Mentale veerkracht is belangrijker dan ooit. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat bijna één op de drie jongeren in Nederland te maken heeft met mentale klachten. Het programma Sport en Defensie Maken Weerbaar wil daar iets aan doen: door middel van sportieve en militaire uitdagingen leren scholieren hun grenzen te verleggen, door te zetten en samen te werken.

In september deden al leerlingen van de Praktijkschool Uithoorn en het Alkwin College mee. Donderdag 18 september is Amstelveen aan de beurt. Dan staan onder meer het Amstelveen College, Futuris en het ROC van Amsterdam op het programma. Het initiatief is een samenwerking van onder andere het ministerie van Defensie, het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS), het Nederlands Veteraneninstituut en sportkoepel NOC*NSF. Dit jaar doen meer dan 5.500 jongeren uit 22 gemeenten mee. Wij spraken met Jimte Poelman (42), mede-oprichter van het project, over het ontstaan, de uitvoering en de impact van dit bijzondere initiatief.

 Jimte Poelman (rechts op de foto) 

Hoe is het idee ontstaan?

“Het begon in 2021 tijdens de Nationale Sportweek in Nieuwegein, waar ik toen sportparkmanager was. Het tv-programma Kamp van Koningsbrugge had net veel losgemaakt. Daar zag je hoe sport als middel werd ingezet om mentale lessen naar boven te halen. Dat triggerde me: zouden we dat ook niet kunnen doen voor jongeren, die juist nu zoveel uitdagingen hebben?

In dat eerste jaar deden honderd jongeren mee. We kregen met moeite wat oefenmaterialen van Defensie. Een paar werp granaatjes en een metalen frame. Verder moesten we het helemaal zelf optuigen. Maar het werkte. Het werd een waardevolle dag waar zelfs Dai Carter van Kamp van Koningsbrugge bij aanwezig was om jongeren te stimuleren.

Daarna ging het snel. NOC*NSF en het ministerie van Defensie haakten aan als eerste partners. In 2022 zaten we in drie gemeenten, het jaar erop in vier, en inmiddels staan we in 22 gemeenten. Waar we begonnen met een sportdag, is het nu uitgegroeid tot een landelijk programma met duizenden deelnemers en een breed programma met gastles op school, docententraining, werkboek en 3 daagse bivak.”

Op welke scholen wordt het programma uitgevoerd?

“In Amstelveen doen onder meer het Amstelveen College, Futuris en het ROC van Amsterdam mee. In Uithoorn werkten we eerder met praktijkonderwijs. Daar merk je dat het echt nodig is om de groepen kleiner te maken en meer begeleiding te bieden. Normaal kunnen we 250 tot 350 jongeren kwijt op zo’n dag, maar met een praktijkschool houden we het rond de 150, zodat de instructeurs meer tijd hebben om jongeren individueel te begeleiden.”

Waarom richten jullie je op jongeren van 16 tot 20 jaar?

“Dat zijn vaak examenklassen: jongeren die aan een belangrijke missie werken, namelijk hun diploma. Daarom hebben we samen met partners CIOSNL en de vormingsafdeling van Defensie het werkboek Ik ben mijn missie ontwikkeld. Daarmee leren jongeren wat weerbaarheid is, hun eigen doelen formuleren en daaraan werken.

Daarnaast kunnen ze doorstromen naar de driedaagse MDT-missie (Maatschappelijke Diensttijd). Dan gaan ze op bivak op een militair terrein, slapen in tenten, doen groepsopdrachten en ronden daarna ook nog eens veertig uur vrijwilligerswerk af. Daarvoor moet je minimaal 17 zijn. Vandaar dat we ons richten op 16 tot 20 jaar.”

Hoe ziet een typische dag eruit?

