Met iets minder massaal het veld induiken moet ook wel eens lekker zijn. Die gedachte was niet onterecht want er waren in de 45-min/plus-klasse wat minder starters dan gebruikelijk. Aan het weer lag het zeker niet: een droog en snel Sloten op zondag bij rit 7 van de ACC. Hoe anders was het rondom De Bult in Leiden waar dit weekend voor het laatst een Regiokampioenschap werd verreden. Afscheid van een lange KNWU-traditie.

Met wat extra (klim- en daal)lussen rondom het viaduct hadden de parcoursbouwers van Olympia wederom een fraaie omloop gemaakt van het o zo bekende rondje. Verrassend droog, en daardoor snel, en daarmee ook wat technischer.

Stukje downhill talud

Zoals altijd rijdt de Jeugd een ingekorte versie. Bij de A zaten  Kees Vermeulen, Maxwell Teunissen en Koen Verspuij in een mooi treintje vanaf plek 4. Bij de B ging de winst naar Briek Pelgrim!  En Isaac Caderius van Veen mocht op het een na hoogste treetje plaatsnemen. Judah Gunnink werd vierde.

Bij de Nieuwelingen was Max Baars warm gereden na zaterdag (later meer): prima derde.

Renée van Hout zit overduidelijk in haar cross groove en reed onbedreigd naar winst! Ingeborg Kers werd derde en Rosan Koper vierde.

De 45+ toverde na de koers een geheel blauw podium uit de hoge hoed, bijna want winnaar John, is still in old black…Sander Boerkamp komst steeds dichter bij zijn doel, nu al tweede na een nek-aan-nek-race. Hij reed deze keer ook gewoon weer op de crosser; beter. Michael Breedt hield stand op plek drie. Michael kondigde na twee keer winst al en “ontmaskering” aan. Dat bleek inderdaad: hij moest nog hard werken om niet van het podium te vallen. Raúl Woudstra vond wederom zijn draai en racete naar plek 5. Pierre Deen op zeven en Coen Emmer is terug in de top-tien, met een klein schoencadeautje onder zijn zadel.

Het podium bij de 45-min kleurde ook bijna helemaal blauw. Koos Jeroen Kers (winst!) voor Niek Voogt. Phearoun Chaillou knap vierde in dit geweld. Tim Schreurs nogmaals constant in de top-tien, achtste.

Alle uitslagen, standen en foto’s op de website van de ACC: https://amscrosscomp.nl/

Voor de liefhebbers van de close-ups: foto’s van Dick Visser

Volgende week naar Leiden, hoe dat zou kunnen zijn lees je hieronder.

Regiokampioenschap West

Vroeger, ja wel écht vroeger, was het Regiokampioenschap (of Districtskampioenschap, dat veranderde nog wel eens) een van de hoogtepunten van het landelijke KNWU-crossen. Sterker: zonder te starten in het RK had je in principe geen eerste toegang om het NK te rijden. Belangrijke wedstrijden met uitgebreide voorbeschouwingen en verslagen op deze website. Niet onterecht, want de Amstel leverde met regelmaat kampioenen af. Recentelijk heeft de KNWU besloten te stoppen met deze kampioenschappen, jammer maar ook begrijpelijk. Het animo werd steeds minder.

Niettemin stond er zaterdag en zondag in Leiden rondom De Bult toch een handvol Amstelrenners aan het vertrek. Niet zonder reden: de ondergrond op de oude vuilnisbelt staat altijd garant voor dikke plakmodder aan de banden, glibberen, glijden, kort en fel klimmen & dalen, lopen (klauteren) en volop schuine kanten. En of het nou nat of droog is, het maakt eigenlijk geen verschil. Een hele pittige en technische omloop dus.

De redactie zag een enkele Amsteljeugdrenner zaterdag in de uitslag staan: een goede ervaring rijker! Bij de Nieuweling V was het podium hoogste trede voor Maxime Takken! Alweer.
Quinten de Jong en Max Baars reden zich bij de Nieuwelingen M in de picture in het laatste kwart van het veld.

Zondag bij de Masters kende Jan van Herwijnen een slechte dag, en dat kan je daar nergens compenseren. Het adagium groen=grip hielp ook weinig.

Bij de Vrouwen was Jente Koops wel goed van voren te vinden, werd prima vijfde. Demi Könst op zeven.

En zo kwam er een einde aan deze traditie. Volgende week dus ACC op De Bult. Er is regen voorspeld. We gaan zien hoe dat uitpakt.

Aanstaande donderdag is er geen training bij de Ouderkerkerplas.

Zet het alvast in de agenda: op zaterdag 18 januari vinden bij de WVA de eerste clubkampioenschappen van 2025 plaats. Voor alle categorieën.

Niet alleen wat de temperatuur betreft was dit een weekend van uitersten, ook de cross ging van het ene naar het andere uiterste. Zaterdag streden een handvol Amstelrenners (m/v) in het zand van de nationale veldrit van Hilversum/Laren, zondag was de ACC uitgezet rondom de Big Spotters Hill nabij Hoofddorp. En Michiel Mouris is weer terug.
Hilversum

Dik ingeduffelde renners verkenden vanaf ‘s ochtends vroeg de snelle technische bos/zandcross tussen Hilversum en Laren. Scherprechter was de befaamde zandkuil waar alleen de meest handige niet van de fiets hoefden, hoewel lopen, zeker in de beginfase, soms gewoon sneller was (‘Maar dat ziet er zo stom uit’). Bos=bomen=héél veel boomwortels=smalle paden=een ideale lijn=al snel veel renners achter elkaar=uiterste concentratie. Eenmaal aan het vertrek gingen er wel een paar jasjes uit, maar voor de meesten was het toch lang-lang.

Stephan Scherpenisse was het Amstelgezicht bij de Amateurs. Startpositie vanuit het middenveld verdedigen tijdens de eerste smalle lussen en daarna wat proberen op te schuiven, dat is het devies. Niet bij de eerste dertig, maar gezien het niveau ter plekke verder prima. Soortgelijk gold voor Jan van Herwijnen bij de Masters, de bijna-thuiswedstrijd mag nooit worden overgeslagen.

Nieuwelingen zijn er allemaal, ruim zeventig! Nikolai Ivakhov kon zijn draai er wel vinden en werd mooi 37e. Voor Quinten de Jong was de leerzame dag vooral positie in het achterveld behouden.

Bij Vrouwen was Roxanne Takken helemaal op haar plek in het bos. De training van het eindeloos rijden in diepe zandbochten betaalde heel goed uit: knap zesde! Renée van Hout krijgt het plezier in de cross weer terug, en dat was te merken. Ze liet zich niet uit lood slaan na enkele valpartijtjes, en reed naar een gedegen 18e plaats. Ook Ingeborg Kers liet zich zien, prima 22e stek.

Ingeborg Kers (rechts) door het zand, waar eerst een spoor lag. Foto Eric Daams, GWC de Adelaar

Maxime Takken noteerde bij de Nieuwelingen vrouwen weer een top-tienplaats, achtste.

Niet helemaal duidelijk of Junior Thomas Landman uiteindelijk apart is geklasseerd. Hij reed zijn koers mee met de Elite en daarbij was één uitslag opgemaakt. Met een 25e plek doe je heel goed mee!

Wereldbeker Antwerpen

Michiel Mouris is weer terug in koers. Zondag in Antwerpen reed hij in de juniorenkoers naar een prima 15e plaats! We gaan nog meer van hem zien deze winter.

ACC Bigspotters Hill, Hoofddorp

En toen was het zondag en was het ineens warm, heel warm. Ruim 15 graden, en ondanks de harde wind voelde het toch niet koud.  De vraag was hoe nat de klei er in de Haarlemmermeerpolder bij lag: eigenlijk best wel droog, en snel. MBC de Noordbikers had weer een mooie omloop uitgezet over deels de bestaande mtb-route (single track, inclusief carrousel), het veldje met hoogteverschil en de lange klim naar Big Spotters Hill, niet helemaal tot boven, het was al zwaar genoeg. De schuine duik naar beneden maakte het geheel extra aantrekkelijk voor toeschouwer en fotograaf.

De Jeugd A kende wederom de tweestrijd tussen Koen Verspuij en Kees Vermeulen, zevende en zesde. Bij de Jeugd C was er podium voor Isaac Caderius van Veen, derde!

Nieuwelingen met Gijs Dijstelbloem, zesde. Max Baars en Davin Huisjes op acht en negen.

Bij Dames zorgden Roxanne Takken en Renée van Hout voor een Amstelpodium, één en twee. Crossen op de zaterdag is zo gek nog niet. Renée komt in vorm en Roxanne kon haar vaste trainingsondergrond maximaal benutten. Ingeborg Kers vierde. Verder Ellen Scherpenisse-Valk nog in de top-tien.

Ze lijken steeds meer een duo, ze zijn het niet. Of toch wel? Michael Breedt en John Behrens streden wederom om de eerste plek bij de 45+. Dit keer Michael die zijn handigheid kon uitspelen. Sander Boerkamp op negen, Pierre Deen op tien en weer terug in koers Coen Emmer, sterk twaalfde.

Wanneer Koos Jeroen Kers aan de start staat bij de 45-min kan je op hem rekenen. Weer knap derde. Stephan Scherpenisse zijn conditie is wel in orde met een zesde plek, nog voor Niek Voogt. Tim Schreurs sloot de top-tien.

Volgende week Sloten, Olympia.

Uitslagen en foto’s: https://amscrosscomp.nl/uitslagen-2024/

Foto’s van Dick Visser, wanneer live: https://dickvisser.nl/photos/acc/2024/06

Een groot aantal leden heeft het al gedaan na ontvangst van de mail van de KNWU. Maar mocht je het gemist hebben: sinds 13 november is het weer mogelijk je licentie aan te vragen.

Alle info, mede n.a.v. de nieuwe licentie structuur voor de breedtesportcategorieën, staat hier!

De uitslagen en podiumfoto’s zijn al gedeeld. Maar hier nog een uitgebreider verslag van de mooie wielerdag aan het Ouderkerkse strand.

Ouderkerker Cross: een klassieker
Het wordt saai, maar opnieuw was de Ouderkerker Cross een unieke cross. Het lange en afwisselende parcours met de zware zandpassages, de grasstroken, de rotonde, de balken, de dijkjes en taludjes, het draaien en keren op de parkeerplaats en de beklimmingen van de dijk, én niet te vergeten: de loopstart op het strand. Daarnaast nog veel wind, een zonnetje en een enkel buitje (regenboog!). Sinds 2010 op de kalender.

Voor WV De Amstel altijd succesvol.  Nu ook, want in vier van de zeven categorieën was er een Amstelzege en er waren in totaal zeven Amstelpodiumplaatsen.
Los daarvan: het organiseren van zo’n cross is altijd een flinke klus, maar gelukkig zijn er genoeg vrijwilligers die de boel op de dag zelf draaiende houden. De op- en afbouwploegen (op zaterdag en zondag), de jury, de EHBO’ers, de parcoursbewakers (vele linten moeten toch nog wel eens hersteld worden) en de verkeersregelaars. Zonder hen kan dit allemaal niet plaatsvinden. Daarnaast moeten er vergunningen worden aangevraagd en moet alles aan de eisen voldoen. Maar met de mooie locatie in de horeca van AandePlas is het altijd goed  toeven. Ook al er een buitje valt.

