VTA Sport van Vrije Tijd Amsterdam is constantly looking for fun sports stories in and around Amsterdam. In that context, we asked Robert Fennis, Marketing and Communication Manager of the Amstelveense Rugby Club a number of questions.

What is your role at the Amstelveen Rugby Club?

Since this summer I am the new Marketing and Communication Manager for the club. You can think of coordinating the marketing activities, social media, internal communication, events and fundraising & sponsorships, but also setting up a digital, internal communication platform. Before I moved abroad, I played for the Lowlanders for 4 years and for ARC for 2 years. I always kept in touch with ARC, so now that I am back, I like to put my shoulders under the club once again.

Did you have to improvise a lot because of the Corona crisis?

It had quite an impact. Just like every other catering establishment, our canteen and terrace had to be decorated according to the applicable rules. In addition, all instructions from the RIVM and NOC/NSF had to be transposed. To this end, we now have our own protocol with which we inform everyone within the club and the visiting teams and visitors via the website about, for example, how we use the changing rooms and how we do our digital presence registration. In this way, we hope to have a framework in which everyone can play sports safely and enjoy a snack and drink during the 3rd half.

How many teams does Amstelveen Rugby Club have?

ARC is one of the largest rugby clubs in the Netherlands. We have grown enormously in recent years, to now more than 500 members. Part of the growth is in the growing recognition of Rugby, think of the world championships that can now be seen on Dutch TV. Such events show that there is no other sport like rugby; fast, exciting and hard, but always respectful. The love of rugby is at the top of everyone’s agenda, and that touches a nerve. This is why we now have 6 – mixed youth categories from 6 to 18 years old, soon 3 women’s teams, and 5 men’s teams including the ARC Lowlanders, as well as the ARC Wanderers, an occasional team for our most experienced gentlemen.

What are the core values at the Amstelveen Rugby Club?

ARC is known as a very open, inclusive and welcome club, where everyone can (learn to) play rugby. It isn’t a coincidence that we are popularly called ‘the international rugby club of Amsterdam’. We have a lot of expats, or expats who have stuck around, youngsters from the international school, players from Amstelveen and Amsterdam, and many who come from the region. Since 2009, the Amsterdam Lowlanders, with their LGBTIQ+ teams, have been an integral part of the club. We recently conducted a survey and you can see that friendship, sportsmanship and inclusiveness are at the top of the list when asked what makes ARC now. With us it really doesn’t matter who you love, if your heart beats for rugby as well, we love you. We live by the higher values of the sport: Integrity, Passion, Solidarity, Discipline and Respect, just like everyone else in every rugby club. That is our moral compass and we try to put it into practice in everything we do.

Are there any other activities besides rugby?

Besides rugby with 15 players per team, we also participate in tournaments where you are on the pitch with 7 or 10 players per team. And you can also play touch rugby with us, a form where you play with 6 players (M/F) per team and not tackled and instead of twice 40 minutes per half, twice 17 minutes. A rugby club is also your second family. Of course, developing our rugby talent is one of our highest priorities. But there is also room for parties. One of the famous (or infamous) rugby traditions is the 3rd half, where players of both teams, together with the visitors, drink a beer, where we eat together, sing a lot and maintain some crazy rugby traditions that really forge us together. Those moments really give you the feeling of being part of a much bigger rugby family. Mighty that is. That the love for your sport can connect everyone in such a way.

What is the ambition of Amstelveen Rugby Club looking at a period of 5 years?

We have had some headwinds for a couple of years. We are now focussing on the future and in various areas we are now developing multi-year plans to get back to the top of Dutch rugby in all ranks of the club. We are focusing on expanding our base by improving our processes and thus being able to grow sustainably. Youth is particularly important in this respect. By creating a good education for the youth we hope to reach our goal.

Is it easy to get volunteers for the Amstelveense Rugby Club?

That is a good question. Fortunately, we now have a full board again, and the core of our training and team functions have been filled, but we are still missing a few hands in various places in the training staff, the fundraising and now with Corona, the ‘hospitality staff’ that manages matches and visitors. We are recruiting for this internally from parents and players, because without volunteers, there is no sports club. And, if you read this and think: I got a couple of trades that I’m good at, please let us know!

How would you describe the atmosphere at the club?

The same survey showed that our players and parents, in addition to the rugby and rugby family, are happy with the fun, friendships and diversity within the club.

What are the highlights for the club? 

Fortunately, in the more than 57 years that we have existed, there have been many highlights. We have been national champions for years, we have produced players who have played for the Dutch team, we now have our 3rd clubhouse (and what a clubhouse) and we are an open, international and inclusive club where you can be completely yourself. In 2018 we hosted the ARC Lowlanders hosted Bingham Cup, the biggest amateur rugby tournament in the world, where over 2000 players and supporters from 74 teams from 20 countries enjoyed rugby and partying for a week. That was huge. Those are some of the biggest moments. But there is also greatness in the small moments. Speaking for myself, ARC was the first place for me with lots of dangerous looking men where I didn’t have to have the idea somewhere in the back of my mind, ‘there’s a chance of getting beaten up here’. In fact, they dragged me in when I started talking about ‘feeling different’ and those dangerous looking men were the first to say, ‘Don’t you understand that you’re one of us? That was a breakthrough moment. And it wasn’t just words, I made friends here who are for life and for whom I would go through fire every day. That’s my motivation to work for the club: to make it possible for everyone who might feel ‘different’ to realise that you have a home here.

Anything else to add?

For anyone who thinks: I’d like to experience that myself; we’re starting our annual Introduction Course again on 22 September. 6 weeks long, 12 training sessions, a match, your own bit and a BBQ, for €25. Everyone aged 18+ learns the theory and the basics of the game in well-constructed training courses. Afterwards you can move on to one of our teams. More info can be found on www.playhardplayrugby.nl For all youth it is possible to train for free during the month of September to see if rugby and the club are a match. During the year there is an introduction pass that allows children to play 4 times for free and then decide to become a member.

VTA Sport van Vrije Tijd Amsterdam thanks Robert Fennis for his time and wishes everyone at the Amstelveen Rugby Club a bright and sporty future.

Interviewer Rick Verkaik. 

Our club is able to operate thanks to the support of our members, active volunteers and important contribution of sponsors. We, the new Sponsoring & Partnerships Committee, recognise and underline this importance. Let us quickly introduce ourselves.

Robert Fennis – Head of Marketing, Communications & Relations ARC and Extended Board member. Robert has been a part of our club since 2009 and after his time in Switzerland has returned to the club in summer 2020. As a marketer, he is passionate about the ‘brand ARC’.  He now focusses on creating solid teams of experts and passionate individuals for the areas he’s responsible for: Marketing, Communications, Digital Transformation, Sponsoring & Partnerships, Merchandise and Events. With the aim of building a strong foundation for future growth and an even stronger brand.  

Melvin Gale – Sponsor Relations & Partnerships Manager ARC and team lead. Melvin has been a member of the club since 2001 and is currently playing for ARC First XV. His history and network within the club put him in a central position with regard to practical and operational awareness of the needs and processes within the club. The knowledge he gained from his MSc. in Sustainable Development will help the club to develop in the long term.
You can contact him at sponsoring@arcrugby.nl

Wilco van Sminia – Strategic Fundraising Consultant ARC. Wilco is engaged in the club through his son, youth player for the Benjamins. As professional wealth-manager and fundraiser, he plays an important role in setting up the strategic framework for the successful future of this committee and the club.

Bart Nollen – Fundraising & Investment Consultant ARC. As an enthusiastic father of a youth member and entrepreneur in sustainable investments, Bart offers his knowledge and experience to set up the strategic framework for the sponsor committee at ARC.

Ian Turner – Legal Counsel and support. Ian has been with ARC for a while and likes to support the S&P committee with his experience in legal matters, and use his nose to sniff out great ideas for deals that we all can benefit from.

Floris Scheurleer – Treasurer ARC and Board Member. As father of a youth member and entrepreneur, Floris is responsible for the financial administration at ARC. He took on this essential position in 2020 and is an important source of information to signal when and where the financial bottlenecks and opportunities arise for the team.

Pablo Aguirre – Deputy Manager Marketing & Communications ARC. Pablo is such an individual who brings his passion on and off the field. As entrepreneur, one of the Lowlanders and player of ARC 1 and 2, he supports the S&P committee from Marcom with his experience in the field of Marketing, sales and business development.

English below

In de jaren ‘90 heeft Bram in ons bestuur een belangrijke rol gespeeld in het financieel gezond maken en houden van de club. Met zijn bijzondere sympathieke uitstraling, scherpe inzichten en no-nonsense mentaliteit was Bram de ideale penningmeester om de club financieel op het juiste pad te krijgen. Elke maandag bracht hij de inkomsten van zondag persoonlijk naar de bank, en op een eenvoudige en praktische wijze zorgde hij voor de boeken. Hij gaf het bestuur wekelijks exact inzicht in hoe de club er financieel voorstond. Bij elke uitgave liet hij het bestuur goed nadenken, wijzend op de mogelijk financiële tegenvallers waar rekening mee gehouden moest worden. Hij deed dat op een voor hem karakteristieke manier; eerst stil, dan sprak hij een paar keer zijn bezorgdheid uit en dan uiteindelijk – ongeacht de uitkomst – volgde zijn glimlach van instemming. Een hartelijke mensenmens met een mooie Amsterdamse humor.

Soms vergezeld op de club van zijn charmante vrouw Loes was Bram voor velen het voorbeeld van vriendelijkheid. Iemand die goed wist hoe het zat, die je niks wijs kon maken, maar hier nooit gebruik of misbruik van maakte. ‘Betaal altijd eerst je vaste lasten’ was de gevleugelde uitspraak van een deskundige alleskunner met een groot rugby hart. Omdat praten hem moeite kostte in zijn latere jaren op de club, koos hij zijn woorden zorgvuldig en trok hij z’n gesprekspartner vriendschappelijk naar hem toe om enkele welgemeende woorden te uiten. Ook op leeftijd was zijn positiviteit en kracht voelbaar.

