Als illegaliteit voor vluchtelingen strafbaar wordt, zou dat gevolgen hebben voor het lokale beleid en daar maakt zich GroenLinks in de gemeenteraad zorgen over. Het raadslid Faturno Farah (foto) heeft schriftelijke vragen over de nieuwe (landelijke) asielwetgeving gesteld aan het college van B en W.
Zij wil weten wat de mogelijke impact daarvan zal zijn op het vluchtelingenbeleid in Amstelveen en wil dat de gemeente zit tegen de wet uitspreekt.
Illegaliteit
GroenLinks is wel blij met de inzet van de gemeente op het gebied van opvang en inburgering, maar maakt zich zorgen over de gevolgen van nieuwe wet- en regelgeving. Over met het in het wetsvoorstel genoemde tweestatusstelsel en het strafbaar stellen van illegaal verblijf is zij niet niet eens.
Knelpunten
Volgens de fractie kan deze nieuwe koers op landelijk niveau leiden tot knelpunten in de lokale uitvoering van opvang, zorg en integratie. Signalen bij maatschappelijke organisaties, vrijwilligers, onderwijsinstellingen en zorgaanbieders ervaren in toenemende mate onzekerheid over hun rol en mogelijkheden, zegt de partij. Raadslid Fatumo Farah wil een ‘mensgerichte’ aanpak, waarom volgens haar Amstelveen bekend staat. “Wij willen voorkomen dat landelijke maatregelen de menselijke maat onder druk zetten of het werk van onze lokale partners bemoeilijken.” GroenLinks wil onder meer weten in hoeverre het college van B en W zich voorbereidt op de veranderingen en welke risico’s worden voorzien. Amstelveen zou zich, net als andere gemeenten, publiekelijk kunnen uitspreken tegen onderdelen van het nieuwe beleid, vindt de fractie, die wijst op het belang van ‘solidariteit, rechtszekerheid en toegang tot basisvoorzieningen voor iedereen, ongeacht status’.
Wist je dat er ook in de omgeving van Amstelveen een echte slang leeft? Geen paniek, hij is totaal ongevaarlijk voor mensen — en juist ontzettend bijzonder. We hebben het over de ringslang, een mysterieuze, sierlijke verschijning die zich vooral thuis voelt in de waterrijke randen van onze stad, zoals de Oosteinderpoel.
Een stukje oer-Hollandse jungle
Vlakbij Aalsmeer en Schiphol, verscholen tussen het riet, de kreken en kleine eilandjes, ligt de Oosteinderpoel. Alleen bereikbaar per boot, voelt het alsof je ineens de Biesbosch binnenvaart — midden in de Randstad! Hier leven roofvogels, libellen, reeën én… ringslangen. Een écht natuuravontuur, en nog geen kwartier van de stad.
De ringslang: een schuwe viseter
De ringslang (Natrix natrix) is een elegante, donkergrijze tot olijfgroene slang, herkenbaar aan de gele of witte ring achter de kop. Deze slanke zwemmer is volkomen ongevaarlijk voor mensen, maar een echte jager voor alles wat kleiner is dan hijzelf: kikkers, padden, salamanders en vissen staan op het menu.
Je ziet hem niet snel — ringslangen zijn schuw en snel onder water — maar met een beetje geluk zie je er een zonnen op een boomstam of tussen het riet glijden.
Broeihopen: geboortekamers voor slangen
Natuurliefhebbers in Aalsmeer en omgeving nemen het voortouw om de ringslang te helpen. Zo zijn er broeihopen aangelegd: zorgvuldig gestapelde hopen van compost, gras en takken die warm worden vanbinnen. Ideaal om eieren in te leggen! En met succes: op één plek kwamen maar liefst vijftig jonge slangetjes uit.
Kwetsbaar en beschermd
De ringslang staat op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten. Dat betekent dat deze bijzondere soort onze aandacht én bescherming verdient. Gelukkig vinden ze in gebieden als de Oosteinderpoel een veilig toevluchtsoord — mede dankzij inzet van vrijwilligers, Landschap Noord-Holland en betrokken gemeenten.
Samen zorgen we ervoor dat de ringslang zich blijvend thuis voelt in onze groene omgeving!
