Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor een Aalsmeerder of Kudelstaarter. Deze week Mandy van der Zwaard. Haar tweede column is getiteld: “Hands-on mentaliteit, vrij om te leven“.
Kudelstaart heeft een hoop dingen niet. Geen mooie zwemsteiger, geen tweede supermarkt, geen eigen gezondheidscentrum… Vraag het willekeurige Kudelstaarter en je krijgt een hele lijst met mankementen.
Zelf ben ik van nature niet zo kritisch. Na een bewogen leven met vele verhuizingen heb ik bijna twintig jaar geleden eindelijk een thuis gevonden in dit dorp. En hoewel er veel veranderingen zijn geweest en al het bovenstaande echt wel klopt, zijn er ook heel veel goede dingen in het dorp. Het wordt niet voor niets de Parel aan de Poel genoemd.
Grotendeels zijn het aardige mensen. Echt waar, de meeste mensen zijn gewoon vriendelijk. Dan bedoel ik niet de buren die zondagen lang palen in de grond heien en herrie maken omdat ze een terras aanleggen en buitenlandse mannen aan het werk hebben omdat die ‘goedkoper’ zijn…
Nee, ik bedoel de echt goede mensen. Wat ik vooral opvallend vind, is de hands-on mentaliteit. De instelling van; als we het samen aanpakken, blijft bestaan waar we aan gehecht zijn. Dat past ook goed bij mij.
Wie zijn dan al die goede mensen? Eigenlijk zijn dat er teveel om op te noemen maar ik doe een kleine greep: De vrijwilligers van de Veiling Kudelstaart voor Kudelstaart, maar ook het voedselbos. In Mijnsheerlijckheid heb je de gangmakers die het leven leuker maken en wat te denken van kunstenaar Steven Partiman, hij strijdt voor een Keti Koti Festival.
En die hands-on mentaliteit gaat nog veel verder… Denk aan het huis-aan-huisglossy (ja, ja, die hebben we ook) en de 25 vrijwilligers die het ieder kwartaal het rondbrengen. Aan de organisatie van de KudelFair, het Hapjesfestival… Zoals ik al schreef, teveel om op te noemen.
Maar speciale aandacht vraag ik toch even voor het Gelegenheidskoor. De situatie van vandaag de dag maakt helder dat vrede bij lange na niet vanzelfsprekend is. En met oog op de 80-jarige vrede maken zij een muzikaal verhaal over deze uiterst kostbare vrijheid.
Het concert heet: ‘Vrij om te leven’, en wordt mede vanwege de geweldige akoestiek opgevoerd in de St. Jan Geboorte. Het gaat om verhalen die van generatie op generatie overgeleverd worden en die mentaliteit om zaken aan te pakken laat zich hier ook goed zien. Toen en nú. Een aantal leden sloegen hun handen ineen en zetten een prachtig muzikaal gebeuren neer, ondersteund door professioneel beeld en geluid.
Naast informatie over de propeller, vertelt het verhaal onder andere ook over dappere mensen in het verzet. Neem het verhaal van Kudelstaartse Jan Maas. Hij was een echte held. Bracht een boot tot zinken en smokkelde wapens. Maar tegen welke prijs? In het concert zijn live interviews verweven en Jan Maas’ dochter Hanny is een van de gasten. Zij vertelt hoe het met haar vader ging na de oorlog. Het optreden is op 9 en 10 mei en kaarten zijn nog te koop bij de kerk.
Ik besef dat er veel meer mensen zijn die een geweldige hands-on mentaliteit hebben. Zij verdienen een eigen muziekverhaal. Maar laten we de handen ineen vouwen en hopen dat we daar niet nog een 40-45 voor nodig hebben.
We hebben dan wel geen tweede supermarkt, geen gezondheidscentrum of alle andere bovengenoemde dingen, we hebben wel de hands-on mentaliteit en zijn vrij om te leven. We hebben vrede. En elkaar. Dát is ook Kudelstaart.
Mandy van der Zwaard (1970) is niet alleen vrouw van Jos, maar ook moeder van drie en oma van een. Ze is Doopsgezind van aard, organiseert regelmatig evenementen en heeft een eigen bedrijf als uitgeefster en grafisch vormgever. Zo is bijvoorbeeld ‘ InKudelstaart ‘, het huis-aan-huisglossy van Kudelstaart uit haar koker. Maar haar grootste liefde is schrijven. “Schrijven is voor mij overleven. En al is mijn pen soms scherp, het is nooit gemeen bedoelt en ik denk dat de wereld dat goed kan gebruiken. Ik ben voor menselijkheid, vraag me altijd af ‘waarom?’ en overgooi dat met een vleugje gekscherendheid.”