Ghana dag 7 en 8
Ghana dag 7 - traditionele bruiloft
Vanochtend moesten we om 6.30 uur ontbijten en om 7.15 uur waren we al onderweg naar een traditionele Ghanese bruiloft. Best een prestatie, aangezien we ons allemaal op ons paasbest aangekleed hadden. Het bruidspaar was Courage en Akua, vrienden van Nii, de fotograaf die ons al de hele reis begeleidt en bekend is van de fotomuur op het HWC. Toen we aankwamen gingen we wachten op het bruidspaar. In de Ghanese cultuur is een bruiloft niet alleen een samenvoeging tussen twee mensen maar ook tussen twee families. De ceremonie begon met de ontmoeting tussen de twee families; de families mogen niet direct met elkaar praten maar maken gebruik van een vertegenwoordiger. De bruidegom werd door muziek en gezang verwelkomd. Hij moest een bruidsschat betalen aan de bruid en de familie (denk aan geld, cadeaus, drank, etc.). Vlak daarna kwam de bruid waarvan de vader een chief is. Ook zij werd verwelkomd met veel muziek, gezang en mooie glimlachen.
Zodra iedereen op zijn plek zat begon de ceremonie. Ze begonnen met bijbelteksten en het wisselde steeds af met muziek en gedans, daarna ging het bruidspaar ringen uitwisselen.
Na deze ceremonie gingen we door naar het feest om het huwelijk te vieren. Daar was er nog een ringuitwisseling en gedans en dit keer mochten we mee dansen. De hele groep heeft heel gezellig gedanst met alle anderen. Jammer genoeg liep de hele bruiloft erg uit en gingen we voordat het was geëindigd de bus in.
Toen iedereen in het hotel was aangekomen gingen we eerst een TikTok opnemen van al onze outfits en daarna avondeten. Nadat we lekker gegeten hebben ging iedereen al richting bed omdat morgen weer een lange dag is.
Elena
Ghana dag 8 - Fort Amsterdam & Elmina Castle – een indrukwekkende dag
Vandaag begon onze dag super vroeg, om 8 uur ’s ochtends al in de bus voor een rit van 4 uur naar Fort Amsterdam. Eenmaal daar kregen we een rondleiding van een gids die begon te vertellen over het verleden van het fort. Hij vertelde op een manier alsof het heel normaal was dat de gouverneur vrouwen verkrachtte, maar dat vonden wij als groep echt totaal niet oké. We waren allemaal best in shock van hoe hij het bracht, alsof het er gewoon bij hoorde. Maar verkrachting is natuurlijk nooit normaal. Het was heftig om te horen en het maakte ons best boos.
’s Middags reden we door naar Elmina Castle. Daar kregen we een andere gids die ons rondleidde en veel vertelde over wat daar vroeger gebeurde. We begonnen bij de eerste cel, die eigenlijk bedoeld was voor Europese mensen, zoals bewakers die iets verkeerd hadden gedaan, bijvoorbeeld als ze tegen de gouverneur in gingen. In die cel mochten maar 5 mensen tegelijk, en het had 2 ramen en een open deur. Ze zaten er meestal tussen de 3 en 24 uur, en kregen dan nog wel eten.
Daarna liepen we naar de cel ernaast, waar slaven werden opgesloten als ze zich verzetten of niet gehoorzaamden. Deze cel was compleet afgesloten, met maar één klein luchtgat helemaal bovenin. Het was een kleine ruimte waar soms 30 mensen in werden gepropt. Ze kregen geen eten of drinken. De bewakers kwamen elke dag kijken of er al iemand dood was gegaan, omdat ze wisten dat de kans groot was dat de slaven elkaar anders gingen opeten om te overleven. De kans om te overleven was echt 0%. Dit was super heftig om te horen en te zien.
Daarna gingen we naar de dungeons voor vrouwen. Die cellen waren niet zo groot, en er lagen nog kledingstukken en resten van handboeien (van een project van een aantal jaar geleden waarbij een aantal vrijwilligers zich 12 uur lieten opsluiten om te ervaren wat de mensen vroeger moesten doorstaan). De gids vertelde dat de gouverneur vanaf zijn balkon vrouwen uitzocht om te verkrachten. Alle vrouwen werden dan naar buiten geroepen en moesten op een rij staan. Als hij iemand uitkoos, werd die vrouw midden op het plein gewassen en geschoren, voor iedereen te zien. Daarna werd ze via een houten trap naar hem gebracht. Als een vrouw weigerde, werd ze 24 uur lang vastgeketend aan een kanonkogel in de felle zon, zonder eten of drinken, precies in het zicht van alle andere vrouwen, om te laten zien dat ze eigenlijk geen keus hadden. Heel heftig en verdrietig om dat te beseffen.
We eindigden de rondleiding bij de “door of no return”, een kleine ruimte waar slaven gebrandmerkt en geschoren werden. Daarna moesten ze door een hele smalle deur. Als ze daar niet doorheen pasten, waren ze “niet goed genoeg” en werden ze achtergelaten. Maar als ze er wel doorheen gingen, kwamen ze nooit meer terug; dan werden ze op schepen gezet en verkocht. Dit was echt een van de heftigste momenten van de dag.
Na dit alles reden we naar een hotel waar we hebben gegeten en nog een groepsafsluiting hadden: al onze ervaringen en emoties even delen met elkaar. De gids kwam ook nog terug om vragen te beantwoorden. We hebben deze dag echt veel geleerd, over hoe verschrikkelijk het leven voor slaven was, hoe onmenselijk ze werden behandeld, en hoe belangrijk het is dat dit nooit vergeten wordt.
Een hele indrukwekkende dag die ik niet snel zal vergeten. 🖤
Suus
Klik op de afbeelding voor de aftermovie van deze 2 dagen!