Informatie ringslang Amstelveen Rondom de Amstelveense Poel leven ringslangen, een wettelijk beschermde diersoort. De oevers van de poel, met name het westelijk deel van de Noordelijke Poeloever, zijn belangrijk leefgebied voor deze slangen. Er worden specifieke maatregelen genomen om de ringslangen te beschermen, zoals het aanleggen van broeihopen en het creëren van rust- en schuilplekken.
In het Amsterdamse Bostheater is momenteel de voorstelling Baaaaard te zien. Het gaat om een cartooneske komedie zonder gesproken tekst, wat de voorstelling toegankelijk maakt voor een breed – ook internationaal – publiek. De voorstelling draait om fantasie, muziek en visuele elementen, waarbij het gebruik van grote en opvallende baarden centraal staat. Door het ontbreken van gesproken taal is de voorstelling geschikt voor bezoekers van alle leeftijden en achtergronden. Volgens de makers staat het ontdekken en verwonderen centraal.
Baaaaard wordt nog tot en met 2 augustus gespeeld op woensdagen, vrijdagen en zaterdagen. Per speeldag zijn er twee voorstellingen: om 11.00 en om 13.00 uur. Vanaf oktober toert Baaaaard langs theaters door het hele land.
Aan de rand van Amstelveen, verscholen tussen de groene velden van de Bovenkerkerpolder, ligt Boerderij De Meent. Sinds 2020 biedt deze bijzondere boerderij een veilige haven voor mensen zonder papieren – een plek waar ze niet alleen als vrijwilliger werken, maar ook groeien, leren en bijdragen aan iets groters: het produceren van duurzaam voedsel voor de boerderij gemeenschap en voor sociale eetprojecten in de regio, zoals inloophuizen voor daklozen.
Het is woensdag, een van de drie dagen waarop mensen zonder papieren op het land terecht kunnen tussen negen en twee uur, om even uit hun eigen situatie te zijn en nieuwe vaardigheden te leren. Nicky Dankelman is projectleider educatieboerderij en legt uit dat dit niet zomaar een boerderij is: “Het is een project van de Protestantse Diaconie Amsterdam. We werken in een gemeenschap met mensen zonder papieren uit regio Amsterdam en breder. We tuinieren hier, klussen, we verzorgen onze kippen, varkens en ossen, we verwerken de oogst tot lunch en we beheren het natuurgebied hier.”
Om het behapbaar te houden werken er per dag vijftien mensen op het erf, maar in totaal zijn er veertig vrijwilligers verbonden aan dit project. Op dit moment komen ze voornamelijk uit Afrikaanse landen zoals Nigeria, Sierra Leone en Oeganda. Onder professionele begeleiding leren ze alles over het boerderijleven. Naast de groep van vrijwilligers is er ook een groep van zo’n 25 vrijwilligers uit de omgeving. Dat zijn geen ongedocumenteerde mensen, maar vaak mensen uit de buurt die willen helpen met klussen, koken, tuinieren, etc.
Juridisch gehandicapt
Dankzij partnerproject het Wereldhuis vinden de boerderij en de vrijwilligers elkaar. “Mensen zonder papieren hebben weinig kansen om zich op een andere manier in te zetten, ze worden gezien als niet bestaand. Ze zijn juridisch gehandicapt; ze kunnen niet werken of studeren. Hier leren ze over het boerderijleven en allerlei vaardigheden om die mogelijk later in het leven te gebruiken.”, aldus Dankelman.
De status van de deelnemers varieert: sommigen wachten al jaren op een beslissing, anderen hebben al papieren gekregen maar wachten op een huis of een mogelijkheid om hun leven verder op te bouwen. Over het algemeen wachten ze langer dan je zou willen, vertelt Dankelman. In tijden van onzekerheid biedt de boerderij hun structuur en een gevoel van gemeenschap.
Aanvankelijk was er scepsis in de buurt. Bewoners maakten zich zorgen over veiligheid en de impact op hun leefomgeving. Dankelman benadrukt dat Boerderij De Meent geen AZC is, maar een dagbestedingsproject: “We bieden mensen geen onderdak, enkel drie dagen in de week structuur en vrijwilligerswerk. En inmiddels is er een hechte gemeenschap ontstaan waar men ook buiten de boerderij veel aan heeft. Maar er is geen reden tot zorgen of angst. We bouwen deze plek op met ontzettend lieve, sociale en enthousiaste mensen. Mensen moesten ons leren kennen.”