Jeugd knalt door het zand
De dag begon met de Jeugd A, B en C met respectievelijk Samuel Vulsma (Olympia), Vera Hoogenboom (Noordbikers) en Grigori Ivakhov (Amstel) op het hoogste treetje. In de jongste categorie reed Koen Verspuij naar een keurige zesde plaats. In de B ging Briek Pelgrim sterk door het zand en werd hij knap tweede, maar de winnares was een stuk sterker. Torben Flint was ook in goede doen en zat ook in de top-10 (7e) van het grote startveld in de B.
Grigori wist in de C zijn concurrenten op meer dan een minuut te rijden. Overmacht heet dat. Clubgenoten Isaac Caderius (5e), Judah Gunnink (6e) en Arnau Egberts (8e)  zaten ook goed in de top-10. Isaac is overigens de leider in het ACC klassement.

Broer Nikolai pakte een tweede zege voor de Ivakhovjes door na een zware strijd Mike Jonkheer (Noordbikers) voor te blijven in de Nieuwelingen-klasse. Ook daar een mooi startveld waarin voor elke meter geknokt werd. Quinten de Jong startte sterk, maar had een wat mindere tweede fase van de cross: 8e. Davin Huisjes werd 12e, net voor Gijs Dijstelbloem (13e); Max Baars werd 18e.
In de Dames-klasse ook een Amstel-zege, en wel voor Jente Koops. Het was lang spannend of Jente, die furieus van start ging, haar achtervolgsters Roxanne Takken, Alieke Hoogenboom en Renée van Hout voor kon blijven. Maar met name op de zandstroken leek zij haar  winst te pakken. Daardoor kon ze Hoogenboom (2e) en Renée (3e) uiteindelijk ruim voorblijven. Roxanne werd 4e, Maxime Takken 6e, Ingeborg Kers knap 8e en Rosan Koper 10e.

45+ en 45-: genoeg ervaring aan de start
Een enorm startveld van ruim 80 man stond aan de start bij de 45+. Ze werden opgeroepen door Vera, de echtgenote van de in het voorjaar overleden Willard Gerritsen. Eén van de grondleggers van de ACC. Een mooi eerbetoon.
Daarna ging het in gestrekte draf van start. Michael Breedt had zaterdag al enkele “Breedt-bochtjes” gestoken en daar leek hij goed van de profiteren. Hij had ook nog eens de jury mee, want de koers werd beperkt tot slechts vier ronden (nét geen 40 minuten). John Behrens was daar waarschijnlijk minder tevreden over, want in de laatste ronde kwam hij nog tot 50 meter. Maar moest genoegen nemen met plek twee. Arjan Rebel (DTS) deed het als klassementsleider weer heel goed: hij werd 3e. Hij hield Sander Boerkamp (4e) van het lijf.  In de top-10 verder nog de verrassend sterke Jan van Herwijnen. Dit jaar nog niet zo van voren: 7e. Jan Dijstelbloem mountainbikete zich naar de 9e plaats. Dit jaar blijft de traditionele 20 minuten-instorting bij Jan uit. Pierre Deen leek ook even naar een top 5 of daaromtrent te rijden, maar zijn fietsenmaker had zijn banden er niet goed opgelegd.

De slotkoers is altijd het hoofdprogramma en dat ging ook weer om de “Grote Prijs Wim Jansen”, naar de 2 jaar geleden overleden Ouderkerkse grondlegger van de cross. Ook de 45-min meldde zich bij de streep in het zand.
Dat gaf weer een mooi gezicht en na de eerste schermutselingen kwam Victor Broex, vóór MM aan bij de balken, met daar vlak achter Thomas Monkelbaan en Samuel Gunnink. Na de eerste lange zandpassages nam Michiel de kop en schoof Thomas nog even heel dicht naar Michiel toe. Samuel moest in ronde drie de rol lossen en Victor toen ook: het zou tussen Thomas en Michiel gaan. Maar MM wist het kleine gaatje steeds iets verder uit te bouwen tot uiteindelijk een kleine 100 meter.  Winst voor Michiel, met de sterke Thomas op 2 en Victor (14e podiumplaats in de Ouderkerker Cross) op 3. Samuel werd vierde.
In het niemandsland daarachter was Koos Jeroen Kers best of the rest. Op ruime achterstand daarachter was het een mooie strijd om de zesde plaats waarin o.a. Hugo Voogd, Stephan Scherpenisse (8e) en klassementsleider Phaeroun Chaillou (7e) betrokken waren. Hugo kreeg uiteindelijk pech en werd nog wel 11e.
Zo eindigde weer een mooie Ouderkerker Cross. Volgend jaar op zondag 16 november 2025 (met potlood al te noteren), de 15e editie!

Foto’s van Dick

Morgen een uitgebreider verslag van deze alwéér prachtige editie van de Ouderkerker Cross. Een cross met mooie luchten, veel zon, een enkel buitje en een parcours dat alles in zich had. Michiel Mouris was de winnaar van het afsluitende nummer.

Alle uitslagen staan op Mylaps staat hier. en op www.amscrosscomp.nl

Foto links etc volgen nog. Hier de winnaars van de bloemen en een korte impressie.

Misschien wel het laatste relatief droge weekend voor de crossers. De nattigheid zal hoe dan ook een keer gaan toeslaan. Voorlopig scheelt het een pak materiaal- en wasuren. Zondag streek de ACC neer in de Haarlemmermeerpolder, Zwanenburg, beneden zeeniveau. Elders op hoger gelegen gebieden is er ook stevig gecrosst afgelopen weekend door onze leden, met winst.

Het parcours van de Bataaf heeft de naam heel snel heel modderig te zijn. Gezien de ligging is dat ook niet onlogisch. Sommige renners kozen er in het verleden wel eens voor om deze wedstrijd over te slaan. Dit jaar was dat niet nodig (sowieso niet), het clubrondje lag er snel en grotendeels droog bij. Op een zompig ploeterig stukje na dan. Ook de ‘ijsbaan’ lag er snel bij, met daarop de uitgeklede carrousel (vier links-rechts-lussen achter elkaar – best lastig) die hoogstens voor wat temporisering zorgde. Nieuw, jawel, nieuw was de start. Om niet met tien man breed op de eerste single track af te stormen met alle gevolgen van dien, was de start flink naar voren gehaald en was het opstellen tussen hekken en pylonnen, max 4 man breed. Het werkte zo waar.

Jeugd

Geen podium voor de A, Kees Vermeulen op vier, Koen Verspuij op zeven. De B-Jeugd miste ook de aansluiting met de allervoorsten. Niettemin Torben Flint op zes, Julien Kroder op acht, en Tawan Ramtaisong op twaalf. Grigori Ivakhov weer eens podium, mooi op drie bij de C-Jeugd. Isaac Caderius van Veen zien we terug op zes. Verder nog Judah Gunnink en Marcus Lammers.

Nieuwelingen

Quinten de Jong eerste Amstelrenner op vijf. Hij rijdt ook geregeld landelijk, de ervaring is er. Vanaf plek twaalf Max Baars, Davin Huisjes en Gijs Dijstelbloem.

Dames

Weinig Amstelblauw te bekennen in deze groep. Alle druk op de schouders van Renée van Hout, die weer terugkeerde in wedstrijdverband op de crosser. Helaas voor haar het ongeluk dat de derailleur in de crashmodus schoot en ook bleef. Toch nog een vijfde plaats voor haar.

45+

Wat minder dominantie in de top tien van de AmstelMasters hier, in vergelijking met voorgaande jaren. Wel een uitstekende eerste plaats van Michael Breedt. Tot in de laatste ronde (van de negen!) bleef de top vier bij elkaar. Heel slim en ongemerkt wist Michael zich daarin te sparen. Tot het afdraaien van het ijsbaanveld. Met een hele lange sprint versloeg hij Bob Jonkheer en Roy Band. Verder Jan Dijstelbloem mooi op negen, en Pierre Deen net daarbuiten op elf.

45-

Hoog niveau weer hier met veel landelijke rijders. Phearoun Chaillou (leider in het klassement) was goed weg, kon de top niet bijhouden, wel knap vijfde. Hugo Voogd op negen.

Alle namen en uitslagen, en  ook foto’s via: https://amscrosscomp.nl/

Foto door Dick Visser: https://dickvisser.nl/photos/acc/2024/04

Rucphen, zaterdag

Voor wie niet minder dan een uur wil reizen, is de internationale cross van Rucphen te ver. Toch is het de moeite waard om het wel te doen. Een uitstekend verzorgde wedstrijd met alle allure en ‘proceduretjes’ die bij een UCI-cross horen. Lekker compact parcours rondom een atletiekbaan. Volop draaien  en keren, ontelbare bochtjes en heuveltjes, een trap, een schuine kant, zandbak, wasbord en de befaamde carrousel. Een brede start op het asfalt gevolgd door goed lopende eerste bochten, zorgde voor een razendsnel begin, dat eerlijk gezegd ook zo bleef want het was droog.

Bij de Masters reed Jan van Herwijnen voor wat het waard was. Buiten de punten, wel een goed gevoel zoals we dat zeggen. Junior Phearoun Chaillou startte onder zijn Franse nationaliteit, een prima 34e plaats. Demi Könst bij de Vrouwen wel bij de eerste dertig, prima plek 28. Thomas Landman was goed op dreef bij de Elite/belofte met plek 42.

Vamberg Cross

Hoog en droog in Drenthe was de internationale Vamberg cross. Met ongetwijfeld heel veel hoogteverschil. Jente Koops uitstekende vierde plaats bij de Junioren dames.

Winst voor Maxime Takken bij de Nieuwelingen! Die is heel goed op dreef dit seizoen. Oudere zus Roxanne bij de top tien van Vrouwen U19 Belofte , knap negende.

De volgende rit van de ACC is de Ouderkerker Cross! Editie 14. Na 13 eerdere edities heeft deze cross een indrukwekkend mooie erelijst opgebouwd. Wie hebben er allemaal een overwinning op hun naam?

erelijst veldrit Ouderkerk tm2023

Zoek je favoriet in de erelijst. Dylan Groenewegen heeft maar liefst 7 keer een zege geboekt. Victor Broex 5, Ron Vroom 4, en Marcel Witte,  Niek Voogt, én de winnaar van vorig jaar, Wessel Mouris, deden het drie keer.
Meer info over de Ouderkerker Cross, de komende dagen op deze site.

Zaterdagmiddag werd in een goed gevuld clubhuis afscheid genomen van wieler(weg)seizoen 2024. En ook dit jaar met huldigingen van onze renners met prestaties op topniveau. De gebroeders Mouris pakten weer de belangrijkste prijzen, maar er was ook een formele bestuurswissel.

Voorafgaand aan de pizza, borrel, huldigingen en prijzen was er nog ruimte voor een heuse koppeltijdrit. Het was gelukkig nog enigszins droog en er kon nog even lekker gescheurd worden. Sommige ouders met hun kinderen (sommigen heel jong – dat wordt nog wat) en ook gewoon snelle coureurs. Winnaars van de dag waren Jesse den Otter met Quinten de Jong, vóór Marike Veldhuis met Jan Hummelink en vader en zoon Ruizendaal.

