Weet je nog, die tijd dat een telefoon gewoon een telefoon was? Bij ons thuis stond dat ding trots in de woonkamer, alsof het een trofee was. Een vaste lijn, met een snoertje dat onverbiddelijk in de muur verdween, alsof de telefoon zich aan het huis vastklampte voor zijn leven. Het nummer bestond uit zeven cijfers, niks meer, niks minder. En als ik wilde bellen, moest ik eerst 25 cent in een potje gooien, want ja, communiceren was blijkbaar iets kostbaars. Het gebeurde dan ook zelden — zowel het bellen als het gebeld worden. De Nieuwenhuysenlaan was onze telefooncentrale, en niemand die ons stoorde.

Toen ik eenmaal het huis verliet, begon de technologische revolutie. Plotseling waren daar de mobiele telefoons. Mijn lief en ik kregen de allereerste Ericsson klaptelefoon in handen — je weet wel, die blauwe en gele die eruitzag alsof hij net uit een stripboek kwam. Het schermpje was zwart-wit en zo klein dat je er bijna een vergrootglas bij nodig had. Als de tekst te lang was, scrolde die tergend langzaam van rechts naar links, alsof de telefoon zijn tijd wilde nemen om indruk te maken. Je kon ermee bellen. Punt. Geen apps, geen internet, geen onzin. Gewoon een telefoon.

Ik mis die eenvoud. Tegenwoordig lopen we allemaal rond met een zogenaamde smartphone, maar ik vraag me steeds vaker af voor wie die dingen eigenlijk slim zijn. Ik begin steeds meer mensen tegen te komen die het helemaal gehad hebben met die apparaten en al die eindeloze apps die ze meeslepen. Wat ooit een handig stukje gereedschap was, is nu een draagbare dramafabriek geworden die wereldwijd ellende rechtstreeks naar je broekzak stuurt. Je zou bijna een kinderbeschermingsdienst voor smartphones oprichten, zo schadelijk zijn ze inmiddels.

Vroeger belde je gewoon even, en als je klaar was, verdween dat ding in je jaszak tot het weer nodig was. Geen stress, geen verslaving, geen constante stroom van berichten die onbedoeld ruzies veroorzaakten omdat iemand een emoji verkeerd interpreteerde. Je sprak gewoon met elkaar — in levenden lijve! En als je iets te zeggen had, ging je op bezoek. Een appje sturen met een domme spelfout die een vriendschap om zeep helpt? Onmogelijk.

Tegenwoordig heb je die telefoon zelfs nodig om jezelf te identificeren. Zonder smartphone geen DigiD, zonder DigiD geen toegang tot overheidswebsites, en zonder toegang geen enkele mogelijkheid om jezelf te bewijzen als burger. De toekomst is hier, en hij vraagt om QR-codes, wachtwoorden, verificatiecodes en een telefoon die je bijna uit frustratie tegen de muur wilt gooien — al gaat hij daar tegenwoordig wél van kapot, in tegenstelling tot die onbreekbare Nokia 3310.

Oh, die Nokia. Als je hem van een flat gooide, stuiterde hij vrolijk naar beneden, deed een pirouette op het trottoir en liet je daarna zonder problemen weer bellen. Onverwoestbaar, betrouwbaar en met dat iconische spelletje Snake dat een hele generatie bezighield. Laatst keek ik weer eens naar The Matrix, waarin die stoere Nokia 8110 een hoofdrol speelde. Die telefoons hadden nog persoonlijkheid.

Nu hebben we smartphones die allemaal op elkaar lijken: een groot, zwart scherm met een merklogo dat je vertelt dat je iets bijzonders in handen hebt, terwijl je gewoon hetzelfde apparaat vasthoudt als de rest van de wereld. Ja, je kunt ze nu dubbelvouwen, maar het blijven lompe, kwetsbare dingen die niet meer tegen een stootje kunnen. Geef mij maar die simpele tijden terug — tijden waarin een telefoon nog een trouwe metgezel was in plaats van een onmisbare tiran.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo

Hoi allemaal! Zaterdag 19 april 2025 is het de Landelijke Dag tegen Pesten. En dat vonden wij als kinderraad van Amstelveen het perfecte moment om iets belangrijks te doen. Samen met onze kinderburgemeester Velorisa en wethouder Frank Berkhout hebben we een Buddy Bench geopend op basisschool Mio Mondo!

Wat is een Buddy Bench? Nou, dat is een speciaal bankje op het schoolplein. Als je je verdrietig voelt of buitengesloten, kun je daar gaan zitten. Dan weten andere kinderen: “Hé, die heeft even iemand nodig!” En dan kunnen ze bij je komen zitten of je vragen om mee te spelen. Zo zorgen we ervoor dat niemand zich alleen voelt.

