Door Ton van Haperen

Argwaan jegens politici die pleiten voor klassen van 21 leerlingen is op zijn plaats, vindt docent Ton van Haperen. Alleen al omdat scholen hun geld liever uitgeven aan bestuurders.

D66 en de SP maken kleinere klassen tot inzet van een wetsvoorstel. Ze denken aan een maximum van 21 leerlingen. Daar willen ze ook geld voor vrijmaken. Zo’n 600 miljoen euro. Een even mooi als onuitvoerbaar voorstel.

Na veertig jaar voor de klas begin ik aan mijn laatste schooljaar. Het aantal lessen dat ik per week geef op een middelbare school ligt met 0,54 fte op 14. Omgerekend naar een volledige werkweek staat dat voor 26 lessen. In mijn klassen zitten maximaal 32 leerlingen. Dit maximum is geen wettelijke grens, maar een schoolafspraak. De overheid legt de groepsgrootte niet wettelijk vast omdat elk schoolbestuur zelf mag bepalen hoe zij de uitgaven gelijk maakt aan het ontvangen budget.

Mijn ruim twintig jaar geleden overleden vader begon tijdens de wederopbouw in het onderwijs. In 1960 gaf hij wekelijks 26 lessen aan groepen van maximaal 30 leerlingen. Deze norm was wel vastgelegd door de overheid. De school kon de kosten van een splitsing van een groep toen namelijk declareren bij de minister.

Nederland kent vanaf 1960 de grootste nationale welvaartsgroei ooit. Die welvaartsgroei is bewust en met het volle verstand niet naar klassengrootte en lessenaantal voor leraren gegaan. Ik werk in dezelfde intensieve leerlinghouderij als mijn vader in 1960. Wie er dan met die enorme welvaartsgroei vandoor gegaan is? De eerste tranche gaat naar besturen en raden van toezicht, voortkomend uit het politiek besluit van de jaren negentig om de sector te verzelfstandigen, een mooi woord voor privatiseren met overheidsgeld. Bestuurders krijgen de titel maatschappelijke ondernemer, zij – en dus niet de minister – zijn de probleemeigenaar.

Niet de dingen goed doen, maar met het goede doen wordt het uitgangspunt van bestuurlijk handelen. Met stakeholders maatschappelijke waarde toevoegen. Denk aan innovatie en duurzaamheid, wereldvrede, van die dingen.

Mijn schoolbestuur heeft bijvoorbeeld broedplaatsen. Van lessen vrijgestelde collega’s praten over vernieuwing en organiseren inspiratiebijeenkomsten. Zo ontstaat in een autonoom aandikkend praatcircuit rond de scholen met als centraal thema ‘andere samenleving, ander onderwijs’. Mijn werkgever heeft ongeveer 7000 mensen in dienst tegenover 60.000 leerlingen. Kortom, terwijl in de klas de leraar-leerling- ratio hetzelfde blijft, wordt het steeds drukker op kantoor. Dit zijn keuzes die de sector zelf maakt, met decennialange Kamerbrede politieke instemming.

Dit betekent wel dat lesgeven, zowel in kwaliteit, kwantiteit als groepsgrootte, geen prioriteit geniet. In het funderend onderwijs staan 200.000 fte’s tegenover 2 miljoen kinderen. Toch vallen er dagelijks lessen uit door het lerarentekort. De aandacht binnen schoolorganisaties gaat bovendien vooral naar vernieuwing en sturing op basis van een ongekend brede diversiteit aan opvattingen. Eigenlijk mag alles in Nederland. Het verschil in onderwijsvormen nadert oneindig. Soms zitten kinderen helemaal niet in klaslokalen, maar op leerpleinen met 150 leeftijdgenoten. Hoe dan ook, de ontwikkeling van effectieve routines die kinderen in overzichtelijke groepen aanzetten tot leren, het is bijzaak.