Huldigingen en prijzen
Vanaf 17.00 was er dan ruimte voor het terugkijken en waarderen van de prestaties van het afgelopen jaar. Onder het genot van lekkere verse pizza’s en een drankje (en tiramisu toe) werd er teruggekeken op een mooi jaar met wéér een aantal topprestaties van onze leden. En ook al zien we sommigen van hen niet vaak meer op de club….het blijven onze renners. Dus als Riejanne Markus weer een topkoers wint (w.o. NK Tijdrijden) en Dylan Groenewegen die in de Tour wint  in zijn rood-wit-blauw.  Denk ook aan Amber Kraak die een WT-etappe wint, of Enzo Leijnse die de Vuelta rijdt, of Femke Markus die de Volta Limburg wint. Maar ook Ingeborg Kers (NK Masters vrouwen), Niek Voogt (winst in China), en Koos Jeroen Kers (3e op WK Gravel Masters) werden in het zonnetje gezet. Dus dan zijn we van De Amstel altijd (extra) trots.

René Markus had namens de Supportersvereniging voor alle winnaars van koersen een envelopje klaar. Voor winnaars van NK, EK, WK én de Ronde van Nes (!) waren die enveloppen extra dik. Met de van hem bekende flair werden ook alle podiumrijders even in het zonnetje gezet.
Daarnaast wordt er elk jaar een Renner van het Jaar verkozen. Dit jaar is die eer voor Wessel Mouris. Zijn eerste plaats op het NK Tijdrijden, de bronzen medaille op het EK, én de winst in Frankfurt op 1 mei zijn de belangrijkste van zijn mooie uitslagen. Genoeg om dit jaar te worden verkozen en zich in een illuster rijtje te scharen (waaronder ooit vader Ben).

Voor de Jongere van het Jaar kon er maar één de winst pakken. Dat is Michiel Mouris die én het NK Tijdrijden én het EK – Tijdrijden op zijn palmares bijschreef (naast nog vier andere overwinningen op de weg). Met zijn buitengewone prestatie op het EK heeft het bestuur ook besloten om Michiel daarmee te benoemen tot Lid van verdienste!

Voorzitterswissel
Daarnaast was de avond ook een bijzondere ALV waarin de nieuwe voorzitter bij acclamatie werd beëdigd. Na 9 jaar actief als voorzitter en trainer was het voor Marcel Witte tijd voor een stapje terug. Zijn positie (waarvoor uiteraard de dankwoorden) wordt met onmiddellijke ingang ingevuld door Sander Baars die een kleine inaugurele rede hield. Dat gaf veel vertrouwen.

Bijna nergens wordt er meer over wielrennen en alles eromheen gepraat dan in een goede werkplaats van een wielersportzaak. Stel nou dat die werkplaats van Pierre Deen is, Zaaf, de mobiele wielerspecialist van Amsterdam en omstreken. En dat je die werkplaats nou eens op een zaterdagavond verplaatst naar een klein theater in de Amsterdamse binnenstad. Je vraagt een bevriende wielrenner, wielertrainer, schrijver, tekenaar, en twee wielermuzikanten om hun verhaal te houden (laten horen) voor ál je wielervrienden. Voeg twee bevlogen presentatoren toe, et voilà, je hebt de Avond van Zaaf. Maar dan nóg steeds, je moet erbij geweest zijn …

Zeven jaar heeft het geduurd, zeven jaar, na de eerste editie. Dat zijn twee Olympische zomerspelen en twee Olympische winterspelen verder. In 2017 bestond Zaaf drie jaar, en in 2024 dus tien jaar! Als dat geen reden was om De Avond opnieuw leven in te blazen. Zeven jaar is niet alleen een lange tijd, er is in die tijd ook enorm veel veranderd in de wielersport. Op gebied van materiaal en training, de wielrenners zelf (denk aan de sprong voorwaarts van het vrouwenwielrennen), maar ook van de datagebruik in de (top)sport. Kortom genoeg thematiek om een avond mee te vullen.

Buiten was het verschrikkelijk druk met niet-wielrenners*, binnen in theater Perdu aan de Kloveniersburgwal zaten voor u klaar: Amber Kraak, Robbert Tilli, Paul Lokkerbol, Rutger Tijssen, *Tim Krabbé en muzikaal duo Seau et le Blaireau (Coen Emmer en Jan-Dick den Das) om het geheel muzikaal te omlijsten. Dit alles onder de bezielende leiding van Pierre Deen en Auke Broex. Theater!

Als proloog van de avond werd letterlijk de fiets ter hand genomen. De fiets van Pierre. Wat is er allemaal aan veranderd? Schijfremmen! Was er natuurlijk al in 2017, maar mocht nog niet van de UCI in wegkoersen. Aerodynamica in frame, wielen, (afgeplat)stuur. Van tubes naar tubeless. Brede velgen en banden, 30mm is gewoon lekker comfortabel. En carbon rules.

Data

De grootste verandering is toch wel de intrede en gebruik van data in de wielersport. Ook dat was er al in 2017, maar heeft sindsdien een enorme slag gemaakt, denk aan de niet meer weg te denken vermogensmeter. Van trainingsdata tot voedingsdata, exact meten en weten wat je eet voor, tijdens en na een wedstrijd. En dáárover wilde Amber Kraak, profrenster bij FDJ-Suez, wel een en ander vertellen.
Haar intrede in de wielersport zal bij de meesten bekend zijn: begonnen als roeister, na een opvallend sterke Amstel Alpenweek in 2020 (de gelegenheid om mezelf te testen zei ze er zelf over), begon ze medio 2021 bij Team Jumbo-Visma, en maakte in 2024 de overstap naar de Franse ploeg.
De vraag die ze zichzelf stelde bij intrede in het wielerpeloton was of ze aan de hand van data van andere rensters kon zien hoe ze moest trainen en hoe ze haar wedstrijden moest aanpakken. Want vergeet niet: ze wist destijds niet zo veel van wielrennen. Maar als econometrist wel veel van data en de interpretatie ervan. Zo bestudeerde ze urenlang voor en na de koers de openbare Strava-gegevens van haar belangrijkste collega’s. Dit alles heeft haar zeker een snelle wegwijs en boost in het profpeloton gegeven. Aan het slot van haar boeiende lezing komt ze toch met de kanttekening dat niet álles data is. Daarvoor is de wielersport te wispelturig. Je programma ligt niet vast voor een heel seizoen en de koers is ook nog eens de koers. Daarom gaf ze ons de wijsheid mee om ook op je (koers)instinct te vertrouwen.

Rennersportretten

Robbert Tilli is auteur, popjournalist en tekenaar.  Zijn link met De Amstel is Amstelvader: zoon Niall heeft enkele jaren bij ons gereden. Robbert kijkt met het oog van de tekenaar naar de wielrenners. Hij kan perfect voordoen hoe sommige renners gekke bekken kunnen trekken. Zijn tekeningen karakteriseren heel knap de wielrenner. In de coronajaren begon Tilli met het tekenen en schrijven van rennersportretten. Hij maakte kennis met sportjournalist Guy Van Den Langenbergh. Dit resulteerde in het fraaie boekwerk Wielersnapshots, 40 rennersportretten, 4 staredowns, 2 coronaseizoenen.

Poëzie
Naast literatuur is poëzie misschien nog wel meer van toepassing op wielrennen. Paul Lokkerbol, dichter en barman café Eijlders, leest tussen de bijdragen door gedichten voor van de helaas in 2020 te vroeg overleden Amsterdamse dichter Ronald Offerman, Poëzie voor op de fiets. De stad, de verbeelding, de vrijheid, het is verweven met de fiets.

Training

Zegge en schrijve begint dit weekend het langebaan schaatsseizoen. Rutger Tijssen kennen we als vader van Viego. Anderen zullen zeggen de oud-coach van Jutta Leerdam. Klopt allemaal. Tegenwoordig is hij beroepsmatig sporttechnisch manager bij het Visma-Lease a bike vrouwenteam. Hij stond stil bij het verschil in training tussen wielerprofs en profschaatsers. Zo op het oog lijken de sporten veel op elkaar, maar er zijn enkele belangrijke (cultuur)verschillen. De schaatser traint mét zijn ploeggenoten, en rijdt wedstrijden tégen zijn ploeggenoten. De wielrenner traint (vaak) met ándere ploeggenoten, en rijdt wedstrijden mét zijn ploeggenoten. In het langebaanschaatsen telt overdreven gezegd maar 1 wedstrijd: het Olympische toernooi. Preciezer: je ervoor kwalificeren. Dat betekent in praktijk, zo legde Rutger uit, dat veel schaatsers nu al naar een punt over 1,5 jaar toewerken. Verder stond Rutger uitgebreid stil bij de power curves van schaatser en wielrenners, en hoe ze daarop trainen. Langebaanschaatsers moeten zó snel mogelijk hun power leveren, terwijl een Marianne Vos dat nou juist aan het einde van een vier uur lange koers nog moet kunnen. Zo is het!

Muzikale odes

We zouden het bijna vergeten, de muzikale odes van Seau en Le Blaireau. Wielermuziek, bestaat dat? Ja. Twee gitaren, afgewisseld met toetsen en de mondharmonica, zorgden voor bijzonder harmonieuze intermezzo’s. Wat jaren terug begon met de Sint Willebrord Sessies werd in Perdu in het klein prachtig neergezet door Seau en Le Blaireau. Bijzonder moment was het lied De Ronde van Steensel, waarin de held uit Knegsel droomde van de overwinning, maar na een hongerklop vierde werd. In het echte leven won niemand minder de Koos Jeroen Kers ooit die koers.

Hoe het begon

Wie anders dan Tim Krabbé sloot de avond af. Schrijver, schaker en wielrenner. Ongetwijfeld  heeft iedereen wel iets van hem gelezen, al is het maar De Renner of Het Gouden Ei. Met dat eerste boek uit 1978 heeft hij de meeste bekendheid binnen de wielerwereld. Hij beschrijft hierin de Ronde van de Mont Aigoual, een zware klimkoers in Frankrijk. De openingszin kan je blijven citeren: ‘Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me.’

De grap is natuurlijk dat ook Tim Krabbé een niet-wielrenner is geweest. En dat hij net als Amber Kraak ‘er ook mee is begonnen’. En dat ook Tim wilde weten hoe goed hij was, en of hij beter werd op een vast rondje in Waterland. Waar Amber GPS had en eindeloos kon putten uit Strava-gegevens moest Tim het doen met kaart, aantal meters per pedaalomwenteling en een doosje lucifers om de afgelegde afstand te bepalen. Een nu als hilarisch overkomend verhaal. Jaren later, op een voorjaarsdag in april, zat Tim naar zijn Strava-scherm te kijken. Zijn vrienden reden allemaal een ronde van 77 kilometer. Hoe vreemd. Niet veel later viel het kwartje van de verjaardag.

Wie goed kijkt op de foto onder ziet links Tim met een trui van GGMC rijden. Een van de voorlopers van WV de Amstel!

En zo kwam er een einde aan een bijzondere avond, een Avond van Zaaf. De wielrenners gingen weer op in de niet-wielrenners.

Wielerlied De Muur door Seau et le Blaireau

De ACC-karavaan sloeg afgelopen zondag de tenten op in Spaarnwoude, tegen de glooiende hellingen rondom SnowWorld annex klimmuur nabij Velsen-Zuid. Droge omstandigheden wederom, als je ervan houdt dan tref je het deze weken. Parcours wat aangepast ten opzichte van vorige edities. Wat korter ook, maar de trap bleef. Net als de mooie wedstrijden met verrassende podia. Op zaterdag is er nog door een handvol Amstelrenners landelijk gecrosst in Rhenen (Kwintelooijen), ook daar flink klimmen.

