Log in
Cobra-bezoek april 2025
Vandaag was een druilerige dag. Hoewel er voor het eind van de middag beter weer was voorspeld en ik eigenlijk op de fiets wilde gaan, regende het behoorlijk en was de auto toch verstandiger. Ik wilde ook niet te lang van huis zijn, en meer dan een uur voor een museum uittrekken is mij niet vaak gelukt. Aangezien mijnAmstelveen.nl mij erop had gewezen dat er nieuwe exposities waren, was het weer eens tijd om op de gratis woensdag te gaan.
Binnen liet ik mijn pas scannen door een vriendelijke dame en vroeg ik welke exposities waar te zien waren. Ik kreeg wat folders mee en ging eerst naar 80 jaar bevrijding Amstelveen. Een vrij grote zaal, met langs de wanden diverse items zoals boekjes, pasjes, helmen, vliegtuigen, posters en foto’s, alsmede een kaart van Amstelveen uit die tijd.
Daarna bezocht ik LucebertX, beneden. Daar hingen diverse schilderijen en vreemde stoffen objecten, en in het midden bevond zich een atelier met mensen aan het werk. Of eigenlijk: aan het kletsen met elkaar, terwijl je vrij bent om binnen te lopen en te kijken. Hoewel er best leuke stukken tussen zaten, was ik meer onder de indruk van de expositie boven. Maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Er hangt een soort posterklapper aan de muur met tekeningen en schilderwerken, die ik leuk en kleurrijk vond. Ik hou persoonlijk van felle kleuren.
Boven aan de trap, door de glazen deur, kwam ik bij de expositie van Dora Tuynman. Hier kwam mijn smaak meer tot zijn recht. Wat heeft zij in haar beginjaren mooie werken gemaakt! Halverwege kom je een klein bordje tegen waarop beschreven staat dat ze ergens in haar leven een verandering heeft meegemaakt. Dat zie je meteen terug in de werken daarna: minder kleurig en totaal anders. Hoewel er mooie items tussen zitten – of eigenlijk moet ik zeggen interessante werken – spraken deze mij minder aan.
In datzelfde deel kom je bij doorkijkjes naar twee andere kunstenaars: Theo Wolvekamp en Sam Samiee. Door de nis kreeg ik een eerste blik op een bankstel, totaal beschilderd, met daarachter een paar geweldig mooie schilderijen. De bank ervoor, met het kleurenpalet erachter, was voor mij een enorme trigger om de rest te gaan bekijken. Deze kunstenaar – samen met de beginjaren van Dora Tuynman – maakte het bezoek de moeite waard. Sam Samiee was voor mij een raadsel.
Men zegt weleens: kunst is iets waar je je over moet verbazen. Waarbij je zegt: mooi, lelijk, apart enzovoort. Het moet vragen oproepen of diepe bewondering. Dat is precies wat Sam bij mij deed. Ik heb best lang gekeken naar de stukken, en ze riepen een hoop woordeloze vragen op.
Je kunt onder het centrum de eerste anderhalf uur gratis parkeren, en ik was net binnen die tijd weer terug in de auto naar huis – met voldoening en dit verhaal in mijn hoofd.
Ik hoop dat jullie ook even gaan kijken. Of moet ik zeggen: dat jullie je daar heel even gaan verwonderen.
Zie video hier: https://bark.video/videos/embe...
Geniet van elkaar en het leven.