“De dag is opgebouwd uit sportieve onderdelen en militaire opdrachten. Denk aan rugby, boksen en zelfverdediging, maar ook aan aanhoudingstechnieken, boomstamtraining en groepsopdrachten. Een mooi voorbeeld is de wandelende A: een houten frame met touwen, waarbij één leerling in het midden staat en de rest het geheel moet verplaatsen door samen de touwen te trekken. Dat lukt alleen met goede samenwerking en communicatie.

We draaien de dag vaak in tweeën: een halve dag sport, een halve dag Defensie. Overal zit reflectie in. Instructeurs vragen steeds: hoe ga je om met een tackle, hoe reageer je op weerstand, doe je allemaal evenveel? Zo leren jongeren zichzelf en elkaar beter kennen.”

Welke waarden proberen jullie vooral bij te brengen?

“Doorzetten, samenwerken, incasseren en verantwoordelijkheid nemen voor je gedrag. We hanteren vier basisregels van het Korps Commandotroepen:

1. Tijd is tijd
2. Afspraak is afspraak
3. Niet goed is opnieuw
4. Geen bullshit

Die laatste is belangrijk. Als ik je vraag hoe het gaat en je zegt ‘goed’, maar je zit er met een lang gezicht, dan is dat gewoon niet eerlijk. Jongeren hebben kaders nodig. En als je die helder neerzet, zie je dat ze daar juist houvast in vinden.”

Waarom zijn jongeren tegenwoordig minder weerbaar, denk je?

“Veel structuren zijn weggevallen. Ikzelf groeide op in een gezin waar alles helder was: kerk, sportclub, duidelijke regels. Ik zeg absoluut niet dat het precies zo moet, maar bepaalde vangrails zijn nu vaak verdwenen en jongeren hebben die juist nodig. Natuurlijk mogen ze er soms buiten kijken, maar ze moeten wel weten waar de grenzen liggen. Als die weg zijn, raken jongeren zoekend. Met dit programma geven we die kaders terug. En dat werkt.”

Wordt het effect ook gemeten?

“We evalueren altijd met scholen. Zij kennen de leerlingen het best en zien hoe het programma doorwerkt in de klas. Wat we veel terughoren, is dat jongeren die duidelijke structuur waarderen. Docenten geven ook aan dat ze zelf aan hun eigen weerbaarheid moeten werken: als de ene docent streng is en de andere laat alles los, weten jongeren niet waar ze aan toe zijn. Daarom trainen we inmiddels ook docenten rondom ons werkboek, zodat de kaders ook in de klas worden toegepast.”

Heb je voorbeelden van succesverhalen?

“Vorig jaar in Apeldoorn regende het van ’s ochtends tot twee uur ’s middags. Jongeren kwamen binnen met een gezicht van ‘wat doe ik hier’. Maar aan het eind van de dag stonden ze lachend in de regen, totaal veranderd. Ze ontdekten: regen is geen probleem meer, ik kan dit aan.

Ook tijdens de bivaks zie je prachtige dingen. Jongeren die elkaar helpen, samen een tent optuigen, of elkaar aanspreken als iemand te laat komt. In eerste instantie vinden ze het misschien irritant dat de hele groep terug moet omdat één iemand te laat is. Maar daarna gaan ze elkaar juist steunen en ontstaat er verbinding. Dat zijn lessen die ze meenemen in hun leven.”

Kunnen jongeren met beperkingen ook meedoen?

“Hier hadden we het van de week toevallig over. Volgend jaar willen we starten met een pilot voor speciaal onderwijs, onder meer in Zeeland. Mentale weerbaarheid is belangrijk voor alle jongeren. We zullen ons programma dan moeten aanpassen, maar het verandert waar je naartoe werkt en de uitkomst niet.”

Wat doet dit programma met jou persoonlijk?

“Het geeft me ongelooflijk veel energie. In 2021 begonnen we met honderd jongeren, nu zijn het er 5.500 in 22 gemeenten. Samen met mijn collega Egbert Ruigrok, die twaalf jaar bij het Korps Commandotroepen zat, trek ik dit programma. Hij brengt de militaire vormingskant mee, ik de sportachtergrond.