Zoals gezegd, De Kampioen had de oorspronkelijke omloop wat moeten aanpassen. Het veld waar vorig jaar de grote carrousel was, gevolgd door wat typisch ‘Zwitserse hellingen’, mocht dit jaar door de terreinbeheerder niet worden gebruikt. Daarvoor kwam elders de carrousel in kleinere vorm terug. Het rondje dus kort (zo reed de 45+ maar liefst acht ronden), waardoor het door de vele opeenvolgende hellingen met korte herstelmomenten behoorlijk zwaar maakte. De start op het laagste punt, en je voelt m aankomen, bam, direct vol gas steil omhoog. De afzink achterin naar de sloot lag er hoofdzakelijk vettig bij. De uitglijders daar waren dan ook meest toe te schrijven aan de bandenkeuze: brede gravelbanden waren daar niet in het voordeel. Het smalle spoortje naast de trap was met wat geluk te fietsen, je wilde het althans, want wel zo prettig om daarna goed ingeklikt de duik naar beneden te maken.

Jeugd

Kees Vermeulen op drie bij de Jeugd A. Dat is een lekkere binnenkomer. Verder Maxwell Teunissen en Koen Verspuij ook op de afspraak. De Jeugd reed overigens een aangepast parcours, dat moge duidelijk zijn.
Briek Pelgrim op de hoogste trede bij de Jeugd B. Geen podium bij de Jeugd C. Wel een mooi treintje op vijf, zes en zeven: Isaac Caderius van Veen, Arnau Egberts Cicera, Judah Gunnink.

Nieuwelingen

Hier was t wat zoeken naar Amstelrenners. Zou t komen door de wedstrijd van zaterdag (spoiler)? Max Baars sloot de gelederen, ook die dagen horen er bij.

Dames

Wie anders verder dan Ingeborg Kers op plek vier in deze categorie? Nou niemand. De meeste dames zochten waarschijnlijk hun fietsgeluk elders op deze zonnige dag.

45+

De Masters daarentegen waren weer in grote getale aanwezig. Verrassend: geen podiumplek. De reden is al bijna typisch voor deze tijd: de batterij van de shifter hield er na halfkoers mee op. John Behrens was de ongelukkige. (Hij mocht daarna nog als zelfopgelegde strafkoers meerijden met de 45 min. Let op, hij had notabene zaterdag al een clubkoers in Spijkenisse op zijn naam geschreven.)
Sander Boerkamp had de zondagse loopschoenen in de kast gelaten. Een bliksemstart bracht hem nog heel ver, vierde. Michael Breedt was zeker niet kansloos, maar de klimmen waren voor zijn rug er toch te veel aan, vijfde. Raúl Woudstra ging al slippend en glijdend op zijn gravelbanden de top-tien binnen, negende.

45 min

Koos Jeroen Kers is nooit uit vorm. Hij kwam, zag en werd heel mooi zesde in een serieus bezet sterk veld. Hugo Voogd werd negende. Phearoun Chailou 14e en Tim Schreurs 18e.

Volgende week naar het clubparcours van De Bataaf.

Foto’s en alle uitslagen.

Dick Visser schoot weer fraaie plaatjes: https://dickvisser.nl/photos/acc/2024/03

Alle uitslagen overige info op: https://amscrosscomp.nl/

Nationale veldrit van Rhenen

Net als op Spaarnwoude had ook de organisatie van de nationale veldrit op natuurgebied Kwintelooijen met strenge regels van doen rondom de vergunningen. Niettemin was ook hier een mooi parcours uitgezet, wat wel wat weg had van een klimcriterium. Vanuit de start ging het maar liefst 40 hoogtemeters steil opwaarts. Gevolgd door een rappe afdaling, stukje vlak, zigzaggen, diepe modderstrook en weer pittig omhoog, met lopen als het tegenzat. Tot slot wat snelle bospassages en daarna lichtjes naar beneden naar start/finish. In de praktijk weinig herstelmomenten.

Bij de Masters 50+ reed Jan van Herwijnen net bij de eerste twintig. Stephan Scherpenisse deed het net bij de eerste dertig bij de Amateurs.
Nieuwelingen, niemand ontbrak! Quinten de Jong een mooie 45e plek in een veld van bijna 90 vertrekkers.
Maxime Takken dit keer vierde bij de Nieuwelingen vrouwen. Ook een prima prestatie op zo’n zware omloop.
Bij de Belofte vrouwen werd Demi Könst knap achtste. Thomas Landman kan echt wel crossen: 16e bij de Belofte/Elite.

Een weekend zonder ACC wil natuurlijk niet zeggen dat er geen crossnieuws is te melden deze week. Zo stond er dinsdag de Nacht van Woerden op het programma en afgelopen zaterdag de Exact Cross Heerderstrand. Op zondag was er de nationale jeugdcross in Hilversum.

Maar eerst het volgende. Zoek hieronder nog niet naar Michiel Mouris in de uitslagen. Hij is tijdens een training ten val gekomen en heeft enige tijd rust nodig. Heel vervelend voor hem en zijn start van het cross-seizoen. We verwachten hem het tweede seizoensdeel weer op afspraak.

Al jaren vaste prik op de kalender: de Nacht van Woerden. Een fraaie internationale cross door het centrum van de stad. Goed verlicht, dat wel, en toch altijd ook lastig. Gelukkig geen regen dit jaar, dat scheelde een hoop geglibber in donkere bochtjes. De Nieuwelingen en Junioren startten bij het laatste beetje daglicht. Nikolai Ivakhov kon er letterlijk goed zijn draai vinden: 27e. Wat verderop in het veld ook Max Baars en Quinten de Jong.
Junior Samuel Gunnink net buiten de punten voor het regelmatigheidsklassement, 32e. Bij de Vrouwen reed alle categorieën bij elkaar: van U17 tot Prof-B. Roxanne Takken werd knap 25e in dit geweld. Ingeborg Kers 35e, Demi Könst 37e.
Om 20.40 uur was het vervolgens tijd voor het hoofdprogramma, de Elite/Belofte mannen. Lars van der Haar won er voor de achtste  keer, na een onverwacht vroege aanval. Thomas Landman zal het gezien hebben toen hij werd gedubbeld en werd geklasseerd als 42e. Een mooie ervaring rijker. De Amateurs/Sportklasse zijn sinds jaar en dag het slaapmutsje van de avond, 22.10 uur klonk het fluitje. Stephan Scherpenisse bleef lang wakker en reed een prima snelle wedstrijd in het middenveld, 45e.

Zaterdag werd onder prachtige omstandigheden de Internationale cyclocross Heerderstrand verreden. Wat begon als een bescheiden nationale cross groeide in een paar jaar uit tot een van de grotere crossen van ons land. En dan sinds dit jaar toegevoegd aan de reeks Exact Crossen. En dan betekende nogal wat: internationale jury (oa bandencontrole bij de start én in de materiaalpost), veel camerabochten want de wedstrijden dames en heren werden live uitgezonden op Sporza en Eurosport. Ook de altijd onhandige schoudernummers waren verplicht. Maar goed, dit mocht de pret allemaal niet drukken. Een wedstrijd met zoveel entourage is altijd leuk om te rijden, want zeg nou zelf, een praatje maken in de post met de vader van Ceylin Alvarado doe je ook niet elke week.

Het parcours was er een voor de zandspecialisten, op en af over het strand met van die diepe terugdraaibochten. Verder een flink stuk lopen door het zand en gemeen lastige hoogteverschillen. Weinig herstelmomenten dus.
De Amateurs en de Master gingen in de laatste ochtendmist van start, drie minuten na elkaar. Wederom was het Stephan Scherpenisse die zijn gezicht liet zien bij de Amateurs, hij had het zwaar. Jan van Herwijnen ook bij de Masters. Hij vergaloppeerde zich bij de eerste rennende zandpassage. Te snel, pijnscheuten, moest daar van bekomen. Kon wel redelijk zijn uitgangspositie verdedigen en werd zo 27e.

De Nieuwelingen reden vervolgens in de volle zon. Nikolai Ivakhov behaalde op dit techische parcours een 47e plaats, Quinten de Jong 68e.
Bij de Nieuwelingen Meisjes was het Maxime Takken die lang de winst voor zich uit zag rijden. Uiteindelijk werd het een tweede plaats. Heel knap natuurlijk!

Maxime in actie. Foto Jannes Wolff.

Phearoun Chaillou had ging schrik van het startveld bij de Junioren. Daar rijdt altijd iedereen. Met een prima 58e plek kan hij tevreden zijn.

Bij de eerste twintig van de Elite vrouwen, die uitslag was er voor Roxanne Takken. 18e, dan ben je sterk! Jente Koops werd prima 28e. Demi Könst 42e en Tessa Sandberg zien we terug op de laatste plaats, met slechts 10 minuten wedstrijdtijd. Wat zou er zijn voorgevallen?

De Jeugd zat ook niet stil dit weekend tijdens de herfstvakantie. In Hilversum was er de Landelijke Jeugdveldrit op het clubparcours van GWC De Adelaar; altijd gezellig en goed verzorgd. Kees Vermeulen werd 12e in Categorie 3. In  Categorie 5: Briek Pelgrim 21e, Torben Flint Haring 30e, Julien Kreder 34 en Tawan Ramtaisong 35e. Een podiumplaats was er weggelegd voor Grigori Ivakhov, derde in Categorie 7.

Volgende week gaan we weer verder met de ACC. En hoewel de wintertijd weer is begonnen met ‘die donkere en natte dagen’, blijven de (weers)vooruitzichten vooralsnog goed.

Zaterdag 9 november is het tijd voor de sluitingsdag van dit succesvolle seizoen. Naar goede traditie organiseren we op de sluitingsdag nog een korte koppeltijdrit op het clubparcours. Een mooie kans om nog één keer te knallen met je maten, te strijden tegen je rivalen of misschien weet je wel één van de kampioenen aan je zijde te strikken!

Programma sluitingsdag
15:30 – 16:00 inloop
16:00 – 17:00 koppeltijdrit
17:00 – 18:30 pizza
18:00 – bijzondere ALV en prijsuitreiking

Welkom zijn alle renners, vrijwilligers, supporters en sponsoren. Wel graag even inschrijven via onderstaande formulier vóór 2 november(!)

https://forms.office.com/e/wjSdKPexv0

Met vriendelijke groet,

Tim Schreurs, secretaris WV De Amstel

In oktober is er voor sommigen (even) rust. Hoewel er weer flink gekoerst en getraind wordt op de crosser (zie ACXC/ACC). Maar vanaf zaterdag 2 November om 10.00 uur wordt er weer gestart met de Zaterdag Duurtrainingen. Op een andere verzamelplaats. Kilometers wegtrappen en daarna met een voldaan gevoel onder de douche. Voor al onze wedstrijdrenners vanaf Nieuwelingen en ouder, dames en heren, dé manier om te overherfsten/winteren.

Een training die vorige jaren duidelijk in een behoefte voorziet met lekkere grote groepen.

Voor ieders veiligheid en om het zo soepel mogelijk te laten verlopen wel een paar instructies.

Vertrek en route
Dit jaar wordt er (ivm de werkzaamheden aan de A9) iedere zaterdag vertrokken vanaf de Carpoolplaats Amstelveen aan de Burg. Boersweg nabij het ziekenhuis (dus Niet de parkeerplaats bij Elsenhove en NIET bij De Haan in Ouderkerk). Vertrek is om 10.00 uur stipt . De GPX route staat: hier!
In principe wordt er een vaste ronde gereden van ca 85 km (met een paar afsnijmogelijkheden), onder voorbehoud van wegopbrekingen. Afhankelijk van weer/consensus in de groep kan er afgeweken worden van de route en soms/wellicht een kleine finale na Loenersloot. Ben je minder in vorm dan kun je na Woerdense Verlaat afslaan richting het noorden.