Bram had zijn sporen ruim verdiend bij zijn geliefde thuisclub AAC als speler in de jaren ’50 en ‘60 en als voorzitter tussen 1974-76. Bij de Nederlandse Rugby Bond (inmiddels Rugby Nederland) bekleedde Bram in de decennia voordat hij bij ons aanschoof talrijke bestuurstaken, waaronder de Arbitrage Tucht Commissie, de Landelijke Jeugd Overleg en – als lid van het Dagelijks Bestuur – team manager van het Nederlands Sevens team naar Sydney in 1987, waarin vier spelers en de coach namens de Amstelveense Rugby Club waren vertegenwoordigd. Daarna was Bram drie jaar voorzitter van Rugby Nederland en toen hij in 1990 de fakkel doorgaf, werd hij door de Algemene Leden Vergadering tot Erelid benoemd.

Wij zijn Bram dankbaar voor wat hij voor de Nederlandse rugbygemeenschap in het algemeen en onze vereniging in het bijzonder heeft betekend. Onze medeleven gaat uit naar zijn familieleden. Bram liet zien dat rugby en vriendelijkheid altijd hand in hand gaan.

Het bestuur van de Amstelveense Rugby Club

Dank aan Leo van Herwijnen en Pieter Tolsma, beiden Ereleden Rugby Nederland voor hun bijdrage aan dit In Memoriam.

It was with great sadness that we recently learned that our former treasurer Bram van Steveninck had peacefully passed away in Amsterdam on 20 November. Bram was 89 years old.

In the 90s, Bram played an important role in our board in making and keeping the club financially healthy. With his special sympathetic personality, sharp insights and no-nonsense mentality, Bram was the ideal treasurer to get the club on the right track financially. Every Monday, he personally took Sunday’s income to the bank, and in a simple and practical way, he took care of the books. He gave the board an exact weekly overview of how the club was doing financially. He made the board think carefully about each expense, pointing out possible financial setbacks that had to be taken into account. He did so in his own characteristic way; first quietly, then expressing his concern a few times, and finally – regardless of the outcome – smiling in approval. A warm-hearted human being with a great Amsterdam sense of humour.

Sometimes accompanied at the club by his charming wife Loes, Bram was for many people the example of kindness. Someone who knew how things were, who you could not fool, but never used or abused this. ‘Always pay your bills first’ was the famous saying of an expert all-rounder with a big rugby heart. As talking became difficult for him in his later years at the club, he chose his words carefully and pulled his interlocutor towards him in a friendly manner to express a few heartfelt words. Even in old age, his positivity and strength were palpable.

Bram had won his spurs with his beloved home club AAC as a player in the 1950s and 1960s and as chairman between 1974-76. At the Dutch Rugby Union (now Rugby Nederland), Bram held numerous board positions in the decades before he joined us, including the Arbitration Disciplinary Committee, the National Youth Consultation and – as a member of the Executive Committee – team manager of the Dutch Sevens team to Sydney in 1987, in which four players and the coach were represented on behalf of the Amstelveen Rugby Club. Bram then went on to serve as President of Rugby Nederland for three years and when he passed on the torch in 1990, he was appointed an Honorary Member by the General Members Meeting.

We are grateful to Bram for what he has done for the Dutch rugby community in general and our club in particular. Our condolences go out to his family members. Bram showed that rugby and friendliness always go hand in hand.

Board of the Amstelveense Rugby Club

Thanks to Leo van Herwijnen and Pieter Tolsma, both Honorary Members of Rugby Netherlands for their contribution to this In Memoriam.

Hello to all my friends from the mighty ARC! “Hoe is et met jou? Alles goed? Lekker Weer, he? Prima.”

[apart from still being able to order beers, and counting to 10, that’s all the Dutch I remember!]  

Cris contacted me recently and asked me to send through some memories and reflections on my time living and playing rugby in Amsterdam.  I jumped at the chance as I often think about my time there, and it always brings a smile to my face. At home I have a special box with my old ARC jerseys, team shirts and CDs (iTunes hadn’t been invented then!), and opening it every now and then is like opening a photo album – I remember lots of amazing times that were possible through being a rugby nomad that was lucky enough to somehow end up at ARC 1890 for 3 ½ seasons! 

Amsterdam I arrived in August 2002 planning to play for one season, and left over 3 years later having thoroughly enjoyed working and living in the incredible city that Amsterdam is. Amsterdam was an awesome experience, vibrant and beautiful, a big city but also so small and accessible on the fiets, history, museums, parks, music, football, nightlife….and rugby of course…..incredible. But mostly when I think about my time there, I think about the kindness, warmth and comradery of the great friends that I made living there for 3 years, who were so welcoming and made the Netherlands experience such a fun one. It was the unique experiences with my newly found Dutch friends, other rugby nomads, team mates and club supporters that I look back on most fondly. 

I remember; 

• Immediately being welcomed into homes for dinners, bbqs, Sinterklaas dinner (including learning to write the poems) , Dutch Christmas lunch, 
• Numerous visits to those amazing little Belgian bier bars (de Zotte still my favourite) to learn the difference between Mc Chouffe and La Chouffe, and then a trip to Belgium for the weekend to sample the same bier straight from the tap! 
• New Years holiday on a boat on some tiny island off the north coast, 
• Going to see world class bands like the De Sjonnies at a local festival, and seeing some smaller acts like Bon Jovi at The Arena 
• The wonderful craziness of Carnival in Boxtel and Queens Day on the canal with those mad, mad costumes and music
• The end of season rugby tour to south of Spain, where we didn’t even play any rugby! 

Rugby Firstly I think about the weather! I had never played in a snow blizzard before, and I have never played as much rugby (mostly the great game of 7’s!) in glorious sunshine in April/May!  

I was there for 3 ½ seasons, and they were all very different: 

• 2002/03: We were still playing in the Eerste klasse aiming to get back into the top flight.We had a few comfortable wins, but plenty of close games too, and the league title came down to one of the last matches versus Den Haag II which we won. I think that was the only league title I ever won playing any sport, and I still have the grey polo Champions shirt someone rather confidently got printed before the final game! We went on an open-top canal boat trip to celebrate winning the title, kind of like what Ajax would do when they won the league, just without the 10,000 supporters cheering them on! I’m pretty sure we had a game versus AAC the following day (Beker Cup?). They weren’t too impressed at the state we arrived in, and were even less impressed when we beat them! That season we also made the final of the National 7’s tournament, knocking out a couple of the top flight teams on the way to their great surprise!! They should have known that you should never write off ARC in 7’s!  
• 2003/04: we were promoted back into the Ereklasse and it was the opposite of the previous season, most games were large losses, with only a few close games against the other weaker teams. We finished near the bottom of the table, but thought we had done enough to avoid relegation. Then some genius at the Dutch Rugby Board decided there should then be more relegation play-off matches! But we survived those too, and looked forward to another year in the top flight.  

• 2004/05 and 2005/06 the team was much stronger and ARC was back as a genuine top-4 team. 2004/05 we qualified for the play-offs in 3rd, notching up wins against the likes of Castricum and more than holding our own against t’Gooi and Den Haag who had put plenty of points on us the year before. We went out of the play-offs in a well-fought semi to Castricum  So while the first and third season were more ‘winning’, I still remember the middle one the most fondly. For some games against the top teams, a good day was scoring 1 try and keeping the other team under 90 points!  Against the mid-tier teams maybe we could get 2-3 tries and keep them under 40! And then the scraps versus the other struggling teams. We had to call some of the ARC legends out of retirement when we were short on numbers, and some of the juniors got promoted very quickly to the 1st team, and did brilliantly! And despite coping a few hammerings we hung on and stayed together, because we had formed tight friendships off the field, and because we still enjoyed the ‘third half’ (the team dinners at 1890 afterwards…..those ribs!!!), where we could hold our own with anyone! And it was still great fun, and it made the successful seasons that followed all the more sweet for having gone through that season together!   

The third half I think about that cosy little clubrooms on Sportlaan, before the magnificent new clubhouse was built. I’ve been inside a few rugby and football clubrooms in New Zealand, UK and Europe, and they are almost all warm and welcoming, but there is something special about rugby clubs and the way they cherish the ‘3rd half’, but the ARC clubrooms is still one of my all-time favourites. The club photos from the past, the plaques from visiting teams on the wall, the beautiful Frieda behind the bar, the smell of frites and croquettes wafting from the kitchen, and the ‘old-timers’ standing in their corner after trainings and games, nearly always surrounding the great Maestro, Gerrit Dekker, and keen to talk about the game over a beer. 

That day we beat Castricum they were even more ‘merry’ than normal when we came in from the sheds, as apparently it was the first time we’d beat them in 15+ years! I visited the new clubrooms when I was back in 2013 and they are amazing, but call me old-fashioned and sentimental but I’d take the old ones any day!  

I hope this finds you all safe and well in these crazy times. It’s been good fun getting out the box of memories and playing a bit of Golden Earring and Anouk. Hopefully in the not too distant future the thought of a visit to Europe and an evening at the new clubrooms isn’t just a dream. And if any of you ever get down to New Zealand (once we start letting people in again!) please look me up.  
Vriendelijke groeten AC  

The GMA will be held in Dutch, yet if you have questions we will change to English.
Notes will be made available at a later time.

Net als vorig jaar, organiseren we dit jaar wederom een ‘hybride’ ALV:
* live in het clubhuis en
* via een webinar link zodat je op je laptop of mobiel kunt meekijken en meestemmen.

Live ticket reserveren

Als je in persoon de ALV bijwonen, dan vragen we je om een gratis ticket te bestellen. Let op: omdat we nog niet geheel weten wat de geldende richtlijnen zijn op 24 juni a.s., hebben we 25 plaatsen beschikbaar gemaakt. (aangepast)

Webinar bijwonen

Wil je de ALV online volgen? Dat kan ook prima. Meld je daarvoor aan via het onderstaande formulier. Je krijgt dan automatisch een bevestiging die je ook in je (online) agenda kunt zetten.

Je kunt net als vorig jaar via onze webinar software mondeling je vraag stellen, stemmen en chatten met de moderator en de overige online aanwezigen.

Vragen?

