Wielerlied De Muur door Seau et le Blaireau