Elke keer dat ik zo’n terrein oploop en honderden jongeren zie die keihard bezig zijn en over hun eigen grenzen gaan, denk ik: dit is precies waarom we dit doen. Natuurlijk kost het veel tijd en energie, maar je krijgt er nog meer energie voor terug. Omdat je ziet dat je écht impact maakt.”

Bron: Jimte Poelman
Foto: Ministerie van Defensie
Auteur: Ika Berman

The post Scholieren trainen mentale weerbaarheid appeared first on 1Amstelveen.

De moord op de 17-jarige Lisa uit Abcoude schokte heel Nederland. Het riep niet alleen verdriet en woede op, maar ook een dringende vraag: doen we genoeg om vrouwen te beschermen? Minister Van Weel van Justitie en Veiligheid (VVD) overweegt nu om pepperspray te legaliseren als vorm van zelfverdediging. Maar is dat wenselijk, of zelfs effectief? Wij gingen de straat op in Amstelveen met de stelling: ‘Pepperspray moet gelegaliseerd worden’.

The post Stelling: ‘Pepperspray moet gelegaliseerd worden’ appeared first on 1Amstelveen.

Zwemmen én stemmen! Tot en met 14 september is de hal van zwembad De Meerkamp veranderd in een mini-kunstgalerij. Twaalf kunstwerken over sport, gemaakt door kunstenaars van KunstLokaal SAKB,  strijden om een ereplek in het nieuwe kantoor van AmstelveenSport.

Van olieverf tot aquarel en van balspel tot zwemsessie: elk werk vertelt een eigen sportief verhaal. Bezoekers kunnen hun stem uitbrengen; het publiek bepaalt de helft van de uitslag, de vakjury de andere helft. De twee winnende werken krijgen vanaf oktober een prominente plek in het nieuwe kantoor van AmstelveenSport bij De Meerkamp.

De tentoonstelling is gratis te bezoeken. Combineer je duik in het water dus met een creatieve tussenstop en stem op jouw favoriet. Inmiddels zijn er in drie dagen al meer dan 440 stemmen uitgebracht.

The post Amstelveense kunstenaars maken sportkunstwerken appeared first on 1Amstelveen.

Gisteravond vond in het Broersepark de 29ste editie van de Amstelveense Indië herdenking plaats. Ruim vijfhonderd belangstellenden kwamen bij elkaar om stil te staan bij hun familiegeschiedenis en de tragisch gebeurtenissen van tachtig jaar geleden. Langzamerhand komen er steeds meer verhalen naar buiten over wat er destijds gebeurd is.

Verschillende sprekers brachten persoonlijke verhalen. Onder hun Daniel Oosterhuis die voorlas uit het dagboek van zijn opa Jacob Oosterhuis over de capitulatie van de Jappaners en de bevrijding van Nederlands-Indië in 1945. Veel sprekers, waaronder burgmeester Tjapko Poppens, spraken over de zwijgcultuur van de voorouders. Hun nakomelingen proberen dit te verbreken om zo de geschiedenis niet te vergeten .

The post Indië herdenking: “De verhalen helpen om de puzzelstukjes bij elkaar te krijgen” appeared first on 1Amstelveen.

Participe Amstelland is een brede welzijnsorganisatie die actief is in Amstelveen, Aalsmeer, Uithoorn en Ouder-Amstel. Zij ondersteunt inwoners met ouderenadvies, mantelzorgondersteuning, wijkcoaching, opvang van vluchtelingen, hulp bij dementie en financiële begeleiding. Hun visie: een inclusieve samenleving waarin iedereen mee kan doen en waarin welzijn zorg kan voorkomen.