Stel ze gerust aan Sjoerd via secretaris@arcrugby.nl

Anders dan deze zomer, zal de ALV volgende maand uitsluitend online bij te wonen zijn. Dat kan heel makkelijk via de computer of mobiel. Zo kan er gechat worden, vragen gesteld worden en kunt u uw stem uitbrengen.

Webinar bijwonen

We stellen het erg op prijs dat u aanwezig bent. Aanmelden kan via het onderstaande formulier. U krijgt dan automatisch een bevestiging per email, die u ook in uw (online) agenda kunt zetten. 

Primary language will be Dutch, but clarification/interpretation is possible. Please register below for attending the online webinar.

Wat was het een mooi weekend. 2 maal 2e van Nederland en 1x kampioen!
Er zijn zo veel mooie foto’s gemaakt, door super enthousiaste fotografen als Kevin Scott, Ilja Heitlager, Pieter van der Meer en Stefan Pickee dat het lastig is de mooiste er tussen uit te vissen. Laat staan dat ik droge ogen hou bij het zien en herbeleven van al die intense momenten van dat weekend.

Daarom zal ik hier hun eigen foto pagina’s linken, zodat jullie zelf de middag nog eens kunnen herbeleven, vanuit alle hoeken.

Ilja Heitlager (vader van Selma, 2e van Nederland met de ARC Cubs)

Kevin Scott, dé rugby fotograaf van Nederland kunnen we wel zeggen.

Pieter van der Meer was er bij in Groningen, waar de Junioren 2 hun finale speelden.

The GMA will be held in Dutch, yet if you have questions we will change to English.
Notes will be made available at a later time.

Net als vorig jaar, organiseren we dit jaar wederom een ‘hybride’ ALV:
* live in het clubhuis en
* via een webinar link zodat je op je laptop of mobiel kunt meekijken en meestemmen.

Clubhuis ticket reserveren

Als je in persoon de ALV bijwonen, dan vragen we je om een gratis ticket te bestellen.

Online bijwonen

Wil je de ALV online volgen? Dat kan ook prima. Meld je daarvoor aan via de onderstaande link. Je krijgt dan automatisch een bevestiging die je ook in je (online) agenda kunt zetten.

Je kunt net als vorig jaar via onze webinar software mondeling je vraag stellen, stemmen en chatten met de moderator en de overige online aanwezigen.

Vragen?

Stel ze gerust aan Sjoerd via secretaris@arcrugby.nl

– by Ilja Heijtlager –

De meiden U16 van de Dutch Girls Rugby Talent Teams hebben afgelopen weekend 23 Oktober de regerend kampioen van Engeland Old Reigatians U16 verslagen met een comfortabele 0-36. De DGR TT meiden waren afgereisd naar Brighton om zich voor het eerst te testen tegen andere meiden teams. De dag ervoor hebben de meiden hun allereerste pot ooit samen gespeeld en de gedoodverfde komende kampioen Horsham U16 met 15-12 weerstand geboden.

Het initiatief is als invitatie team dit jaar ontstaan op de memorabele wedstrijd HRC Cubs1-ARC Cubs 1, waarbij ARC als enige HRC met 12-17 heeft verslagen. In die wedstrijd is Selma met hersenschudding van het veld gekomen. Ze wilde toch blijven en is daarna aangesproken door een van de vaders van een van de meiden van HRC, Nura. Snel daarna is er een samenwerking ontstaan waarbij ouders van de Dukes, HRC en ARC met flinke relaties in de Rugby Academies van Zuid en Zuid West het initiatief zijn gestart. Een beetje uit frustratie: meiden van de Academie mogen wel op tour, maar niet spelen in Engeland met de jongens. Maar ook om alle stoere meiden van de Cubs Cup een extraatje te bieden. Dat waren er echter niet genoeg en snel zijn meer meiden van diverse clubs over heel nederland van Groningen tot Rotterdam, van Arnhem tot Delft, van Waterland tot Breda aangetrokken.

In de afgelopen maanden hebben de meiden regelmatig getraind op zondag bij URC en zijn er gaandeweg meer trainers en support, maar ook gemotiveerde speelsters uit het hele land aangesloten. In Engeland zijn de leeftijd regels afgelopen jaar zo aangepast in U14, U16, U18 dat er uiteindelijk twee teams U14 en U16 zijn geselecteerd. Vrijdag 21 Oktober was het dan zover en is de travel squad afgereisd via Duinkerken en Dover naar Brighton. Diezelfde avond hebben de teams hun laatste team run gehad op de mooie pitches van de Brighton Blues.

Zaterdag is de squad afgereisd naar Horsham RFC. Gekleed in het zwart wit met Oranje sokken en strikken in het haar kwam er toch iets van het oranje gevoel op. Selma was extra gemotiveerd door de vele felicitaties van de club, dat gaf een enorme boost. De U14 speelden tegen de Pulborough Girls U14 en haalde een gemakkelijke zege van 0-40. De U16 had meer tegen stand. In de warming up kwamen de Horsham Girls, voornamelijk academy speelsters, al behoorlijk georganiseerd en gedisciplineerd over. De spanning nam toe, omdat de DGR meiden na 9 trainingen dan eindelijk hun eerste wedstrijd ooit zouden spelen. Echter bij de kickoff bleek dat de Nederlandse meiden hun mannetje wel stonden. De eerste tackle zette meteen de toon. Onder aanmoediging van afgereisde Nederlandse ouders, maar ook spontaan aanwezige coach en spelers van Eemland (bedankt Greg en Harm!) hielden de meiden stand bij rust met 10-5.
Snel in de tweede helft kwam de 15-5, maar na het afronden van de U14 meiden kantelde de wedstrijd door deze extra support. Horsham was al 30 wedstrijden onverslagen met hoge cijfers en dat was te merken. In het laatste kwart van de wedstrijd kwam er een ongekende energie los en herpakten de meiden zich tot 15-12. Als heldinnen kwamen beide DGR teams uit de eerste wedstrijd en er kwam eindeloze lof van de engelse coaches en de ref. De meiden waren een team geworden.

Na een gezellige avond in Brighton met Crazy 88 en pizza waren de meiden de volgende dag behoorlijk meer in de stemming. In de bus werden de haren weer ingevlochten en oranje strikken gezet. Zwaar gemotiveerd reisden de meiden af naar de Old Reigations, waar de U14 zou spelen tegen Welwyn RFC U14 en de U16 tegen regerend kampioen van Engeland Old Reigatian U16. In een werkelijk fantastische club met zes velden tussen de heuvels en een mega clubhuis was het ontvangst geweldig. De coaches stonden te wachten om de meiden te verwelkomen. De club had Engelse en Nederlandse vlaggen opgehangen om er een licht internationaal sfeertje aan te geven. De meiden werden met applaus onthaald en voelden zich met recht een informele afvaardiging van de Nederland. Misschien ook wel omdat er geopend werd met het Wilhelmus. Dat is nog even oefenen.

Coach Famke van DIOK, zelf ooit international,en Bram en Stijn van de Dukes werden al bij opening flink door de ref uit de concentratie gehaald. Hadden we niet begrepen dat we een kwartier eerder zouden spelen??? De meiden van Old Reigatians stonden al op het veld hoor. Echter vol passie en energie stonden de meiden direct aan en al snel werd duidelijk dat DGR de wedstrijd zou domineren.
Selma stond ook wederom hier als hooker en voerde de forwards stevig aan. Scrums stonden met Selma op 2 en Elfy van AAC op acht. Selma liet geen kans gaan om in de rucks ballen te stelen. Ondanks waarschuwingen van Horsham werd geen ruck verloren. Maggie van Diok, die de dag ervoor ook de tweede try maakte, opende het spel al na een paar minuten met wederom een try. De meiden bouwden hierop langzaam door met 3 tries voor in de rust. Met een ongekende felheid en energie lieten onze nederlandse meiden de engelsen nauwelijks opbouwen. Maar ook de engelse meiden gaven de winst niet kado, her en der ontstonden er zelfs opstootjes. Helaas viel Eline van Gouda na het geven van een harde tackle met hoofdcontact zelf uit. De meegereisde medische staff nam de harde beslissing dat ze niet verder mocht spelen.
Na de rust zetten de meiden de strijd zich voort waarbij een poging tot try 10 meter voor de try-line werd afgeslagen en via een vloeiende beweging van rechts naar links weer werd omgezet naar een try voor DGR. Vervolgens ontstond er een zeer emotioneel moment waarbij een van de meiden verklaarde niet in haar spel te komen ondanks haar eigen belofte voor haar zusje te spelen die er helaas niet meer is. Dit gaf de meiden ongekende passie met z’n allen te strijden en bij een maul met beide halve teams werd Old Reigatian over haar eigen try line geduwd. Selma was in staat de bal uit de handen te slaan. Carmen van AAC twijfelde niet en drukte af om zo haar belofte binnen twee minuten waar te maken. Met de conversie erbij evenaarden de meiden ook nog eens de hoogste tegen score voor Old Reigations ook. Hier stond niet alleen een team, maar een geoliede machine. Na een laatste maul waarbij Selma zowaar bijna werd uitgekleed, sloegen de meiden terug en maakten met 0-36 de overwinning compleet. Selma vertelde na de wedstrijd: het was een agressieve pot, ik ben bont en blauw en ik heb een kilo haar uitgetrokken, maar het was een heerlijke wedstrijd.

Zoals het gaat bij rugby was na de wedstrijd het respect over en weer. De meiden werden samen op de foto gezet, er werd gegeten en natuurlijk players of the match verkozen. Ook de meiden U14 hadden met 0-36 hun stempel achtergelaten. Daarmee hebben de DGR meiden zichzelf op de kaart gezet. De ontvangende club bevestigde dit zelfs nog met een taart (rugby veld what else) voor alle speelsters. Na een lange avond hebben alle clubs zich uitgesproken graag naar Nederland te komen. Deze Nederlandse meiden hebben met 3 uit vier wedstrijden winst, en een vierde 15-12 tegen de challenge geaccepteerd om het rugby voor meiden verder op de kaart te zetten.

