Op zondag 1 juni 2025 (10.00–16.00) speelt Wester-Amstel opnieuw een centrale rol tijdens de 17e editie van Amstellanddag. Dit evenement, georganiseerd door Stichting Beschermers Amstelland, biedt het publiek de kans om meer dan 40 locaties in de regio Amstelland te bezoeken en te beleven. Van natuur en cultuurhistorie tot kunst en streekproducten — alles wat Amstelland zo bijzonder en veelzijdig maakt, komt aan bod. Het thema van dit jaar is: “500 jaar Waterbeheer in Amstelland.”

Vaar mee met een historische trekschuit
Wester-Amstel is dit jaar ook opstapplaats voor een unieke tocht met een historische trekschuit, een boot waarmee vroeger vracht en reizigers werden vervoerd. De dienstregeling ligt ter inzage bij Wester-Amstel — vergeet niet even te kijken als u mee wilt varen!

Evenals vorig jaar beëindigen we ons seizoen op de Amstellanddag met alle ruimte voor jong talent. We vinden het geweldig dat Damien ook dit jaar onze gast is. Op Wester-Amstel speelt hij met de virtuoze gitarist Durk Hijma, de jonge Spaanse bassist Ton Felices en met mede-finalist van het Prinses Christina Jazz Concours tenorsaxofonist Joep Grotendorst.

U bent welkom vanaf 10.00 uur. Het programma eindigt om 16.00 uur.

Meer informatie over Amstellanddag 2025 vind je op de officiële website.

Openlucht jazzconcert van Damien Mehldau ( 1 juni 15.00–16.15 uur)

Damien Mehldau (17) groeide op in een muzikaal gezin waar nog niemand de drums bespeelde.

Als finalist van het meest recente en prestigieuze Prinses Christina Jazz Concours werd hij door de jury geprezen om zijn energieke dynamische swing waarin invloeden van meesterdrummers Billy Higgins en Art Taylor te horen zijn.

Evenals vorig jaar beëindigen we ons seizoen op de Amstellanddag met alle ruimte voor jong talent. We vinden het geweldig dat Damien ook dit jaar onze gast is. Op Wester-Amstel speelt hij met de virtuoze gitarist Durk Hijma, de jonge Spaanse bassist Ton Felices en met mede-finalist van het Prinses Christina Jazz Concours tenorsaxofonist Joep Grotendorst.

Ook zo genoten van onze jazzconcerten?

Voor de organisatoren waren de jazzconcerten in het seizoen 2024-2025 weer kleine pareltjes die we graag met u beleefden. Heerlijke muziek die het bezoek aan Wester-Amstel meer dan waard maakten. Dit seizoen stonden de vrouwelijke leadmusici centraal.

Weet u het nog? Susanne Alt opende dit seizoen op 6 oktober met haar geweldige altsax. En wat dacht u van Deborah J. Carter en Thaïsa Olivia op respectievelijk 3 november en 1 december 2024. Zij wisten de zaal met hun muziek in vervoering te brengen. Heerlijk om de interactie te ervaren tussen de musici en het publiek!

Januari 2025 was even een moment van rust, in februari 2025 konden we met elkaar weer genieten van Sara Bax en in maar zette Graziella Hunsel Rivero ons in vuur en vlam. Fleurine was in april onze gaste. Nou ja, gaste ….. Natuurlijk niet echt. Fleurine is immers onze steun en toeverlaat als het gaat om het organiseren van de concerten. We mogen ons ontzettend gelukkig prijzen dat deze internationale vedette zich aan Wester-Amstel heeft willen verbinden en ons zo met raad en daad bijstaat bij de concerten. En dat doet ze niet alleen achter de schermen, maar een keer per seizoen geeft zij zelf bij ons een concert. Afgelopen april zette ze Wester-Amstel weer op z’n kop en kon een uitverkocht huis van haar genieten.

Damien Mehldau speelt met zijn medemusici het seizoen uit. We vinden het belangrijk om als laatste concert ruimte aan jonge jazzmusici te geven. Deze jonge musici zullen u op 1 juni aanstaande laten horen waarom wij ze zo graag in Wester-Amstel hebben. Ze zijn meer dan geweldig!!!!!

We vonden het fijn om tijdens de concerten ook aandacht te vragen voor andere kunstvormen: de exposities van Ruud Vrieling, Jeroen Schmohl en Bill Admiral gaven ook aan deze kunstenaars ruimte om hun verhaal te vertellen.

En wat dacht u van onze wijnproeverij tijdens de concerten? Zo proberen we steeds iets extra’s aan de concerten toe te voegen.

Seizoen 2025-2026

Ook in seizoen 2025-2026 kunt u weer genieten van jazzmuziek op de eerste zondagmiddag van de maand. Op zondag 5 oktober aanstaande is het eerste concert. Het programma voor dit seizoen maken we einde zomer bekend. Dan kunt u ook kaarten kopen. Houdt u de website in de gaten, of wordt vriend van Wester-Amstel. Dan ontvangt u direct bericht.

Rest ons als organisatieteam van de concerten u een heerlijke zomer toe te wensen. Wij hopen u in oktober aanstaande weer op Wester-Amstel te begroeten!

Door: Herma De Heer

Afgelopen zaterdag was Wester-Amstel het exclusieve domein van het kersverse bruidspaar Abhishek Mangla en Charlotte Hugman.

Abhishek raakte in 2017 betrokken bij Wester-Amstel. Hij reageerde op een vrijwilligers-oproep voor het maken van onze audio-tour. En vanaf 2022 helpt Abhishek mee met de organisatie van onze jazz-op-wester-amstel concerten. Goed mogelijk dat u wel eens door hem bent verwelkomt bij een concert!

Er is veel gebeurd in het leven van Abhishek. Zo kwam hij in 2015 als Indiaas staatsburger naar Nederland voor een opleiding aan het Conservatorium van Amsterdam. Ondertussen spreekt hij vloeiend Nederlands, heeft hij een management opleiding aan Nyenrode afgerond en is hij Nederlands burger geworden. En hij heeft Charlotte aan de haak geslagen.

Dat was geen liefde op het eerste gezicht. Na een eerste date nodigde Abhishek Charlotte uit om naar een Jazz-op-Wester-Amstel concert te komen. Dáár sloeg de vlam in de pan. Vandaar ook de wens van beiden voor een huwelijksceremonie op Wester-Amstel.

Niet alles in het leven van Abhishek en Charlotte is perfect. Recentelijk zijn beiden Utrechtenaar geworden. Gelukkig weten ze de weg naar Wester-Amstel nog goed te vinden. Wij verwelkomen ze met open armen!

Door: Søren Ludvig Movig

Maar wel liefdevolle aandacht in de geest van al het andere restauratiewerk dat we de afgelopen jaren op Wester-Amstel hebben verricht. We waren niet van plan om het prieel af te breken en er een wederopbouw- bouwwerk voor in de plaats te zetten. Zeker niet! We wilden juist de sfeer van rond 1900 behouden – als eerbetoon aan de band tussen de familie Movig-Lissone en Wester-Amstel.

Daarom kondigden we in 2022 aan dat de betonnen vloer – die was gestort tijdens de renovatie van het prieel in 1985 – aan vervanging toe was. Het idee was om het saaie beton te vervangen door prachtige, weerbestendige ‘Belle Époque’-tegels die bij de stijl van de plek zouden passen. Het duurde even om alles te plannen en het benodigde geld bij elkaar te krijgen. Dank vele gulle schenkers is dit nu gelukt!

Met voldoende geld op zak, was het tijd om een tegel ontwerp te kiezen. En laten we zeggen: dat bleek het meest beladen onderdeel van het hele proces. Na veel wikken en wegen – en een enigszins democratische stemming – werd een keuze gemaakt.

Begin mei arriveerde een klein team van specialisten op Wester-Amstel. Het prieel werd eerst verplaatst. Vervolgens werd de vloer gerenoveerd, waarna de tegels in een zorgvuldig uitgedacht patroon werden gelegd.

Het enigszins gedesoriënteerde prieel keerde na een week weer terug. Sedertdien kunt u – hier gezeten –  genieten van zowel de prachtige tuinen als van het bloemenmozaïek aan uw voeten.

Twee leuke weetjes over dit project:

Door: Taylor Blades

Hoe houden we onze voeten droog? Dat is al drie-en-een-halve eeuw een vraag die door de hoofden van Wester-Amstel bewoners speelt. Voor de meeste grote stadsbewoners is de strijd tegen het water abstract. Op Wester-Amstel, en bij vele andere Amsteldijk-bewoners speelt deze strijd zich onder onze voeten af. De meest recente veldslag was in de boomgaardlaan.