Doorgaan?
Dit is géén centraal geleide training, hoewel sommige trainers wel aanwijzingen zullen geven als ze er zijn. De trainingen in de rest van het jaar (er wordt weer echt getraind vanaf begin januari) is dat anders. Als er veel zijn, zijn er veel, is het slecht weer gaat het wellicht niet door of zijn er minder (kledingkeuze is altijd essentieel). Een eventuele afgelasting staat dan ook níet op deze site.

Richtlijnen: veiligheid en verantwoordelijkheid
Een paar richtlijnen waar iedereen zich wel aan moet houden:
– Duurtraining: kruissnelheid van 30 – 35 km per uur; geen bijzondere opdrachten, maar houd rekening met de wind en de grootte van de groep (harmonica – effect)
– bij grote groep worden de groepen bij vertrek gesplitst: maximale groepsgrootte omtrent de 10 (anders kom je ook nauwelijks op kop)
– Gedisciplineerd rijden, twee aan twee: opletten bij afgeven van kop; de sterkeren houden rekening met de minderen; en per groep is iemand de “koerskapitein”
– Verkeersregels worden gerespecteerd: fietspaden en verkeerslichten volgen,
– Waarschuw elkaar: duidelijk route aangeven, en waarschuwen voor verkeer en obstakels–
– Standaarduitrusting: clubkleding voor de herkenbaarheid; reservemateriaal (bandje, pompje), regenjack en wat te eten (!!); beter te veel mee aan kleding en eten dan koud en/of honger.
– Fiets is in goede staat; spatbordje is aangeraden en moreel verplicht
– Deelname is volledig op eigen risico

Hiermee kunnen we lekker bijkletsen, basis leggen en overwinteren om in januari de intensieve trainingen te kunnen gaan doen. Vanaf zaterdag 4 wordt er weer gewerkt met intensieve opdrachten o.l.v. trainers.

Voor de vaste ACC-bezoeker zal het even wennen zijn geweest: zo goed als geen single tracks in het parcours van ‘t Twiske. De beheerder van het terrein keurde het oorspronkelijke plan af. Maar flexibel als ze zijn bij de Trappist werd er voor een meer dan prima alternatief gezorgd. Misschien nog wel beter. De wedstrijden waren als vanouds vol met strijd en verhalen.

Want toegegeven het glooiende terrein in ‘t Twiske bood voldoende mogelijkheden om een gevarieerd crossparcours uit te zetten, waar ook de MTB’ers goed op uit de voeten konden. Bijna overal lekker breed zodat inhalen meestal geen probleem was, heel veel draaien en keren, op & af, en een paar korte zandpassages. Kortom weinig herstelpunten. Twee klimmetjes van betekenis én de fraaie trap maakten het parcours compleet. Grootste gevaar zat achteraf gezien in het continue gehobbel en gebonk: met een beetje pech lag je ketting er een of meerdere keren af.

Jeugd

Bij de Jeugd A – die allen op een verkorte omloop reden – geen Amstelpodium. Wel mooi Maxwell Teunissen op plek 4, gevolgd door Kees Vermeulen en op plek 7 Koen Verspuij.

Briek Pelgrim ging goed bij de Jeugd B: tweede! Isaac Caderius van Veen net naast het podium bij de Jeugd C, vierde.

Nieuwelingen

Zelfde gold voor Nikolai Ivakhov, ook vierde. Wél opgetekend dat hij de dag ervoor al actief was in de landelijke KNWU-cross van Helmond, op een Ouderkerk-achtig parcours.

Dames

Sinds dit seizoen starten de Dames enkele minuten ná de Heren 45+. Het is op elk parcours weer even zoeken wat het optimum is qua tijdsverschil. Volgens waarneming ging het erg goed dit keer. Ook wat het podium betreft: Rosan Koper heel knap eerste, voor ‘veldrij-veteraan’ Bianca van den Hoek van de WVA. Ingeborg Kers vijfde, gaat ook steeds beter, want ook zij reed zaterdag in Helmond, en ook daar vijfde! Tessa Sandberg werd zesde.

Heren 45+

In gewonnen positie liggen en dan toch een DNF. Het overkwam helaas Michael Breedt. Zijn derailleur schoot na een aanraking met een paaltje in de crashmodus – en bleef daar van schrik in zitten. John Behrens, normaliter runner-up, kon zijn rol niet waarmaken, ondanks dat ook hij op zaterdag al warm was gereden (in Dordrecht). Thijs Zijlstra was te sterk, in de gaten houden dus! John tweede. Marcel Witte weer helemaal terug aan het wielerfront: vierde! Jan Dijstelbloem op zijn MTB rook het achterwiel van John, maar na een misschien wat te bruuske actie zorgde een afzetlint in de cassette ervoor dat het gat met John vanzelf back to normal werd. Vermeldenswaard verder dat Pierre Deen liefst twee maal met een afgelopen ketting te maken kreeg. Over de theoretische achtergrond daarvan zijn we nog niet uitgepraat.

Heren 45-

Geen podium in deze categorie, maar de Amstelrenners komen wel steeds meer in de buurt. Fabio Valerio, Phearoun Chaillou en Tim Schreurs, op 8, 9 en 10. Nog even en ook zij mengen zich in de debatten vooraan.

Volledige uitslagen op de website van de ACC: https://amscrosscomp.nl/uitslagen-2024/

Volgende keer 3 november

Let op, 27 oktober géén cross. Op 3 november gaan we naar een Zwitsers parcours op de weides van X-Valley Spaarnwoude.

Op zondag 17 november zal de 14e editie van de Ouderkerker Cross verreden worden. Altijd een hoogtepunt(je) van het crossseizoen. Als Amstelleden zijn we in de ACC 10 maal te gast bij andere verenigingen en nu mogen we zelf aan de bak. De voorbereidingen zijn ondertussen in volle gang. Lees snel verder en help vooral mee.

De 14e Ouderkerker Cross zal ook weer haar start- en finish locatie bij de horeca gelegenheid Aan de Plas hebben. Een mooie plek op het strand! Wat wil je nog meer.

Hulp gevraagd
De organisatie vraagt zoals altijd nog hulp van (ouders van) leden en supporters van de club zoekt.

Concreet zijn er in elk geval mensen nodig die helpen opbouwen  zaterdagmiddag 16 november  van 14.00 – 16.00 uur en op zondag 17 november van 8.15 uur – 9.15 uur, én tijdens de dag zelf hebben we verkeersregelaars/parcoursbewakers, jury en inschrijfmensen nodig tijdens de koersen.
Vooral de ochtendploeg op zondag van 9.15 – 11.45 moet door Jeugdouders bemand kunnen worden. Daarna is er een shift van 11.30 – 13.45 uur.
Ook zal er in de kantine enig opruimwerk verricht moeten worden. Maar daar wordt ook veel hulp van deelnemers van onze club verwacht; vele handen maken licht werk en vorig jaar was het binnen een half uurtje allemaal opgeruimd.

Zorg dat je niet gebeld wordt, maar meld je even aan via aukebroex@gmail.com of schiet de Jeugdsecretaris of Auke Broex even aan.

Nadere info over het precieze programma volgt snel.

Afgelopen zondag is voor de meeste Amstelrenners het cross-seizoen écht van start gegaan. Met mooie en verrassende wedstrijden bij de WVA op Sloten. De crossers pur sang waren al wat langer actief in het veld. Een (zo goed) overzicht van deze off-road-belevenissen.

Voor de oudjes was het de Dolfinariumcross in Harderwijk, daarna jarenlang de cross in Dordrecht en de laatste jaren is het de Kleebergcross in het Zuid-Limburgse Mechelen: de seizoensopener in Nederland. Het tweede weekend van september al. De familie Takken was er bij. Maxime heel mooi derde bij de Nieuwelingen. Verwacht daar overigens geen omloop over de heuvels, het is voornamelijk een technisch draai- en keer parcours met enig hoogteverschil rondom sportvelden. Oudere zus Roxanne deed er nog een schepje bovenop: eerste bij de overall verzamel Dames zonder Elite!
Bij de Masters lieten Michael Breedt en John Behrens hun gezicht zien. Nog even inkomen voor ze: 18e en 24e. Ook Jort de Boer was aanwezig, net buiten de eerste dertig.
De jongste Nieuwelingen toonden ook hun gezicht buiten de ACC. Nikolai Ivakhov zat gewoon lekker mee in het landelijke pak. Blijf dat doen!

Na enkele weekenden met regionale crossen (waar ongetwijfeld ook Amstel bij zat) was er zaterdag 12 oktober de parkcross van Montfoort (bij Woerden) op het programma. Traditioneel glibberig (nat of droog maakt niet uit daar) en traditioneel ook vers gemaaid gras. Een echt kort en krachtig postzegelrondje voor de liefhebber, continu draaien en keren over lastige schuine bochtjes. De trainer-van-dienst aan de Ouderkerkerplas had vermoedelijk enkele Nieuwelingen daar heen gestuurd. We tellen Quinten de Jong, Nikolai Ivakhov en Max Baars. Geen prijzen wel nieuwe ervaringen. Bij Nieuwelingen meisjes wederom Maxime Takken met een derde plaats. Bij de Amateurs en de Masters reden Stephan Scherpenisse en Jan van Herwijnen hun eigen achterhoedegevecht.

ACC Sloten

Dit jaar geen Nieuwveen als opener, maar de WV Amsterdam op Sportpark Sloten. Ed Bosse en zijn mannen/vrouwen hadden een echt mooi parcours weten uit te zetten binnen de mogelijkheden van het sportpark. Dit keer andersom, rechtsom dus. Ook niet zo lang meer, de snelste rondetijden lagen tussen de 6 en 7 minuten. Listige glibberstukjes en heerlijke schuine kantjea, klim, daal & draaien rondom het talud. En je kon ook nog lekker doorrijden op veel stukken. De ACC is niet voor de zuivere crosser: banden breder dan 33mm zijn toegestaan, net zoals MTB’s. Volop keuze dus, dat maakt de wedstrijden juist zo toegankelijk, levendig en afwisselend!

Wedstrijden

In alle categorieën een meer dan goede opkomst door de Amstelrenners. We noemen er enkelen, volledige uitslagen op de website van de ACC. https://amscrosscomp.nl/uitslagen-2024/

Bij de Jeugd A een lekker begin voor Kees Vermeulen, derde. Bij de Jeugd B werd Briek Pelgrim tweede. De Jeugd C ging Isaac Caderius van Veen er met de derde plaats van door.

Bij de Nieuwelingen was Nikolai Ivakhov de eerste Amstelrenner op plek 7, met Max Baars op plek 11. Een lekker dubbel weekend zoals we dat noemen.

De Dames reden hun wedstrijd direct ná de start van de Masters 45+. Dat gaf ongetwijfeld voor enkelen wat inhaalperikelen. Of deze nieuwe opzet geslaagd is zullen we later zien; het startveld om 11.45 was wel enorm groot! Ingeborg Kers rijdt al haar wedstrijden op 1(!) fiets: Canyon Inflite. En zaterdag beste Amstelrenster, op plek 5, net voor Rosan Koper. Tessa Sandberg nog mooi binnen de top tien, achtste.

