Log in
Column Geertje Visser: Ophef
Amstelveen - De afgelopen weken verzuchtte ik hier thuis regelmatig, wanneer de zonen des huizes elkaar om het minste of geringste in de haren vlogen (‘hij tikt met z’n voet!’, ‘maar hij smakt!’, ‘ja, maar hij kauwt op z’n lepel!’, ‘ja hallo, hij heeft meer kip dan ik!!!’, ‘hij krijgt altijd z’n zin omdat hij klein is!’, etc, etc): “STOP DAARMEE, JULLIE ZIJN TOE AAN VAKANTIE!!!!” Oké, dat verzuchtte ik niet maar schreeuwde ik zo hard als ik kon, omdat ik zelf óók toe ben aan vakantie.
En een rondje langs de sociale mediakanalen van de lokale Amstelveense media leert dat héél Amstelveen toe is aan vakantie. We spreken hier 17 april, net voor de meivakantie, dus ik hoop dat de gemoederen tegen de tijd dat dit stukje verschijnt weer enigszins bedaard zijn.
Er hebben zich namelijk twee Enorme Rampen voltrokken in Amstelveen. Kijk, je hebt natuurlijk diverse oorlogen, honger, mondiale politieke spanningen, woningnood, eenzaamheid, armoede en bestaansonzekerheid, maar hier in Amstelveen weten we pas wat échte problemen zijn. Als we onze problemen aan de kindjes in oorlogsgebieden voorleggen, nou, dan piepen ze daar wel anders.
Allereerst heeft de gemeente het gewaagd om een zebrapad in regenboogkleuren te verven. Dat pad lag eerst in het Stadshart, maar moest daar weg omdat dat op de schop ging. En nu ligt het dus voor het raadhuis en zijn de rapen gaar. Het pad ligt er om, ik citeer, “te zeggen dat Amstelveen een stad is waar iedereen welkom is en zichzelf mag zijn”, en dat moeten we natuurlijk niet willen met z’n allen. Voor je het weet wil iederéén zijn wie hij wil zijn en weet je straks helemaal niet meer wie wie is. Bovendien is het reuze gevaarlijk, aldus velen. Snap ik ook wel hoor. Straks loop je over dat zebrapad en word je zelf homo. Terechte opwinding. Fijn dat mensen daar tijd voor vinden.
Een ander Groot Probleem dat danig uit de klauwen loopt, is de voorgestelde naamswijziging van de Michiel de Ruyterschool. Ik vroeg hier thuis wie Michiel de Ruyter was en kreeg respectievelijk ‘een ridder’, ‘die van de hagelslag’ en ‘een Christelijk iemand?’ terug, dus dat er iets schort aan het onderwijs is zoveel als zeker. Maar daar gaat de ophef niet over. De school zoekt een naam die beter past bij de internationale populatie, want er is natuurlijk geen expat in Randwijck die “Michiel” fatsoenlijk kan uitspreken. En nu is iedereen dus wóest. Iedereen, behalve dan de ouders van de school zelf, want die schijnt het weinig uit te maken - alleen durven ze dat niet meer hardop te zeggen. Toen de nabij gelegen Panta Rhei onlangs zijn naam veranderde in “Futuris”, omdat dat beter paste bij de nieuwe koers, vroeg helemaal niemand zich af of dat wel leuk was voor Heraclitus, maar dat terzijde.
Zelf heb ik op dit moment even geen tijd om me erover op te winden. Druk met het voorbereiden van het paasontbijt op school, de Koningsspelen en alle andere 800 dingen die nog moeten voor de meivakantie (waarom valt die eigenlijk in april, kunnen we dáár niets eens collectief kwaad over worden?). Een als ik héél eerlijk ben zijn er heel weinig dingen die mij minder interesseren dan de naam van een basisschool waar mijn kinderen niet eens op zitten, de exacte gangen van iemand die 400 jaar geleden leefde en de kleur van een goedbedoeld zebrapad.
Dus, beste mensen, ik stel voor dat we er genoeg paaseieren in gooien de komende dagen, gebroederlijk Koningsdag vieren bij Abina en daarna weer allemaal aardig doen tegen elkaar.
Met terugwerkende kracht: fijne vakantie, zalig Pasen en schip Ahoy!
Dit artikel verscheen eerder in de mei-editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 98.