Iedereen die iets kent van de geschiedenis van het Amstelland, weet dat dit een veengebied is, waar eeuwen geleden een klein ontwateringsstroompje, de Amstel, door heen liep. Het veengebied klinkt in, en zakt met een meter per eeuw. De Amstel steekt inmiddels – machtig ingeklemd door forse rivierdijken – boven het landschap uit.

Al drie-en-een-halve eeuw is de vuistregel: iedere generatie hoogt de paden op met 30 centimeter. Dat gebeurt met horten en stoten. Zo is bij de sloop in 1965 van het nabijgelegen Café t’ Koetje een groot deel van het slooppuin vergruizeld op de paden beland. En zijn in 1984 met behulp van tien-tonners – zwaar kaliber vrachtwagens – en een speciaal voor hen aangelegde dam, alle paden in één keer van een dikke laag zand voorzien. De afgelopen twintig jaar hebben we het stukje bij beetje gedaan. We hogen ieder jaar een pad op. Zand wordt aangevoerd met trekkers die nét door de poort kunnen. En handwerk van de vrijwilligers doet de rest.

Met tot nu toe één uitzondering. De boomgaardlaan. Die was de afgelopen 350 jaar nog nooit opgehoogd. Gemaakt in 1662 van een pakket zand van meer dan een anderhalve meter hoog, en rustend op klei, niet veen, bleef het hier altijd droog. Tot de afgelopen jaren. Langs de kant met de Amstel waren kleine dijkjes ontstaan van bagger uit de sloot. Het pad lag lager dan de sloot zelf. We vreesden voor een doorbraak. En de laan werd steeds drassiger.

Deze winter maakten we de inhaalslag. Met hulp van de firma Zeldenrijk. Het ziet er uit alsof het nooit anders geweest is. En u kunt weer zorgeloos met droge voeten door de boomgaardlaan lopen. Totdat u in een ander deel van het park weer op een nieuwe modderpoel stuit. Zo blijven we bezig…

Door: Søren Ludvig Movig

Jaarverslag 2024 – Stichting Vrienden van Wester-Amstel

Het jaar 2024 was een jaar met twee gezichten. 

De eerste helft van het jaar was nat en koud. Onze tuinvrijwilligsters streden onvermoeibaar tegen de steeds verder uitdijende populatie naaktslakken. De tweede helft van het jaar liet zich kenmerken door mooi, rustig (na)zomer weer. Hiervan profiteerden we volop, met een prachtig tuinfeest voor vrijwilligers en burens als onmiskenbaar hoogtepunt.

Wederom nam het aantal vrijwilligers licht toe. Daarmee bleef het hart van Wester- Amstel stevig kloppen. Het aantal vrienden daalde licht, de vrienden-bijdragen daarentegen namen toe. Ons bezoekersaantal was door het natte weer lager dan anders.

Door: Søren Ludvig Movig

Begin december is ‘oude vriend’ Gert-Jan Roebersen overleden.

In 2012 volgde hij Eric Glasius op als eindredacteur van deze nieuwsbrief. Als hij onvoldoende kopij binnen kreeg, schreef hij die gewoon zelf. Dat deed hij tot en met het 100e nummer. Die verscheen ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Vriendenstichting in 2019. Dat was tevens het laatste ‘analoge’ nummer van ‘De Buitenplaats’. Sinds 2020 zijn we ‘digitaal’.

Ook buiten Wester-Amstel was Gert-Jan erg actief. Zo was hij lid van de Vogelwerkgroep Ouderkerk, was hij IVN-gids en organiseerde hij rondleidingen door de natuur van het Amstelland. Zó kwam hij dan toch weer op Wester-Amstel.

Kortom, wij verliezen met Gert-Jan een goede vriend.

Door: Henk Blok

Op 6 april aanstaande hebben we een bijzonder jazzoptreden op Wester-Amstel. Onze ‘eigen’ Fleurine zal dan optreden omringt door een heel bijzondere line-up. Zij speelt dan voor het eerst met een all female line-up, waarbij zij haar eigen repertoire en repertoire van vrouwelijke componisten ten gehore brengt. Niet missen dus, deze bijzondere feminine flowers uit allerlei windstreken van Spanje tot Mexico en van Brazilië tot België en uiteraard Nederland!

De line-up bestaat uit:

• Fleurine: gitaar en song
• Floor Polder: fluit en backing vocals
• Elisabeth Fadel: piano en accordeon
• Eva Serrano: contrabas
• Charlie Philips: trompet
• Lauriane Ghils: percussie

Fleurine is vocalist, componist en tekstdichter en stond reeds 10 keer op het North Sea Jazz Festival. Internationaal heeft zij grote bekendheid en speelde zij op alle grote jazzpodia en festivals, zoals het Montreux Jazz in Zwitserland, het Monterey Jazz in de USA en het Montreal Jazz in Canada. Zij zong met vele jazzgrootheden als Christian McBride, Lee Konitz, Jesse van Ruller, Peter Bernstein, Peter Beets en Brad Mehldau.

Fleurine is intensief betrokken bij de zondagmiddag jazzconcerten op Wester-Amstel. En dat is niet alleen in woord zo! Niet alleen zorgt zij voor de programmering, maar als het even lukt in haar drukke agenda maakt zij tijd vrij om bij de jazzconcerten aanwezig te zijn. Wij zijn dan ook ontzettend blij dat deze jazzdiva in elk geval eens per seizoen bij ons wil optreden.

Wilt u ook genieten van dit bijzondere concert? Kom vooral! Kaarten zijn – zoals altijd – te bestellen via ticketkantoor.nl/shop/westeramstel.

We hebben weer een locale proeverij, Tevens zijn de prachtige schilderijen van Jeroen Schmohl te bewonderen. Onder het thema ‘Sea Moods’ neemt hij u mee het water op.

Is het echt al weer maart 2025? Over een paar weken breekt formeel de lente aan, en gaan we weer naar de zomertijd. In de tuin kondigen de eerst bloemen warmere tijden aan. Heerlijk allemaal! Bij zo’n moment van hoop en verwachting hoor een zangeres die die gevoelens als de beste kan verwoorden: Graziëlla Hunsel Rivero.

Graziëlla is een echte alleskunner: ze zingt niet alleen, maar schrijft en produceert ook haar eigen nummers en maakt muziekproducties, zoals “The Grand Ladies of Jazz”, heeft haar eigen 1-vrouwenshow “The Jazz in me” en startte de ZOJazz Lounge, een maandelijkse jazzliveshow met diner & drankjes. In diezelfde periode toerde zij door het land met New York Round Midnight in theatermuziekshow “Swingin’ Harlem”. In 2018 speelde zij de speciale rol, de bloedstromende vrouw, in de Nederlandse versie van “The Passion” en werd zij ambassadeur van het Red Light Jazz festival.

Deze musicienne is fantastisch, de energie spat uit haar optreden. Op Wester-Amstel zal zij nummers uit het muziekboek van Ella Fitzgerald en Louis Armstrong ten gehore brengen. Kortom: geen betere manier om de lente te verwelkomen!

Wilt u erbij zijn? Tickets zijn te bestellen via ticketkantoor.nl/shop/westeramstel.

Wijnproeverij tijdens jazzconcert Graziëlla Hunsel Rivero op 2 maart 2025
Wij hebben erg veel zin in de nieuwe concerten en willen dat graag een extra tintje geven. Daarom willen we een kleine wijnproeverij te houden. Houd u van jazzmuziek en geniet u daar graag van met een prachtig glas witte of rode wijn? Kom op 2 maart, 15.00 uur vooral naar Wester-Amstel.

Foto-expositie Ruud Vrielink – ‘Mediteren met Licht’ 
Fijne jazzmuziek wordt graag omlijst door bijzondere andere culturele activiteiten. De foto’s van Ruud Vrielink zijn nog een maand extra te bewonderen. 

,,Het meditatieve van mijn foto’s is gebleven, maar er is meer aandacht voor Het Licht. Licht dat van een onschuldige peul een koperen knuppel maakt. Licht dat een kralengordijn van geflitste sneeuwvlokken tussen mij en de overburen hangt. Licht dat in een Balinese sawa kleurige hertjes tovert…

Maar een nieuw middelpunt is Babi, mijn favoriete oppashondje, dat ik ’s nachts zo nu en dan lekker zonder riem door Amsterdam- Zuid liet spoken.”