De gevolgen van deze internationaal gezien ongebruikelijke prioritering zijn groot. Volgens de Oeso is het nergens zo rommelig in de lokalen als in Nederland. Door dit alles leren kinderen aantoonbaar minder op school. De bekendste statistiek is het door diezelfde Oeso gemeten percentage slecht lezende 15-jarigen. Lag dat 20 jaar terug op 10, nu is het 33 procent.

Onderwijsstatistieken meten prestaties van een geselecteerde groep kinderen op een bepaald moment, in een bepaalde context, en zijn per definitie schijnexact. De beweging van Nederlandse leerprestaties is echter ontegenzeggelijk dalend. Deze daling treft vooral kinderen die van thuis uit minder mee- nemen. Ziehier de echte kansenongelijkheid.

Met het oog op de verkiezingen van 29 oktober is argwaan richting politici die pleiten voor klassen van 21 leerlingen op zijn plaats. De sector zelf wil het niet en kiest juist voor aanwending van middelen aan niet-lesgevende taken. En ja hoor, lesgeven mag dan prachtig en betekenisvol werk zijn, menigeen bepleit deze sociaal wenselijke stelling vooral met de mond. De gemiddelde collega laat de klas met grootste gemak achter zich als zich iets beters aandient.

Bovendien, de overheid heeft geen geld. De leerlingenaantallen hebben een licht dalende trend, het personeelsaantal groeit en de lonen zijn de afgelopen jaren, met name in het basisonderwijs, ongekend gestegen. Een lagere productiviteit, een hoger loon en meer andere overheidsuitgaven; miljardenbezuinigingen liggen eerder voor de hand dan extra uitgaven voor klassenverkleining.

Vooral ook vanwege de Kamerbrede consensus over verhoging van de defensie-uitgaven van 2 naar 3,5 procent van het bbp. In de toekomst groeit dit percentage zelfs door naar 5. Elk procentpunt meer defensieuitgaven staat voor 10 miljard euro.

Politieke partijen die met goede onderwijsbedoelingen de kiezer over de drempel proberen te trekken, zonder een duidelijk antwoord op de vraag ‘hoe dan?’, transformeren als vanzelf van integere volksvertegenwoordigers naar aandeelhouders van de firma list en bedrog. Onderwijs is een complexe sector die zowel in bestuursrendement als leerprestaties aantoonbaar onderpresteert. Daar verandering in aanbrengen vraagt meer dan de makkelijk scorende klassenverkleining.

Ton van Haperen is docent economie en lerarenopleider

Klik op scriptie om te openen ↓
Een kwalitatief onderzoek naar de invloed van politici op de nationale zeggenschap over strategische technologiebedrijven: De case van ASML

Matthew Venhorst
Vrije Universiteit van Amsterdam

Het CDA stelde vragen over de huurbevriezing en ik voelde mij direct genoodzaakt om in de pen te klimmen…

De landelijke huurverhoging is gedeeltelijk van de baan, alleen voor sociale huur, en dan ook nog niet zeker of het voor alle sociale huur geldt of alleen voor de huur van corporatiewoningen.

Inmiddels gaat alweer iedereen vechten om welke ellende dat op zou leveren op de ‘woningmarkt’. De Woonbond stapte eerder uit het overleg omdat de huurverhoging die voorgesteld werd door de landelijke koepel Aedes voor de Woonbond onverteerbaar was.

Corporaties klagen steen en been over twee zaken: dat ze noodzakelijke verduurzaming nu niet ten volle uit kunnen voeren, en dat ze niet kunnen investeren in nieuwbouw.

Het CDA heeft in Amstelveen hier schriftelijke vragen over gesteld, blijkens welke Eigen Haard dezelfde mening is toegedaan als andere corporaties. Uit bronnen die de SP heeft lijkt het er inderdaad op dat Eigen Haard van mening is dat zonder de huurverhoging een aantal businesscases niet meer sluitend te maken zijn.

