Men neme een twintigtal wijnen uit de Elzas, een tweesterren-chef die er zin in en smaak voor heeft en een select persgezelschap van wijnminnenden. En natuurlijk een zwarte pot, die lijkt op een urn en een wijnkoeler in een, en waar alle gasten om de beurt boven hangen. ‘De spittoon’, licht iemand toe. ‘Je moet alles wel uitspugen, hè?’ Want de échten slikken natuurlijk niet.

Kabeljauw met shiitake en kaviaarbolletjes erbovenop en met natuurlijk een Elzasje erbij
Steengoed?
We zitten in Aan de Poel** in Amstelveen. Buiten een panoramisch uitzicht over het water, binnen ook water – ‘plat of bruisend?’ -, maar bovenal wijn. Uit een streek die niét Duits is. ‘Dat wordt zo vaak verkeerd gedacht…’, verzucht wijnman/sommelier/verkoper/enthousiasteling/consultant Edwin Raben, die de gasten meeneemt in een dorstopwekkend mini-college. Want de nieuwe generatie Elzaswijnen mag véél meer in de schijnwerpers en dat vonden de wijnfamilies uit ‘de Alsace’ ook. Met miljoenencampagne Alsace Rocks ('er zit graniet in de bodem') wordt nu alles uit de wijnkast getrokken om iedereen aan de Elzas te krijgen. Het bejaardenimago moet worden afgeschud, ‘en het is dus niét Duits’, zegt Raben nog maar eens. ‘Als u uw neus in het glas wil steken?’

Wijnenthousiasteling Edwin Raben steekt overal zijn neus in Stallucht
'Een beetje poeplucht in je gran cru is best lekker!'
De rieslings, pinots noir/gris/blanc en crémants vliegen ons om de mond. Om ons heen échte connaisseurs die hun sprankelende fantasie de vrije loop laten. ‘Een beetje poeplucht in je gran cru is best lekker! Alsof je in de stal zit…’ Snel terug naar de tweesterrenzaak, waar ‘echt wijn-eten’ wordt geserveerd, volgens Raben. ‘Food moet de wijn niet overpoweren met te veel specerijen enzo. Dit zijn geen zware wijnen.’
Ferrari
Zelf komt hij trouwens uit Epe. Over verkeerde imago’s gesproken. Helemaal ‘niet zo kerkelijk, zeker in Epe-Noord zit veel import en geld. Bijna alle huizen zijn afgeplakt op Google Earth, dus dan weet je het wel…’ Snel terug naar de Elzas, waar hij vijf kwartier in een uur over vol kan babbelen. Authentiek, verfijnd en elegant, zou hij de wijnen omschrijven. En heel toegankelijk. Héél anders dan de Bourgogne ‘waar eerst de Ferrari aan de kant moet, als je snapt wat ik bedoel.’ Hij bedoelt ‘een beetje met een knipoog’ dat het heel dure wijn is, en dat in de Bourgogne wel wat arrogantie heerst. Daar tel je rustig €100 neer voor een proeverijtje met vier wijnen, ‘In de Elzas kost het geen cent, kun je alles proeven en ga je toch wel met een kistje naar huis. Zo werkt het daar gewoon.’
Met wat voor auto hij de Elzas zou vergelijken? Na weer een slokje van weer een nieuwe wijn en een ‘deze is toch ook weer wíjnzinnig lekker?!’: een Volvo. Rijdt-ie zelf ook: ‘Een auto met meerdere gezichten. Een klassieker, maar wel vernieuwend. En hij blijft heel goed rijden, ook na honderdduizend jaar.’
Van Sprang

Sprankelende Van Sprang
Hamachi – jawel, uit Kats, waar we de Kingfish al eens in de bek keken! – met Tom Yam en witte kool. Tarbot met gamba-ceviche. Kabeljauw met shiitake en kaviaarbolletjes erbovenop. Parelhoender met truffel. Gemene deler? Dat ze allemaal bijzonder goed smaken met een Elzaswijn. Chef Stefan van Sprang is dan ook fan. ‘Ze passen heel goed bij de frisse tonen in onze gerechten. We hebben een lichte keuken en een eclectische stijl. Dat is het frivole van de Aan de Poel-stijl, en dat hebben die wijnen ook.’ Maar ook zijn gasten moeten het nog wel wat meer ontdekken. Dus nemen zijn sommeliers de gasten graag mee de Elzas in, gewoon aan tafel. Dat het in hun wijnarrangementje zit, helpt natuurlijk ook. ‘En kijk naar het seizoen, het wordt lente, snap je? Een nieuwe tijd breekt aan.’

Santéetjes!