En dan is het zomaar 2025! Natuurlijk wensen alle vrijwilligers van Wester-Amstel u een prachtig en gezond nieuwjaar toe. Een jaar waarin u op Wester-Amstel weer mag genieten van bijzondere activiteiten en heel veel jazzconcerten. Na alle drukte van de feestdagen en nieuwjaarsrecepties, is een jazzconcert in de intieme sfeer van Wester-Amstel iets om naar uit te kijken!

De eerste zangeres die we in 2025 mogen verwelkomen is Sara Bax, een Nederlandse zangeres en componiste wiens muziek wordt omschreven als cinematic jazz. Door haar verhalende muziekstijl inspireert ze tot reflectie en het zoeken naar de verbinding met jezelf, anderen en de wereld. Haar intieme en natuurlijke manier van zingen zorgt ervoor dat de luisteraar zich onderdeel voelt van de ervaring.

Sara speelde op North Sea Jazz als trompettist van het ArtEZ Big Collective en richtte onlangs een band op met bekende muzikanten als Jeroen van Vliet (Boy Edgar Prijs), Angelo Verploegen, Annie Tangberg (Metropole Orkest) en Maximilian Hering.

Heeft dit alles u enthousiast gemaakt? Kom dat vooral op 2 februari naar Wester-Amstel. De jazzconcerten op deze prachtige buitenplaats stellen nooit teleur! U kunt uw tickets bestellen via ticketkantoor.nl/shop/westeramstel.

Wijnproeverij tijdens jazzconcert Sara Bax op 2 februari 2025
Wij hebben erg veel zin in de nieuwe concerten en willen dat graag een extra tintje geven. Daarom willen we een kleine wijnproeverij te houden. Houd u van jazzmuziek en geniet u daar graag van met een prachtig glas witte of rode wijn? Kom op 2 februari, 15.00 uur vooral naar Wester-Amstel.

Foto-expositie Ruud Vrielink
Fijne jazzmuziek wordt graag omlijst door bijzondere andere culturele activiteiten. In dit geval zullen dat de foto’s van Ruud Vrielink zijn.

,,Ik heb onlangs nog met mijn foto’s in de Oranjekerk Amsterdam gehangen onder het thema ‘Tussen Water en Vuur’, daarmee refererend aan Indonesië (mijn mede-exposante was een non van Molukse oorsprong en ik ben er geboren) én aan perikelen die in de relationale sfeer kunnen voorkomen. Als sussende ondertitel had ik ‘Foto’s voor boven Het Bed’ bedacht.

Het Indische vuur is vandaag de dag minder actueel, maar het Meditatieve Bed is gebleven. Dus eigenlijk zeg ik: onder een foto van mij slaapt u beter.”

Ben Silburn is al meer dan drie jaar vrijwilliger bij Wester-Amstel en ruilt zijn baan in voor wat tijd in het park. In de loop der jaren heeft hij de rol van “grasman” op zich genomen en nu droomt hij ervan om het hobbelige gazon van Wester-Amstel om te toveren in de perfecte croquetbaan. Maar Bens visie op croquet gaat verder dan alleen ballen over het gazon slaan. Hij ziet het als een spel vol lagen, waar Britse beleefdheid en slinkse strategie elkaar ontmoeten.

Zou een jaarlijks Wester-Amstel Croquet Toernooi in het verschiet liggen? Lees verder om erachter te komen.

Taylor Blades: Kun je jezelf voorstellen?

Ben Silburn: Jazeker! Mijn naam is Ben Silburn, ik ben Engels. Ik woon hier nu ongeveer 20 jaar – een lange tijd dus! Ik heb veel verschillende dingen gedaan, maar tegenwoordig werk ik in IT voor een vrij groot internationaal bedrijf hier in Amsterdam.

Taylor: Heb je het grootste deel van die tijd in Amsterdam gewoond?

Ben: Ja, ik ben hier in het begin van de jaren 2000 komen wonen. Het was tijdens de “.com” boom. Tijdens de eerste hausse was het vrij gemakkelijk om werk te vinden. Er was veel werk voor het bouwen van websites en zo, en dat bracht me hier. Op een gegeven moment ben ik verhuisd naar een huis aan de Singel. Daar was ik heel gelukkig. Het was een prachtig appartement. Sindsdien ben ik niet ver daarvandaan verhuisd – een beetje naar het noorden, een beetje naar het westen, een beetje naar het oosten – maar ik ben meestal in het centrum van Amsterdam gebleven.

Taylor: Waar kom je oorspronkelijk vandaan?

Ben: Ik kom uit Nottingham in het Verenigd Koninkrijk, niet te verwarren met Notting Hill, de veel beroemdere film. Notting Hill en Nottingham zijn heel erg verschillend.

Taylor: Hoe heb je Wester-Amstel gevonden?

Ben: Ik was op zoek naar vrijwilligerswerk en op de een of andere manier kwam ik het tegen. Ik googelde ‘vrijwilligerswerk Amsterdam’ en ik kreeg Wester-Amstel als optie. Ik stuurde Søren een berichtje, had een kort gesprek en werd hier uitgenodigd voor een kleine proefperiode… en hier zijn we dan!

Ik bedoel, ik werk in de IT, dus mijn werk zit vooral in mijn hoofd. Ik denk de meeste dagen na en dat kost veel energie. Het is best leuk om iets fysiekers te doen, iets meer buiten, om mijn handen vies te maken en, in het algemeen, wat meer in contact te staan met de natuur. In plaats van alleen maar heel abstract, analytisch werk te doen. Dat is wat ik echt aantrekkelijk vond aan deze plek.

Taylor: Dat lijkt een rode draad te zijn onder veel van de vrijwilligers hier. Mensen met kantoorbanen of appartementen zonder grote tuinen of balkons willen gewoon de natuur in, ademhalen en zich concentreren op een meer fysieke taak.

Ben: Ja, het is een vorm van meditatie. Zoals de meeste Amsterdammers heb ik geen tuin, dus als ik naar Wester-Amstel kom, heb ik die. Je gaat gewoon naar binnen en je doet wat rustige, kleine klusjes. Mijn hoofd kan nog steeds heel druk zijn als ik hier ben, maar het is een kans om dat een beetje af te zwakken.

Dat is één ding dat ik mis nu ik in Amsterdam woon – in een stad wonen de meeste mensen in een flatgebouw, dus ze hebben niet zoveel groen om zich heen. Natuurlijk hebben we een paar parken, maar ik verlang echt naar bomen, vogels, gras en dat soort dingen. Ik denk dat het daarom zo’n fijne onderbreking is om hier in het weekend te komen.

Ben: Dat is het idee! Ik en de andere vrijwilligers van de Parkgroep bespraken hoe we het Taxus-veld vlak konden maken, hoe we het konden repareren… En ik zei terloops: “Het zou een geweldige plek zijn om croquet te spelen.” Ze sprongen op het idee. Dus nu is het plan dat zodra het gazon helemaal klaar is, we er eindelijk croquet op kunnen spelen.

Taylor: En wat is het stappenplan hiervoor? Wanneer denk je dat het gazon klaar zal zijn?

Ben: We hebben onszelf de uitdaging gesteld om het volgende zomer klaar te hebben. Dat is niet te dichtbij, maar ook niet te ver weg. Dat geeft ons ergens tussen de 8 en 10 maanden om alles klaar te krijgen. Het gazon is een paar jaar geleden aangevallen door mollen. Ze hebben het vernield, dus het is erg oneffen. Het grootste karwei zal zijn om het vlak te maken.

Taylor: Hoeveel croquet heb je gespeeld? Ben je een fervent speler?

Ben: Ik moet zeggen dat ik best veel heb gespeeld. In mijn tienerjaren hadden we vrienden die toevallig een tuin hadden die groot genoeg was om croquet op te spelen. Dus als we daar naartoe gingen, speelden we.

Taylor: Heb je het gevoel dat er veel techniek bij komt kijken?

Ben: Ja, dat vind ik wel. Het is niet gewoon een kwestie van ballen over het grasveld slaan. Nee, er komt veel meer bij kijken. Het is een van die spellen waarbij het op het eerste gezicht lijkt alsof je alleen maar ballen door hoepels moet slaan. Maar dat is een veel te simplistische kijk.