De SP is verbaasd over het gemak waarmee de lasten van zowel de energietransitie als de wooncrisis kennelijk bij huurders neergelegd moeten worden. Het lijkt wel een natuurwet. Dat is natuurlijk niet zo. En als huurders op moeten draaien voor kosten dan zouden ze tenminste zeggenschap moeten hebben over wat er gebeurt met hun geld en naar welke projecten het gaat en hoe het in die projecten wordt geïnvesteerd. De SP heeft het dan over zeggenschap en niet over meepraten of inspraak.

Als eerste de nieuwbouw. Uiteraard is bouwen nodig en ook het bouwen van sociale huur is meer dan nodig in Amstelveen. De SP was de enige die dit, toen het nog wat goedkoper kon, in 2010 al inbracht. Een periode waarin het CDA overigens in het college zat en iets had kunnen regelen. Maar de hamvraag is natuurlijk waarom zittende huurders nieuwbouw moeten (voor)financiëren. De zittende huurder heeft niet meer aan de nieuwbouw dan welke andere inwoner van Amstelveen dan ook, waarom moet de zittende huurder dan meer bijdragen aan nieuwbouw dan Amstelveners in een koopwoning? Dus voor nieuwbouw kan de huurverhoging niet bedoeld zijn, of worden zittende huurders mede eigenaar van die nieuwbouw en krijgen ze rendement uitbetaald?

Als tweede de renovatie dan wel verduurzaming. Bij renovatie en verduurzaming kan uiteraard, mits dat in goed overleg met de bewoners gebeurt, wel sprake zijn van huurverhoging, maar nooit een generieke voor alle huurders in Amstelveen. Wederom de vraag waarom huurders die in een al gerenoveerde en verduurzaamde woning zitten, soms ook deels met eigen investeringen, via een generieke huurverhoging mee moeten betalen aan verduurzaming elders. We vragen in Amstelveen ook niet aan bezitters van koophuizen om andere bezitters financieel te ondersteunen.

De urgentie die het CDA voelt t.a.v. het wonen is terecht. De SP snapt dat er daarom vragen komen. Corporaties en dus Eigen Haard hebben financiële uitdagingen. Huurverhogingen leggen die bij de persoon met de zwakste positie in de hele keten neer, de huurder. Als we de juiste analyse maken dan zien we dat corporaties nu winstbelasting en ATAD (een belasting bedoeld voor belastingontwijkende multinationals) betalen. Dat wordt betaald met geld van huurders. We zien dat grondspeculatie prijzen opdrijft, en we zien dat de markt bouwt en vooral rendement wil halen, ook daarvoor betalen huurders de prijs.

De huurbevriezing is een goed plan voor de huurders die nu toch al een veel groter gedeelte van hun inkomsten kwijt zijn aan woonlasten dan kopers. Geld dat niet meer in relatie staat tot de kwaliteit en het woongenot van de woning. Het geld voor noodzakelijke verduurzaming en nieuwbouw kunnen we uit andere zaken halen, zoals afschaffen van de belastingen voor corporaties, planbaten belastingen om de winst die speculanten maken af te romen en meer mogelijkheden voor dwingend grondgebruik tegen een faire prijs met in ultimo onteigening. Ook voorfinanciering met gemeentelijke garantie kan de kosten lager houden. De SP Amstelveen gaat graag in gesprek met CDA, College en Eigen Haard. Daarbij een oproep aan alle partijen en organisaties die het met de SP eens zijn dat de rekening nu te eenzijdig bij de huurder ligt om zich bij dat gesprek aan te sluiten.

De SP Amstelveen heeft het plan om op 31 mei huurders uit te nodigen om gezamenlijk te vieren dat de huurbevriezing er komt. De ruimte is al gereserveerd van 14.00-16.00u. Het zou mooi zijn als we op dat moment een eerste gesprek kunnen voeren.