Velorisa zei het heel mooi: “Als kinderraad maken we dit jaar een vuist tegen pesten. Ik ben superblij dat dit bankje er nu is! Er staan er nu drie in Amstelveen, en er komen er nog meer. Want pesten moet gewoon stoppen. In onze rap zingen we het ook: ‘Al die pesters houdt nu op, wij willen dat het pesten stop.’ Pesten kan echt pijn doen, dus laten we samen zorgen dat het niet meer gebeurt.”

Onze wethouder Frank zei dat pesten echt heel erg kan zijn, en dat het zelfs tot eenzaamheid of verdriet kan leiden. Daarom helpt de gemeente ons om dit soort dingen te doen. Want iedereen moet zich fijn en veilig voelen op school!

En weet je wat ook cool is? We hebben als kinderraad een lied gemaakt: “STOP allemaal met pesten!” Die gaan we op nog meer scholen laten horen. Want wij vinden: Iedere basisschool verdient een Buddy Bench!

Doe jij ook mee? Samen maken we pesten STOP!

Videoclip “Stop allemaal met pesten” door de Amstelveense Kinderraad https://vimeo.com/1063188139/0a76e13db5?share=copy

Fotobijschrift: Kinderburgemeester Velorisa, wethouder onderwijs Frank Berkhout en kinderen uit de leerlingenraad van Mio Mondo nemen plaats op de Buddy Bench. Ze zijn blij met het bankje dat eenzaamheid en pesten van kinderen tegen wil gaan.

— De Kinderraad van Amstelveen

Onder grote belangstelling van familie en buurtbewoners onthulde burgemeester Tjapko Poppens op donderdag 17 april 2025 samen met dochters Hannah Yakin-van Hulst en Myriam Mater-van Hulst het naambord van hun vader, verzetsheld Jan van Hulst. Het park achter de Kruiskerk draagt voortaan zijn naam. Het initiatief tot deze vernoeming kwam van Stadsdorp Elsrijk.

Met de vernoeming wil Stadsdorp Elsrijk de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog in Amstelveen levend houden en de moedige daden van Amstelveners eren. Op advies van de straatnaamcommissie stemde het college in maart 2025 in met het voorstel. Burgemeester Poppens sprak zijn waardering uit: “Het is mooi dat dit voorstel uit de buurt zelf komt. Zo blijft de geschiedenis van Elsrijk in oorlogstijd zichtbaar. Juist in deze tijd. Op het informatiepaneel staat kort uitgelegd wat Jan van Hulst heeft gedaan, en leren wij over zijn moed en menselijkheid.”

Voorafgaand aan de onthulling gaf Myriam Mater-van Hulst een presentatie aan leerlingen van groep 8 van basisschool Piet Hein, waarin ze vertelde over haar oorlogservaringen. Samen met de leerlingen liep zij daarna naar het park, waar bloemen en – naar goed Joods gebruik – steentjes bij het nieuwe naambord werden gelegd. Hannah Yakin-van Hulst vertelde in haar toespraak hoe haar vader in de oorlog bijna wekelijks op de fiets naar Den Haag ging, met een map vol documenten om aan te tonen dat mensen niet-Joods waren. “We vroegen ons af waarom de Duitsers dat geloofden,” zei ze. “Maar we zijn trots dat hij op die manier zoveel Joden heeft kunnen redden.”

Verzetsman Jan van Hulst (1903–1975)

Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde Jan van Hulst met zijn vrouw Paula Horowitz en hun dochters aan de Rodenburghlaan in Elsrijk. Hij werkte bij de toenmalige gemeente Nieuwer-Amstel en gebruikte zijn positie en netwerk om mensen in nood te helpen. Hij regelde voedsel en medische zorg voor onderduikers en bouwde samen met zijn vrouw een geheime schuilplaats op zolder.

In 1942 slaagde hij er samen met zijn vriend, huisarts Arie de Froe, in om zijn schoonfamilie – en daarmee ook zijn vrouw en dochters – als niet-Joods te laten registreren, waarmee hij hen redde van deportatie. Later wist hij op vergelijkbare wijze ook vele anderen te helpen. Toen het gezin in 1944 werd verraden, vonden de Duitsers de schuilplaats niet. Diezelfde avond dook het gezin onder.

De wijk Groenelaan is een warm en betrokken stukje Amstelveen, en sinds donderdag 17 april 2025 is daar een mooie toevoeging bij gekomen. Wethouder Marijn van Ballegooijen opende die dag officieel het nieuwe Buurt Informatiepunt in het gebouw Belvedère aan de Laan van de Helende Meesters. Een plek voor en door de buurt.