Geniet hier nog even mee: https://www.dutchgirlsrugby.nl/fotos.html

The new athlete of Bologna Rugby Club arrives from Holland.

Jorna, 21 years old, already national “orange” and on the field in the challenge with Italy Emergenti last June, is a modern pylon, one meter tall and 92 for 126 kilos and very dynamic. He comes from the Amstelveense RC club and in 2020, with RC Hilversum, he was the champion of the Under 19 category. For the Netherlands he was also the Under 18 and Under 20 national team.

#ilrugbyabologna #bolognarugbyclub #emilbanca #bologna #rugby

https://www.bolognarugbyclub.it/nuovi-arrivi-jurriaan-jorna/

Welcome to WordPress. This is your first post. Edit or delete it, then start blogging!

Het bericht Hello world! verscheen eerst op Korfbal Vereniging Amstelveen.

in aanvulling op het verslag elders nog een verslag van de prestaties van de jongste Jeugdklasses op Spaarnoude. De Jeugd A en B kregen een verkort rondje voor de kiezen, maar ook dit had nog genoeg hoogte meters en lastige passages. Het werd een echte uitputtingsslag.

Bij Jeugd A nam Briek de leiding nadat ze het veld in waren gedoken. Bij de finish zag hij de andere pas weer terug. Zijn tweede overwinning bij de jeugd A in de ACC. Maar zoals altijd met cross heeft ieder zijn eigen spannende wedstrijd. Tegen een directe tegenstander. Tegen de hellingen en het gladde parcours. In de strijd om de overige twee podium plekken bleef het tot het laatste klimmetje spannend. Uiteindelijk pakte Joep een prachtige derde plek. De volgende Amstelrenner was Torben die de vierling Dijkema nog voor zich moest dulden, 8^ste . Joshua en Lieuwe hadden het als iedereen zwaar, maar volgens mij vonden ze het toch ook geweldig. 9^de en 11^de in de uitslag.

Bij jeugd B doken Grigory en Arnau als eerste het veld in. Grigory hield dit helemaal tot aan de streep vol, dus ook bij deze categorie een Amstelrenner boven op het podium. Arnau moest even bekomen van zijn snelle start maar kwam als 7^de over de streep. Fien kwam als 11^de over de streep, cross coureur Loïs werd 15^de en nieuw lid Marcus werd 16^de. Teun moest helaas de strijd voortijdig staken. Maar dat maakte hij later meer dan goed met het aanmoedigen.

Vanaf jeugd C moest de grote klim gedaan worden en was het parcours een stuk langer. Bovenop de klim had je redelijk goed uitzicht hoe de koers zich ontvouwde. Want met drie groepen renners (Jeugd C, Nieuwelingen en Dames) tegelijk op het parcours was het soms moeilijk inschatten wie nu waar zat.

Quinten zat in ieder geval goed voorin en kon als hij niet gehinderd werd door anderen de klim goed opkomen (en ook weer af). Aan de reacties tussen de renners en richting het publiek kon je zien dat de meeste al na enkele ronden aardig choco boven kwamen. Quinten werd na een zware koers knap 6^de. Nikolai kwam in zijn laatste twee ronden nog heel knap opzetten. Hij kwam al slalommend boven soms, laverend tussen de andere door, klasse. Een verdiende 7^de plek. Davin had met de klim misschien iets meer moeite maar met de rest niet. 10^de plaats. Gijs reed een hele stabiele race, kwam een paar keer goed fietsend boven en werd 12^de. Max kwam eerst zwoegend lopend boven en een paar ronden later opeens zonder moeite op de fiets. Maar hij haalde de finish helaas niet. Fysiek malheur.

Bij de nieuwelingen kwamen twee Amstel renners aan de start. Nieuw lid Hugo Voogd reed in een constant tempo naar de 16^de plaats. Moos stampte flink door op zijn mountainbike om uiteindelijk, ook ergens rond die plek uit te komen. Helaas is de administratie van ACC nog niet helemaal op orde, maar dat deert niet na zo’n prachtige koers.

En dan waren er nog de dames. Ook hier heel wat Amstel deelnemers. Jente kwam net te kort voor het podium na een lange inhaalrace. 4^de plaats. Vlak daarachter werd Tessa 5^de. Jeanine, Jacqueline en Renee reden ook bij elkaar in de buurt en werden respectievelijk 9^de, 10^de en 11^de. Ellen legde beslag op plek 19. Mimi reedt ook mee bij de dames, maar ook zei is net als haar broer Moos nog niet opgenomen in de uitslag zoals hij nu gepubliceerd is.

Al met al een prachtige ochtend, met prachtig weer en vooral een schitterend parcours! Op naar zondag bij de Bataaf!

De ACC bij De Bataaf in Zwanenburg is een oude getrouwe in het ACC-circuit en ook vandaag stelde De Bataaf niet teleur: veel draaien en keren en vooral modder. De Amstelrenners deden het als vanouds weer erg goed met 5 zeges voor Pelgrim, Ivakhov, De Jong, Mouris, Koops en Groenewegen. Mooi rijtje waarin alleen de Masters vandaag ontbraken.

Voor de ACC-renners die al wat langer meegaan kent het parcours van HSC De Bataaf weinig verrassingen: na de start het piepkleine dijkje rond de voormalige landijsbaan een paar keer op en af, dan een duik de voormalige landijsbaan in alwaar het leek of men de ijsbaan in oude glorie wil herstellen en vast begonnen was hem onderwater te zetten. In het ijsbaangedeelte hadden de parcoursbouwers zich duidelijk laten inspireren door het bochtenwerk van HRC Excelsior van twee weken geleden: je reinste plagiaat; sommige bochten waren een exacte kopie, maar dan met water. Na de ijsbaan een lange rechte grasstrook naar achteren, op het asfalt de BMX-baan ronden, nog een kleine lus door de middenberm en – hopla – daar wasstart/finish weer. Kortom een parcours waarvoor niet al te veel technische skills nodig waren, maar wel veel vermogen en conditie. Kennelijk kunnen de Amstelrenners dat goed.

Na drie weken zweten en weinig poetsen was het vandaag old school crossen: vieze fietsen, besmeurde renners en de eerste afgerukte derailleur is ook weer gesignaleerd. Het seizoen is echt los.

Jeugd, Nieuwelingen, Dames.
Ongetwijfeld wordt hier nog verslag van gedaan van de Jeugd.
Bij de Nieuwelingen was de zege voor Michiel Mouris die in het begin nog even gezelschap had van een renner van De Kampioen, maar langzamerhand reed het rood-wit-blauw toch heel ver weg van de concurrentie. Samuel Gunnink kwam ook een keer de ACC rijden en werd 4e, maar geen klassering, want geen chip. Fabio Valerio 5e.
Bij de Dames reed Jente Koops vanuit het vertrek aan de leiding. Toch had ze nog even wat te vrezen van Renée van Hout die het zo waar eens zonder materiaalpech tot de finish wist vol te houden. Dit ondanks een valpartij die haar wel de aansluiting kostte.

Masters: Vroom op stoom
Ron Vroom van HRC Excelsior was een klasse apart en rolde ruim voor nummer twee – onze eigen John Behrens – over de streep. Derde werd Nick Evans, de winnaar van vorige week. Ander parcours, andere uitslag. Dat gold ook  voor de strijd van de overige Amstelmasters. Op plek 5, 6 en 7 streden Michael Breedt, Auke Broex en Pierre Deen hun strijd en na een aantal positie wisselingen was het Michael die Auke wist voor te blijven, terwijl Pierre deze keer op geruime achterstand als 7e binnenrolde. Dat het “anders” was dan vorige week toonde Coen Emmer aan: normaal altijd net buiten de top-10; nu uitgewoond als 19e.

45-: Ander paar mouwen
In de 45- maakte de nét getrouwde Dylan Groenewegen zijn opwachting. Nat of niet, hij reed zijn eerste training na “off-season” gewoon weer voluit. Zonder de vaste podiumklanten Niek Voogt en Wessel Mouris moest Dylan er toch voor werken, want Owen Geleijn zat steeds op geringe achterstand. Maar Dylan wist het wel vast te houden en won zo zijn eerste ACC van dit seizoen. Sander Boerkamp knokte zich naar plek 8, Koen Warnier werd 11e en Alexander Evers 14e.

Zo is de ACC elke week anders. Volgende week is er een geheel nieuw parcours in het Haarlemmermeerse Bos uitgetekend. Naar het schijnt niet al te modderig. Eerst maar eens zien. Alle uitslagen en info staan op amscrosscomp.nl

Was het in de eerste wedstrijden nog redelijk herfstweer, of soms zelfs ronduit warm. Deze zondag in Zwanenburg was het echt cross. Regen, regen en regen. De dagen vooraf, de nacht en ochtend vooraf, tijdens het inrijden en ook nog tijdens de cross van de jeugd A en B. Het parcours veranderde al snel in een ouderwetse modderpoel. En laten we dan eerlijk zijn, dan is het pas cross! En dat de Amstelrenners van modder houden zal vandaag wel blijken. Niet alleen in de resultaten, maar ook in de opkomst!! Super om te zien!

Bij de start van de jeugd A en B was al duidelijk dat het een zware wedstrijd zou worden, voor iedereen. En met een ander wedstrijd verloop, andere krachten die boven komen. Bij jeugd A was de start voor Julien er een om snel te vergeten. Nog voordat hij de startlijn was gepasseerd lag zijn ketting er helemaal af. Yvo, de vader van Torben, was als eerste ter plekke om het euvel vakkundig te herstellen, maar al met al was het hele peloton wel al gevlogen. Achter een peloton in de blubber aanjagen is ook heerlijk. Julien deed het in ieder geval met verve! Briek draaide meteen het gas open en was weet vertrokken voor een solo in zijn categorie en er drie op drie van maakte door de winst te pakken. Doordat het zo’n zware cross was werden de verschillen eigenlijk niet eens zo groot. Om de overige podium plekken werd hevig gestreden met wisselende kansen. Aan de finish bleek Joshua zijn modderbenen gevonden te hebben en werd heel goed 4^de. Torben moest de Dijkema broertjes weer voor zich dulden en werd uiteindelijk 11^de in deze zware strijd.