De SP vraagt dan ook aan het CDA, maar ook aan Eigen Haard en aan het college, met name Wethouders Elzakalai en Gordon om met ons het glas te heffen, maar ook het gesprek aan te gaan hoe we de problemen en uitdagingen op het gebied van wonen echt aan kunnen pakken. Op korte termijn in Amstelveen, daarnaast de oproep om samen door middel van acties, lobbyen en alle middelen die kunnen helpen de druk op Den Haag op te voeren om de wooncrisis structureel en fundamenteel op te lossen.

Amstelveen 30 April 2025

Patrick Adriaans

N.B. deze brief wordt geplaatst op de website van de SP, expliciet gedeeld met dhr. Siegmann van het CDA, de wethouders Elzakalai en Gordon en Eigen Haard t.a.v. dhr. Arco Groothedde.

Daarnaast zal een afschrift naar de lokale pers van Amstelveen worden gestuurd. Uiteraard is de SP ook geïnteresseerd in de beantwoording van de vragen van het CDA!

Amstelveen kan ervaring en een duidelijke visie hard gebruiken.

Op donderdag 24 april jl. hield de SP-afdeling Amstelveen haar ledenvergadering. Op de agenda stonden o.a. een discussiestuk over de visie op de economie, bestuursverkiezingen en de voorbereiding op de gemeenteraadsverkiezingen. Theo Dambrink volgt Marina Casadei op als voorzitter, en de afdeling besloot unaniem om Patrick Adriaans aan te wijzen als lijsttrekker voor de verkiezingen in 2026.

Patrick Adriaans is geen onbekende in de Amstelveense politiek. Hij zit in de raad sinds 2010 en heeft zijn sporen verdiend op diverse terreinen. Hij ging voorop in de strijd voor behoud van het welzijnswerk, zorgde voor afspraken om achterstallig onderhoud aan te pakken bij huurders, schafte terloops de hondenbelasting af, ging voorop in de strijd voor meer sociale huur en voor huurbevriezing zowel in 2021 als recent in 2025 en was met de SP de enige partij die zich vanaf het begin verzette tegen de afbraak van inspraak in het parkeerbeleid.

Scheidend voorzitter Casadei: “Wij kennen Patrick als een gedreven en activistisch raadslid, ik heb zelf jaren met hem samengewerkt. Hij heeft een uitgebreide dossierkennis en is woordvoerder geweest op ongeveer alle terreinen. Daarnaast is hij altijd bereid om ook de straat op te gaan. Het bestuur heeft hem met volle overtuiging gevraagd door te gaan en is blij dat hij ja zegt en dat de hele afdeling achter hem staat.”

Patrick Adriaans is zelf nog niet moe van het raadswerk, wat hij wel als noodzakelijk corvee beschouwt. Adriaans: “Je ziet dat de SP nodig is in Amstelveen. Ik ben activist van huis uit, het raadswerk kan helpen in de strijd voor een andere samenleving. Daarbij wordt in de raad te vaak in de waan van de dag gehandeld. Iemand die de historie kent, maar zeker ook een partij die vanuit idealen en overtuiging handelt is onmisbaar. Dat zag je laatst nog bij de discussie over parkeren. Iedereen lijkt vergeten te zijn dat inwoners een stevige inspraak hadden, en dat dit aangepast is vanwege één situatie in Amstelveen noord. Zo blijven keuzes gemaakt worden op incidenten. Partijen gaan te vaak het fundamentele debat uit de weg, de SP durft wel dat fundamentele debat te voeren. Over onteigening om speculatie tegen te gaan, over huurbevriezing omdat er te veel winst over de ruggen van huurders wordt gemaakt. Als SP durven we wel de fundamentele vraag te stellen waarom huurders extra moeten betalen, zeker in Amstelveen, voor de winst van beleggers of de bouw van extra woningen. Wonen mag nooit voor winst zijn en dat gaan we in Amstelveen ook regelen!”

De SP zal in de komende maanden het verkiezingsprogramma en de rest van de kandidatenlijst opstellen. Belangrijke elementen zullen daarbij zeker zijn: het woonbeleid, mobiliteit, openbaar vervoer en parkeren, een goed sociaal beleid, goede zorg en echte inspraak voor inwoners.