Iedere woensdagochtend tussen 10.00 en 12.00 uur kunnen buurtbewoners zonder afspraak binnenlopen. Of het nu gaat om vragen over activiteiten in de wijk, vrijwilligerswerk, gezondheid, ouder worden, veiligheid of prettig wonen — alles is welkom. Maar ook wie gewoon zin heeft in een praatje of een kop koffie, is van harte welkom.

“Wat een uitkomst dat het punt zo dichtbij is voor ons,” zei een buurtbewoner enthousiast. Precies dát is wat het Buurt Informatiepunt wil zijn: een laagdrempelige en toegankelijke plek midden in de wijk, waar iedereen zich welkom voelt.

Voor en met de buurt

Het Buurt Informatiepunt is ontstaan vanuit het project Van Ouderenzorg naar Samenzorg, een samenwerking tussen de gemeente Amstelveen, Brentano, Participe Amstelland en woningcorporatie Eigen Haard. De insteek? Buurtbewoners, met name ouderen, ondersteunen om zo lang mogelijk zelfstandig én verbonden te blijven in hun eigen omgeving.

“Een mooie samenwerking,” benadrukte wethouder Van Ballegooijen tijdens de opening. “Mensen worden ouder en willen graag zelfstandig blijven wonen. Dit informatiepunt verbindt de buurt en is er juist voor die kleine en grote vragen die er leven.”

Kom gerust langs

Bent u benieuwd wat er allemaal speelt in Groenelaan, op zoek naar een leuke activiteit of heeft u een praktische vraag? Loop gerust eens binnen bij het Buurt Informatiepunt. Het buurtteam denkt graag met u mee. Want samen maken we Groenelaan een nog fijnere plek om te wonen.

Praktische informatie

Waar: gebouw Belvedère, Laan van de Helende Meesters 476
Wanneer: iedere woensdag geopend van 10.00 tot 12.00 uur & elke tweede vrijdag van de maand is er digitale hulp van 14.00 tot 16.00 uur

In tijden waarin klimaatverandering en verlies aan biodiversiteit steeds tastbaarder worden, groeit het besef dat vergroening niet alleen een zaak is van beleid, maar vooral van mensen. En juist daarom is het belangrijk dat we iedereen in staat stellen om bij te dragen aan een groenere leefomgeving – ook huurders van sociale woningen. Het voorstel van D66 Amstelveen om het ‘Straatboer’-initiatief naar onze gemeente te halen, is in dat opzicht een veelbelovend en hoopgevend signaal.

‘Straatboer’, dat al in zes andere gemeenten succesvol wordt ingezet, ondersteunt bewoners bij het vergroenen van hun tuin – met speciale aandacht voor mensen die dit niet zelfstandig kunnen door een beperkt inkomen, fysieke belemmeringen of gebrek aan ervaring. Het is een initiatief dat vergroening tastbaar en haalbaar maakt, niet alleen voor wie al groene vingers heeft of de middelen om een tuin te verbouwen, maar juist voor wie daar normaal buiten de boot valt.

Amstelveen kent al enkele mooie projecten op het gebied van vergroening, zoals ‘Tegelwippen’ en ‘Groen moet je doen’. Toch blijkt in de praktijk dat deze initiatieven niet altijd iedereen weten te bereiken. Dat is geen verwijt, maar wel een constatering die uitnodigt tot aanvulling. ‘Straatboer’ biedt hier een concreet en sociaal inclusief antwoord op.

D66 pleit er voor om te onderzoeken wat nodig is om het project ook in Amstelveen van de grond te krijgen. Daarbij wordt gedacht aan samenwerking met woningcorporatie Eigen Haard, en het benutten van publieke en private fondsen. Een relatief kleine investering met mogelijk grote impact – niet alleen voor het klimaat, maar ook voor de kwaliteit van leven in de wijken.

Want vergroening is méér dan een ecologische opgave. Het zorgt voor verkoeling tijdens hete zomers, opvang van regenwater, en meer biodiversiteit. Maar net zo belangrijk: een groene tuin kan ontmoeting en verbondenheid in een buurt stimuleren. Dat is winst op meerdere fronten.

Het college wordt verzocht onderzoek te doen naar de benodigde stappen om het initiatief in Amstelveen te implementeren en dit eind 2025 aan de raad te communiceren.

D66 wil dit onderwerp op de politieke agenda zetten, maar uiteindelijk is dit een verantwoordelijkheid die breder gedragen zou moeten worden. 

Maarten de Haan vanD66 voegt hieraan toe: "Een beperkte investering kan een groot verschil maken, vooral als we kijken naar de potentie van zowel private als publieke fondsen om hierin te investeren.

Foto voor persbericht (Maarten de Haan van D66 met de klimaattuin van Amstelveen op de achtergrond)