Rosan boven en Ingeborg onder, in een beeld gevangen. Foto’s WVA

Bij de 45+ wat nieuwe gezichten, altijd goed om te zien. Maar dan moet wel de transponder worden meegenomen en/of werken. (Michiel Verspuij en Peter Vermeulen). Vermoedelijk na het succes van het WK Gravel had Raúl Woudstra (een rechtsafstapper) bedacht dat het crossen hem ook wel zou liggen. En hoe, als een raket schoot hij vanuit het diepe achterveld na de start naar voren. Knap eindigend op plek 5, net na Sander Boerkamp. Die deed Sloten er ‘even’ bij voor de startpunten: volgende week eerst Marathon van Amsterdam lopen.
Michael Breedt en John Behrens hebben hun training na Mechelen kunnen uitbouwen. Onbereikbaar Michael op 1, die zijn hele wedstrijd geheel zelf kon indelen. De luxe van de echte crosser. John weer knap op drie, daartussen Arjen Rebel (DTS) op de mtb. Verder onze aftredend voorzitter Marcel Witte ook weer helemaal terug met plek 11.

Michael Breedt is één met zijn nieuwe fiets

Bij de 45- niet helemaal verrassend dat Tim Schreurs de beste Amstelrenner werd. Hij heeft de druk weerstaan, lekker bij de top tien, negende, dan doe je het heel goed in dit veld. De plekken 11 t/m 13 werden bezet door Phearoun Chaillou, Stephan Scherpenisse en Fabio Valerio.

Volgende week zondag allemaal naar het Twiske. Weer heel anders, en toch ook een beetje van hetzelfde.

MTB

Je zou het bijna vergeten,  maar we hebben ook MTB’ers binnen onze gelederen. Puck Pinxt is er daar een van. Zondag werd ze in de Bart Brentjes Challenge (NK Marathon) heel mooi zesde bij de Vrouwen Elite. Dik vier uur koersen door het Zuid-Limburgse heuvelland. En twee weken terug op het NK MTB in Oldenzaal een knappe tiende plaats.

Op 2 november a.s. organiseren enkele illustere Amstelrenners weer een “Avond van Zaaf”. Een theateravond met van alles over wielrennen, poëzie, muziek en gezelligheid.  Voor slechts 15 euro kan je de (laatste) kaarten bestellen.
Dit jaar vindt de Avond plaats in Theater Perdu en met Tim Krabbé, Robbert Tilli, Amber Kraak, Rutger Tijssen en de dichter Paul Lokkerbol, plús muziek van Seau et Le Blaireau kan het niet anders dan een bijzondere avond worden die je zeker als Amstel-lid niet moet missen..

In de bijlage het precieze programma en de link naar de bestelmogelijkheid. Er zijn mensen die hem zeven jaar geleden gemist hebben en nog steeds spijt hebben. Oftewel: zorg dat je erbij bent! 2 November 2024, 20.00 – 22.30 uur, Theater Perdu Amsterdam.
AvZ 24 (9) (5)

Is er iemand die gemist heeft dat in België het 3e WK Gravel plaatsvond (spoiler: Van der Poel en Vos hebben gewonnen)? Vermoedelijk niet. Uiteraard was De Amstel er bij met een aantal renners en rensters. Koos Jeroen Kers wist zelfs de bronzen plak te bemachtigen. Een verslag van weer een bijzonder weekend.

Vorig jaar was het al genieten in het Italiaanse Veneto (zie verslag onderaan – met uitgebreide achtergronden van het gravelen an sich) en toen werd er al een “Amstel-medaille” behaald. Ook nu was dat het geval: KJK stond toch maar mooi op het podium als derde in de cat 35+ (nadat hij vorig jaar nipt het podium miste). Verder kan je ten opzichte van vorig jaar alles dubbel tellen qua aantal deelnemers (ca 2500 nu) en qua toeschouwers (wat was het druk op veel plaatsen en wat barstte Leuven uit zijn voegen) en datzelfde gold ook voor de kwaliteit van de deelnemers.
Okay het parcours was wellicht wat minder uitdagend dan in Italië, maar er zat alles in. Draaien en keren, asfalt, gravel, zand, héél lange bospaden en een aantal hellingen. En vooral heel veel aanmoedigingen en sfeer. Laat dat maar over aan de Belgen.

In kort bestek de prestaties van de Amstel-leden.
Op de zaterdag reden de Elite-Dames Riejanne en Femke Markus en Amber Kraak. Riejanne deed het beste en probeerde nog naar de eerste groep te soleren. Zij werd 7e. Femke won de sprint van de grote achtervolgende groep en werd 8e, met daarin ook Amber Kraak. Sterk.
Op de zaterdag kwamen ook de rest van de damescategorieën en de oudere mannen in actie. In de Dames 19 – 34 reed Ingeborg Kers naar een keurige 47e plek. In de 40 – 44 klasse dieselde Suzanne Mulder naar precies dezelfde plaats als in 2023: 19e.
In de 55 – 59 klasse stonden Caspar Hermans, Auke Broex en Pierre Deen te trappelen om een goede klassering te behalen. Auke kon een uurtje mee, maar zijn bobijntje was daarna helemaal af en hem restte een DNF (“kon niet anders”). Caspar reed in een goede groep naar een knappe 23e plaats, terwijl Pierre op slechts drie minuten daarna als 54e over de streep bolde.
Op zondag was het parcours verlengd met één extra lus rond Leuven (van 135 naar 180) en daar mochten de andere mannen zich op uitleven. In de mannen 19 – 34 jaar bespeurde de redactie Matthew Overste op de 82e plaats en Sam Hutzezon op plaats 390. Ronald de Waal (vanaf komend jaar weer een echte Zeeuw) en Raul Woudstra zaten lang bij elkaar in de 45+ en werden 116e en 108e. Michael Breedt reed daar ook (op zijn nieuwe stalen ros) naar plek 180, maar wél gefinisht!
En dan was er de onverslijtbare Koos. Vorig jaar vierde op het ultrazware parcours, maar ook hier zat hij de hele koers goed voorin. In een tijd waarin hij ook in de 19+ voor de medailles had kunnen strijden werd hij heel knap 3e in zijn categorie.
Zo kwam er dan een einde aan een lang en mooi gravelseizoen. De UCI series is toch wel een schot in de roos met mooie koersen en een unieke afsluiting met een fantastisch WK.

Het WK Gravel: molto spettacolo

De vijf Amstel-treinen hebben zondag sterk gereden op het NCK in Dronten. Drie teams in de top-10, een 3e plaats in het overall klassement en veel verhalen. In elke trein gebeurde er eigenlijk wel wat waardoor er toch nog wel wat verbeterpunten te halen waren. Een verslag van een dagje afzien in de ploegentijdrit.

Het parcours
De laatste jaren verandert er nog wel eens wat qua parcours en entourage. Na een aantal jaren in het centrum, daarna bij Flevonice en bij de (oude)ijsbaan van Dronten, werd er nu gestart bij een grote manege, waarna enkele kilometers verderop gefinisht werd. Nadeel: wat sfeerloos en niet compact. Voordeel: het parcours was er wel op vooruit gegaan met vele rechte polderwegen….en een toenemende zuidoostenwind. De Amstel had het verder goed voor elkaar, want precies náást het startpodium werd het Amstel-kampement opgetrokken. Daar werd getacxt, nerveus gedaan voor de start en nagepraat.

Jeugd: plek 8
De Jeugd deed het met de Ivakhovjes, Max Baars en Judah Gunnink. Het doel was top-5, maar dat zat er toch niet helemaal in. Judah deed wat hij kon maar moest op een stuk zijwind de anderen laten gaan. Toen was het doorharken met zijn drieën. Nikolai, Max en Grigori reden als een goed werkende machine. In 32.09 snelden ze naar de streep. 8e, net achter Het Snelle Wiel en net voor Hoorn. DTS was de verrassende winnaar.

Junioren: 10e en 20e
De Amstel had dit jaar een primeur. In de B-klasse (Nieuwelingen/Junioren) reden maar liefst twee ploegen. Twee keer vijf man aan de start dus. Vooral de “A” ploeg had er goed voor getraind, en de “B” ploeg was een beetje een last minute actie, maar mooi dat ze er waren. Al was het maar voor de ervaring en om elkaar mentale steun te geven. En dat was voor sommigen nodig. Een enkeling die iets te vroeg loste, maar vooral voor Tyler Eyk die na vijf meter bij het afrijden van het startpodium zijn ketting eraf reed….en zijn maten weg zag rijden. DNF, of eigenlijk DNS?
Hoe dan ook: de beste Juniorenploeg streed door met Samuel Gunnink op zijn gewone fiets (!), Maurits Buiter, Jesse den Otter en Fabio Valerio. En het ging eigenlijk best goed: een mooie 10e plaats in 49.24. Vooruit, de top-5 was ruim uit beeld, maar dan had er qua materiaal nog wel een schepje bovenop gemoeten (en niet met vier man rijden).
De tweede Juniorenploeg eindigde op de 20e plaats. Hugo, Quinten, Phaeroun, Simon en Davin streden ook met ongelijke wapens qua materiaal, maar als teambuilding was het een prima tocht.

Dames: geen titelprolongatie wel goed
De Amsteldames hadden behoorlijk consequent getraind en dan is het afwachten of het tot een topresultaat leidt. Zonder de zusjes Markus (maar mét coach René) streden Anne van Berkel, Renée van Hout, Rosan Koper, Marike Veldhuis en Amber Kraak (net terug van het WK gravel) voor wat ze waard waren. Anne kon helaas haar goede vorm van de trainingen niet doortrekken en werd op 2/3 gelost (maar reed daarna wel de meeste kilometers om de start terug te vinden). De andere vier reden goed, maar niet snel genoeg. Een zesde plaats in 51.22 was de uitslag. Nu moet gezegd worden dat de winnaars (WV Noord Holland met vier Worldtour profs) vermoedelijk heel moeilijk te kloppen zouden zijn geweest. Zij wonnen met meer dan twee minuten voorsprong op de rest.

De mannen-A-ploeg: oefenen voor volgend jaar
Zoals eerder gemeld: als De Amstel echt met haar beste renners zou komen zou een plek in de top-5 reëel zijn. Maar onze beste renners hadden bijna allen nog andere verplichtingen, dus waren het onze Amateurs die het deden. En alle credits: er is een aantal keren goed getraind, en er stond een ploeg. Helaas liep het op de dag zelf niet helemaal naar wens. Guido moest zich geblesseerd afmelden en Laurent (“ik reed het eerste kwartier 400 watt gemiddeld”) blies zich op en moest na 10 km de rol lossen. Op zich niet erg als je motoren als Koen en Joris Maarleveld en de fraai zittende Lars Ruizendaal in je ploeg hebt. Zet daar de bijter Tim Schreurs bij en je hebt een mooi team. Maar helaas had de motor van de trainingen, Joris, met een medisch probleempje te kampen. En hij was dus de vierde man….Gevolg: wachten, temporiseren, en zelfs even duwen. Dus het tempo ging er zienderogen uit. Toch wisten ze ruim 47 per uur te rijden en als 28e van de 44 teams te eindigen. Meteen werd er gesproken over een volgende keer: dat kan beter. Maar gestreden is er wel.

Overallklassement: 3e.
Van de clubs die in alle categorieën aan de start stonden werd De Amstel 3e.
Al bij al ook weer mooi om op de clubtrainingen lekker mee bezig te zijn. Qua clubtrainingen: op donderdag is de crosstraining begonnen en op 2 november is weer de eerste wegwinterduurtraining.