Adriaans: ”We hebben een goede fractie, Nora Fakirni, Sahra Awad en Matthew Venhorst willen door, een mix van ervaring en jong talent dat we zeker nog gaan aanvullen vanuit de afdeling. Wij bedrijven politiek vanuit idealen en met visie. Dat laten we zien door fundamentele vragen te durven stellen, maar ook omdat SP’ers een groot deel van hun raadsvergoedingen afstaan aan de partij. Als ik een snelle berekening maak heb ik in 15 jaar om en nabij anderhalve ton afgedragen. Ik wil de wereld veranderen, niet mijn CV opleuken. Het is een eer de SP te mogen vertegenwoordigen en ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat de hele afdeling in mij heeft uitgesproken!”

De SP zal in het najaar het verkiezingsprogramma en de volledige kandidatenlijst vaststellen op de volgende ledenvergadering.

Afgelopen woensdag 2 april heeft de gemeenteraad op initiatief van GroenLinks raadslid Gert Jan Slump en SP raadslid Nora Fakirni besloten dat ouders en kinderen meer invloed krijgen op de inzet van jeugdhulp. Daarvoor hebben zij een amendement ingediend dat door bijna alle fracties werd gesteund. Een motie over de uitvoering van het amendement (door GroenLinks en SP ingediend samen met PvdA, D66, Goed voor Amstelveen, VVD en 50Plus) werd unaniem door de gemeenteraad aangenomen.

Centraal staat het familiegroepsplan: een plan dat ouders en kinderen en hun netwerk zelf vrijwillig kunnen opstellen met behulp van een onafhankelijk begeleider. Daardoor is betere afstemming mogelijk over wat mensen zelf kunnen en wat jeugdhulpverleners daaraan kunnen toevoegen. Het (vrijwillige) familiegroepsplan is de basis voor het gesprek over passende hulp met jeugdhulpverleners van de gemeente Amstelveen.

Ouders, kinderen en professionals worden binnenkort op de website (toegang tot de jeugdhulp) en via andere kanalen geïnformeerd over de mogelijkheid voor ouders en kinderen om gebruik te maken van ondersteuning bij het opstellen van een familiegroepsplan.

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”portret”,”fid”:”1197″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”,”height”:”187″,”style”:”width: 125px; height: 187px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; float: left;”,”width”:”125″}}]]Gert Jan Slump: “Wij zien deze aanscherping van de verordening en het werken aan meer bekendheid van het familiegroepsplan als een heel belangrijke bijdrage aan goede hulp voor ouders en kinderen. Omdat zij samen met hun netwerk in een plan kunnen bepalen wat zij nodig hebben is de kans op passende jeugdhulp aanzienlijk groter.”

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”portret”,”fid”:”1198″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”,”height”:”187″,”style”:”width: 125px; height: 187px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; float: right;”,”width”:”125″}}]]Nora Fakirni: “Eigen kracht en dus regie houden begint bij autonomie en juist door deze autonomie te stimuleren, worden gezinnen aangemoedigd om de stappen te bepalen en te zetten om hun doelen te bereiken. Dit zal bijdragen aan het versterken van het gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen”.

De gemeente Amstelveen heeft AM Match ingeschakeld om mensen met een vrijstelling van de sollicitatieplicht ‘geluk’ te laten vinden. Wat in theorie als een steunmaatregel klinkt, blijkt in de praktijk vooral een bron van stress, valse hoop en onzekerheid. Mensen die al door de gemeente zijn beoordeeld als niet in staat om te werken, worden zonder duidelijke reden opgeroepen. Ze krijgen een brief van de gemeente waarin staat aangegeven dat ze binnenkort worden uitgenodigd door AM Match, zonder enige verdere uitleg. De angst is groot: wat als hun uitkering wordt stopgezet?