Ook bij de jeugd B was de winnaar hetzelfde als vorige week. Grigory maakte er met de twee andere koplopers een spannende strijd van. Hij hield uiteindelijk iedereen af en mocht weer bovenop het podium staan. In de hele jeugd B groep zaten in totaal zeven renners van de Amstel. Sommige daarvan zaten uiteindelijk wel een half uur de beuken in de blubber. Dat alleen al is een compliment waard. Na Grigory kwam Isaac over de streep. Hij had de laatste weken zoveel zin om te crossen dat hij met zijn vader geregeld had dat hij zich kon bijschrijven. Met een vierde plaats als gevolg, of vijfde? Want in de uitslag was hij nog niet meegenomen. Maar voorin meestrijden deed hij in ieder geval wal! Arnau zat er in de start ook weer goed bij. Op de streep was hij 7^de, weer wat langer mee in de frontlinie, gewoon knallen net zolang tot je ontploft en je dan herpakken, een tactiek om te bewonderen. Loïs blijkt ook sierlijk door de modder te kunnen ploeg, net als haar broertje Joshua dus. Een sprint om de 16^de plaats werd door haar winnend afgesloten. Silvan was ook de modder ingedoken en werd 18^de. Marcus is nu wel nieuw lid af door alle modder, en werd 19^de. Ook Abe was aanwezig om de modder tot zich te nemen. Hij ploeterde sierlijk voort, kwam uiteindelijk als 20^ste over de streep. Volgens mij heel moet, maar ook heel voldaan.

Het verslag van de Jeugd C, Nieuwelingen en Dames is gemaakt door Arie Koops en Wouter de Jong! Dank voor de bijdrage!

In tegenstelling tot de voorgaande week was het echt crossweer bij De Bataaf. Vlak voor de start van de dames, nieuwelingen en C-jeugd stonden de hemelsluizen nog wijd open. Tijdens het inrijden was iedereen al voorzien van een dikke laag modder en vlak voor de start was het nog even schuilen onder de vele paraplu’s. Het parcours lag er nat en zwaar bij. Vooral het technische gedeelte na de start was modderig en nat terwijl men op de lange stukken van het parcours goed kon rijden en versnellen al lagen daar ook wel grote plassen.

Bij de nieuwelingen startte naast Samuel Gunnink en Fabio Valerio ook Michiel Mouris dus was het voor iedereen afzien in het wiel van de Nederlands Kampioen. En hij vloog werkelijk over het parcours. Des al niet te min waren diverse renners in staat om de eerste ronde enigszins mee te komen maar na 2 rondes was Michiel helemaal los en mochten de overige deelnemers strijden om de andere ereplaatsen waarbij Samuel op de 4e plek is geëindigd en Fabio op de 6e plaats.

De vrouwen startte onder het motto  ‘wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’. Twee nieuwelingen lagen bij de eerste passage vooraan in de wedstrijd. Kop op over kop reden  Lisa Band ( DTS) en Jente het natte en glibberige gedeelte van het parcours in. Renée en Meis Poland (WV NH) waren wakker geschud en zetten op volle kracht de achtervolging in. Jente zag het gevaar en schakelde een tandje bij en gaf gas. Lisa moest een gaatje laten en werd ingerekend door Renée en Meis. Met nog 2 ronden te gaan ging Renée nogmaals aan opzoek naar de koppositie. Renée kwam dichter en dichterbij. Met nog een ronde te gaan was het verschil net te groot en kon Jente naar de 1e plek rijden direct gevolg door Renée en Lisa pakte een mooie derde plaats. Verder waren er nog andere Amstel dames die zich te goed deden aan een portie blubber. Jytte werd in haar UWTC pakje uiteindelijk 11^de en Jacqueline werd 13^de.

Bij de C-jeugd ontspon zich een soort zelfde verloop als bij de dames, waar Quinten samen met 2 renners van de Noordbikers wegreed van de rest van het veld. Halverwege de wedstrijd kon Quinten even mee springen in het wiel van Michiel waardoor hij wegreed van zijn concurrenten en hij in staat was om de laatste 3 rondes solo naar de finish te rijden. Ook de overige deelnemers van WV de Amstel behaalden goede resultaten bij de C-jeugd, Davin finishte als 5^de, Nikolai 8^ste  en Gijs won nog de sprint om de 11^de plaats.

Mooiste van de dag was uiteindelijk dat alle deelnemers echt genoten hebben van de modderpoel en zware crossomstandigheden en mooie bijkomstigheid was dat bij elke categorie in de ochtend een WV de Amstel lid op de hoogste trede van het podium stond.

Op de socials van de club zijn al schitterende foto’s gedeeld, meer dan de moeite waard.

Op naar zondag de 13^de voor de 5^de ACC

Vanaf zaterdag 12 November om 10.00 uur wordt er  weer gestart met de Zaterdag Duurtrainingen. Kilometers wegtrappen en daarna met een voldaan gevoel onder de douche.Voor onze wedstrijdrenners vanaf Nieuwelingen en ouder, dames en heren  dé manier om te overwinteren. Een training die vorige jaren duidelijk in een behoefte voorzag. Voor ieders veiligheid en om het zo soepel mogelijk te laten verlopen wel een paar instructies.

Vertrek en route
Er wordt iedere zaterdag vertrokken vanaf de Parkeerplaats bij Elsenhove (dus NIET bij De Haan in Ouderkerk). Vertrek is om 10.00 uur stipt (dus niet meer 11.00 uur). De stravaroute staat:  hier!
(Let op, er zit een wijziging in de “oude” route vanaf Alphen aan den Rijn.)

In principe wordt er een vaste ronde gereden van ca 85 km (met een paar afsnijmogelijkheden). Afhankelijk van weer/ consensus in de groep kan er afgeweken worden van de route. Ben je minder in vorm dan kun je na Woerdense Verlaat afslaan richting het noorden.

Doorgaan?
Dit is géén centraal geleide training, zoals de trainingen in de rest van het jaar (er wordt weer echt getraind vanaf 14 januari). Als er veel zijn, zijn er veel, is het slecht weer gaat het wellicht niet door of zijn er minder (kledingkeuze is altijd essentieel). Een eventuele afgelasting staat dan ook níet op deze site.

Richtlijnen: veiligheid en verantwoordelijkheid
Een paar richtlijnen waar iedereen zich wel aan moet houden:
– Duurtraining: kruissnelheid van 30 – 35 km per uur; geen bijzondere opdrachten, maar houd rekening met de wind en de grootte van de groep (harmonica – effect)
– bij grote groep worden de groepen bij vertrek gesplitst: maximale groepsgrootte omtrent de 10 (anders kom je ook nauwelijks op kop)
– Gedisciplineerd rijden, twee aan twee: opletten bij afgeven van kop; de sterkeren houden rekening met de minderen; en per groep is iemand de “koerskapitein”
– Verkeersregels worden gerespecteerd: fietspaden en verkeerslichten volgen,
– Waarschuw elkaar: duidelijk route aangeven, en waarschuwen voor verkeer en obstakels–
– Standaarduitrusting: clubkleding voor de herkenbaarheid; reservemateriaal (bandje, pompje), regenjack en wat te eten (!!); beter te veel mee aan kleding en eten dan koud en/of honger.
– Fiets is in goede staat; spatbordje is aangeraden
Deelname is volledig op eigen risico

Hiermee kunnen we lekker bijkletsen, basis leggen en overwinteren om in januari de intensieve trainingen te kunnen gaan doen. Vanaf zaterdag 14 januari wordt er weer gewerkt met opdrachten o.l.v. trainers.

Tijdens de Ouderkerker Cross zal er ook weer ruimte zijn voor een Funklasse wedstrijd voor de regionale coryfeeën. Deze zal starten om 13.01 net na de 45- klasse.

Inschrijven kan tot en met 23 November. Er moeten minimaal 15 renners ingeschreven zijn en het maximum is 30. Wees er dus op tijd bij. Inschrijving kan   via het formulier

Poster Cross 2022

De Sint is weer in het land, de lentekriebel-weken maakten een comeback en MBC de NoordBikers uit de Bollenstreek debuteerde als organiserende vereniging in de Amsterdamse Crosscompetitie. Minder zeges van De Amstel, maar veel tevreden gezichten.

Men tekende in het Haarlemmermeerse Bos een fraai parkoers. Snelle singletracks, nog snellere doorstampstroken, voldoende (technisch) bochtenwerk, wat (schuine) taludjes, twee balkjes en zowaar ook nog een metertje of 10 dikke prut. Een prachtig rondje met een mooie najaarszon, veel deelnemers en veel publiek. Geslaagd debuut.

Jeugd, Dames en Nieuwelingen
In de jongste Jeugd stonden vier Amstelrenners in het linkerrijtje van de top-10, maar het was Briek Pelgrim die weer een zege kon optekenen. Joep de Waal werd 5e, Julien Kroder 6e en Torben Flint 8e. In de Jeugd B werd Grigori Ivakhov 2e, terwijl Arnau Egberts 8e werd. In de oudste Jeugd ontbrak Quinten de Jong, de winnaar van de modderslag van De Bataaf. Davin Huisjes werd 5e en Nikolai Ivakhov 8e.
Bij de Dames streden Tessa Sandberg (5e), Rosan Koper (6e) en Renée van Hout (7e) om de Amstel winst van de dag, maar dat was op ruime achterstand van het podium deze keer. Bij de Nieuwelingen stond deze keer alleen Hugo Voogd aan de start. Op zijn mounainbike reed hij naar een keurige 9e plaats.

45+: Massastart
De 45+ en 45- ontliepen elkaar deze keer niet qua grootte van het startveld en het is altijd weer een indrukwekkend gezicht als die pelotons zich het veld in storten. Na de start stoomden klassementsleider John Behrens en wattagekanon Pico de Jager al snel naar voren en leken ze beiden een top-3 klassering te gaan halen en een bedreiging te zijn voor de uiteindelijke winnaar Ron Vroom. Maar het liep anders want beiden moesten ze door fysiek/technisch(?) malheur de strijd staken. Daardoor, en ook de afwezigheid van Michael Breedt,  leken de eeuwige concurrenten Pierre Deen en Auke Broex nog bijna aanspraak te kunnen maken op bloemen, maar Auke (4e) en Pierre (5e) kwamen net een paar seconden te kort voor de top-3. Wel staan ze nu 2 en 3 in het klassement, achter Nick Evans die John voorbij ging. Coen Emmer flyerde naar een knappe plek 7.

