CrossFit Amstelveen bestaat al meer dan tien jaar en is inmiddels veel meer dan zomaar een sportschool. Het is een hechte gemeenschap waar sportplezier, persoonlijke groei en onderlinge steun centraal staan. Die kracht van de community komt op zaterdag 7 juni in volle glorie tot uiting, wanneer leden zich inzetten voor één van hun eigen: Josine van Paassen.

Josine is geen doorsnee atleet. Ze heeft het Ehlers-Danlos syndroom (EDS), een zeldzame, chronische aandoening waarbij het bindweefsel in het lichaam ernstig verzwakt is. Haar gewrichten raken makkelijk uit de kom, haar organen werken niet naar behoren, en ze kampt dagelijks met pijn en blessures. Voor de meeste mensen met EDS is een rolstoel onmisbaar — maar Josine vecht elke dag om letterlijk op de been te blijven.

Beweging is voor haar geen luxe, maar noodzaak. En niet zonder resultaat: ondanks haar complexe medische situatie heeft Josine zich in het afgelopen jaar opgewerkt tot adaptive atleet — een categorie in de sportwereld voor mensen met een beperking of chronische aandoening. Inmiddels heeft ze zich geplaatst voor het wereldkampioenschap Hyrox in Chicago, en met een beetje geluk volgt in september deelname aan de prestigieuze Adaptive CrossFit Games in Las Vegas.

Maar internationale sportdeelname is kostbaar — zeker voor iemand die ook afhankelijk is van medische hulpmiddelen, aangepaste voeding en professionele begeleiding. Daarom komen de leden van CrossFit Amstelveen op 7 juni in actie om geld in te zamelen voor Josines droom. Ze doen dat tijdens een speciaal event waarin ze samen de ‘Hero WOD Murph’ volbrengen: een wereldwijde, jaarlijkse CrossFit workout ter nagedachtenis aan de Amerikaanse Navy SEAL Michael P. Murphy.

De workout is zwaar en symbolisch: 1 mijl hardlopen, 100 pull-ups, 200 push-ups, 300 squats, en weer 1 mijl hardlopen — vaak uitgevoerd met een gewichtsvest. Maar op 7 juni telt niet alleen de fysieke prestatie. “We doen deze workout met hart en ziel, juist om te vieren dat we mogen en kunnen bewegen,” zegt een van de organisatoren. “En we doen het extra hard voor mensen zoals Josine, voor wie bewegen een dagelijkse overwinning is.”

De hele Amstelveense gemeenschap is van harte welkom om te komen kijken, aan te moedigen of mee te doen. Journalisten, supporters en sportliefhebbers kunnen op zaterdag 7 juni om 9.30 uur terecht bij CrossFit Amstelveen aan de Maalderij 21c.

Kun je er niet bij zijn, maar wil je Josine toch helpen? Doneren kan via:

https://yvgtf.nl/talentboek/van-patient-naar-adaptive-atleet-steun-josines-hyrox-en-crossfit-dromen

Samen staan we sterk 

Ik schreef deze column over het milieu in 2018 en plaats hem nu opnieuw met mijn inzichten en overdenkingen van 2025. Dit door de Europese Commissie die wilde dat in 2025 de lidstaten 90 procent van alle plastic flessen gescheiden moesten inzamelen.

Hoewel ik het destijds niet eens was met het afvalbeleid van onze gemeente (Amstelveen 2028), is na de wijziging van dat beleid één ding duidelijk geworden: de levensmiddelenindustrie verpakt nog steeds te veel in plastic. En eerlijk is eerlijk, ik ben geen milieufreak. Ook ik worstel met hoe ik hiermee moet omgaan.

Of de industrie plastic nu gebruikt vanwege de uitstraling, de houdbaarheid, de opslag of het transport — en wie weet, misschien zijn er nog meer ouderwetse redenen te bedenken — het moet anders. Ik begrijp het: door in plastic te verpakken, gaat voedsel minder snel verloren vanwege de langere houdbaarheid. Ook dat is een argument.

We kunnen op planeet Mars landen en daar onderzoek doen naar water, maar een andere manier vinden om producten te verpakken, zodat we het water en milieu op onze eigen planeet schoon houden, lijkt in 2025 nog steeds te ingewikkeld.