Door Sahra Awad

Dit is een schrijnend voorbeeld van hoe de Participatiewet in de praktijk wordt misbruikt. De wet, bedoelt om mensen richting werk of participatie te helpen, wordt hier ingezet met als resultaat dat kwetsbare mensen zonder noodzaak in een bureaucratisch doolhof terechtkomen.

Een gesprek zonder doel, hoop zonder resultaat

Mensen met ernstige gezondheidsproblemen, trauma’s of een hoge leeftijd worden opgeroepen voor gesprekken waarvan de reden onduidelijk is. Sommige mensen spreken de taal niet goed, maar er wordt geen tolk geregeld. Ze nemen daarom regelmatig hun kinderen mee als tolk. Anderen zeggen uit angst hun belangrijke afspraken af, omdat ze vrezen voor de gevolgen als ze niet op komen dagen.

Tijdens het gesprek komt de vraag: “Wat zou u gelukkig maken?” De antwoorden liggen voor de hand: een grotere woning, een stabiele financiële situatie, rust in het dagelijks leven. Maar er blijkt niets geregeld te kunnen worden. Wonen, zorg, de gezinssituatie – AM Match heeft er geen invloed op. Toch wordt er een verslag gemaakt, dat de betrokkenen zelf niet te zien krijgen. Er volgt geen oplossing, geen ondersteuning en geen vervolgafspraak.

Waarom worden deze mensen opgeroepen?

Een vrijstelling van de Participatiewet betekent dat de gemeente zelf heeft vastgesteld dat iemand niet hoeft te werken of deel te nemen aan een traject. Toch worden deze mensen opgeroepen zonder duidelijk doel. AM Match kan op geen enkele manier aantonen dat hun adviezen aan de gemeente worden opgevolgd. De gesprekken lijken alleen te dienen om te registreren dat ze hebben plaatsgevonden – een administratieve handeling zonder dat er concrete hulp uit voortkomt.

Zelfs de Nationale Ombudsman heeft kritiek op dit soort bureaucratische willekeur. In een rapport stelt hij:

“Mensen in een kwetsbare positie moeten erop kunnen vertrouwen dat overheidsinstanties eerlijk, duidelijk en zorgvuldig met hen omgaan. Onnodige oproepen en gebrek aan transparantie ondermijnen dit vertrouwen.”

Wie betaalt, bepaalt – en kritiek is niet welkom

Op de vraag waarom zelfs ouderen, zieken en getraumatiseerde mensen verplicht worden deel te nemen, was het antwoord simpel: “Wie betaalt, bepaalt.” Dit laat precies zien waar het misgaat.

De gemeente voert beleid vanuit een ivoren toren, zonder enig contact met de realiteit van de kwetsbare inwoners. Het systeem lijkt vooral bezig met protocollen en registratie, terwijl de mensen in kwestie achterblijven met onzekerheid en stress. Het is niets meer dan bureaucratische dwang, vermomd als hulp.

Beschut werk, maar geen bescherming voor burgers

Ironisch genoeg werkt AM Match zelf met mensen met een beperking binnen een beschutte werkplek. Een organisatie die zou moeten begrijpen hoe kwetsbaarheid werkt, is medeplichtig aan een systeem dat mensen nodeloos onder druk zet.

Wat moet er veranderen?

De gemeente Amstelveen moet per direct stoppen met deze zinloze trajecten die alleen maar stress en angst veroorzaken en daarnaast ook nog geld kosten. Mensen met een vrijstelling hebben die niet voor niets gekregen. Ze moeten niet opnieuw door een bureaucratische molen worden gehaald zonder duidelijk doel en zonder transparantie.

Daarom roep ik de gemeente op:
✅ Stop met het onnodig oproepen van mensen met een vrijstelling.
✅ Zorg dat iedereen begrijpt waarom ze worden opgeroepen en welke gevolgen er zijn.
✅ Geef mensen altijd inzage in hun eigen verslagen.
✅ Bied échte hulp in plaats van loze gesprekken.