Het is oktober en er is de afgelopen weken hard getraind voor het NCK. De jaarlijkse afsluiter van het wielerwegseizoen: het Nederlands Clubkampioenschap, met de ploegentijdrit voor clubs. Deze keer op zondag 6 oktober. De Amstel was de afgelopen jaren een van de beste “overall-clubs” en heeft al een paar zeges en medailles in de pocket altijd mooi om voor te strijden. Er staan deze keer liefst vijf ploegen aan de start in Dronten. Een record.

Hoewel we beschikken over menig talentvol Elite-renner (waarvan een aantal bij een professionele ploeg) lukt het juist dáárom wellicht niet om een volwaardige Elite A-ploeg op de been te krijgen. Onze beste renners koersen gewoon nog all over the world. Ook is dat bij de Dames nu een klein probleem en ook het WK Gravel werkt niet mee, qua datum. Maar we hebben wél een A- ploeg aan de start, net als twee Junioren-ploegen, een Dames ploeg en een Jeugdploeg.

Te beginnen met de Jeugd-ploeg (de toekomst, maar ook een verleden: De Amstel-Jeugd won immers de titel in 2014, 2015 en 2021). Vorig jaar waren  ze 5e. Onder bezielende leiding van trainer Jasper Kunst is de ploeg getraind en gesmeed tot een ware eenheid. Nikolai Ivakhov en Max Baars waren er vorig jaar ook al bij. Nieuw zijn Judah Gunnink en Grigori Ivakhov. En er zijn twee reserves. Zij gaan het doen op het 20 km lange parcours. Starttijd: 10.58 uur.

De andere ploegen krijgen een iets ander parcours dan andere jaren voor de wielen: voor hen 39 km (Dames en Junioren) en die zullen dan ook met vijf man/vrouw van start gaan. De tijd van de derde blijft gelden overigens. De A-categorie rijdt 50 km met 6 man (tijd van de vierde telt.

De Juniorenploeg  (3e in ’19 en ’21) had vorig jaar een jonge groep die naar een alleszins keurige 13e plaats reed. Dit jaar is er een B-A (start om 11.56)  en een B-B-ploeg (start om 11.06). Mooi dat dat kan en vooral voor de “afvallers” in de tweede ploeg een geweldige ervaring.  Tyler Eyk, Fabio Valerio en Jesse den Otter zijn de mannen die vorig jaar ook al meededen. Met Samuel Gunnink en Maurits Buiter vormen zij de eerste ploeg. De tweede ploeg bestaat uit Hugo Voogd, Davin Huisjes, Simon Müter, Quinten de Jong en Phaeroun Chaillou.
De Dames hebben weer wat te verdedigen. Vorig jaar werden ze met Riejanne en Femke Markus, Marike Veldhuis, Lisanne Immerzeel  en Rosan Koper de Nederlands Kampioen!
In ’22 was het nog brons en de selectie van dit jaar zal alles op alles zetten om weer op het podium te komen. Dit jaar bestaat de ploeg uit Marike Veldhuis en Rosan Koper (titelverdedigers), en daarbij Amber Kraak, Anne van Berkel en Renée van Hout. Dat klinkt als een goed stel.  Om 14.00 uur gaan ze van start.
Tenslotte is er gelukkig weer een A-ploeg. Er is een aantal keren getraind en er staat een collectief, bestaande uit de gebroeders Maarleveld (Koen en Joris), Lars Ruizendaal, Guido Croon, Tim Schreurs en Laurent Molenaar. Zij mogen om 14.34 uur van start voor het uurtje in de pain cave.

Alle informatie met starttijden staat op de NCK site.

De ware wielerliefhebber die het hele weekend de verschillende WK-wedstrijden heeft gekeken heeft zich dit weekend kunnen laven aan taktische meesterzetten, blunders en onmogelijke uitkomsten. Voor “De Amstel” waren er in Zürich twee top-10 klasseringen. Een korte terugblik op het WK en andere koersschraapsels.

Zürich: drie keer Mouris, één keer Markus
De Amstel-suporter heeft het natuurlijk allang gezien, de prestaties van onze leden. Michiel Mouris mocht optreden in de Junioren-tijdrit,  broer Wessel in de Beloften-tijdrit én wegkoers, en Riejanne reed een opvallende wegkoers.
Michiel was door de keuzeheren niet geselecteerd voor de natte wegwedstrijd en kon zich (als kersvers Europees kampioen) opmaken als één van de kanshebbers voor het podium. Na het EK was hij echter even wat minder fit en dat is in een tijdrit meteen te merken. Als een van de weinige eerstejaars reed hij desondanks naar een keurige 15e plek. Een mooie afsluiter en hij gaat zich nu helemaal richten op het aankomende crossseizoen.
Wessel mocht zoals gemeld twee keer opdraven. Eerst reed Wessel naar een alleszins gode 9e plaats in de TT. De vorm was misschien net iets minder dan op het EK, maar Wessel liet wederom zien dat hij de beste tijdrijder van Nederland  in zijn categorie is.
Op de natte vrijdag reed Wessel de wegwedstrijd op het alleszins loodzware parcours. In eerste instantie zat Wessel er nog bij na de eerste schifting (met een man of 50 in het eerste peloton), maar daarna moest hij toch de rol lossen en kwam hij als 81e uitgewoond over de streep. Een mooie ervaring en prestatie.
De zaterdag  was de dag van Riejanne. Als er een prijs voor de strijdlust was geweest, dan had ze daarvoor de beste papieren gehad. Het was indrukwekkend hoe Riejanne in de stromende koude regen met elke ontsnapping mee zat en tot in de finale nog een belangrijke rol speelde (sterker nog: wellicht had kunnen spelen als het wat slimmer was aangepakt doorTeamNL) maar daar is genoeg over gezegd en geschreven). Uiteindelijk finishte Riejanne – licht gefrustreerd. koud en nat – op een meer dan knappe 9e plaats.
Haar reactie: is hier te horen.

Andere koersen: klassiekers in Brabant
Het wegseizoen nadert haar einde (let op: het NCK is komende zondag!) en voor een aantal renners was het dit weekend laatste wegkoers. De Nieuwelingen en Junioren reden dan ook de laatste klassieker, de Omloop van Hil en Moer (vanuit Kaatsheuvel). Samuel Gunnink deed eindelijk weer eens van zich spreken met een top-10 klassering. Hij zat mee met de goede vlucht en werd 8e. Jesse den Otter en Fabio Valerio finishten in heet uitgedunde peloton op de plaatsen 26 en 27. De twee laatsten staan zondag aan de start van het NCK. In de Nieuwelingenkoers reed Quinten de Jong naar plaats 21.
Victor Broex reed vorige week naar een knappe podiumplaats in de Ronde van Midden-Brabant. In de sprint van een grote eerste groep werd de Metec-renner knap 3e.

Wat rest er nog: voor de internationale toppers zijn er nog wat etappekoersen, en uiteraard op deze site meer over het NCK waar we weer met vier ploegen starten. En dan is het wel zo’n beetje voorbij.

De oplettende kijker dit weekend zal het niet ontgaan zijn: Mathieu van der Poel maakte in het flashinterview bekend dat hij nog één koers rijdt dit seizoen: het WK Gravel aankomend weekend in Halle-Leuven. Uiteraard staat WV de Amstel daar ook aan het vertrek. Daarover volgende week meer. Eerst een zo compleet mogelijke terugblik op de gravelraces van de afgelopen weken.

De het modderfestijn in juli in Drenthe was het even pauze om de fietsen weer volledig te reviseren.

In augustus was er in het Zweedse Halmstad de driedaagse Gravel Grit ‘n Grind. Tijdens de slotdag op 18 augustus was Femke Markus veruit de sterkste van het damespak. De wegrenster van SD Worx-Protime heeft hiermee bewezen ook op de onverharde ondergrond meer dan goed uit de voeten te kunnen. Bij de Elite mannen werd Jasper Ockeloen vijfde.

De Houffa Gravel in Houffalize viel dit jaar in het weekend van de Vogezenweek. Ergo: de meeste Masters sloegen de meer MTB-achtige rit in de Ardennen over. Jan Dijstelbloem niet, geleerd van vorig jaar nam hij minder risico’s met een MTB-CX-Gravel-hybride fiets. Veilig geland. Zonder meer de verrassing was de prestatie van Ronald de Waal, heel knap 45ste in zijn leeftijdsgroep. Inmiddels verhuist naar het Zeeuwse en ook daar lid geworden van z’n nieuwe club. Het gaat je goed Ronald!
Jasper Ockeloen werd bij de Elite 30ste, mogelijk pech of ander ongemak gehad tijdens de wedstrijd.

Terug in Nederland werd op 14 september de Merida NL gravel series hervat in het Overijsselse Rijssen. Een omloop van net geen negen kilometer met veel listige bochten over los grind. Wie goed stuurde had het gemakkelijker. Voor de aanwezige Amstelrenners was het wat aftasten naar de vorm. Een Vogezenweek is goed voor je conditie, maar je wordt er niet altijd direct zichtbaar beter van. Geen AmstelDames aan het vertrek dit keer. Sam Hutzezon reed goed bij de Belofte volgens de officiële uitslag. Die is overigens niet helemaal te vertrouwen was; bij de start was men vergeten de tijdwaarneming te starten…

Pierre Deen, Jan van Herwijnen en Serge van der Putten verdedigden het Amstelblauw bij de Masters (gezamenlijke start, aparte uitslag). Auke Broex liet verstek gaan vanwege naweeën van een val op Sloten. Als bidonnen-aangever vanuit de verzorgingspost maakte hij zijn afwezigheid in de koers meer dan goed. Pierre en Serge waren als vanouds goed weg, Jan wat daarachter. Pierre had naar eigen zeggen te veel moeite met de bochten, ‘hoe doe je dat nu, met snelheid insturen op een bocht met los grind?’ Na zijn besluit om in de slotfase eigen tempo te rijden en daarmee zijn groep te verlaten (vrije keuze?) was er ruim voldoende tijd om alvast te beginnen oefenen. Jan had niet de beste dag, maar zat wel snel in een goede groep, en kon met wat kopwerk de boel draaiende houden. Bij Serge sloeg de pechduivel toe, lek in een kansrijke positie.

NK Epe

Met het NK  in Epe op zaterdag 28 september waren we aanbeland bij het tweede hoofddoel van de gravelrijders. (Het eerste was het CK in Zandvoort, het derde het WK op 5/6 oktober.) De  herfst had ondertussen toegeslagen met talloze plensbuien. Doembeelden van Drenthe doeken weer op. Gelukkig viel het mee, het snelle Veluwse zand op de ronde van ruim 12 kilometer rondom Epe kon heel veel hebben. Wel waren de buitjes tijdens wedstrijd soms pittig en koud. Stiekem best goed weer voor een NK.

De AmstelDames waren maar liefst met zeven rijdsters afgereisd. Verrassing was Amber Kraak, die hier haar goede vorm vanuit het EK weg direct omzette in een podiumplaats: derde. Daarvoor was het Femke Markus die wederom heel goed uit de voeten kon op het zand, achter winnares en ploeggenoot Lorena Wiebes werd zij meer dan verdienste tweede. Fraai podium!

Toelichting bij het koersverloop voor de (toekomstige) deelnemers. De 40 min (Elite, Belofte, Amateurs etc) vertrok als eerste, daarachter een kleine vijf minuten later de 40+, en daar weer wat minuten achter de dames. Voor de dames betekent dat zij al snel in koers werden ingelopen, en dan is het een kwestie van aanpikken (of niet). Voor de Masters geldt hetzelfde, hier ook opletten en altijd proberen aan te pikken. Andersom idem dito, gelost worden (of pech hebben (spoiler) betekent niet de rest van dag alleen rijden.