In een tijd waarin maatschappelijke ondersteuning onder druk staat, blijft Participe Amstelland zich onverminderd inzetten voor het welzijn van mensen in regio Amstelland. Met het krachtige motto “Welzijn voorkomt zorg” maakt de organisatie dagelijks zichtbaar dat tijdige ondersteuning en menselijk contact het verschil kunnen maken. Achter deze missie staat een bevlogen team, met als betrokken manager: Elena Nabatova.

Wie bent u en wat is uw functie binnen Participe Amstelland?

“Ik ben Elena Nabatova, manager voor Amstelveen en Ouder-Amstel. Inmiddels werk ik 17 jaar binnen deze organisatie, waarvan de eerste zeven jaar als maatschappelijk werker. Daarna ben ik stap voor stap doorgegroeid naar een leidinggevende functie.”

Wat heeft u persoonlijk gemotiveerd om voor het welzijnswerk te kiezen?

“Mijn motivatie komt uit eigen ervaring. Ik ben op mijn zestiende samen met mijn ouders gevlucht vanuit Rusland naar Nederland. Eén gesprek met een maatschappelijk werker heeft voor ons het verschil gemaakt: daardoor kwamen we op de juiste plek terecht en ging ik naar een goede school. Dat gesprek heeft mijn leven veranderd. Sindsdien geloof ik in de kracht van een goed gesprek, zonder oordeel, met de mens als vertrekpunt. Dat probeer ik door te geven.”

Welke momenten in uw werk raken u het meest?

“Elke dag word ik geraakt. Vooral door vrijwilligers en mensen die zich onbetaald inzetten voor een betere samenleving. Maar ook door de kwetsbaarheid van cliënten, en hun diepe wens om gewoon mee te kunnen doen. Zoals een mantelzorger die haar partner met dementie naar de dagbesteding brengt, zich schuldig voelt én tegelijk opgelucht is dat ze even ademruimte heeft. Als zo iemand breekt in een gesprek, dát raakt mij.”

Wat geeft u dagelijks energie, ondanks de toenemende druk?

“Elke dag zie ik dat we een verschil maken. Of het nu gaat om mensen met financiële zorgen, eenzaamheid of een ingewikkelde thuissituatie, als wij structuur aanbrengen, keuzes helpen maken, of gewoon even écht luisteren, zie je mensen opbloeien. Dat geeft me ongelooflijk veel energie. Ook mijn collega’s en vrijwilligers inspireren me dagelijks.”

Hoe geeft u zelf leiding aan de organisatie?

“Ik geloof in duidelijke kaders, maar met veel ruimte voor creativiteit en vrijheid. Als er een nieuw project komt, vraag ik eerst wie er warm voor loopt. Mensen moeten doen waar ze blij van worden. Zo krijg je betrokkenheid, eigenaarschap en plezier in het werk. En dat zie je terug in de impact.”

Wat is voor u persoonlijk het belangrijkste dat u de komende jaren hoopt te bereiken?

“Ik wil graag de maatschappelijke beweging van ‘zorg naar welzijn’ actief meemaken en vormgeven. We leven in een revolutionaire tijd waarin welzijn eindelijk serieus wordt genomen. De zorg is overbelast en onbetaalbaar. Dan is het extra belangrijk dat wij er zijn. Preventie is krachtig en welzijnswerk is de motor daarvan.”

Welke kwaliteiten zijn volgens u onmisbaar in dit vak?

“Liefde voor mensen. En dan vooral oog voor kwetsbaarheid. Je moet het willen zien en voelen en iemand begeleiden van kwetsbaar naar krachtig. Van alleen naar samen. Van niet durven naar doen.”

Hoe gaat het op dit moment met Participe Amstelland?

“Goed. We zitten diep in de wijken, signaleren vroeg en spelen snel in op wat mensen nodig hebben. We werken nauw samen met bewoners, vrijwilligers en professionals. En we hebben inmiddels meer dan 1.200 vrijwilligers. Dat zegt iets over hoe mensen zich herkennen in onze missie.”

Wilt u nog iets meegeven?