Ze wijst erop dat de angst voor vluchtelingen vaak wordt opgeklopt: “Het gaat om mensen die zoeken naar een veilig thuis, zoals wij dat allemaal willen. Je vlucht niet zomaar weg van je thuis, familie en vrienden.” Haar advies is dan ook om ze vooral te komen ontmoeten en dan zul je zien dat ieder zijn of haar eigen verhaal heeft. Maandag, woensdag en vrijdag is de boerderij open van 9 tot 14 uur open en bezoekers zijn dan altijd welkom om te komen kijken.
Toekomstvisie
Boerderij De Meent viert in 2025 haar vijfjarig bestaan, maar blijft volop in ontwikkeling. Momenteel wordt er gewerkt aan het uitbreiden van de moestuin, het vee en het bouwen van de kapschuur – het hart van de Educatieboerderij – waar de kantine, keuken, kantoor en werkplaatsen in gaan komen. Daarnaast hoopt men dat particulieren en bedrijven zich meer betrokken voelen om de boerderij financieel te steunen en meer bekendheid te genereren. Dankzij deze gezamenlijke inspanningen hoopt Boerderij De Meent uit te groeien tot een plek waar mensen zonder papieren niet alleen vrijwilligerswerk doen en zich kunnen ontwikkelen, maar ook wortel schieten in een gemeenschap die hen waardeert en ondersteunt.
Mogelijke strafbaarstelling (hulp aan) mensen zonder papieren
Begin juli heeft de Tweede Kamer ingestemd met de veelbesproken asielnoodmaatregelenwet. De grootste zorg betrof een toevoeging van de PVV, die illegaliteit strafbaar stelt. Dit zou ook betekenen dat mensen die personen zonder verblijfspapieren helpen met onderdak en voeding een straf kunnen krijgen. Gevraagd hiernaar bij de Diaconie reageert de organisatie als volgt:
“Als Diaconie blijven we – samen met veel andere organisaties – ons inzetten voor mensen in kwetsbare situaties, voor medemenselijkheid. Of de nieuwe Asielnoodmaatregelenwet er wel of niet komt; mensen zonder papieren blijven kwetsbaar en hebben andere mensen nodig die naast hen staan met een menselijk hart. We nodigen je van harte uit om onze bijzondere boeren te komen ontmoeten hier in de Bovenkerkerpolder.”
De wet ligt nu bij de Eerste Kamer, die pas na het zomerreces verder beslist. Er wordt gewacht op een advies van de Raad van State, dat naar verwachting eind augustus of begin september verschijnt.
In 2024 kampte een groeiend aantal huishoudens in Nederland met energiearmoede. Volgens voorlopige cijfers van TNO en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) ging het om ruim 510.000 huishoudens, oftewel 6,1% van alle huishoudens in Nederland. Dat is een forse stijging ten opzichte van 2023, toen het om ongeveer 330.000 huishoudens ging. De belangrijkste oorzaak: het wegvallen van financiële steunmaatregelen zoals de energietoeslag en het prijsplafond
Ook Amstelveen bleef niet buiten schot. Hoewel het aandeel energiearme huishoudens hier met 5,1% iets onder het landelijk gemiddelde ligt, gaat het in absolute aantallen nog steeds om een aanzienlijke groep. Met circa 47.500 huishoudens binnen de gemeente betekent dit dat naar schatting ruim 2.400 huishoudens in Amstelveen in 2024 te maken hadden met energiearmoede.
Steun weg, zorgen terug
In 2022 en 2023 konden huishoudens met een laag inkomen nog rekenen op een energietoeslag van circa €1.300 per jaar. Daarnaast gold er in 2023 een prijsplafond voor gas en elektriciteit, waardoor de eerste 1.200 m³ gas en 2.900 kWh stroom tegen een maximumtarief geleverd werden. Deze maatregelen boden tijdelijke verlichting tijdens de piek van de energiecrisis.
In 2024 vielen deze regelingen echter grotendeels weg, terwijl de energieprijzen opnieuw stegen. Vooral de vaste energietarieven liggen inmiddels hoger dan in 2022, en voor mensen met een laag inkomen betekent dit een flinke financiële last.