Wie verder? Jente Koops knap 15e. Heleen Kibbelaar altijd scherp en gebrand werd mooi 18e. Ingeborg Kers daar wat achter, gevolgd door Suzanne Mulder en Demi Könst.

Femke, Lorena en Amber

Bij de 40 min wederom Koos Jeroen Kers met een prima 21e plek. Helaas geen Jaspar Ockeloen die na een ongelukkige val op training in Spanje zijn seizoen plots zag eindigen. Soortgelijk voor Auke Broex bij de Masters, met het geluk dat hij nog wél met aangepaste training kan voorbereiden op het WK.

De Masters hadden heel wat ambitieuze ijzers in het vuur. Caspar Hermans concludeerde na  afloop helemaal klaar te zijn voor het WK. Met een uitstekende 20ste plaats is dat een doel om vast te houden! Romke van der Weerdt kon na een goede start heel lang blijven aanklampen, 30ste. Jan van Herwijnen had maar een opdracht: zo lang mogelijk in de groep blijven na de start. Dat ging met moeite niet/wel goed. Kreeg gezelschap van Michael Breedt (zichtbaar mindere dag, halfkoers DNF) en wist met hard labeur in wisselende groepen geheel leeg de finish te halen. Aan Pierre Deen de eer om nog voor de eerste gravelstrook van naam als eerste lek te rijden van het pak. Lek? Niet helemaal; ventiel niet goed dichtgedraaid, kon dus snel verholpen worden. Daarna met veel hand- en spandiensten voor de AmstelDames een verstandige koers gereden.
Serge van der Putten was wellicht de beste AmstelMaster van de eerste koershelft, maar daarna zakte hij naar eigen zeggen te snel terug en was de koek uiteindelijk op. Volgend jaar herkansing.

Prachtige beeldimpressies van het NK Gravel Epe vind je hier: https://gallery.santemedia.eu/nkgravelepe2024/

Foto’s van het NK Gravel kun je hier bekijken en downloaden (KNWU)

Uitslagen NK, KNWU-site.

Op 5 en 6 oktober dus het WK Gravel in Halle-Leuven, België. Lees hier er alles over: https://gravelchampionshipsflanders.com/nl/

Én binnenkort op deze website.

Aangezien het weer een sterk najaarsachig gehalte zou krijgen werd er door de jury besloten dat de finale dag een lange wedstrijd zou worden met tussendoor sprints, iedere sprint telt mee voor het eindklassement. De eindsprint geeft dubbele punten. Nog een hoop punten te verdelen. Het kon in theorie nog spannend worden wie eindwinnaar zou worden in beide groepen.

Lange koers
De grote motoren reden in totaal 21 met daarin 6 tussensprints en de eindsprint. Greg sloot later aan en die zou zorgen dat het tempo erin bleef bij de groep. De spanning zat het in de ere plaatsen, tenzij Silvan heel veel terrein goed kon maken op Isaac. Aangezien Judah kettingproblemen had en Arnau verhinderd was het al snel duidelijk wie de eindwinnaar zou worden. Isaac won alle sprints (64pt), ruim. De eindwinnaar, daar bestond geen twijfel meer over. Silvan deed er wel alles aan om zoveel mogelijk als tweede over de streep te komen (54pt). Slechts twee keer moest hij Briek (47pt) voor zich dulden. Die was op zijn beurt weer in gevecht met Julien (41pt) om de derde plek in de eindstand. Briek kon Julien daarin nog wel afhouden. Marcus (33pt) en Tristan (25pt) konden wel constant het hoge tempo van Greg blijven volgen maar echt tot een sprint komen zat er niet altijd in. Ook Joep (16pt) weerde zich weer kranig, en ging zelfs een keer in de aanval. Dat siert hem! Ella (8pt) moest een laten lopen maar sloot uiteindelijk weer aan bij de groep. Ook zij laat toch zien dat ze steeds weer een stap maakt. Ze is natuurlijk ook pas categorie 4 bij de meisjes, dus hulde voor haar om deze hele reeks mee te blijven vechten!

Bij de jongsten had Kees al een geruststellende voorsprong opgebouwd. Maar Joshua zou hem toch nog het vuur aan de schenen gaan leggen. Geholpen door Tawan die duidelijk laat zien een aanwinst te zijn voor het Amstel peloton. Met z’n drieën reden ze uiteindelijk weg en verdeelde ze de meeste punten onder elkaar. Joshua (40pt) pakte het meest maar niet genoeg om Kees (39pt) nog te bedreigen. Tawan (38pt) hield knap stand en wist met afstand de laatste sprint te winnen. Een man van de lange adem. En dan was er nog Lien (34pt) die legde iedereen er ruimschoots op de eerste sprint. Met een onderbreking wegens problemen met vuil in haar ogen sloot ze later weer aan om ook in de laatste sprint te laten zien dat er altijd rekening met haar gehouden moet worden. Maxwell (24pt) hing soms een beetje aan het elastiek, maar kwam uiteindelijk weer terug en deed het meer dan verdienstelijk. Zeker met zijn eigen nieuwe fiets en voor het eerst met clickpedalen. Altijd even wennen. Mateo (14pt) deed ook de tweede keer van zijn donderdagtraining goed mee. Alle rondjes afgeraffeld in zijn tempo. Soms aansluitend bij de passerende groep. Michael (7pt) is echt de benjamin van de groep maar dat weerhoudt hem er niet van om alles te blijven geven, tot aan de laatste ronde!

De truien
Isaac is de eindwinnaar geworden van de blauwe leiderstrui. Die moet nog uit een kast getoverd worden om hem definitief een winter lang te kunnen dragen. De verdiende winnaar is hij zeer zeker. De rode strijderstrui is uitgereikt aan Silvan. Het hele jaar door, en zeker de laatste weken na de zomerstop, gaat hij met sprongen vooruit. Altijd inzet, ook als hij tegenwoordig met de NCK jeugd mee gaat trainen. Hou dat vol, en dus een verdiende strijderstrui!

Kees heeft vanaf dag een de leiderstrui gedragen en was niet van plan om hem ooit af te staan. Dat liet hij de laatste dag ook weer zien. Een terechte en afgetekende winnaar. Voor de strijdersrui viel de keuze op Joshua. Elke week ging hij vol overgave de strijd aan. Volhouden is een belangrijk onderdeel van de wielersport, en dus is hij een terechte winnaar van de strijderstrui.

Ik moet ook de andere jeugdleden prijzen die er bijna altijd waren, in weer en wind. De opkomst was eigenlijk altijd goed, over inzet nooit te klagen.

Ergens in april 2025 gaan we weer een nieuwe voorjaarscompetitie starten. Tot die tijd mogen de winnaars van de truien die in het bezit houden, koesteren en schoon en heel weer meenemen volgend jaar!

De truien zijn geschonken door onze supportersvereniging. Waarvoor heel veel dank!!

De eindstand
Isaac 158pt
Silvan 133pt
Briek 122pt
Julien 107pt
Arnau 78pt
Marcus 77pt
Judah 72pt
Tristan 64pt
Joep 45pt
Ella 43pt
Greg 35pt
Torben 35pt

Kees 95pt
Joshua 82pt
Tawan 67pt
Lien 51pt
Maxwell 40pt
Daniel 21pt
Mateo 21pt
Michael 20pt

Dank aan alle ouders die de afgelopen weken hebben geholpen bij het hek, met signalering bij de start van sprints, bij het verhelpen van mechanische problemen, bestuderen van de fotofinish etc etc!

Zonder betrokken ouders geen leuke en gezellige jeugdafdeling! Dank daarvoor namens de jeugdcoördinatoren!

Donderdag bereikte ons het bericht dat Bas van Belle op 24 jarige leeftijd is overleden. Bas was sinds 2021 lid van De Amstel vooral actief binnen de WPGA-Elite ploeg.

Bas komt oorspronkelijk van Swift Leiden, maar na een periode bij een Luxemburgs conti-team sloot hij zich in 2021 bij WPGA aan en werd lid van De Amstel. Bas woonde inmiddels in het zuiden van het land en heeft zich daardoor niet veel op clubactiviteiten laten zien. Veel van onze renners kennen hem als fijne, gedreven en sterke ploegmaat, en ook als een gevreesde tegenstander. Zo was hij in zijn tijd als Nieuweling de meest geduchte tegenstander in veel criteriums waar de Amstel-Nieuwelingen van die tijd vaak 2e of 3e werden, achter Bas.
Hij reed met WPGA de Giro-U23 in 2022 (met o.a. Niek Voogt en Wessel Mouris), en in 2023 nog de Tour de Okinawa (met Koos Jeroen Kers), waar Bas het criterium won en 3e in de klassieker werd. Ook dit jaar reed hij een aantal top-10 klasseringen. Zijn laatste koers was afgelopen zondag de Ronde van Midden-Brabant.
Zie ook KNWU.nl 

en condoleanceregister.

Het bestuur en leden wensen de familie en bekenden van Bas veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.

Het NCK staat voor de deur en de crossfietsen worden alweer uit de schuur gehaald, het einde van een prachtig wegseizoen is nabij. We kunnen met trots zeggen dat De Amstel zelden op zo veel vlakken zo succesvol is geweest als afgelopen seizoen. Op 9 november willen we het jaar dan ook afsluiten met een feestelijke sluitingsdag, later meer hier over.
Naast de feestelijke afsluiting van het jaar zal er ook een bijzondere ALV plaatsvinden.
Na 9 jaar voorzitterschap vindt Marcel Witte het tijd om het stokje over te dragen.
Door het bestuur wordt Sander Baars voorgedragen als de nieuwe voorzitter.
Hij is al lang actief betrokken bij de vereniging en is uittredend jeugdcoördinator.
Daarnaast heeft hij in het leven naast de fiets ook veel bestuurlijke ervaring.

Op 9 november zal er een moment worden ingericht om dit aan te leden ter instemming voor te leggen. Tegenkandidaten voor het voorzitterschap kunnen tot uiterlijk 2 november schriftelijk worden aangedragen bij de secretaris, op voordracht van ten minste drie stemgerechtigde leden.

Het jeugdcoördinatorschap wordt ingevuld door Herman Pelgrim en Peter Vermeulen.

Bij dezen zijn alle leden uitgenodigd, dus zet het alvast in de agenda’s. Het programma van de dag volgt binnenkort.

Met vriendelijke groet,

Tim Schreurs, secretaris WV De Amstel

Dinsdag 17 september droog en warm weer. Dat is in dit jaar bijna een uitzondering te noemen. Vandaar snel de jeugdtrainers gemobiliseerd voor de laatste testtijdrit van de jeugd.
De beste tijden worden altijd in juni gescoord. Dit komt omdat het aan het eind van een lange trainingsperiode is, in september zijn de renners net terug van vakantie en het trainingseizoen loopt op zijn eind. Dit zijn allemaal factoren die de motivatie niet gunstig beïnvloeden.

Een stevig windje uit het oosten werkte ook niet erg mee, Harde wind uit het westen is het gunstigst voor een goede tijd omdat de wind in de rug staat op het open stuk en aan de andere kant van het parcours rijd je in de luwte van de dichte begroeiing.

Ondanks de wind toch voldoende pr’s.

Bekijk hier de uitslag