HWC naar Ghana
Dag 1. Vertrek en aankomst
Al maandenlang hΓ©t gespreksonderwerp van de school, de directie, de docenten en de leerlingen. Twee jaar geleden zijn de docenten en leerlingen van het Hermann Wesselink College voor het eerst naar Ghana geweest. Nu, 21 juni 2025 vertrekt de groep van 14 leerlingen en 6 docenten en medewerkers opnieuw naar Accra om een cultureel en educatief bezoek te brengen aan Smile at School.
Een reis naar Ghana is geen doorsnee βschoolreisjeβ en dat beseft iedereen zich. Een aanlooptraject waar leerlingen een motivatiebrief moesten schrijven voor het solliciteren en op de meest creatieve manieren geld wisten op te halen om de helft van het ticket terug te verdienen. Een koffiebar waar menig yup binnen de ring van Amsterdam een havercappucino met alle liefde had willen betalen, langs de deuren gaan voor een loting met toffe gesponsorde prijzen of extra overuren werken om maar een steentje bij te dragen. De leerlingen van het HWC kunnen het allemaal navertellen.
UItgezwaaid door familie, gaat de groep door de poortjes naar de gate. Daar waar de één al vaker heeft gevlogen, heeft de ander dat niet. En daar waar de één een traantje wegpinkt, troosten de anderen. Want ik ben, want wij zijn. Ubuntu.
Achter de schermen is er hard gewerkt om deze reis waar te maken. Zoals meneer Zijlema dat zegt lopend naar de gate: βHet besef daalt nu pas Γ©cht in wat voor ge-wel-dige reis dit gaat worden.β Een berg werk verzet om met/voor alle kinderen het visum te organiseren. Een aanvraag, met alle documenten in bezit, lijkt zo gedaan. Alleen in sommige culturen gaat het anders. Het was bijvoorbeeld strikt verboden om alle documenten en visums op te halen bij het consulaat in Den Haag. Sta je daar toch op de stoep? Dan word je vriendelijk welkom geheten. Paspoorten en visums worden door elkaar gehusseld teruggegeven en als daar andermans paspoort tussen zit, dan weet men daar van niks. Een monsteropgave. Als we bij de gate staan, ien de blije en ietwat nerveuze gezichten zien, is het het allemaal waard geweest.
De vlucht verliep goed. Evenals bij de douane. Een eis was het meenemen van het gele vaccinatieboekje. Ghana kom je anders niet in. Terwijl de controle echter een steekproef blijkt te zijn. Opgewacht door Fred worden we begeleid naar de meest luxe bus die we ons voor konden stellen. Het zou mij niet verbazen als het nationale voetbalteam van Ghana hiermee wordt opgehaald. Met grote letters V.I.P aan beide kanten, worden de 42 koffers ingeladen (allemaal 2 koffers pp). Een late aankomst in het Sir Bee Guesthouse. Het hotel van Winifred, de vrouw van Fred. Hartelijk worden we welkom geheten door de Ghanese staf en meneer Zijlema sluit af met een woordje richting de groep.. Diner staat al klaar en daarna snel naar bed. Morgen weer vroeg op.
Dag 2. Acclimatiseren
Een late aankomst. Een vroege ochtend. Het is zondag en dan gaan mensen naar de kerk. Ghana is een sterk gelovig land en als je kleurrijk, netjes en muziek met elkaar mengt, dan word je ontvangen in de kerk alsof het The Voice of Ghana is. Een zangeres die de show steelt. Stuk voor stuk is iedereen om door een ringetje te halen. Een kleurrijk ringetje. Zelfs een polonaise door de kerk. Tijdens de dienst wordt de bijbel voorgelezen, worden er toespraken gehouden en werden wij welkom geheten in de lokale kerk in Ardenta. Erkenning en dankbaarheid uitspreken naar ons, maar ook aan God. Want Hij, Hij heeft ons gestuurd. Handen schudden met de priester, een aandenken mogen ontvangen en weer terug naar onze plek.
Nog voordat de klok 11.00 uur slaat zijn wij terug in Sir Bee. Het programma is vandaag flexibel. De studenten hebben vooraf een opdracht gekregen in verschillende themaβs omtrent Ghana. Vooronderzoek, onderzoeks- en deelvragen en een interview met een local die werkzaam is in dat specifieke thema. Terwijl de kennissen en familie van Fred binnenkomen, wordt de lunch klaargezet. Als een geoliede machine gaan de leerlingen aan de slag met hun interview.
De rest van de middag is ter vrije besteding. Waar de één bijslaapt, zijn anderen spelletjes aan het spelen. Gedurende de dag is er altijd wel iemand, docent of student, die zich even terugtrekt. Is het acclimatiseren? Of stilte voor de storm? De komende dagen zullen het uitwijzen.