Energiequote stijgt fors
De gemiddelde maandelijkse energiekosten voor energiearme huishoudens stegen naar €184, en de zogenoemde energiequote – het percentage van het inkomen dat naar energiekosten gaat – liep op tot bijna 12%. Ter vergelijking: het gemiddelde voor alle Nederlandse huishoudens ligt op slechts 5%.
Deze cijfers illustreren hoe kwetsbaar een groeiende groep huishoudens is voor prijsfluctuaties in de energiemarkt, zeker zonder overheidssteun.
Lichtpuntjes: woningverbetering en bewust energiegebruik
Toch is niet alles somber. In vergelijking met 2019 ligt het aandeel huishoudens met energiearmoede nog altijd lager. Dat komt onder meer doordat de kwaliteit van woningen in Nederland is verbeterd – denk aan betere isolatie en zuiniger installaties – en doordat veel mensen bewuster met energie zijn gaan omgaan sinds de energiecrisis.
Daarnaast zijn de inkomens de afgelopen jaren gestegen, wat de impact van hogere energiekosten enigszins heeft gedempt. Maar zonder gerichte maatregelen blijft energiearmoede voor duizenden huishoudens, ook in Amstelveen, een dagelijkse realiteit.
Wat is energiearmoede?
Energiearmoede treedt op wanneer huishoudens moeite hebben om hun energierekening te betalen, vaak doordat zij in een slecht geïsoleerde woning wonen en een laag inkomen hebben. Ze geven een relatief groot deel van hun budget uit aan energie, waardoor er minder overblijft voor andere basisbehoeften.
Op de Van der Hooplaan bij de Sportlaan is vrijdagochtend een postbezorger van PostNL aangereden. De bezorger reed op de scooter en werd door een personenauto geraakt.
Hoe het ongeval kon gebeuren is nog onbekend. Vanwege het ongeval ontstond rond de rotonde enige verkeershinder.
Het slachtoffer werd per ambulance overgebracht naar een ziekenhuis. Wat het letsel van de postbezorger is, is nog onbekend.
[SCHIPHOL] Schiphol heeft een bijzondere video gedeeld waarop de grootschalige werkzaamheden aan de Buitenveldertbaan goed te zien zijn. De start- en landingsbaan is sinds 10 mei buiten gebruik voor uitgebreid onderhoud en blijft dat tot en met 28 september.
[AMSTELVEEN] Op de Van der Hooplaan bij de Sportlaan is vrijdagochtend een postbezorger van PostNL aangereden. De bezorger reed op de scooter en werd door een personenauto geraakt.
Al een behoorlijke tijd ben in op maandag alleen onderweg van Amstelveen naar Amersfoort. Ik heb daar wekelijks een meeting en die zijn persoonlijk belangrijk. Ik hoef er niet vroeg te zijn, half twaalf begint de eerste en mensen vanuit het gehele land komen met auto als ov dus kan dat ook niet anders. We bespreken vaak even voor en dan gaan we de meeting in tot ongeveer een uur.
We lunchen dan even waarna we de tweede meeting in duiken waarna ik rond een uur of drie richting de parkeergarage net buiten het centrum van Amersfoort loop. In Amersfoort kun je slecht parkeren en vaak maar een uur maximaal op een plek. Dus reserveer ik voor een dag in een garage waar ik dus heen moet lopen.
Zo ook pas geleden als ik rond drie uur klaar ben en ik in dertig graden de auto op zoek. Ik loop de garage in en stap in de nog koele auto en druk op start. Langzaam rol ik de garage uit de weg op richting de snelweg en Amstelveen. Het is echt druk en voor mijn gevoel chaotisch. Op de snelweg druk ik het pedaal in de de elektromotor kickt in en geeft me dat zetje naar de honderd. Dan druk ik de cruisecontrol aan.
Meer mensen zouden met cruisecontrol moeten rijden, het geeft rust. Net voor Hilversum mediapark gaat het mis. Vijftig meter voor me schieten meerdere autos over de weg en in de verte zie ik een auto over de kop slaan. Mijn been is sneller bij de rem als het normaal ingrijpen van de auto. Ik gooi de noodverlichting aan, een knopje die ik wonderbaarlijk snel gevonden heb voor de eerste keer.