Ik denk eigenlijk dat de reden waarom het zo populair is dat het best een gelaagd spel kan zijn.. Je hebt deze chique ogende sport die op een mooi gazon in Groot-Brittannië wordt gespeeld, iedereen is netjes gekleed, drinkt zomerse cocktails en je speelt een schattig spelletje. Maar tegelijkertijd kun je heel sluw zijn als je speelt. Het is een heel goede sport voor Britten, omdat we aan de oppervlakte kunnen doen alsof we heel beleefd en lief zijn, terwijl we tegelijkertijd heel gemeen zijn tegen onze medespelers.

Taylor: Denk je dat het zal worden overgenomen door je medevrijwilligers en de Vrienden van Wester-Amstel?

Ben: Nou, laten we eens kijken! De Nederlanders hebben een heel andere cultuur, dus misschien kunnen ze de slinkse kant van het spel niet helemaal omarmen.

Taylor: Ze zijn heel rechtoe-rechtaan.

Ben: Dat klopt, ze zullen er te eerlijk over zijn. Dus wie weet of ze het leuk zullen vinden, maar we gaan het proberen. We maken er zeker een dag van.

Taylor: Misschien wordt het wel een zomertraditie!

Ben: Het Wester-Amstel Croquet Toernooi? Waarom niet? Ik bedoel, ik zal zeker mijn best doen en kijken of ik die mooie combinatie van beleefdheid en achterbaks zijn kan verspreiden!

Taylor: Ja, het hebben van een uitstekende hoed zal zeker een belangrijk onderdeel van de dresscode moeten zijn. Van het meest recente Wester-Amstel evenement hebben we geleerd dat de hoeden erg populair zijn onder de vrijwilligers. En als je geen hoed hebt… Met negen maanden om je voor te bereiden, heb je vast genoeg tijd om er een te vinden!

Ben: Ik zal zeker een hoed dragen.

Taylor: Je moet! Op dit moment ben je eigenlijk het boegbeeld van dit evenement.

Door: Taylor Blades

Het zal geen tuinbezitter zijn ontgaan: 2024 was voor naaktslakken een topjaar. Ook Wester-Amstel kreeg te maken met een ware plaag. ‘De eerste keer dat we als tuingroep met z’n allen op slakkenjacht gingen, vingen we er bijna duizend. En dat bleef eigenlijk zo, de hele zomer lang.’

De oorzaak? Het koele, natte voorjaarsweer waarin naaktslakken prima gedijen. Tuingroepcoördinator Clasien: ‘En dat merkten we meteen toen we de slaplantjes in de volle grond gingen zetten. De volgende dag was er niets meer van over. In eerste instantie hebben we geprobeerd om de slakken weg te krijgen met bijvoorbeeld biervallen. Maar daarvoor waren het er gewoon te veel. Het effectiefst bleek om ze gewoon maar van de grond en de bladeren te plukken. Dat deden we iedere dinsdag- en donderdag, in alle vroegte.’

Wat te doen met die emmers vol slakken? ‘Als je ze in de GFT-bak doet, leggen ze daar hun eitjes en die komen dan uiteindelijk weer ergens in de grond terecht. En iedere slak kan er wel driehonderd leggen. Dat wil je niet.’

Over de heg gooien naar de buren? ‘Ook niet zo’n goed idee…’

En dus verdween de vangst de Amstel in. ‘Of vissen ervan houden weet ik niet. Maar op een gegeven moment zag je wel een hele eendenkolonie bij de steiger waar we de emmers leegden.’

The next generation
Natuurlijke vijanden van de naaktslakken zijn er steeds minder, zowel onder- als bovengronds. ‘We hadden op Wester-Amstel maar één egeltje, en ook dat was op een gegeven moment verdwenen.’

Het is dus zeker niet ondenkbaar dat volgend voorjaar een nieuwe generatie slakken zich gretig op de moestuin stort. Wat dan? ‘Wat mij betreft vangen we ze al eerder, zodat ze zich niet meer zo snel vermenigvuldigen. En gelukkig zijn er genoeg bloemen en planten waarvoor ze hun neus ophalen: Oost-Indische kers bijvoorbeeld. Dat is ook heerlijk voor een zomerse salade.’

Door: Chris Bos

Najade is onze duikende dame. Zij drijft inmiddels al 21 lentes op de vijver, achter in het park. Al die jaren spiegelt zij zich met haar oogverblindende schoonheid in het wateroppervlak. Het is of de tijd geen vat op haar krijgt. Heeft u zich ooit afgevraagd wat het geheim is achter haar eeuwigdurende schoonheid? Bijgaand filmpje verklapt haar geheim.

Door: Søren Ludvig Movig

Géén ‘Gluren bij de buren’ dit jaar. Normaliter gaan wij vrijwilligers altijd op een september-zaterdag op bezoek bij een bevriende buitenplaats. Altijd leuk en leerzaam. Het is vaak verrassend om te zien hoe anderen hun tuinen en park prachtig onderhouden. Ondertussen vergeten we wel eens waar een buitenplaats óók voor bedoeld is. Om te ontspannen, en samen te genieten van het buitenleven.

Daarom draaiden we dit jaar de zaken om. Met een daverend tuinfeest op Wester-Amstel. We hadden ook onze buren uitgenodigd.

Het weer was zwoel, de genodigden waren zwierig gekleed, in de tuinkamer stond een ‘high-tea’ klaar, terwijl in de siertuin jazz-trio ‘Panville’ aanstekelijke manouche-jazz serveerde. De kout verstomde geen moment, de – toch ruim ingekochte – drankvoorraad ging schoon op en een feestvarken betaalde de rekening. U begrijpt: hier werd nog lang over nagepraat.

Door: Søren Ludvig Movig

Een schokkende ontdekking op de vroege ochtend van 7 september door één van onze vrijwilligers. De stam van onze monumentale beuk, beter bekend als ‘de vleesbeuk’ , had eindelijk de geest gegeven. Zij lag pontificaal op het bed met lelietjes-van-dalen en aangrenzend pad. De inmiddels half vergane ‘hang-oudere’ leunde al een jaar of vijf vervaarlijk tegen de takken van het nog levende deel van de vleesbeuk. Schimmels, kleine- en grotere beestjes deden haar ieder jaar steeds verder krimpen. Wie of wat haar het laatste zetje heeft gegeven, zullen we nooit te weten komen. Maar gelukkig bleef het levende deel van de vleesbeuk fier overeind. Onze tweehonderd-jarige, die op het nippertje de hongerwinter doorkwam, gaat nog even door.

U kent het verhaal achter de naam van de vleesbeuk niet? Luistert u dan eens naar onze audiotour.

Door: Søren Ludvig Movig

Parkwerken
Ook deze winter staan de nodige parkwerken op de rol. Nadat vorig winterseizoen de Noordsloot werd uitgebaggerd, is dit jaar de Zuidsloot aan de beurt. Dat gebeurt met iets kleiner materieel. We denken de Zuidlaan niet langdurig af te hoeven sluiten. Dat was met de Boomgaardlaan nog wel het geval.

Ook gaan we weer veiligheidssnoei uitvoeren. Alle laanbomen waarvan de takken mogelijk gevaar op kunnen leveren voor parkbezoekers, passanten en omwonenden worden gesnoeid. In een aantal gevallen moeten bomen geheel worden verwijderd. Zo’n ronde veiligheidssnoei is niet anders dan wat de gemeente doet met de bomen langs de openbare weg. Het valt onder de zorgplicht. Natuurlijk komen voor gevelde bomen nieuwe bomen terug.

Hoe is het met de schapen?
De terugkeer van het gevreesde blauwtong-virus deze zomer heeft ons flink bezig gehouden. Tijdens de ‘piekweken’ in september en oktober controleerden we de gezondheid van onze schapen dagelijks. En ja, ze hebben állemaal weer verschijnselen van blauwtong gehad. Maar gelukkig viel het dit keer mee met de gezondheidsschade. De inmiddels opgebouwde resistentie heeft ervoor gezorgd dat ze deze aanval beter hebben doorstaan.

Een scherpe observator ziet wel dat alle schapen minder makkelijk lopen. De blauwtong heeft blijvende schade veroorzaakt aan hoeven en pootgewrichten. We troosten ons met de gedachte dat onze middelbare- en bejaarde schapen verder in top-conditie zijn. Zoals onze herderin Regina Kouprie altijd zegt: ‘Beter dan hier, kunnen ze het niet hebben’! Ze blijven dus nog wel even.