De Participatiewet zou er moeten zijn om mensen vooruit te helpen, niet om hen onnodig onder druk te zetten. Het wordt tijd dat Amstelveen stopt met beleid dat alleen bureaucratische doelen dient en begint met beleid dat mensen écht helpt.

Veel politieke partijen laten zich alleen zien als ze iets van je nodig hebben. Zodra de verkiezingen voorbij zijn, verdwijnen ze weer uit beeld. Dat is een probleem. Politiek hoort niet iets te zijn wat zich beperkt tot stemcampagnes en verkiezingsposters – het moet onderdeel zijn van het dagelijks leven van mensen. Alleen door aanwezig te zijn en in gesprek te blijven, kun je vertrouwen opbouwen en daadwerkelijk iets veranderen.

Door Matthew Venhorst

Toch zien we dat veel partijen vooral in verkiezingstijd ineens “het gesprek met de burger” aangaan. Ze organiseren bijeenkomsten, delen folders uit en doen beloftes. Maar zodra de stemmen zijn geteld, verdwijnt die aandacht. Dit is precies wat ik afgelopen maandag hoorde tijdens een bijeenkomst met inwoners die mogelijk politiek actief willen worden. Een man vertelde mij hoe hij vrijwel nooit politici tegenkomt – behalve als ze iets van hem nodig hebben.

Ik nodigde hem uit: “Kom zaterdag 8 maart naar het Stadshart. Dan zal je zien dat er ook partijen zijn die wél naast de mensen staan, ook buiten de verkiezingen om.”

Op straat, in actie – het hele jaar door

Die zaterdag stond ik om 11 uur flyers uit te delen voor het Nationale Woonplan van de SP. En daar was hij weer. Hij keek verrast. “Jullie staan er écht, ook als er geen stemmen te winnen zijn,” zei hij. Dit horen we vaker op straat. Mensen waarderen dat wij niet alleen zichtbaar zijn in campagnetijd, maar het hele jaar door strijden voor een socialer Amstelveen en Nederland.

En dat is niet zomaar iets. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat vertrouwen in de politiek juist afneemt als burgers het gevoel hebben dat politici alleen in verkiezingstijd aandacht voor hen hebben. Volgens bestuurskundige Mark Bovens is het gebrek aan structureel contact tussen burgers en politiek een van de oorzaken van groeiend wantrouwen. Als mensen alleen als kiezer worden gezien en niet als volwaardige gesprekspartners, verdwijnt het geloof in de politiek als middel om echte verandering te realiseren.

Daarom is de SP anders. Wij voeren actie, niet alleen als we zetels nodig hebben, maar omdat er ongelijkheid en onrecht is. Of het nu gaat om de stijgende huren, de toeslagenaffaire of een falend zorgstelsel – wij laten ons zien en laten ons horen. Niet alleen binnen het gemeentehuis, maar op straat, naast de mensen.

Wil je met ons in gesprek of meestrijden voor een socialer Nederland? Je weet waar je ons kan vinden: niet alleen tijdens verkiezingen, maar het hele jaar door.

Partij pleit voor referendum over parkeerbeleid onder inwoners.

Op 12 maart neemt de gemeenteraad van Amstelveen een beslissing over het parkeerbeleid. De SP zal een voorstel indienen om het beleid te ‘bevriezen’ en een procedure voor een referendum hierover op te starten. Daarnaast zal de partij pleiten om altijd een verplichtende draagvlakmeting te houden voor over te gaan tot invoering.

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”portret”,”fid”:”1182″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”,”height”:”187″,”style”:”width: 125px; height: 187px; float: left; margin-left: 10px; margin-right: 10px;”,”width”:”125″}}]]Burgerlid Matthew Venhorst: “wat de SP betreft gaat het beleid nu niet door, daar pleitte ik al voor in het raadsdebat. Het is een halfbakken voorstel waarin geen duidelijke keuzes gemaakt worden en het is doorgaan op een heilloze weg. De inspraak van inwoners is steeds vrijblijvender geworden en de criteria wanneer iets als overlast geldt steeds ruimer. Kortweg meer technocratie en minder democratie. Nu het toch behandeld wordt in de raad zullen wij een voorstel doen om bij de inwoners een raadplegend referendum over welk beleid gewenst is te houden en tot die tijd geen nieuwe beslissingen op het gebied van betaald parkeren te nemen.”