Ik zie in mijn achteruitkijkspiegel hoe iedereen goed reageert en tot stilstand komt. Het is met deze acties altijd afwachten of er iemand dromend of append achterin duikt. Het gaat goed en voor ons beginnen mensen hulp te bieden zien we van een afstand. Dan beginnen mensen voor, naast en achter mij een weg te zoeken om er langs te komen waarbij velen door het gras een geheel andere weg op duiken om er twintig meter verder weer af te gaan om achter het ongeluk weer door te rijden.
Langzamerhand volgen er meer en zo komen we langzaam weer op gang en gaat de cruisecontrol weer aan. Ik bel even met lief, handsfree natuurlijk, en vertel haar dat ik bijna in een ongeluk was beland. Nog met iets trillende handen op het stuur hang ik dan weer op en vervolge mijn weg. Thuis lees later ik dat de weg totaal is afgesloten voor verkeer.
Ik heb vreselijk veel geluk gehad zowel door niet vijftig meter verder te zijn geweest als nog om de boel heen te kunnen voor het werd afgesloten. Ik bedenk me dat dat ik blij mag zijn dat ik nog in leven ben.
De fractie van GroenLinks heeft schriftelijke vragen ingediend bij het college van burgemeester en wethouders over de mogelijke impact van de nieuwe landelijke asielwetgeving op het Amstelveense vluchtelingenbeleid. De partij spreekt haar waardering uit voor de inzet van de gemeente op het gebied van opvang en inburgering, maar maakt zich zorgen over de gevolgen van nieuwe wet- en regelgeving zoals het tweestatusstelsel en het strafbaar stellen van illegaal verblijf.
Volgens de fractie kan deze nieuwe koers op landelijk niveau leiden tot knelpunten in de lokale uitvoering van opvang, zorg en integratie. Ook is er aandacht voor signalen uit de samenleving: maatschappelijke organisaties, vrijwilligers, onderwijsinstellingen en zorgaanbieders zouden in toenemende mate onzekerheid ervaren over hun rol en mogelijkheden.
Raadslid Fatumo Farah “Amstelveen staat bekend om een mensgerichte aanpak. Wij willen voorkomen dat landelijke maatregelen de menselijke maat onder druk zetten of het werk van onze lokale partners bemoeilijken.”
GroenLinks wil onder meer weten in hoeverre het college zich voorbereidt op de veranderingen, welke risico’s worden voorzien en of Amstelveen zich, net als andere gemeenten, publiekelijk wil uitspreken tegen onderdelen van het nieuwe beleid.
De fractie benadrukt het belang van solidariteit, rechtszekerheid en toegang tot basisvoorzieningen voor iedereen, ongeacht status. De antwoorden van het college worden na de zomer verwacht.
Adrianus Cornelis Henderinus Schreuder was tussen 1856 en 1873 plattelandsheelmeester in Amstelveen. Zijn levensverhaal werd door zijn kleinzoon Wilhelm Hermann Eduard Schreuder opgetekend, op basis van herinneringen van diens tante Anna, de dochter van Adrianus. Caroline Schreuder vertelt over haar betovergrootvader.
Geboren in 1815 in Schiedam, groeide Adrianus op in de armoedige nasleep van de Napoleontische tijd. Geïnspireerd door zijn halfbroer, die carrière maakte in Nederlands-Indië, vertrok ook Adrianus naar de koloniën. Dankzij zijn tante Hendrina kon hij een opleiding tot chirurgijn volgen – geen universitaire studie, maar een reeks vakexamens, afgesloten met getuigschriften. In 1834 begon hij als militair arts in Nederlands-Indië, waar hij ruim twintig jaar werkte.
Na zijn terugkeer woonde hij een tijd bij zijn tante in Haarlem, waar hij opviel met zijn tamme orang-oetan Jacob, die zelfs boodschappen deed met een mandje aan zijn arm. Na een incident met jeugdige pestkoppen verhuisde Jacob naar Artis, waar Adrianus hem trouw bleef bezoeken.