45-: Wessel is in vorm
De renners en het mooie snelle parcours zorgde ook in de 45- voor spektakel. Er waren genoeg sterke renners die aan elkaar gewaagd waren. Vanuit het vertrek ontstond er een sterke kopgroep met Owen Geleijn, Wessel Mouris, Lucas Keuning en Niek Voogt. Niek moest na een overmoedige overname even na adem happen en loste bij de eerste drie en werd later ook bijgehaald door een paar andere renners om uiteindelijk als 6e te eindigen. Vooraan bleven Owen, Wessel en thuisrijder Keuning lang in elkaars spoor. Toch moest de man in het geel op zeker moment een gaat je laten en dat was voor Wessel het teken om nog eens extra door te trekken en langzaam weg te rijden bij Owen en in de laatste ronde wist hij ook 50 meter op Lucas te pakken en zo mooi de zege te grijpen. Owen werd 3e, Niek 6e, en in het grote veld zagen we ook een mooie strijd tussen de broers Maarleveld maar ook Alexander Evers reed naar een knappe 12e plaats.

Op de site van de ACC alle uitslagen, maar ook een mooie overdenking over het fenomeen crossen:

WIE FIETST, DIE BLIJFT

Een mooie nieuwkomer deze cross in het Haarlemmermeerse Bos. Volgende week duiken we weer het bekende rondje bij Ulysses in: een ACC-klassieker.

Wekelijks rijdt een min of meer vaste groep (Amstel)renners de ACC-wedstrijden. Alles in een overzichtelijke cirkelboog rond Amsterdam, met Spaarnwoude en het Haarlemmermeerse Bos als uithoeken. Neem je daarbij de Stelling van Amsterdam in het oog, dan heb je ruwweg het reisgebied van deze rennersgroep. Wie buiten de Stelling crosst mogen we daarom gerust ook reizigers noemen. Dit weekend was er afspraak in Hilversum en Heeswijk Dinther. De Veldrit van Hilversum (op grondgebied Laren) is al jaren van vaste waarde op de nationale KNWU-veldritkalender. Het heuvelige bosparcours met de kuil en diepe zandstroken is ook na de locatiewisseling van enkele jaren terug erg geliefd gebleven bij de renners.
Mees van Duren is bij uitstek een echte reiziger, in de ACC zie je hem zelden. Stephan Scherpenisse combineert beide ‘disciplines’. In Hilversum zochten deze twee Amateurrenners elkaar op voor een strijd wat verder achter het front. Stephan bleef voor Mees. Maar Mees mag hieronder op de foto, we zien hem niet zo vaak in beeld gevangen.

Foto Eric Daams, GWC de Adelaar

Daarna was het de beurt aan de Masters. Voor de thuisrijders Dolf Kloosterziel (verkennend reiziger) en Jan van Herwijnen (aangrenzende gemeente, verminderd reiziger) gaf deze wedstrijd net wat meer druk dan anders. Dolf kon heel lang profiteren van zijn uitstekende start vanaf de achterste rij, hij eindigde net buiten de punten. Jan had er allemaal wat meer moeite mee, was het toch de kou in het lijf? Jan Dijstelbloem (debuterend reiziger) genoot van de wedstrijd, en kwam na een eerdere val in het zand nog dicht op het wiel van zijn naamgenoot.
Michael Breedt (mixed reiziger) kon goed uit de voeten op het technische parcours met veel snelle stukken. Hij werd knap 17e.

Bij de Nieuwelingen is iederéén jong en met ruim zeventig vertrekkers weer veruit de grootste categorie. Nederlands Kampioen Michiel Mouris (senior reiziger) pakte direct de leiding en stond deze niet meer af. Fabio Valerio finishte in het middenveld.

Ook Jente Koops is een echte reiziger, met af en toe een ACC. Met een achtste plek weer een top-10 bij Nieuwelingen vrouwen.

Wessel Mouris (aankomend reiziger?) toonde aan dat hij met een tiende plek bij de Beloften ook prima uit de voeten kan in het landelijke circuit.

Michiel door het zand in Hilversum, foto Eric Daams, GWC de Adelaar

Heeswijk Dinther

Nog niet zo lang op de kalender, deze cross in het Brabantse. Stephan Scherpenisse koos wederom voor bosgrond in plaats van de Waterlandse modder. Bij de Amateurs dik in de punten, 19e. Michiel Mouris zou je ook verplicht reiziger kunnen noemen. Alweer met het rood-wit-blauw op de hoogste trede bij de Nieuwelingen.

De komende weken verplaatsen de Amstelreizigers zich naar het oosten van het land. Om pas op 10 december weer terug te keren in de regio: Amersfoort.

ARC Ulysses heeft waarschijnlijk de langste historie in het Amsterdamse veldrijden. Voor de verhuizing naar Sportpark De Weeren lag de thuisbasis van Ulysses in het Vliegenbos en daar werden in de winter al veldritten georganiseerd onder de rook (lees: gifwolken) van de naastgelegen zwavelzuurfabriek Ketjen/AkzoNobel.

Na de verhuizing naar De Weeren werd de zondagse competitie van Ulysses samen met de zaterdagse competitie van de WVA de kurk van het Amsterdamse veldrijden voor het – toen nog – selecte groepje veldrijders in de regio en van De Amstel. En op maandagochtend steevast genieten van de afterparty van het veldrijweekend: in De Courant/Nieuws van de Dag (een op Amsterdam gerichte loot van De Telegraaf) deed Bertus Raats in bloemrijk proza (‘Bloemen voor Bouquet’) en rake typeringen (‘De frêle veldritspecialist’) verslag van de schermutselingen in het veld. Het leek ineens heel belangrijk dat geploeter in de modder, want het stond in de krant!

Voor de 6e rit van de Amsterdamse Crosscompetitie maakten de parcoursbouwers gebruik van hun ervaring van de laatste jaren met hier en daar een extra bochtje en met op het rechte end naar de finish – waar de snelheid aardig op kon lopen – een zandhoop. Weliswaar werd deze zandhoop bij elke passage steeds verder doorgezaagd, maar niet iedereen kwam er schadevrij overheen… (cliffhanger!)

Jeugd, Nieuwelingen, Dames
Zowel bij de A-jeugd als bij de B-jeugd stond op de hoogste trede iemand met een Amstelshirtje met de bloemen te zwaaien: Briek Pelgrim (A) en Grigori Ivakhov (B). Bij de A-jeugd stond ook Torben Flint (3) op het podium met de bloemen te zwaaien. Bij de oudste Jeugd bleef het podium net buiten bereik van Quinten de Jong (4) en Nikolai Ivakhov (5).
De Nieuwelingen moesten het vandaag doen zonder inbreng van De Amstel, maar bij de Dames was er top 10 voor Rosan Koper (5) en Renée van Hout (9).

Masters: Breedt toont zich een bikkel
Een Vroom op stoom is moeilijk te verslaan; ook vandaag weer. Nick Evans gaf goed partij, maar werd teruggewezen naar plek 2. Pas op plek 3 stond een Amstelrenner te zwaaien met de flowers; John Behrens. Michael Breedt – podiumkandidaat – ging bij de eerste passage van de zandheuvel over de kop, vervolgde zijn weg, reikte nog tot plek 4, maar had toch wel erg veel last van zijn schouder. Toch even naar het ziekenhuis: gewricht tussen sleutelbeen en schouderblad uit de kom…
De cross-tweeling Deen/Broex had zijn dag niet: Deen verprutste zijn start en moest renners in zijn omgeving dulden die hij anders alleen aan de koffietafel treft. Op het snelle parcours kon hij de opgelopen achterstand niet meer rechtzetten en een 14e plaats was zijn deel. Broex – wel goed weg – dacht een goede slag te slaan, maar trapte van enthousiasme zijn ketting in tweeën. Er was weliswaar een reservefiets beschikbaar, maar ook hij raakte op achterstand (22e). Coen Emmer (8) veroverde wel een top 10 notering. Overigens was er weer op veel fronten (Amstel)strijd: Simon Polstra wist Pierre Deen nipt voor te blijven en tussen Jaap van der Grinten (20) en Jeroen van Hoeijen (19e) was het verschil nauwelijks waarneembaar.

45-: Glibberen en glijden
Na de finish van de oudjes begon het licht te miezeren en het parcours kreeg steeds meer de vorm van vervlogen tijden: modder, zoals het hoorde bij Ulysses. Alexander Evers had een kopstart, maar bezweek onder de druk en gleed onderuit. Daarna nam Jasper Ockeloen (“trainen voor de strandraces”) met Owen Geleijn (“trainen voor de wegkoersen”) het commando over. Na de eerste ronde volgde op ruim 20 seconden  Victor Broex (terug na een lange blessure) met iets daarachter Niek Voogt. Vier Amstelrenners op kop. Victor wist al vrij snel Owen, die Jasper moest laten gaan in te rekenen en snel te lossen. In de modder liep Victor ook ronde per ronde een secondje in op de sterk rijdende Ockeloen. Maar met nog anderhalve ronde te gaan reed Victor lek en kon de zege vergeten. Jasper onbedreigd winnaar, voor Owen en daarachter Victor op een leenfiets. Niek reed ook lek en kon helaas geen geschikt vervangend vervoer vinden: DNF. Alexander Evers werd 12e, Tristan Geleijn 14e en Jan Hummelink 19e. De wekelijks strijdende Joris Maarleveld werd 27e.

Volgende week de grote battle in onze eigen Ouderkerker Cross waar in de 45- enkele grote namen van start zullen gaan in de GP Wim Jansen. En sowieso is het altijd één van de mooiste ACC crossen van het seizoen.