De SP dient een amendement in om dit referendum mogelijk de maken. Het heeft daarnaast nog een ander voorstel om bewoners meer invloed te geven op het parkeren. Een zogeheten verplichtende draagvlakmeting.

Fractievoorzitter Patrick Adriaans: ”Het mooiste is het om eerst een raadplegend referendum te houden om vervolgens het beleid daarop aan te passen. Een aantal partijen heeft de mond altijd vol van inspraak en participatie zij zullen nu met de billen bloot moeten of zij ook in daad inwoners serieus wensen te nemen. Daarom doet de SP ook nog een tweede voorstel, waarbij telkens als er een gebied komt waar betaald parkeren wordt overwogen er altijd een draagvlakmeting moet worden gehouden. De uitkomsten van die draagvlakmeting zijn verplichtend voor de gemeente. Wel onder de voorwaarden van voldoende opkomst/representativiteit en een voldoende verschil tussen voor- en tegenstanders.

M.a.w. als bewoners zich duidelijk uitspreken voor of tegen, dan volgen wij de wens van onze inwoners. Wie kan daar nu tegen zijn?”

Ook voor het 2e voorstel heeft de SP een amendement voorbereid (een wijziging op het bestaande voorstel) om de raad zich te laten uitspreken over de wijze waarop inwoners betrokken worden bij het parkeerbeleid.

Meer dan driekwart van de Nederlanders maakt zich ernstig zorgen over de wooncrisis. De huren stijgen naar recordhoogtes en een goede en betaalbare woning is voor veel mensen niet meer te vinden. De SP in Amstelveen is daarom op zaterdag 8 maart de campagne ‘Wonen zonder winst’ gestart om huurbevriezing, het bouwen van meer betaalbare woningen en meer zeggenschap voor huurders voor elkaar te krijgen.

SP-fractievoorzitter Patrick Adriaans: ‘Het PVV-, VVD-, BBB- en NSC-kabinet gaat deze crisis niet oplossen. Zij zien wonen namelijk als een markt. Waar alleen woningen gebouwd worden als er veel geld aan verdiend wordt door huisjesmelkers, grondspeculanten en projectontwikkelaars. Voor hen is er geen wooncrisis, zij worden slapend rijk. Het is daarom tijd voor wonen zonder winst!’

Niet alleen in Amstelveen, maar op tientallen andere plekken in het land komen huurders samen met de SP in actie voor huurbevriezing, meer woningen en meer zeggenschap. De partij wil er 1 miljoen goede, gezonde, betaalbare huurwoningen bij. Patrick Adriaans: ‘Dit is mogelijk door nieuwbouw, door renovatie en door het aanpakken van leegstand. Huurbevriezing was in 2021 mogelijk na strijd van huurders en de SP. Huurbevriezing moet ook voor 2025 geregeld worden, want de huren dreigen op 1 juli weer met 5 procent te stijgen. Dat is voor heel veel mensen echt niet te betalen.’

De SP was afgelopen zaterdag aanwezig in het Stadshart om met huurders in gesprek te gaan over de dreigende huurstijging en de campagne Wonen zonder winst. De campagne van de SP is te steunen op sp.nl/wonen. 

De fractie van de SP zal aankomende raadsvergadering 12 maart, een motie indienen om de hele Amstelveense raad zich te laten uitspreken tegen de huurverhoging. De komende periode zal de SP vaker in de wijken te vinden zijn om in gesprek te gaan met inwoners over het woonbeleid.

[[{“type”:”media”,”view_mode”:”middenkolom”,”fid”:”1194″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”,”height”:”930″,”width”:”620″}}]]