In 1856 trouwde Adrianus met de zestien jaar jongere Henriëtte Christine Pörtener uit Amsterdam. Ze vestigden zich in Amstelveen, aan de Dorpsstraat bij het Kerkplein – op de plek waar nu Museum Jan staat. Daar begon Adrianus een praktijk als plattelandsdokter, met de apotheek aan huis. Henriëtte, ongediplomeerd maar vaardig, bereidde de recepten. Het echtpaar kreeg drie kinderen: Hermann, Anna en de kleine Eduard, die op jonge leeftijd stierf aan kroep – ondanks een nachtelijke rit van zijn vader naar Amsterdam voor bloedzuigers, het enige beschikbare middel.
De medische praktijk van Schreuder speelde zich af in een tijd waarin kennis van hygiëne en bacteriën nog ontbrak. Geneeskunde was grotendeels gebaseerd op intuïtie, ervaring en oude leerboeken, zoals het ‘Lehrbuch der allgemeinen Heilkunde’ van Hufeland. Schreuder stond bekend als een bekwaam en toegewijd arts, geliefd bij zijn patiënten vanwege zijn inzet, ook voor de armen. Hij behandelde met bloedzuigers, aderlatingen, kruidenmiddelen en zelfgemaakte drankjes tegen allerlei kwalen. Zijn reputatie was zodanig dat hij zelfs benaderd werd door Brocapharm, maar hij hield vast aan kleinschalige, persoonlijke bereiding.
Het leven in Amstelveen was eenvoudig en sober. Verkeer naar Amsterdam ging per trekschuit of te voet; later kwam de omnibus. Schreuder reed dagelijks met zijn tilbury over hobbelige polderwegen of liet zich overzetten in een roeiboot om afgelegen boerderijen te bezoeken. Zijn dagen begonnen met visites en eindigden soms bij een potje hombre bij mijnheer Eimer. Zijn vrouw zorgde voor pillen en poeders, en het huishouden werd opgefleurd door een pekineesje, Chou-tje, dat voor het eten moest “bidden”.
De kinderen gingen eerst naar de dorpsschool, maar werden later naar de Franse school in Amsterdam gestuurd om “niet te verboeren”. Anna en Hermann verbleven bij kennissen in de stad. Anna raakte zelfs bevangen door het amateurtoneel – tot zorg van haar moeder, die vreesde dat zij “op de planken” zou eindigen.
Ondanks toewijding en vakkennis bracht het werk in Amstelveen steeds minder op. De armoede was groot, de betaling traag, en boeren betaalden liever in natura dan in geld. Adrianus, die in Indië nog fl. 2,50 kreeg voor een visite, kreeg in Amstelveen soms slechts 7 stuivers voor een rit van uren.
In 1873 besloot het gezin te verhuizen naar Quakenbrück in Duitsland, waar familie van Henriëtte woonde en het leven goedkoper was. Bovendien werd het voor niet-universitair opgeleide artsen na 1870 onmogelijk om in Nederland nog te praktiseren, door nieuwe wetgeving van Thorbecke.
In Duitsland mocht Schreuder geen officiële praktijk meer voeren, maar gaf hij nog wel medisch advies aan wie het vroeg. In 1877 overleed hij daar aan een maagzweer. Hij werd 62 jaar oud – een toegewijd arts en familieman, die onder moeilijke omstandigheden zijn roeping met hart en ziel heeft vervuld.
Foto: familie Schreuder
Het complete artikel komt in Amstel Mare, tijdschrift van de Vereniging Historisch Amstelveen, september 2025
De fractie van GroenLinks heeft schriftelijke vragen ingediend bij het college van burgemeester en wethouders over de mogelijke impact van de nieuwe landelijke asielwetgeving op het Amstelveense vluchtelingenbeleid. De partij spreekt haar waardering uit voor de inzet van de gemeente op het gebied van opvang en inburgering, maar maakt zich zorgen over de gevolgen van nieuwe wet- en regelgeving zoals het tweestatusstelsel en het strafbaar stellen van illegaal verblijf.
Volgens de fractie kan deze nieuwe koers op landelijk niveau leiden tot knelpunten in de lokale uitvoering van opvang, zorg en integratie. Ook is er aandacht voor signalen uit de samenleving: maatschappelijke organisaties, vrijwilligers, onderwijsinstellingen en zorgaanbieders zouden in toenemende mate onzekerheid ervaren over hun rol en mogelijkheden.