Toen ik de film A Plastic Ocean had gezien, werd me duidelijk dat het allang niet meer gaat om dat zakje of die fles die aan de oppervlakte drijft. Het gaat nu om microdeeltjes die door de maagwand van zeedieren dringen en in hun cellen terechtkomen. Diezelfde microdeeltjes zitten ook in drinkwater uit een petfles — waarvan we ooit dachten dat het gezonder was dan kraanwater — in de placenta van moeders en zelfs in de hersenen van onze baby's.

Lang leve de visboer en het sushirestaurant... Kwik (Hg) lijkt tegenwoordig nog het minst gevaarlijke wat je in vis aantreft, en misschien is dat ook wel zo.

Trailer A Plastic Ocean 2,8 minuten. : https://www.youtube.com/watch?v=6zrn4-FfbXw

Natuurlijk heb ik zelf ook nagedacht over hoe ik in ons huishouden de plasticstroom zou kunnen verminderen. Maar laten we reëel zijn: in de supermarkt ga je het vlees niet uit de verpakking halen om het in je eigen bakje mee te nemen naar de kassa. Dat kan niet eens, want ons eigen bakje heeft geen streepjescode en dan weet de caissière niet wat ze moet doen. En bovendien: dat plastic is al geproduceerd, dus de winkelier gooit het vervolgens gewoon bij het afval.

Deze gedachte wordt ook nog eens onderbouwd door een quote uit de column van Rosan Hollak in het NRC (29 mei 2018):

“Roscam Abbing noemt de toen voorgestelde maatregelen van de Europese Commissie ‘een stap voorwaarts, maar niet genoeg’. Hij vindt het terecht dat de verantwoordelijkheid niet meer alleen bij de consument, maar ook bij de producent wordt gelegd.”

Onderaan die column staat een blokje met “Wat kun je zelf doen?”. Of dat echt gaat aanslaan bij de mensen die zich geroepen voelen, weet ik niet. Maar het is een drastisch begin. Zelf zoek ik nog steeds naar een betere oplossing — waarmee ik bedoel: iets wat niet te veel tijd en energie kost, maar wel écht het plasticgebruik in het huishouden vermindert. Niet omdat ik te lui ben, maar omdat ik weet dat de mensheid het niet als oplossing zal omarmen als het te veel moeite kost.

Nu hoor ik je denken: afbreekbare en bioplastics worden toch steeds vaker gebruikt, dus komt het wel goed? Nou, dat zogenaamde bioplastic van bijvoorbeeld suikerbiet (PLA) heeft de nodige nadelen als je kijkt naar de levensduur. Het breekt alleen onder gunstige omstandigheden goed af. Gooi het in zee en het dobbert daar net zo lang rond als een gewone PET-fles. Onze afvalverwerkingsfabrieken zijn er bovendien niet op ingericht.

Dus: we zijn op de goede weg, het wordt steeds beter, maar het gaat niet snel genoeg.

Ik vind dat plastic door producenten en fabrikanten moet worden vervangen door snel afbreekbaar materiaal. Winkelketens moeten meer doen om plasticvrij in te kopen en eisen stellen aan de fabrikanten. Dit zijn de twee grootmachten die bepalen hoe snel we van plastic afkomen.

Tot die tijd moeten we als eindgebruikers met z’n allen beter nadenken over waar we mee bezig zijn.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo
Foto Eljo

Op Hemelvaartsdag verzamelden 24 teams zich bij voetbalvereniging RODA '23 in Amstelveen voor de vierde editie van The Zero Hunger Games. Het was een dag vol energie en sportiviteit, ondanks het grijze weer. Zo’n 250 spelers zetten zich sportief in voor het goede doel: The Hunger Project. Bovendien leverde het toernooi een mooi bedrag van €38.000 op voor een wereld zonder honger. Hetteam van RODA ‘23 ging er met de felbegeerde beker vandoor. “We speelden vandaag met het logo van The Hunger Project op ons shirt dus kennelijk had het zo moeten zijn.” aldus het winnende team.