Inschrijven: tot 30 min. voor aanvang van elke categorie, in de strandtent “Aan de Plas” aan de Ouderkerker Plas. 

Na 11 eerdere edities heeft de Ouderkerker Cross een mooie erelijst opgebouwd. Wie hebben er allemaal een overwinning op hun naam?

erelijst veldrit Ouderkerk tm2021

Zoek je favoriet in de erelijst. Dylan Groenewegen heeft maar liefst 6 keer een zege geboekt. Victor Broex 5, Marcel Witte, Ron Vroom, Niek Voogt en Jelle Boonstra deden het drie keer.

Voor de liefhebbers: de Funklassewedstrijd morgen gaat door. Er is nog mogelijkheid om in te schrijven ter plekke tot 12.30 uur, of vandaag nog via het  via het formulier

De 12^e editie van de Ouderkerker Cross is vandaag op de natte zondag verreden. Voor deelnemers en organisatie minder lekker dan gehoopt, maar wat is er gestreden op het scherpst van de snede. Dylan Groenewegen won na een epische strijd voor de 7^e keer de cross. Na een mooi eerbetoon aan grondlegger van de cross, Wim Jansen, won Dylan de naar Wim genoemde Grote Prijs. Een verslag van een pittig dagje koers.

De Ouderkerker Cross 2022, geen gedoe meer met lockdowns, maar wel met regen, dat was onveranderd. Zaterdag kon er in heerlijk weer opgebouwd worden, maar zondagochtend druppelde het al en dat ging de hele dag door. Grof profiel was het advies van de kenners en dat was soms niet genoeg, vooral op de ultra-gladde dijkjes waar niet alleen de deelnemers, maar ook de linten het zwaar hadden. De parcoursbewakers moesten hier en daar vol aan de bak om alles steeds weer recht te zetten, kortom voor iedereen was het hard werken. Gelukkig bood de strandtent AandePlas warmte en gezelligheid met uitzicht op het geploeter. De winnaars waren in elke categorie de verdiende winnaars: Ouderkerk liegt niet.

Jeugd trapt af
De Jeugd A en B mocht (op een iets korter parcours) aftrappen en in beide categorieën stond een thuisrijder op het hoogste treetje. Briek Pelgrim vertrok vanuit de start en de rest  zag hem steeds verder uit beeld verdwijnen. Julien Kroder reed sterk en werd 2e. En dat terwijl de tegenstand onder andere van een vierling (!, de Dijkema’s) kwam.
In de Jeugd B pakte Grigori Ivakhov al snel de kop en liep zonder al te veel foutjes uit naar een kleine halve minuut.
Na de jongste Jeugd werd het parcours al snel iets aangepast en een paar erg lastige passages werden iets makkelijker, maar wat bleef was de lange zandstrook waar zichtbaar verschil kon worden gemaakt. De een deed dat door te rennen, een ander door te blijven fietsen. Niet duidelijk was wat het snelste was, maar Meis Poland van WV Noordholland pakte daar wel winst en wist mede daardoor de winst te pakken en met 25 seconden voorsprong op thuisrijdster Renéé van Hout (haar fiets bleef heel vandaag!) te winnen. Bianca van den Hoek werd 3^e en Rosan Koper daar vlak achter vierde.

Bij de Nieuwelingen was een van de parcoursbouwers van zaterdag met voorkennis gestart en dat betaalde zich uit. Fabio had een felle strijd met Tijs Witte, maar in de laatste zandpassage nam Fabio toch afstand en pakte een mooie zege.
In de Jeugd C had Quinten de Jong een raketstart, maar de cross duurt langer dan een rondje en Quinten werd uiteindelijk 6^e, ruim achter winnares Maxime Takken, die als meisje iedereen ruim achterliet. Nikolai Ivakhov werd 8^e, Davin Huisjes 9^e en Gijs Dijstelbloem daar net achter.

Vroom maakt gehakt van de Masters
Bij de Masters wint Ron Vroom de meeste wedstrijden, maar zeker op de snellere omlopen is er nog een beetje spanning. Die was er behalve in de eerste ronde nu helemaal niet: Vroom reed ver, heel ver vooruit onbedreigd naar zijn vierde ACC winst van dit seizoen. Op een minuut kwam John Behrens over de streep, weer bijna een minuut later klassementsleider Nick Evans en op de vierde plek na drie minuten wachten kwam Pierre Deen binnen. Pierre miste zijn vaste sparringpartner Broex, maar werd gemotiveerd door de opkomende Simon Polstra die op een knappe vijfde plek finishte.

Groenewegen wint het spektakelstuk
Het grootste startveld was vandaag in de 45- met vele sterke renners aan de start. Naast Dylan waren er meerdere kleppers als Niek Voogt (winnaar 2021), Bart de Veer, Wessel Mouris (won al twee ACC’s dit jaar), Nils Eekhoff en Victor Broex.
In de eerste ronde scheidde zich al een drietal af (Dylan, Wessel en Victor) en later kwam de technisch begaafde Bart de Veer ook aansluiten. Victor nam even de kop, maar een lint in het achterwiel noopte hem tot stilstand en Dylan en Bart namen een kleine voorsprong. Toch leken Victor en Wessel weer aan te sluiten, maar een afloper en een val op de bunnyhop zorgde er weer voor dat Victor afhaakte. Wessel moest ook de rol lossen en in de laatste ronde leek het vooral te gaan tussen Dylan en Bart om plek 1 en Victor en Wessel om plek drie (en dat alles binnen 15 seconden). Dylan wist Bart te overbluffen in de laatste zandstrook en dat deed Victor ook met Wessel. Dylan won daarmee de GP Wim Jansen en zijn 7^e Ouderkerker Cross. Mooi was het ook dat zij alle vier al vele jaren mee doen en Bart en Victor er zelfs al bij waren in de allereerste bevroren editie in 2010. Schitterende strijd, en Wim Jansen zou het prachtig gevonden hebben.

Funklasse
Na een paar jaar afwezigheid was er dit jaar ook weer een funklasse. Iets minder deelnemers dan vorige jaren, maar misschien komen die volgend jaar weer. Teun Mouris (in het verleden ook vooraan in de ACC) won met voorsprong. Victor van Velzen werd 2^e en Tinus Grabijn 3^e.Uitslag Ouderkerker Cross 2022 Funklasse

Mylaps staat hier. Foto’s volgen nog.

Dank aan alle medewerkers
De cross kan alleen maar gehouden worden met de hulp van veel mensen. Een cross in het ‘buitengebied” vergt altijd meer werk dan op een clubparcours een wedstrijd houden. In de voorbereiding en tijdens (in de regen) en ná de cross. Dank aan allen die het weer mogelijk maakten en alles zo soepel lieten verlopen.

Foto’s van Dick Visser

Op naar de volgende wedstrijden: volgende week naar Het Twiske.

Het is al jaren een onbewezen geheim dat je op de tweede crossdag in het weekend beter rijdt, zeker wanneer de leeftijd gaat tellen. Bij de Amstelmasters is het John Behrens (op zondag vaste podiumklant in de ACC) die met regelmaat een ‘zaterdagcross’ meepakt. Zo ook afgelopen weekend in Ridderkerk. Verder dit weekend de Vestigingcross in Hulst én strandrace in Noordwijk.

Wereldbekerwedstrijd in Hulst. Daar moest je wezen zondag! Dat gold althans voor Michiel Mouris, Samuel Gunnink en Jente Koops. Vestingwallen: de betekende bijna verticaal omhoog klauteren en ook weer zo steil naar beneden. En de regen maakte het er ook niet gemakkelijker op.
Bij de Nieuwelingen meisjes zat Jente Koops er na de start goed bij. Maar in de laatste ronde ging de ketting eraf en liep het achterwiel vast. Veel lopen naar de wisselpost voor nieuw materiaal. Uiteindelijk toch nog heel knap 8e geworden.
Bij de jongens dook Michiel Mouris als vierde het veld in – van een peloton van bijna 100(!) Nieuwelingen. Dit keer geen winst voor Michiel, maar een degelijke tweede plaats op ruim een  halve minuut. Samuel Gunnink, die van huis een hele goede schaatser is, ging mee naar Zeeuws-Vlaanderen en liet zich afvlaggen op plek 51.

Onder: Michiel  Mouris op plek 2. Foto Tom Vanden Eynde

Strandseizoen is begonnen

Niet om te zonnebaden, maar om te racen! Al ruim voor de starttijd van 9 uur stond in alle vroegte al een massa renners klaar voor de MTB Beachrace Noordwijk. Vorige week in de ACC bij Ulysses voelde Jasper Ockeloen al dat de benen goed waren. In Noordwijk kwam de bevestiging met winst! Hij lijkt klaar de te zijn voor het EK in het Franse Duinkerken op 11 december.
Master Romke van der Weerdt heeft ook zijn strandbenen weer teruggevonden, zij het op gepaste afstand van Jasper.

Jasper nam een kopstart. Foto Cyclingonline.

Vanaf vandaag kan je je licentie weer aanvragen. Kans op een eerste zege, want wie is de eerste? Doe het op tijd, want als je in januari wil crossen, baanfietsen of strandfietsen heb je je nieuwe licentie nodig. Alle info staat: hier!

Tis fris in ‘t Twiske was ook een goede kop geweest voor alweer de achtste ACC-cross. Maar daarvoor doe je Koning winter te kort; het was gewoon koud. Eenmaal in koers was het trouwens te doen, de omloop lag relatief beschut tegen de oostenwind. Wie goed was opgewarmd én die warmte kon vasthouden haalde zondag het beste resultaat.

De Jeugd A en B mochten als eerste aan de koude gaan proeven. Op een iets aangepast rondje. (Weetje voor de liefhebbers: de organiserende vereniging De Trappist had maar liefst vijf kilometer aan linten uitgezet op zaterdag – aan het verzoek van een master om ook de bladeren op de singletracks weg te blazen werd helaas geen gehoor gegeven.)
Briek Pelgrim was wederom de snelste bij de A. Julien Kroder vijfde en Torben Flint zevende. Bij de Jeugd B ging Grigori Ivakhov het snelst door de vele bochtjes.