Nieuwe vrijwilligers en één vacature ‘communicatie’ 
Ons vrijwilligerscorps – het kloppend hart van Wester-Amstel – werd versterkt met een vijftal nieuwe vrijwilligers bij de tuin- en parkgroep. Ook de ontvangstgroep kreeg twee nieuwe leden. Dat was fijn, want tegelijkertijd moesten andere vrijwilligers moesten hun inzet temperen of staken. Daarmee bleven we plezierig in balans voor de deze drie groepen. We werven niet actief, maar hebben altijd wel een plekje open voor een vrijwillig(st) er die extra kunde, menskracht en/of charme meebrengt.

Onze communicatiegroep is een ander verhaal. Monique, onze zeer gewaardeerde versterking, moest helaas weer afscheid nemen. We zoeken dus een opvolg(st)er! Belangrijkste activiteiten zijn het meehelpen aan de nieuwsbrief (deze!) en het verzorgen van de aankondigingen van onze concerten. Heeft u belangstelling? Stuur even een berichtje naar onze voorzitter via slmovig@wester-amstel.nl.

Door: Søren Ludvig Movig

Vorige maand stond Susanne Alt hier een stevig partijtje saxofoon te blazen, door mij abusievelijk verdacht van een artiestennaam, maar zij bleek gewoon van Duitse origine… ofwel Juffrouw Oud. Alweer een vrouw dus, en zo houden we het dit seizoen grotendeels, want als je volgens Fleurine een vrouwelijke bandleider boekt dan krijg je er vrijwel altijd 3 top-mannen bij. Terwijl bij de heren die kleine 25% jazzvrouwen aan de kant blijven staan; en dat mag ook wel eens worden gezegd! Vandaar op WA vrouwen in de hoofdrol.

Maar niet alles is koek en zopie bij ons ‘Loosdrecht aan de Amstel’ want ijzige BTW-, inflatie-, en Cultuursubsidiestop- wolken dreigen aan de horizon. Hierdoor zijn we genoodzaakt de entreeprijzen te verhogen (mini-enquete volgt) .

We gaan de komende maanden gestaag door met een zo breed mogelijke variatie. Want op ons Oosterse kleedje (dat niet alleen al te wilde drummers dempt, maar u ook – naar verluidt – meeneermt op een Magische Reis van meer dan een uur) zijn al te horen geweest: Beatles-jazz van Deborah J. Carter, eigen composities van pianist Eric Verwey met mondharmonica-speelster Hermine Deurloo, Surinaamse Vibes van Ronald Snijders, Swing Jazz van Alexander Beets & Ellister van der Molen, Sonic Jazz van Anna Serierse en Gijs Idema, Manouche Jazz van Eva Scholten, Joh. S. Bach Jazz van Dasha en Peter Beets, alsmede Soul Jazz van Carmen Gomes; sommigen komen vers van het conservatorium!

Niets van al dit moois is natuurlijk mogelijk zonder de inzet van onze vrijwilligers en de vaste Jazz-crew bestaande uit: Herma, Taylor, Bibi, Ank, Joke, Lucie, Larry, Carla, Ruud, Fleurine, and Abhi. Verdere informatie – over bijvoorbeeld hoe vrijwilliger te worden – op onze website wester-amstel.nl waar ook een link staat naar de kaartverkoop van alle concerten.

Tekst en foto’s: Ruud Vrielink

Wat een geweldig jazzconcert mochten we meemaken op de eerste zondagmiddag van november! Deborah Carter zong werkelijk de sterren van de hemel. Begeleid door haar geweldige band konden we genieten van Beatlessongs-in-jazzverpakking.

De zomer is voorbij, het mooie weer maakt langzaam maar zeker plaats voor de herfst. Echt zo’n moment dat je gaat verlangen naar fijne bezigheden binnenshuis. Naar luisteren naar muziek en genieten van bijzondere optredens.

De zeven concerten beloven echt vuurwerk te worden. Susanne Alt, saxofoniste, trapt deze concertreeks af (6 oktober). Deborah Carter komt ons in november verblijden met haar warme stemgeluid (3 november). En wat dacht u van Thaïsa Olivia (1 december) of Sara Bax (2 februari) en Graziëlla Hunsel Rivero (2 maart). Op 6 april komt onze ‘eigen’ Fleurine zingen, Damian Mehldau sluit onze concert reeks af op 1 juni. Van zo’n concertreeks kunt u toch alleen maar enthousiast worden? Daar wilt u gewoon bij zijn!!

En dat laatste kan natuurlijk. Zoals gewoon kunt u kaarten kopen via deze link. Ook voor de Vrienden van Wester-Amstel, volledig draaiend op vrijwilligers, zijn de kosten gestegen. Daarom zijn we genoodzaakt om de prijs van de kaarten iets omhoog te doen: de prijs van een regulier kaartje bedraagt nu 17,50 euro. Vrienden van Wester-Amstel betalen een lager bedrag: 15,–. Spreekt u dat aan? Wordt dan Vriend van Wester-Amstel.

We hopen van harte u op 6 oktober aanstaande te ontmoeten!!

Op zondag 9 juni (10.00 – 17.00) aanstaande staat Wester-Amstel weer in het teken van de Amstellanddag 2024. Op Amstellanddag, georganiseerd door Stichting Beschermers Amstelland, kan het publiek meer dan 50 locaties Amstelland bezoeken en beleven. Van natuur en cultuurhistorie tot kunst en eten: alles wat Amstelland zo divers, bijzonder en afwisselend maakt, komt aan bod. Dit jaar is het thema ‘bewegen en lokaal bewust eten’.

Feestelijk Opening
Na de ontvangst (aanvang 10:00 uur) met koffie, thee en een overheerlijk taartje van Bakker Out is er een officiële openingsceremonie (aanvang 10:30 uur). Er is muziek van de band Toeters en Bellen, en Boeren van Amstel zijn aanwezig met een nieuwe kaassoort. Het gehele openingsprogramma vindt u hier.

Het programma van Wester-Amstel
Traditioneel op het programma staat ook het schapen scheren (aanvang 13:00) en kunt u veel informatie opdoen bij de stands van de Historische Vereniging Amstelveen, Vrienden van Wester-Amstel, Boeren van Amstel en de Beschermers Amstelland.

Rondleidingen
Om 12:00, 13:00, 14:00, 15:00 uur geven onze vrijwilligers rondleidingen door het park en de tuinen. Zij vertellen u alles over de typische eigenaardigheden van Nederlandse ‘lusthoven’, zoals hun geschiedenis, tuincultuur, mensen uit het verre en minder verre verleden die ermee verbonden zijn en de bijzondere dieren die er vroeger hun thuis vonden. De rondleidingen zijn gratis, afspreken bij de staldeur opzij van het huis. De maximale groepsgrootte is 15 personen.

U bent vanaf 10 uur van harte welkom. De dag wordt om 16 uur afgesloten.

Klik hier voor meer informatie over Amstellanddag.

Door: Monique Lindeboom

Wat hebben we een geweldig jazz seizoen achter de rug met 7 schitterende concerten met de crème de la crème van de Nederlandse jazz. Alle concerten waren uitverkocht en dat betekent dat we meer dan 300 mensen hebben kunnen laten genieten. 

Door: Monique Lindeboom

Taylor: Goedemorgen! Bedankt dat jullie hier vandaag zijn. Kunnen jullie jezelf voorstellen aan onze lezers?

Annemie: Ik ben Annemie van Hamel. Ik ben hier al 25 jaar vrijwilliger. Ik woon in Amstelveen.

Taylor: Ben je met pensioen? Werkzaam?

Annemie, lachend: Ik ben met pensioen… al heel lang.

Fleur: Mijn naam is Fleur Poots. Ik woon in Amsterdam, in de Rivierenbuurt, en ik schrijf voor een tijdschrift. Het heet Vind Magazine en gaat over antiek, geschiedenis en archeologie. Ik heb een achtergrond in kunst en cultuur.

Taylor: Hoe ben je bij Wester-Amstel terechtgekomen?

Fleur: Ik ben 20 jaar geleden naar Amsterdam verhuisd om te studeren. Ik ga graag de stad uit, en fiets dan langs de Amstel. Ik weet nog dat ik voor het eerst langs Wester-Amstel fietste en dacht: “Wow, wat is dat?” Vervolgens heb ik Wester-Amstel een keer bezocht tijdens Open Monumentendag, en sindsdien dacht ik altijd: “Het is zo’n mooie plek.” Het maakt me blij als ik er alleen al naar kijk.. Toen ik ontdekte dat ze vrijwilligers zochten voor de tuin, wist ik meteen dat ik dat wilde doen. Ik zocht vrijwilligerswerk, vooral gezond werk.

