Amsterdam is al decennialang een regenboogstad. Amstelveen sinds enkele jaren ook. En in veel opzichten stralen we dat uit.

Toch kwam er recent een artikel voorbij dat me raakte. Uit de Gezondheidsmonitor Jeugd 2023 blijkt dat de acceptatie van LHBTIQ⁺-jongeren onder Amsterdamse scholieren fors is gedaald. Slechts 43% van de jongeren vindt liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht ‘normaal’.

Twee jaar daarvoor was dat nog 63%. Vooral jongens geven aan moeite te hebben met anders-zijn. Dat is geen kleine daling.
Dat is een alarmsignaal.

En het is niet alleen Amsterdam. Ook in Amstelveen, waar D66 zich inzet voor een open en tolerante samenleving, zien we signalen van toenemende druk op jonge LHBTIQ⁺’ers.

Jongeren die zich terugtrekken, zich minder veilig voelen op school, die liever zwijgen dan iets verkeerds zeggen.
Samen met Saloua Chaara heb ik begin deze maand een voorstel ingediend in de gemeenteraad om in kaart te brengen wat de oorzaken zijn van deze afname in acceptatie – en om een plan van aanpak op te stellen.

We denken soms dat vooruitgang vanzelf doorgaat. Maar dat is een misvatting. Vrijheid moet onderhouden worden. Acceptatie is geen vanzelfsprekendheid, maar een opdracht.
En die vraagt om lef – op schoolpleinen, in sportclubs, op straat en bij de gemeente.

Wat kunnen we doen? Laten we blijven investeren in inclusief onderwijs, waarin ruimte is voor rolmodellen en herkenning. Laten we zorgen dat regenboogbeleid geen papieren werkelijkheid blijft, maar voelbaar is in buurthuizen, op sportvelden en in de hulpverlening.

En vooral: laten we jongeren serieus nemen als ze zich onveilig voelen – ook als dat niet op social media of in de krant verschijnt.

Pride is meer dan een feest. Het is een herinnering dat liefde zichtbaar mag zijn, ook als dat schuurt. Dat er nog altijd mensen zijn voor wie hand in hand lopen geen vanzelfsprekendheid is.

Die herinnering geldt ook – misschien wel juist – voor een vrije, diverse en internationale plek als Amstelveen.

Laten we dus trots zijn, ja. En onze vrijheid en diversiteit met elkaar blijven vieren. Maar laten we óók waakzaam blijven voor momenten waarop we stilletjes achteruitgaan.
Want een regenboogstad ben je niet vanzelf. Dat bén je, of dat word je – elke dag opnieuw.

Heb je ’m al in huis, je noodpakket?
Dat was de afgelopen tijd het buzzwoord. Premier Schoof, NAVO-baas Rutte en de Europese Commissie, vanuit allerlei hoeken word je gemaand een noodrantsoen aan te leggen waarmee je minimaal 72 uur kunt overleven bij een mogelijke oorlog, cyberaanval, ramp of pandemie.

Nu heb ik met drie jongens met immer goede trek een minimale voorraad in huis. Ik vraag me alleen wel af of ik daar 72 uur mee overbruggen kan.

Maar hoe reëel is een oorlog of ramp in Nederland? Sinds de Tweede Wereldoorlog en de Watersnoodramp heeft ons land die niet op die schaal gekend.
Een pandemie daarentegen wel. Dat leerde ons dat wc-papier een eerste levensbehoefte is. En een grote stroomstoring heeft onlangs Spanje en Portugal plat gelegd.

Hedendaagse vijandige aanvallen en oorlogen worden deels beslecht via het internet. En dat kan de samenleving flink ontwrichten.

We moeten ons dus minder zorgen maken dat het leger van Poetin de Amstel over trekt.

Een college van onze Amstelveense gemeenteambtenaren bracht ons raadsleden bij dat computersystemen en kassasystemen kunnen uitvallen, je kan niet pinnen, stoplichten werken niet, zonnepanelen op je dak ook niet (want de omvormer heeft zelf ook stroom nodig) en ga zomaar door.

Waar stroomuitval in veel verre landen dagelijkse praktijk is, betekent dat bij ons een enorme chaos en ontregeling van de samenleving.

Vanuit D66 vinden we het daarom goed om elkaar eraan te herinneren dat het ook ons kan overkomen. En mocht het zover komen, voor elkaar klaar te staan.
Want wie helpt die eenzame oude dame uit haar benarde situatie, die buurman die door zijn voorraad is en die voorbijganger die bij je aanklopt? Stel jij je grote batterij, je steenoven en je busje ter beschikking als de nood aan de man is?

Ik geloof in het goede van de mens. Desondanks is een noodpakket en cash geld in huis lang zo gek nog niet.

Vervoerregio Amsterdam is een samenwerkingsverband van veertien gemeenten op het gebied van verkeer en openbaar vervoer waar Amstelveen deel van uitmaakt.

Het Dagelijks Bestuur (DB) van de Vervoerregio Amsterdam bestaat uit drie leden: een wethouder verkeer en vervoer uit Zaanstreek-Waterland, Amstelland-Meerlanden en Amsterdam. Het Dagelijks Bestuur is verantwoordelijk voor de uitvoering van openbaar-vervoer-projecten en maatregelen binnen de kaders die door de regioraad zijn vastgesteld.

Een van de lokale speerpunten van D66 is het doortrekken van de eindhalte van tramlijn 5 naar het busstation. Er zijn op dit moment reeds onderzoeken bezig om de haalbaarheid te verkennen.
De Vervoerregio heeft in het uiteindelijk door laten gaan van het plan een grote stem.