Bij de Jeugd C, Nieuwelingen en Dames stond als vanouds weer een flink startveld. Met podiumplaatsen voor de Nieuwelingen Thijmen de Jonge, Tijs Witte en Thomas Monkelbaan. Bij de Dames bewees Bianca van den Hoek dat je ook op gevorderde masterleeftijd nog heel hard kan gaan. Ze bleef Renée van Hout en Rosan Koper (foto links) voor. Tessa Sandberg en Jacqueline Hogenhout mooi mee in de toptien.
Bij de Jeugd C ging het podium naar Mike Jonkheer, voor Sven Collewijn en Sten van Niekerk. Quinten de Jonge net er naast, vierde. Ook nog toptien Nikolai Ivakhov.

Vroom het warmst

De 45+ zou fysiologisch gezien het meeste moeten wennen aan de koude. Er werd wat geklaagd dat ze ‘over hun conditie heen zijn’. Meer trainen deze week, op Sinterklaasavond bijvoorbeeld? Voor twee weken mee terug naar Spanje waren ze veel te lief geweest.
Met twee opeenvolgende 180-gradenbochten was opletten in de startfase. Pierre Deen was althans direct aangewezen op een inhaalrace nadat hij een achterwiel aantikte (of andersom) en ten val kwam. Na die eerste stofwolken dwong Ron Vroom zijn plek af door met beleid naar voren te rijden. Nick Evans en John Behrens (had weer een zaterdagcross in de benen) probeerden het wel. Op de meet zat het nog op een zakdoek, maar Ron trok aan het langste eind. Auke Broex was scherp na Ouderkerk, plek 6. Simon Polstra moest ver van achteren komen en werd knap tiende.

Die Mouris, die kan er wel wat van
Het slotnummer van de dag was weer een lust voor het oog. Net als vorige week zorgde de 45- klasse aan de voorkant wéér voor een spannende koers. Deze keer was uiteindelijk de jongste van het stel: Michiel Mouris, de winnaar. En hij klopte niet de minste namen!
De Amstelrenners toonden zich weer de besten in het grote veld. In de eerste ronde nam  Jasper Ockeloen het commando en daarachter vormde zich een elite groepje Wessel Mouris, Victor Broex, Dylan Groenewegen en MM in het rood-wit-blauw. Deze groep achtervolgers gingen in de tweede ronde Jasper voorbij en vooral Wessel legde er de zweep op. Maar voor iedereen zichtbaar was dat Michiel (op zaterdag al een goede warming-up met winst in de nationale cross van Enter) verreweg het makkelijkste de grasbochten nam en het leek wel alsof hij daar elke bocht weer twee meter pakte. Op de rechte stukken moesten de anderen dus steeds zien terug te komen. Nadat Wessel voorbij werd gereden door Victor, Dylan en Michiel nam Michiel brutaal de kop en meter voor meter reed hij weg van Victor en Dylan. Op anderhalve ronde van de finish draaide Dylan nog het gashendel open, maar hij strandde op 30 meter en zag de jonge MM weer verder wegrijden en heel knap de winst pakken. Het is maar ACC, en hij heeft al vele zeges op zijn naam, maar deze telt toch even meer als je Dylan (2e), Wessel en Victor vóór blijft….én de conclusie van de geklopten: die donderdagavond-bochtjes-training in het ACXC is zo gek nog niet. Jasper werd uiteindelijk 6e en Koos Jeroen Kers reed ook nog de top-10 in.

Foto onder: Michiel bleef Dylan voor

Amscrosscomp.nl
Alle uitslagen, standen en foto’s  zijn terug te vinden op de ACC-site. En daar is natuurlijk ook de column/scherpe blik van Pierre terug te lezen!

Het podium bij de 45- (in de regionale en landelijke pers zelfs reden voor een bericht: hier de NOS. )

Vooruit, men had wel even mogen melden dat het hoofdzakelijk Amstelrenners waren die de koers van zondag kleurden, maar verder is het mooi dat MM en de rest zo in de spotlights staan. Allerlei landelijke (wieler) media pikten het op. Op RTV Noord Holland ook nog wat mooie beelden: hier!

De renners met nationale crossbenen streden dit weekend in Amersfoort en in Hoogeveen. Wat deden de Amstelrenners?

Na vele jaren van trouwe dienst is Bos Birkhoven bij Amersfoort een paar jaar terug ingeruild voor een net even anders, maar niet minder fraaie bosronde onder de N237 in de richting van Soesterberg. Na een verharde lange start/finishstrook lichtjes omhoog ging het parcours over veelal brede glooiende bospaden afgewisseld door lintjes-volgen-sluip-door-kruip-door met terugdraaiende s-bochten, twee hoge balken, een dubbel talud en zowaar een kleine carrousel. De Masters werden zaterdag als eerste in de vriesmist weggeschoten. Jan van Herwijnen was erbij, achteraan bij de start en ook na 40 minuten achteraan. Wel mooi druk gehouden op zijn voorganger.

Daarna de beurt aan een massaal peloton Nieuwelingen. Michiel Mouris werd in het regelmatigheidsklassement nog als tweede opgeroepen, maar daar zal snel verandering in komen. Met 50 seconden voorsprong was hij alweer iedereen te snel af. Fabio Valerio reed een goede koers in het middenveld.

Jente op het talud, foto WV Eemland, Johan Pieterse

Jente Koops liet bij de Nieuwelingen-vrouwen zien dat zij nog steeds in prima vorm verkeerd. Weer knap zesde.

De Amateurs kenden de grootste Amsteldelegatie. Mees van Duren flyerde uitstekend naar plek 25. Alexander Evers en Stephan Scherpenisse hielden elkaar in de gaten: 38e en 39e.

Hoogeveen

Geen herhaling van januari dit jaar, toen het clubparcours van Hoogeveen tijdens het NK vrijwel geheel onder water stond. Voor zover terug te lezen in de uitslagen was Michiel Mouris het enige Amstelshirt dat naar het Noorden was afgereisd. En niet voor niets, Michiel toonde zich wederom de snelste. Voor de profielliefhebbers: hij startte op allround grifo’s en wisselde na één ronde over op tubes met het rhinoprofiel, die ‘m meer grip gaven.

Volgende week zaterdag vast meer Amstelrenners in Woerden.

De kenners weten het: een paar droge dagen is genoeg om Sloten moddervrij te krijgen. Als daar dan ook nog een paar verkennende speldenprikjes van de winter overheen gaan heb je al gauw een racebaan en na afloop een schone fiets. Wel een racebaan met nog altijd voldoende uitdaging: volop bochtenwerk, klimmen over het viaduct, de bultjes bij de WVA, de schuine kant van het talud en – niet te onderschatten – een onoverzichtelijke bocht met een betonnen pisbak.

De Jeugd en Dames
Bij de Jeugd A leverde De Amstel bijna de helft van het pelotonnetje. Briek wist ook vandaag zijn 100% score vast te houden: in de 9e rit van de Amsterdamse Crosscompetitie behaalde hij zijn 9e zege. Julian, Torben en Joshua rolden respectievelijk als de nummers 5, 7 en 9 over de streep. Bij de jeugd B was de zege voor Grigori Ivakhov; hij is iets minder dominant dan Briek, maar met 6 zeges in acht starts is hij in deze categorie de te kloppen man. Bij de jeugd C is al sprake van een flink peloton en hier snelden Quinten de Jong en Nikolai Ivakhov als de nummers 5 en 6 naar een plek in de top 10.
Bij de Dames was de tweede plek voor klassementsleider Renée van Hout, werd Rosan Koper 4e en legde Ingeborg Kers beslag op het laatst beschikbare plekje in de top 10.

Masters: is het Broex of Deen?
Masters: de categorie waar de renners in het algemeen en de Amstelrenners in het bijzonder de gemoedelijkheid vooraf even laten voor wat het is als het startfluitje eenmaal heeft geklonken. Op elk niveau in de koers beleeft de Amstelrenner de belangrijkste 45 minuten van zijn week en hoe ze het doen is onduidelijk, maar op elk niveau in de koers eindigt de wedstrijd opvallend vaak met een bloedstollende eindsprint tussen twee Amstelrenners.
De belangrijkste van deze dag was de millimetersprint (38 duizendsten verschil) tussen Broex en Deen, de Siamese crosstweeling die – behoudens tegenslag – elkaar niet uit het oog verliest. In een bloedstollende eindsprint wist Broex beslag te leggen op zijn eerste podiumplek van dit seizoen: 3e. John Behrens werd 2e achter de zoals gewoonlijk ongenaakbare Ron Vroom. Uit het niets stond daar ineens ook Caspar Hermans aan de start; zijn 10e plek mocht er zijn.

Niek getergd naar de zege
De afgelopen twee weken kon Niek Voogt zich door omstandigheden (lek in Ulysses, ketting in Ouderkerk, vroege val in Twiske) niet mengen in de strijd om de zeges van het toppersgeweld van de afgelopen weken. Maar nu was het na wéér een spannende koers in de 45- wel raak voor Niek: hij bleef Felix van Hemert en Tommy Oude Elferink, én Koos Jeroen Kers enkele seconden voor. Vanuit het vertrek wisten de twee Amstelrenners Niek en KJK en de twee Uithoornse crossers Tommy en Felix zich al snel af te scheiden. Toen Koos even zijn losgetrilde voorwiel moest vastzetten zat Niek lang in de tang tegen de teamgenoten in het crossteam van Gerard Keijzer. Niek moest meerdere keren een aanval pareren, en was blij dat het even stilviel en dat Koos de aansluiting weer kon maken. Met meer dan ruime voorsprong gingen de vier de laatste ronde in. In de laatste “Olympia-lus” wist Niek uiteindelijk op het taludje een paar meter te nemen en dat tot op de streep vast te houden. Zichtbaar blij kwam Niek over de streep. Ook zonder het geweld van de afgelopen weken was het dus een mooie ACC cross. Net buiten de top 10 zagen we ook nog Alexander Evers eindigen.
Volgende week de op twee na laatste rit bij DTS: daar is het meestal modderen geblazen; een heel ander verhaal dan het de snelle cross bij Olympia.