Taylor: Werken in een tuin is heerlijk voor je lichamelijke en geestelijke gezondheid.

Fleur: Precies. Het is zo makkelijk zijn om binnen te blijven zitten. Ook al is het weer slecht, als ik hier kom is altijd mooier dan ik denk. Er is bijna geen wind in de tuin, dus het voelt warmer aan dan elders. Ik vind het altijd fijn om hier te zijn.

Taylor: En Annemie, hoe heb jij Wester-Amstel gevonden? Je bent hier immers meer dan 25 jaar geleden begonnen als vrijwilliger.

Taylor: Op welke dagen van de week ben je vrijwilliger?

Annemie: Ik kom hier elke donderdag.

Fleur: Ik kom hier twee keer per week. We hebben vrijwilligersdiensten op dinsdag- en donderdagochtend. Sommige mensen komen alleen op dinsdag, anderen op donderdag, of beide dagen. Mijn collega Aleid is hier elke dag. Het is fijn dat er de hele week door mensen zijn.

Taylor: Beheert de tuingroep ook de andere delen van het park? Dus bijvoorbeeld de bomen, struiken of waterwegen?

Annemie: Nee, dat doet de parkgroep. Zij verzorgen de bomen en zo. Ze komen op zaterdag.

Taylor: Helpen de verschillende vrijwilligersgroepen elkaar ook wel eens?

Annemie: Vroeger was het gewoon één groep, er waren minder vrijwilligers.We zijn in de Corona-periode in groepen gaan werken. We mochten natuurlijk met niet teveel mensen zijn. Gereedschap delen, koffie drinken met elkaar, het moest allemaal anders.

[Fleur vertelt dat ze nog niet de kans heeft gehad om veel leden van de Parkgroep te ontmoeten, maar we verzekeren haar dat dit zal veranderen, omdat er elk jaar een paar vrijwilligersbijeenkomsten worden georganiseerd die je niet wil missen.]

Taylor: Wat doe je graag als je niet bij Wester-Amstel bent?

Fleur: Gelukkig heb ik een balkon, dus die vul ik met planten. Ik doe graag dingen thuis zoals lezen en mijn huis opknappen, naar musea en de film gaan. Vroeger ging ik veel het water op, maar ik heb geen boot meer dus nu ga ik meer fietsen en zwemmen.

Annemie: Ik heb een balkon, maar daar kan ik niets mee doen omdat het te hoog is. Daarom werk ik hier graag in de tuin, in de buitenlucht, vooral als het mooi weer is. Het is leuk om alles te zien groeien. En de mensen zijn natuurlijk aardig!

Taylor: Ik denk dat ik dit in elk interview zeg, maar het is een van de leukste kanten van vrijwilligerswerk bij Wester-Amstel. De mensen zijn zo aardig, het is echt een geweldige gemeenschap.

Fleur: Ja, precies. Het is echt een leuke groep waardoor je je thuis voelt. Koffietijd is een van de leukste momenten, want dan zitten we bij elkaar en praten we over van alles en nog wat. We hebben het vooral over het milieu en hoe slecht het gaat met de natuur. En iedereen is er echt verdrietig over. We willen er allemaal iets aan bijdragen. Het verbindt ons, deze liefde voor de natuur en voor het leven.

Taylor: Kun je me iets meer vertellen over je rol in de tuingroep? Wat doe je als je hier bent?

Annemie: Ik heb in de loop der jaren veel gedaan. Toen ik net begon, verzorgde ik één van de tuinbedden. Toen hadden de bedden aan de voorkant groenten, maar nu liggen ze allemaal achter de schuur. Daarna heb ik een paar jaar in de stinzentuin gewerkt en dat was erg leuk. Ik werkte samen met Jan.

Taylor: Heb je een bepaalde taak die je het leukst vindt om te doen?

Annemie: Nee, als het maar niet te zwaar is.

Taylor: Ik wil jou dezelfde vraag stellen Fleur, maar…. Hoe lang doe je eigenlijk al vrijwilligerswerk?

Fleur: Sinds maart.

Taylor: Oh, dus je bent ECHT nieuw!

Fleur: Ja, maar het is wel leuk, want toen ik hier voor het eerst kwam, groeide er bijna niets en sindsdien is alles geëxplodeerd. Ik help Aleid meestal in de moestuin. Maar ik doe alles wat gedaan moet worden. Ik heb niet echt favoriete klusjes op dit moment, want alles voelt echt… als… zen. Gewoon naar de vogels luisteren en mijn handen in de aarde steken.

Taylor: Met 25 jaar onder je riem Annemie, heb je lievelings fruit, groenten of kruiden die je graag mee naar huis neemt?

Annemie: Ik neem mee naar huis wat rijp is. Ik neem bonen mee naar huis, soms appels. De oogst wordt evenredig onder iedereen verdeeld.

Taylor: Oh, dat is leuk, dan heeft iedereen de kans om van alles een beetje mee naar huis te nemen.

[We bespreken alle heerlijke gerechten die de vrijwilligers hebben met alle producten uit bij Wester-Amstel zijn gekweekt – variërend van chutneys tot jam, azijn of pesto’s.]

Taylor: Heb je al iets geleerd of gezien waar je verrast door bent?

Fleur: Natuurlijk. Ik hou echt van alle vogels. Dus als we een vogel horen, leert Aleid me welke het is. Ik hou van het geluid van de groene specht. Het klinkt alsof hij lacht. Dat wist ik eerst niet. Dus nu, als ik bijvoorbeeld in het bos wandel met mijn moeder, zeg ik: “Oh, hoor je dat? Dat is de groene specht.” Dus ja, ik leer elke keer iets bij.

Taylor: Ah, de vogels van Wester-Amstel! We hebben er al heel wat artikelen over geschreven voor De Buitenplaats.

Annemie: Wij hadden vroeger ook kippen. En in een van de grote bomen hadden we haviken.

Fleur: Wist je dat er hier fazanten zijn EN dat ze de gewassen stelen?

Taylor: Wat? Nee, echt?

Fleur: Ja! We hebben het meegemaakt dat alle bonenplanten waren onthoofd. Omdat we veren vonden, konden we achterhalen welke vogels dit gedaan hadden. Momenteel vechten we tegen slakken en fazanten. We kunnen het beste kippen of eenden gebruiken om alle slakken in de tuin op te eten, maar dan moeten we wel iemand hebben die voor ze zorgt.

Taylor: Fleur, deze vraag is voor jou omdat je geïnteresseerd bent in geschiedenis. Heb je al onderzoek gedaan naar wat er allemaal gebeurd is in Wester-Amstel?

Fleur: Nee, nog niet. Weet je, ik ben helemaal ondergedompeld in het hele tuingebeuren. Maar ik ben hier gekomen omdat Wester-Amstel niet alleen tuinen, maar ook een rijke geschiedenis heeft.

Annemie: Er is een heel mooi boek over de geschiedenis van het huis, wie hier gewoond heeft, enzovoort.

Fleur: Dat ben ik nog vergeten te vertellen… ik ben gek op rommelmarkten. Het zou voor mij heel interessant zijn als er nog wat oude voorwerpen in het huis zouden staan om te bekijken. Ik hou van artefacten, oude voorwerpen. Blijkbaar is er een kast met archeologische vondsten. Voorwerpen die vrijwilligers opgraven, zoals oude kleipijpen of stukken tegel. Ik heb het nog niet gezien, maar ik zou het graag willen!

Annemie: Vroeger hadden we tentoonstellingen in de hal. Dat was leuk, elke drie weken of zo, andere schilderijen en beelden.

Fleur: Oh, dat heb ik dus gemist! Dat klinkt erg leuk, ja.

Taylor: Nu worden er jazzconcerten georganiseerd in de parkzaal. De concerten vinden meestal plaats op de eerste zondag van elke maand. Ze zijn momenteel bezig met het schema voor het komende seizoen, maar ik vind zeker dat iedereen moet proberen om ze bij te wonen. Ze zijn elke keer uitverkocht en daar is een goede reden voor.

Taylor: Hebben jullie al anderen overtuigd om samen met jullie vrijwilligerswerk te komen doen?