Raadslid Fatumo Farah “Amstelveen staat bekend om een mensgerichte aanpak. Wij willen voorkomen dat landelijke maatregelen de menselijke maat onder druk zetten of het werk van onze lokale partners bemoeilijken.”
GroenLinks wil onder meer weten in hoeverre het college zich voorbereidt op de veranderingen, welke risico’s worden voorzien en of Amstelveen zich, net als andere gemeenten, publiekelijk wil uitspreken tegen onderdelen van het nieuwe beleid.
De fractie benadrukt het belang van solidariteit, rechtszekerheid en toegang tot basisvoorzieningen voor iedereen, ongeacht status. De antwoorden van het college worden na de zomer verwacht.
Dit bronzen kunstwerk hangt sinds 14 juli aan de gevel van Ateliers 2005 in Keizer Karelpark. Het heeft lang de gevel van de voormalige Martin Luther Kingschool aan het Oostelijk Halfrond gesierd. Deze school is in 2013 gesloopt.
Nu heeft dit bijzondere kunstwerk een nieuwe plek gekregen op het monumentale pand aan de Van Weerden Poelmanlaan, goed zichtbaar vanaf de Van der Hooplaan.
Onlangs werd het boek Het schot in Serajewo van schrijver Sven Ulric Palme na 51 jaar uitgeleend te zijn geweest weer teruggebracht bij de Bibliotheek Amstelland. Meer dan 18.000 dagen te laat.
Volgens de toen gebruikelijke stempelkaart moest het boek voor 19 juli 1974 terug zijn bij de bibliotheek. Het boek was geleend bij de in januari 1961 geopende vestiging van de Samenwerkende Bibliotheken aan de Lindenlaan 145 in Amstelveen die het boek sinds november 1969 in haar collectie had. De naam Samenwerkende Bibliotheken en de vestiging bestaan al heel lang niet meer. Zodoende is het boek aangeboden aan onze huidige hoofdvestiging. Het boek werd gevonden in de nalatenschap van de lener is ons verteld door de vinder, maar verdere details zijn niet bekend gemaakt. Uiteraard is er geen sprake van een te-laat-boete. We zullen het boek een bijzondere plek geven in de bibliotheek.
Onlangs werd het boek 'Het schot in Sarajewo' van schrijver Sven Ulric Palme na 51 jaar uitgeleend te zijn geweest weer teruggebracht bij de Bibliotheek Amstelland
Onlangs werd het boek Het schot in Serajewo van schrijver Sven Ulric Palme na 51 jaar uitgeleend te zijn geweest weer teruggebracht bij de Bibliotheek Amstelland. Meer dan 18.000 dagen te laat.
Volgens de toen gebruikelijke stempelkaart moest het boek voor 19 juli 1974 terug zijn bij de bibliotheek. Het boek was geleend bij de in januari 1961 geopende vestiging van de Samenwerkende Bibliotheken aan de Lindenlaan 145 in Amstelveen die het boek sinds november 1969 in haar collectie had.
De naam Samenwerkende Bibliotheken en de vestiging bestaan al heel lang niet meer. Zodoende is het boek aangeboden aan de huidige hoofdvestiging. Het boek werd gevonden in de nalatenschap van de lener is de bieb verteld door de vinder, maar verdere details zijn niet bekendgemaakt. Uiteraard is er geen sprake van een te-laat-boete. De bibliotheek gaat het boek een bijzondere plek geven.
Hoe scoort Amstelveen op het gebied van duurzaamheid? Uit de nieuwste cijfers van de Gemeentelijke Duurzaamheidsindex (GDI) blijkt dat de gemeente op een totaalscore van 6,5 uitkomt. Dat is net onder het landelijke gemiddelde, en laat zien dat er ruimte is voor verbetering – maar ook dat Amstelveen op een aantal vlakken al goed op weg is
De index, samengesteld door het Onderzoekcentrum Drechtsteden, is online in te zien via gdindex.nl. Daar kunnen bewoners en beleidsmakers per indicator zien waar hun gemeente staat – en hoe deze zich verhoudt tot andere gemeenten, de regio of het landelijke gemiddelde.
Ruimte voor groei, maar geen rode cijfers
Met een 6,5 zit Amstelveen net onder de kopgroep van gemeenten die een 7,0 of hoger halen. Toch is de boodschap niet somber: de profieltaart op de GDI-website laat zien waar Amstelveen relatief sterk is, en welke aspecten aandacht vragen.