“Vrijwilligerswerk kan al één uur per maand zijn. Een kop koffie met een buurtgenoot, samen wandelen, helpen bij administratie… Het lijkt klein, maar het maakt een wereld van verschil. Als iedereen een klein beetje doet, bouwen we samen aan een samenleving waarin iedereen mee kan doen. Dáár geloof ik in.”

Tot slot

Wie Elene Nabatova spreekt, voelt meteen: dit is iemand die doet wat ze zegt, en gelooft in wat ze doet. Met een scherp oog voor de menselijke maat, leidt zij een organisatie die niet uit het oog verliest waar het écht om draait: de mens.

Want zoals zij zelf zegt: “Welzijn begint met een goed gesprek. En dat ene gesprek kan alles veranderen.”

Foto: Margit Rechtuijt

The post Elena Nabatova van Participe: ‘Welzijn begint met een goed gesprek en dat ene gesprek kan alles veranderen’ appeared first on 1Amstelveen.

Rob de Werker (62) is al sinds de oprichting in november 2012 betrokken bij het Repair Café in wijkcentrum De Meent. Hij vertelt hoe het initiatief is uitgegroeid tot een vertrouwde ontmoetingsplek in de Amstelveense wijk Waardhuizen/Middenhoven. Een plek waar niet alleen apparaten, maar ook mensen weer tot leven komen.

Hoewel Rob zichzelf “a-technisch” noemt, is hij een onmisbare speler in het geheel. “Ik schrijf mensen in, maak een praatje, verbind,” vertelt hij. “Ik weet hoe een schroevendraaier werkt, maar daarna haak ik af,” voegt hij met een glimlach toe.

Van idee naar initiatief

Het idee om een Repair Café in De Meent te starten kwam voort uit Robs afkeer van de wegwerpmaatschappij. “Waarom iets weggooien als het misschien nog gerepareerd kan worden?” zegt hij. “Dat zit deels in mijn opvoeding, maar ook in wat ik om me heen zag: spullen met een verhaal, mensen met een verhaal. Alles zomaar vervangen, dat doet gewoon pijn.”

Via een bestaande stichting werd het concept opgezet. Rob trok andere enthousiaste buurtbewoners aan en begon klein. “We zaten met vier man, hartstikke spannend. Ik weet niet meer wat het eerste apparaat was dat we repareerden, waarschijnlijk een stofzuiger, maar ik herinner me vooral het gevoel. Het klopte en we hadden er zin in.”

Een plek vol verhalen

Vandaag de dag ontvangt het Repair Café in De Meent zo’n 20 tot 25 bezoekers per keer. Ze komen met koffiezetapparaten, radio’s, lampen, speelgoedtreintjes en soms tassen vol. “Er kwam eens een ouder echtpaar met twee boodschappentassen vol oude treintjes en Dinky Toys. Of we dat konden repareren? Ze waren net oma en opa geworden en wilden deze treintjes nieuw leven inblazen. Binnen vijf minuten stonden er vier reparateurs omheen. Iedereen wilde helpen. Prachtig was dat.”

Sommige bezoekers komen inmiddels al jarenlang. Niet altijd vanwege een kapot apparaat, maar voor het praatje, het gezelschap. “Er is een vrouw die elke maand komt. Ze komt vooral voor de koffie. Ze is een beetje een kleurrijk figuur, maar iedereen hoort erbij en is welkom.”

Een sociale motor

Rob is geboren in Den Helder en woont sinds 1976 in Waardhuizen. Hij studeerde aan de Sociale Academie in Amsterdam, met een duidelijke missie: werken met mensen. “Ik ben een mensenmens. Ik begrijp mensen, ik vind ze leuk. Ik wilde ooit sociologie studeren, maar haakte af op statistiek en daar snap ik nog steeds niks van.”