“De komende jaren worden er veel nieuwe woningen gebouwd. Het doortrekken van tramlijn 5 naar het busstation kan een cruciale rol spelen in het verbeteren van de bereikbaarheid en mobiliteit van Amstelveen.
Het busstation kan een plek worden waar verschillende vormen van openbaar vervoer (bus, tram en fiets) samenkomen zodat reizigers gemakkelijk kunnen overstappen”, aldus D66-raadslid Ben Idder.

In de motie wordt het college opgeroepen om als Amstelveen, namens alle Amstelland-Meerlanden gemeenten, deel te nemen aan het dagelijks bestuur van de Vervoerregio Amsterdam.

“De gemeente Amstelveen wil de komende jaren meer investeren in openbaar-vervoer-projecten; andere gemeenten zoals Ouder-Amstel en Aalsmeer zijn ook groeiende, met specifieke ov-vraagstukken.

Een vertegenwoordiger vanuit Amstelveen zou ook die belangen serieus moeten nemen, zoals het verbeteren van de fijnmazigheid van het busnetwerk in alle regiogemeenten. Voor Amstelveen zou bijvoorbeeld de bereikbaarheid richting het oude dorp beter moeten”, aldus D66-fractievoorzitter Harmen van der Steenhoven.

De D66-motie werd mede ingediend door BBA, VVD, Goed voor Amstelveen, PvdA, en 50PLUS en op 9 juli 2025 jl. in de raadsvergadering aangenomen.

Als ik dan om mij heen kijk, zie ik helaas zoveel afval langs de kant van de weg liggen, in de berm of waar dan ook.
Blijkbaar hebben veel mensen niet de behoefte om afval in een afvalbak te gooien of, indien de bak vol is, het afval mee naar huis te nemen en in de daarvoor bedoelde container te gooien.

Toch raar dat mensen wel het een en ander meeslepen en het daarna maar laten liggen.

Dan kom ik toch ook weer op het feit dat we zovéél verpakkingsmateriaal hebben. Zelf probeer ik geen spullen te kopen die te veel verpakt zijn. Net als vroeger op de markt, weeg ik mijn fruit en groenten en doe ik dat bij elkaar in een tas zonder plastic zakje.

Het liefst zou ik mijn wasbare bakje van huis meenemen en mijn bessen, aardbeien in eigen verpakking willen doen, maar helaas is dat nog niet mogelijk, wat vroeger trouwens wel gewoon kon.

Niet dat alles vroeger beter was, maar er was wel minder afval, we waren soms liever voor elkaar, iedereen veegde het straatje voor zijn huis en haalde de bladeren of de sneeuw weg.

Gelukkig zijn er in Amstelveen best veel vrijwilligers die de stad proberen schoon te houden.

Toch lijkt het mij alsof er steeds meer ruimte wordt ingenomen door mensen die alleen met zichzelf bezig zijn, zoals een groot deel van de fatbike-rijders, zoals mensen die hun afval niet opruimen en helaas ook in de politiek.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het huidige politieke klimaat in een deel van de wereld beheerst wordt door mensen die waanideeën hebben, die macht willen hebben en die zeker niet lief voor mens en milieu zijn.

Ooit hebben wij als klein land op een foute manier de dienst uitgemaakt in de wereld. Misschien kunnen wij nu proberen te heersen op een goede manier.

Ik probeer af en toe een hand toe uit te steken naar anderen, ik probeer de rotzooi op te ruimen die ik tegenkom, ook al is die van anderen, ik probeer mijn straatje voor het huis weer letterlijk schoon te vegen en die oude dame op de hoek breng ik af en toe een maaltijd en soms haal ik boodschappen voor de buren, maar het kan natuurlijk veel beter, dus wie helpt mij mee?

Ik, als D66’er, wil sociaal zijn en het zou fijn zijn als wij met zijn allen wat liever voor elkaar en het milieu zijn.

Fractievoorzitter Harmen van der Steenhoven:
“Op dit moment hebben vooral direct omwonenden invloed op nieuwbouwplannen, maar we maken die plannen juist om de woningnood op te lossen. Het is dus niet meer dan redelijk dat ook woningzoekenden inspraak krijgen bij nieuwe woningbouwplannen.”

In Amstelveen is het tekort aan (betaalbare) woningen nijpend. De komende jaren staan grote nieuwbouwprojecten gepland, zoals in Kronenburg, De Scheg en Legmeer.
Volgens D66 is het essentieel dat ook de mensen die straks in deze wijken moeten gaan wonen – zoals starters, jonge gezinnen en senioren – betrokken worden bij het vormgeven van deze plannen.

In steden als Amsterdam en Utrecht worden woningzoekenden al actief betrokken via woonraden. D66 ziet dat als goed voorbeeld van eigentijdse participatie.
De partij pleit voor een representatieve aanpak waarbij woningzoekenden van verschillende leeftijden, woonwensen en wijken meedenken over nieuwe plannen. Dat helpt niet alleen de doorstroming op de woningmarkt, maar zorgt ook voor betere afstemming tussen vraag en aanbod.

De motie roept het college op om te verkennen hoe woningzoekenden en huidige bewoners structureel bij nieuwbouwplannen kunnen worden betrokken, en om de gemeenteraad te informeren over de resultaten en mogelijke vervolgstappen.

Het college gaat de komende maanden aan de slag met de uitvoering van het D66-voorstel.