Het toernooi werd mogelijk gemaakt door hoofdsponsor NewPort Capital, gastheer RODA ‘23 en een toegewijd team vrijwilligers. Dankzij de sportieve inzet van deelnemende bedrijven als Deloitte, KPMG, WerkTalent en Delicia, was het opnieuw een geslaagde editie in Amstelveen.

De opbrengst voor Mozambique.

Naast sportieve prestaties stond de dag vooral in het teken van een belangrijk doel: geld inzamelen voor Mozambique. Daar werkt The Hunger Project samen met lokale partner Peace Parks Foundationom gemeenschappen rond het Zinave National Park te versterken. Ze krijgen daar o.a. trainingen in klimaatbestendige landbouw, ondernemerschap, voedselopslag en toegang tot schoon drinkwater. Daarmee helpen ze niet alleen mensen, maar ook de bescherming van natuur en wildlife in het gebied. Het doel? Dat gemeenschappen weerbaar en zelfredzaam worden, en daarmee zélf een einde maken aan honger en armoede.

“Toen ik afgelopen september het project in Mozambique bezocht, zag ik met eigen ogen hoe groot de uitdagingen daar zijn. Maar ik zag ook de enorme vooruitgang die al is geboekt, en vooral de vastberadenheid van mensen om hun toekomst vorm te geven. Dat raakte me. Juist daarom organiseren wij met NewPort Capital The Zero Hunger Games: een sportieve netwerkdag voor onze portfolio ondernemingen, relaties en ons team; gekoppeld aan een doel waarin mensen zelf stappen zetten richting een betere toekomst.” - Rob van der Laan, Managing Partner NewPort Capital

Feestelijke afsluiting met livemuziek.
Vertrouwde en nieuwe teams maakten de vierde editie opnieuw een succes. Niet alleen de deelnamekosten van € 1.100 per team droegen bij aan de opbrengst. Ook 25% van de kantineomzet, donaties van bedrijven én de verkoop van loten tijdens een goedgevulde loterij droegen bij aan dit mooie eindbedrag.

Bijna 250 fanatieke voetballers beleefden een sportieve én gezellige dag bij voetbalvereniging RODA ’23. Na het toernooi werd er samen gebarbecued en zorgden de liveoptredens van teamspelers en DJ Jordy voor een feestelijke afsluiting van de dag.

Uitdagingen door het klimaat in Mozambique.

"Ook bij deze vierde editie van The Zero Hunger Games zijn we ontzettend blij met de opbrengst van €38.000. In de dorpen waar we werken, zien we wat er gebeurt als mensen de middelen en kenniskrijgen om zélf in actie te komen. Die zelfredzaamheid, dáár doen we het voor. Tegelijkertijd nemen de uitdagingen toe, zeker door klimaatverandering. Daarom ligt de focus in Mozambique op klimaatweerbare gewassen en voedsel- en wateropslag. Geweldig dat de teams zich inzetten voor ditbelangrijke doel."
– Annelies Kanis, directeur bij The Hunger Project.

Over The Zero Hunger Games.
The Zero Hunger Games bundelt de sportieve initiatieven van The Hunger Project. Het idee is simpel: iedereen, van sportclubs tot individuele sporters, kan in beweging komen voor een wereld zonder honger.

De opbrengsten van deze evenementen gaan rechtstreeks naar het werk van The Hunger Project:een CBF Erkend Goed Doel, actief in 13 landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. The Hunger Project zet zich wereldwijd in om een einde te maken aan chronische honger en armoede. Ze doen dat niet door hulp te geven, maar door mensen in plattelandsgebieden te trainen en te versterken, zodat ze zélf hun leefomstandigheden kunnen verbeteren. Hun aanpak is gericht op zelfredzaamheid, met speciale aandacht voor voedselzekerheid en voor vrouwen. Daarnaast wordt er gewerkt aan het verbeteren van onderwijs, gezondheidszorg en ondernemerschap.

Kijk voor meer informatie op www.thehungerproject.nl of www.thezerohungergames.nl.

Fotobijschrift Rob van der Laan (Founder & Managing Partner bij NewPort Capital, hoofdsponsor van het toernooi) reikt de cheque uit aan Annelies Kanis (directeur The Hunger Project).

Fotocredit The Hunger Project Nederland.