Fleur: Nog niet, maar ik zou het iedereen aanraden. We hebben eigenlijk extra handen nodig, want er is te veel werk voor het aantal mensen dat hier is.

Taylor: Wat denk je dat een plek als Wester-Amstel toevoegt aan de lokale gemeenschap?

Annemie: Het is gewoon een leuke plek om te bezoeken. Om buiten te zijn, te genieten van de tuin, te picknicken… Alles.

Fleur: Als ik Wester-Amstel zie, kan ik me voorstellen hoe het hier vroeger was. Al die mooie, oude landgoederen met tuinen. Nu staat het vol met enorme herenhuizen, zwarte auto’s, beveiligingscamera’s en sportscholen in glas. Het maakt me verdrietig.

Ik denk dat het heel belangrijk is om dit te behouden, want het is mooi en mensen kunnen er komen om te ontspannen. Het is historisch en zegt iets over hoe de wereld er een paar eeuwen geleden uitzag. Ik vind dit een van de mooiste stukjes langs de Amstel.

Taylor: En dan mijn laatste vraag en misschien wel de moeilijkste om te beantwoorden… Heb je een favoriet plekje bij Wester-Amstel?

Fleur: Voor mij is dat het gebied achterin, achter de moestuin. We noemen dat het Vogelbos. Daar staat een bankje waar je kunt zitten. Het is er wat wilder en als je je omdraait kun je de hele moestuin zien en dat vind ik heel mooi.

Annemie: Ik heb geen favoriete plek. Ik vind elk deel van Wester-Amstel leuk!

Fleur: Ik moet toegeven dat ik nog niet overal heb gewandeld. Er is zoveel te doen in de tuin dat ik nog niet de kans heb gehad om rond te dwalen.

Taylor: Nou, er zal in de toekomst genoeg tijd zijn om op verkenning te gaan.

Door: Taylor Blades

Nederlanders en EU-burgers die in Nederland wonen, kunnen op 6 juni 2024 hun stem uitbrengen bij de Europese verkiezingen. Een unicum is dat u dit jaar ook op Wester-Amstel kunt stemmen! Tenminste, als u inwoner bent van Amstelveen. Op speciaal verzoek van de gemeente, opent de poort van Wester-Amstel zich om 7:30. Dan herbergt de parkzaal ‘stembureau #50’. Stembus en de poort gaan weer dicht om 21:00.

Het onderhoud van ons park, de historische boomgaard, de siertuin, kruidentuin, vlindertuin, moestuin en stinzentuin wordt gedaan door een hartelijk team vrijwilligers van de stichting ‘Vrienden van Wester-Amstel’. De Tuingroep ontfermt zich over de diverse tuinen, de Parkgroep onderhoudt het park en de boomgaard. Erg leuk! We zoeken versterking voor beide groepen.

Door: Clasien Slebos

Wellicht dat Aleid daarvoor nu op de knieën moet om haar laaghangende boontjes met gazige huifjes te behoeden tegen schrokkende slakken en snoeiende fazanten: een nieuwe samenwerking van flora en fauna binnen het Boze Endemische Leger!

En onze lieve Carla heeft al jaren te maken met een teruglopende aandacht van bijen en vlinders. En dat alleen maar omdat ondergetekende het heeft gewaagd op een infobord het Disney-elfje Tinkerbell (Peter Pan’s kleine vliegende sidekick) onder de vlinders te scharen… Wat kinderachtig! Op zo’n manier krijg je nog een hekel aan die opzichtig fladderende rupsachtigen!… (Sorry, ik liet mezelf even gaan).

Ondanks onze inspanningen om alle planten die we hebben gekapt voor de aanleg van het Vogelbos goed te maken… Ondanks het feit dat we een aantal vogelhuisjes op het landgoed hebben aangepast om te proberen te voorkomen dat grotere vogels kleinere soorten de grond in trappen, was de wilde kant van Wester-Amstel nog steeds op zoek naar vrijwilligersbloed…

Maar hét bewijs dat de levende have op de buitenplaats zich tegen ons keert, kreeg ik onlangs toen ik met mijn geduldige Zen-schoffel de keerlus van opschietend gras probeerde te ontdoen.

Eerst dacht ik nog dat ik het de nare stemmetjes van de eerstejaartjes op de Amstel waren, maar toen ik me omdraaide zag ik het duidelijk: achter mij kwamen de eerste groene Sisiphus-kopjes al weer tussen het grint omhoog! En ik hoorde heel duidelijk… Ga weg! Ga weg! Ga weg!

Nu hebben we natuurlijk tegenacties ondernomen. Søren heeft in de voormalige bessentuin een waaier van veldbloemen gezaaid; het schijnt dat deze cirkel zelfs vanuit The Space Station zichtbaar is. Maar of onze Groene Vaccinatie nog op tijd komt?…

Door: Ruud Vrielink

De laadpalen zijn in de eerste plaats bedoeld voor de medewerkers en bezoekers van onze huurder, MKB Fonds. Maar ook andere bezoekers kunnen hier hun auto opladen. Daarvoor is natuurlijk wel een reguliere laadpas nodig. De maximale laadcapaciteit is nu begrensd op 7.4 KwH. Over enkele maanden wordt de hoofdaansluiting van Wester-Amstel verzwaard. Dan gaat de capaciteit omhoog naar naar 22KwH. Die wordt keurig verdeeld wanneer meerdere auto’s tegelijkertijd opladen.

De keuze voor deze laadpalen is gemaakt op basis van de technische vereisten én esthetiek. De laadpalen zijn bescheiden van formaat, geplaatst in de lijn van de beukenhagen, en uitgevoerd in grachtengroen. Daarmee passen ze keurig binnen het historisch ensemble van Wester-Amstel. Gaat u zelf maar kijken!

Het idee was dat de bagger na een paar maanden wel voldoende ingedroogd zou zijn. Dan zou deze makkelijk met de schop en kruiwagen weggeschept en afgevoerd kunnen worden. Dat pakte door de aanhoudende regenval helaas wat anders uit. Waarmee een gevleugelde uitdrukking voor de parkvrijwilligers een hele letterlijke betekenis kreeg.

Desondanks gingen ze er geharnast tegen aan. Ze ontdekten gaandeweg net zoveel soorten modder als de Inuït soorten sneeuw. Die vonden hun diverse bestemmingen. Vruchtbare bladaarde belandde op de boomgaard. Vette rivierklei werd bewaard voor dammetjes en dijken. Een laag stuk grond bij de stinzetuin werd opgehoogd met ‘goeie bagger’. Alle andere soorten modder werden gebruikt om een laaggelegen bosvak op te hogen.

Er was geen reden om hooggespannen verwachtingen te hebben over mogelijke archeologische vondsten. Die bleven dan ook beperkt tot de vondst van een gaaf plastic zeepbakje van – vermoedelijk – de familie Olij.

Jaarverslag 2023
Wanneer u dit bericht leest, is ons jaarverslag van 2023 (bijna) vastgesteld door ons bestuur. Die vergadert op 2 juni. We verwachten geen grote verrassingen tussen het schrijven van dit stuk en het bestuursoverleg. We durven het daarom wel aan om u te verleiden met de hoogzwangere openingszin: ‘Het jaar 2023 was een jaar vol leven, van begin tot eind.’ U vindt het vastgestelde jaarverslag via deze link.

Door: Søren Ludvig Movig

Door de jaren heen hebben we een allegaartje gekregen van publieksborden. Met verschillende materialen, kleuren, stijlen, en met zo langzamerhand toch wat verouderde informatie. Die borden hebben we nu vervangen in een uniforme, groene kleurstelling, met geactualiseerde informatie. Wij zien de verschillen, maar het zal u – als we het goed hebben gedaan – niet eens zo opvallen. We spreken dan ook van evolutie, en niet van een revolutie.

En dan het binnen-gebeuren. Daar komen meubels en artefacten die Wester-Amstel decennia geleden hebben verlaten, langzaam maar gestaag weer terug.

Zoals de vroegere haardplaat, uit de voormalige bibliotheek in het achterhuis. Vermoedelijk is deze bij de afbraak en herbouw in 1989 verdwenen in een afvalcontainer en vervolgens door iemand meegenomen.

Na meer dan dertig jaar werd de plaat vorig jaar aangeboden aan de Historische Vereniging Amstelveen. Deze zorgde ervoor dat de haardplaat weer op haar oude plek terechtkwam. In het achterhuis, in de huidige parkzaal. U kunt haar zien bij één van onze vele concerten.