Bijvoorbeeld: scoort de gemeente goed op sociaal welzijn, maar minder op circulaire economie? Is er winst te behalen in duurzame energieopwekking? Deze inzichten maken de index een praktisch instrument voor lokaal beleid én voor betrokken inwoners die willen bijdragen aan een duurzame toekomst.
Samen werken aan een groenere toekomst
De GDI is niet bedoeld als ranglijst, maar als hulpmiddel. Het nodigt gemeenten uit om gerichter te sturen op duurzame ontwikkeling – met beleid dat past bij de lokale situatie. Voor inwoners van Amstelveen biedt het een interessante kans om mee te denken en mee te doen aan de transitie naar een duurzamere leefomgeving.
Wie benieuwd is naar de exacte scores en wil weten hoe Amstelveen zich verhoudt tot andere gemeenten, kan zelf een kijkje nemen op het interactieve dashboard van de GDI via www.gdindex.nl.
Mag je in Amstelveen eigenlijk de auto wassen op straat? Het was een vraag die Martijn Heus deze week bezig hield in de nieuwe aflevering van De Stem van de Straat. Veel mensen denken van niet, ook Martijn. We vroegen het aan de gemeente en het mailtje met het juiste antwoord was wel op tijd binnen maar heeft de opnamestudio niet bereikt. Maar het antwoord is ja! Dan weet je dat ook.
In veel Amstelveense gemeenten is het namelijk niet toegestaan om de auto op straat te wassen. Zo blijkt het niet te mogen in Uithoorn. Maar in de Amstelveense APV zijn er geen regels wat betreft autowassen. Even werd er nog gedacht aan het weggooien van afvalwater, maar ook dat is niet te vinden in het Amstelveense boek van regeltjes.
Hebben we het alleen over autowassen? Nee, ook de inkijk van Joy-Ellen komt aan bod en de opmerking die ze vorige week maakte over Trump. Daar brengt het duo wat nuance in aan. Want de twee mogen als niet-journalisten alles zeggen, maar moeten wel bij de feiten blijven.
Overigens zit Martijn deze week vol dilemma’s. Want als je vroeger iemand (waarschijnlijk) hebt gepest, moet je die dan 48 jaar na dato nog je excuses aanbieden? Martijn vindt dat raar en Joy Ellen vindt het weer raar dat hij dat raar vindt.
De Stem van de Straat neemt nu een ruime maand vakantie en onze podcastvrienden Joy Ellen en Martijn komen in september weer fris en fruitig terug. Tot dan!
Tijdens een snelheidscontrole op de Beneluxbaan is afgelopen dinsdag het rijbewijs van een bestuurder ingenomen. De man reed maar liefst 105 kilometer per uur terwijl de toegestane snelheid 50 kilometer per uur is. De automobilist werd staande gehouden, waarop bleek dat zijn rijbewijs ongeldig was.
De verkeerspolitie zag een voertuig met hoge snelheid de bocht uitkomen en meette een snelheid van 105 kilometer per uur. Na verdere controle bleek dat de bestuurder pas een paar dagen zijn rijbewijs terug had, maar dat was nog steeds ongeldig was omdat de man niet de verplichte CBR-test had gedaan. Zijn rijbewijs is daarom weer ingenomen.
[AMSTELVEEN] Met zijn tweetjes een heerlijk avondje uit... Dit keer niet voor een romantisch stel, maar voor een baasje en een kwispelende trouwe vriend. Geen date night, maar dog night. Cinetree en het Amsterdamse Bostheater presenteren een bijzondere avond uit: Pootjes & Popcorn, waar hondeneigenaren en hun viervoeters samen kunnen genieten van de veelbekroonde animatiefilm Flow.
[AMSTELVEEN] De politie heeft afgelopen dinsdag op de Beneluxbaan een automobilist betrapt die ruim twee keer zo hard reed als toegestaan. De bestuurder haalde een snelheid van 105 kilometer per uur, terwijl op de weg een maximum geldt van 50 kilometer per uur. Na correctie bleef een gemeten snelheid van 101 km/u over, voldoende reden voor de politie om het rijbewijs in te vorderen.
Log in