Dat sociale hart klopt in alles wat Rob doet. “Een vrouw vertelde laatst dat haar man altijd kwam. Maar hij is overleden, en nu moest ze zelf alles alleen doen. Je ziet mensen hier echt opbloeien. Eerst onzeker, dan zelfverzekerder. Dan zeg ik: zie je wel, je kan dit ook zelf.”

Vier cafés, vijf ontmoetingsplekken

Wat begon in De Meent is inmiddels uitgegroeid tot vier a vijf Repair Cafés in Amstelveen, mede dankzij Robs inzet. “Ik help ze opstarten, geef tips, haal de scherpe randjes eraf. Wat je vooral níet moet doen, is te snel zeggen: ‘Dat kunnen wij niet.’ Je moet dienstbaar zijn. Niet alleen naar het apparaat, maar naar de mens.”

De vrijwilligers zijn meestal gepensioneerde technici  en zij doen het volledig belangeloos. De fooienpot? Die is wisselend gevuld. “Soms een duppie, soms vijf euro. Maar daar doen we het niet voor. We gaan één of twee keer per jaar met z’n allen uit eten, dat verbindt.”

De ziel repareren

Het mooiste moment van de dag? “Wanneer iemand je aankijkt met een grote glimlach omdat iets het weer doet. Of gewoon blij is dat ze gehoord zijn. Dan heb je iets gerepareerd wat veel waardevoller is dan alleen een apparaat.”

Rob vat het treffend samen: “Soms repareer je een koffiezetapparaat. Soms repareer je een ziel.”

En zolang hij dat kan blijven doen, zit hij elke eerste zaterdag van de maand weer klaar, in De Meent, met een glimlach, een inschrijfformulier, en tijd voor een goed gesprek.

The post Repair Café blijft onverminderd populair: ‘Je repareert niet alleen het apparaat, maar ook de mens’ appeared first on 1Amstelveen.

Wie deze zomer niet stil wil zitten, kan meedoen aan het programma Beweeg de zomer door, 55+. Tot en met 22 augustus organiseert AmstelveenSport elke werkdag een laagdrempelige sportactiviteit speciaal voor mensen van 55 jaar en ouder. Van zwemmen tot boksen en van jeu de boules tot walking football. Het aanbod is breed en divers.

“Het doel is om ook tijdens de zomervakantie in beweging te blijven,” zegt Max Beulink (25), buurtsportcoach bij AmstelveenSport. “Veel reguliere sportactiviteiten stoppen in de zomervakantie. Met dit programma willen we die leemte opvullen én mensen stimuleren iets nieuws te proberen.”

Een van de meest opvallende verhalen uit het programma komt uit de boksgroep: “We hadden een deelnemer van 77 met Parkinson. Voor hem leek boksen op het eerste gezicht misschien niet voor de hand te liggen, maar hij besloot het toch te proberen en hij is blijven plakken,” vertelt Beulink. “Dat is precies wat we willen bereiken: de drempel verlagen en mensen een positieve ervaring laten opdoen.”

Alle activiteiten vinden plaats onder professionele begeleiding. Het programma is opgezet in samenwerking met lokale sportaanbieders zoals CrossFit Amstelveen, Boksschool Barry Groenteman en diverse sportverenigingen. Sommige activiteiten zijn gratis, voor andere wordt een kleine bijdrage gevraagd. Aanmelden kan via de website van AmstelveenSport, maar bij een aantal onderdelen kun je ook gewoon binnenlopen.

“Onze missie is om zoveel mogelijk mensen in beweging te krijgen,” aldus Beulink. “En we proberen het aanbod zo gevarieerd en betaalbaar mogelijk te houden. Voor elke portemonnee en elk fitheidsniveau is er wel iets.”

Meedoen of meer weten? Bel AmstelveenSport via 088 8585 104 of mail naar beweegcoach@amstelveensport.nl. 

Foto: Barbara Salem

The post Beweeg de zomer door met sportieve 55+ activiteiten in Amstelveen appeared first on 1Amstelveen.