Door: Søren Ludvig Movig

In de aanloop naar ons welverdiende uitje naar Landgoed Zuylestein had ik me vrolijk gemaakt met flauwe grapjes als ‘Wie gaat er mee naar Zuipestein’ (abusievelijk verhaspeld met Kasteel Sypesteyn), vergelijkingen met de tornado uit The Wizzard of Oz (ik had op buitenplaats Berg en Vaart al eens iemand bijna laten verdwijnen in The Rabbit Hole uit Alice in Wonderland… ik moet toch een béétje lijn krijgen in onze uitjes), maar toen ik hoorde dat onze rondleidster Jemima heet, was de puberale leut dankzij West Coast-legende Frank Zappa compleet: mij zweefde meteen ‘Electric Aunt Jemima’ door het hoofd, een hilarisch nummer over zijn veelzijdige gitaarversterker.

Intussen leidden al deze omzwervingen er wel toe dat ik als enige haar naam goed uitsprak. Want we hebben het nog steeds over onze erfgename/rondleidster. En daar staat ze: Jemima de Brauwere, alerte ogen onder een kordaatblonde page. Ze beslaat met korte tengere armbewegingen de hele Utrechtse Heuvelrug en heeft ons (in elk geval ondergetekende grapjas) in tien minuten aan haar precieze voeten.

Inmiddels moge duidelijk zijn dat ik me bewust niet over het landgoed had ingelezen, dus heb ik alle feiten uit Jemima’s eerste hand. Na een korte inleiding met behulp van een 300 jaar oude gravure – die overigens nog gewoon als plattegrond wordt gebruikt bij het werven van fondsen – delen we onszelf voor de beschikbare rondleidingen op geheel organische wijze in twee bijna gendercorrecte groepen: meisjes in de moes, de jongens naar het bos en het rampgebied van een valwind die in 2021 over de Nederrijn sprong en in no time 10 hectare bos tegen de grond drukte.

Die gierende hink-stap-sprong en de daarop volgende stilte moeten letterlijk verpletterend zijn geweest. Jemima: ,,We zaten net met de vrijwilligers in de luwte van het huis uit te blazen toen we een vreemdschurende klap hoorden… maar niets kon ons hebben voorbereid op wat we daarna zagen.”

Met de prints van Daniël Stoopendaal onder de arm leidt Jemima ons eerst door een deel van de moestuinen dat door de storm grotendeels werd gespaard. En ik zeg het maar één keer: alles op Zuylestein is tienmaal zo groot als bij Wester-Amstel, dus ook de tuinen!

Dat de ets uit 1710 moeiteloos naar de 21ste eeuw kan worden getransponeerd komt door zijn enge gedetailleerdheid: de ideale afstand tussen de leibomen valt nog steeds met één blik op de print te berekenen. Op de website van het Rijksmuseum is een kopie van de ets te bewonderen, waarop je niet alleen de eendjes (of zijn het zwanen) in de enorme waterbassins kunt tellen, maar ook de dukaten in de zakken van een bezoeker kunt horen rinkelen… écht wel!

Die bassins waren niet alleen bedoeld als waterhuishouding in bange dagen en kweekvijver voor karpers, maar het spel met uitgekiende taluds en spiegelingen draagt bij aan de schier eindeloze uitgestrektheid van dit unieke erfgoed in het hart van Nederland.

Via het hart van de orkaan – een kapitale beuk heeft hij aan een kant kaalgeschoren, de bosbiggen van een ton iets verderop heeft hij laten liggen – naderen we het gedecimeerde Sterrenbos, genoemd naar de diagonale paden die het doorsnijden. Na een klein traktaat over het belang van plat grind (,,dat rolt niet weg”), een project voor het enthousiasmeren van strokenlandbouw en hét recept voor een goede cider (,,zoete, zure én bittere appelrassen, anders wordt het niks”) die uit de nieuwe halfhoogstamfruitaanplant wordt gewonnen, krijgen we nog een kleine doch genadeloze historische klap op de vuurpijl.

Want nee, de gevelde bomen kunnen niet worden verkocht omdat de geallieerden in de laatste dagen van de oorlog hier nog een Duitse brandhaard vermoedden en dus voor de zekerheid landgoed Zuylestein en omgeving hebben platgebombardeerd, ,,waardoor er nog steeds volop granaatspliters in het hout zitten, dus je begrijpt…” We begrijpen het; ook dat nog!

Door: Ruud Vrielink

De waterlelie-partijen bij het bruggetje naar de boomgaard worden steeds fraaier. Op drie plekken is een nieuwe variëteit aangeplant. Deze opvallende waterlelie heeft prachtige dubbel-bloemen en kan tot 15 cm groot worden. De gele crèmekleurige bloemen hebben een lichtroze basis en ze ruiken heerlijk! Het blad is olijfgroen met lichte vlekken.

De gekleurde waterlelie
Tot eind 19e eeuw kwam alleen de winterharde witte waterlelie voor in Europa. Latour-Marliac is deze gaan kruisen met de fel-gekleurde waterlelies uit de tropen. Zo introduceerde hij gele, roze, rode en blauwe waterlelies in Europa.

Claude Monet
Op de wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs exposeerde Latour-Marliac voor het eerst zijn prachtige waterlelies. Ze waren een echte sensatie en hij won een ‘Medaille d’Or’. En wiens oog zag deze bijzondere waterlelies……juist ja…ene Claude Monet.

Een watertuin vol
Claude Monet had een stuk grond gekocht in het plaatsje Giverny en opende daar in 1894 zijn nu beroemde watertuin vol met waterlelies. Deze had hij besteld bij Latour-Marliac. De rekening hiervan hangt ingelijst in het kleine museum in de Jardin des nénuphars. Monet was de eerste, die gekleurde waterlelies schilderde en de rest is geschiedenis…. Hij werd dus wereldberoemd, dat allemaal door de grotendeels vergeten Latour-Marliac.

Oh ja; onze nieuwe waterlelie draagt de naam: Nymphae ‘ Clyde Ikins ‘

Door: René Spoelstra

Wester-Amstel heeft een mooie bijdrage uit het fonds Landschapsontwikkeling Amstelscheg van de provincie Noord-Holland gekregen. We hebben het gebruikt om onze verloren bessentuin om te vormen naar een bloemenweide.

Bessentuin
De bessentuin, oftewel het open veld achterin het park. Wanneer u vanaf de poort door de middenlaan loopt, bij het einde rechts. We noemen het sinds mensenheugenis ‘de bessentuin’. Er zullen ooit wel bessen hebben gestaan, maar niemand die nog weet wanneer dat was. Wél dat in de 18e eeuw hier een doolhof lag. En vanaf begin 20e eeuw een boomgaard. Daar werd in de 70-er jaren een rozenkwekerij aan toegevoegd, en een groentetuin groentjetuintje. De restanten verdwenen onder een laag bagger bij het uitdiepen van de vijver in 2005. Daarna hebben we er niks meer aan gedaan. De laatste jaren bleef het een zompige brandnetel en distelbende, waar je je niet zonder laarzen in moest wagen.

Vogelweide geluk
Van de Provincie Noord-Holland kregen we een mooie bijdrage uit het fonds ‘landschapsontwikkeling Amstelscheg’. Daarmee konden we de hele bessentuin ophogen. Zo sloegen we twee vliegen in één klap: de te voedselrijke grond werd vermengd met voedselarm zand en de slappe, natte bodem werd verstevigd. Na dit werk, uitgevoerd door onze hoveniers van firma Zeldenrijk, kwamen de park-vrijwilligers aan bod. Die bewerkten eerst de grond en zaaiden het vervolgens in. Dat laatste was een delicaat proces. Er moest een mengsel van 0.8 gram zaad per vierkante meter worden uitgestrooid, van de zaadvariëteiten ‘vogelweide geluk’ en ‘G2-bloemrijk grasland’ van de firma De Cruythoeck. Onze potige vrijwiligers gingen met verfijnde keukenweegschaaltjes in de weer.

Blijven maaien
Daarmee is het werk niet af. Om een bloemrijk grasland te ontwikkelen moet er consequent gemaaid én afgevoerd worden. Op de – nog steeds –rijke bodem van Wester-Amstel drie keer per jaar. Als we dat met de parkvrijwilligers een jaar of drie-vier volhouden transformeert de bessentuin in een prachtige bloemenweide. U zult het zien!

Door: Søren Ludvig Movig