De hardlopers van de Atletiek Klub Uithoorn hebben vanuit Wageningen het bevrijdingsvuur mee naar Uithoorn genomen.

Ze liepen de hele nacht en van tevoren werd ook nog een minuut stilte gehouden voor de leden Wil, Kees, Leo en Gerrit, die sinds vorig jaar zijn overleden.

In winkelcentrum Zijdelwaard werd door onder meer de Jumbo en Brownies & Downies het vrijheidsontbijt georganiseerd. 

Ontbijt
Een paar honderd mensen hadden zich aangemeld en mooie versierde ronde tafels stonden in rijen opgesteld in het winkelcentrum. Tijdens dit samenzijn waren er onder meer optredens van de Uithoornse zangeres Nina Lynn en de dorpsdichter. Verder was er een toespraak van burgemeester Heiliegers.

Die stak ook het vrijheidsvuur aan dat door de estafette-lopers van de AKU tijdens het ontbijt onze gemeente werd binnengebracht.

Ook was er vandaag nog een badmintontoernooi in de Scheg speciaal ter ere van bevrijdingsdag.

 

Door Ron Koppenol

Kudelstaart – Het is inmiddels al een lang bestaande traditie in Kudelstaart om de 4 mei herdenking in Kudelstaart te ‘vieren’ bij het monument De Propeller aan de Schweitzerstraat. Deze propeller staat symbool voor de vrijheid die letterlijk boven en over de hoofden van Kudelstaarters is bevochten. Met als gevolg dat een geallieerde bommenwerper van het New Sealandsquadron neerstortte in de Westeinderplassen.

Deze propeller staat ook symbool voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, militairen, burgers, verzetsstrijders en speciale bevolkingsgroepen als Joden en Sinti.

Een kleine 200 mensen luisterden naar hoopvolle gedichten van kinderen van de drie basisscholen. Er zaten pareltjes bij waarmee de kinderen de toehoorders raakten in hun harten. Ook de Aalsmeerse dorpsdichter, Marcel Harting, wist in zijn gedicht verleden en heden te verbinden. Werner Koster, die sprak namens de Gemeente Aalsmeer, haalde persoonlijke herinneringen aan van zijn ouders en schoonouders. Met dank aan Sursum Corda voor de muzikale omlijsting, werd het een mooie herdenking.

Foto’s: www.kicksfotos.nl

Het bericht Mooie herdenking bij De Propeller in Kudelstaart verscheen eerst op Nieuwe Meerbode.

Aalsmeer – “Herdenken is doorgeven, zodat wij niet vergeten hoe belangrijk vrijheid is.” De alleszeggende woorden van Ulla Eurich, voorzitter van het 4 en 5 mei comité Aalsmeer, tijdens de dodenherdenking in het Raadhuis. Dit jaar is het tachtig jaar geleden dat Nederlang bevrijd is en in vrijheid kan en mag leven en dat dit niet heel vanzelfsprekend en waardevol is, blijkt wel uit de oorlogen in andere landen. Velen hebben hun leven gegeven voor de vrijheid van Nederland en hun moed en lef mag nooit vergeten worden. “We herdenken hoe waardevol vrijheid is. Oorlog is wat ik niet mee wil maken”, zo zei kinderburgemeester Chiemeze treffend. “En wat snel voorbij moet zijn.”

Ook de gedichten van de vier leerlingen van IKC Triade maakten indruk. “Veel dappere mensen hebben voor ons land gevochten. Heel veel mensen zijn omgekomen, maar we hebben niet opgegeven. Dank aan iedereen die heeft geholpen”, aldus Yannick. Yuna ging in haar gedicht in op de oorlogen in andere landen en sprak hierbij een wens uit: “Wij zijn vrij, dat is fijn voor ons. Ik wacht wel op dat iedereen vrij is. Ik weet het gaat misschien niet lukken, maar de hoop blijft.” En de wijze woorden van Sarah: “Tachtig jaar vrijheid, wat een vrije blijheid.”

Burgemeester Gido Oude Kotte vroeg zich hardop af waar aan wordt gedacht tijdens de twee minuten stilte. Denken aan helden die gevochten hebben, denken aan mensen die een baken waren voor anderen en het verschil maakten. “Welke keuze maken wij. Durf ik, durven wij de juiste keuze te maken? Blijf je sterk terwijl je hart gevuld is met angst? Wij zijn de tijd en kunnen het verschil maken. Mijn twee minuten zijn voor de toekomst: een vurig verlangen naar blijvende vrede.”

De muziek tijdens de herdenking in de volle burgerzaal werd verzorgd door muziekvereniging Flora en de aanwezigen werden getrakteerd op een vioolstuk uit ‘Schindlerslist’ door de jeugdige Hugo Leslie Miller. Het taptoe signaal werd gespeeld door Jessica Tuinhout, waarna er twee minuten algehele stilte werd gehouden, gevolgd door het eerste en zesde couplet van het Wilhelmus. Als laatste was er de kranslegging namens de gemeente, de OVAK, leden van de Erewacht en afgevaardigden van de Raad van Kerken en Aalsmeer Over Hoop met begeleiding door scouts van Wiol & Willem Barendsz die allen ook een witte roos neerlegden bij het monument in de muur van het Raadhuis. Van de gelegenheid daarna om bloemen te leggen door familieleden van de gesneuvelden en belangstellenden werd veel gebruik gemaakt.

Het bericht 4 mei: “Herdenken hoe waardevol vrijheid is” verscheen eerst op Nieuwe Meerbode.

Gwen Dickey, geboren op 1 december 1953 in Biloxi, Mississippi, is een gerenommeerde Amerikaanse soul- en R&B-zangeres. Ze verwierf wereldwijde bekendheid als de leadzangeres van de band Rose Royce, waar ze optrad onder de naam Rose Norwalt. De groep, geproduceerd door Motown-legende Norman Whitfield, brak in 1976 door met de hit “Car Wash”, die de eerste plaats bereikte in de Billboard Hot 100 en meer dan een miljoen exemplaren verkocht in de Verenigde Staten. Het bijbehorende album won in 1977 een Grammy Award voor Best Score Soundtrack Album. Andere bekende nummers met Dickey’s kenmerkende stem zijn “Wishing on a Star”, “Love Don’t Live Here Anymore” en “I’m Going Down”.

In 1980 verliet Dickey Rose Royce en verhuisde naar het Verenigd Koninkrijk om haar solocarrière voort te zetten. Ze bleef actief in de muziekscene en trad regelmatig op in Europa. In 2017 richtte ze haar eigen formatie op onder de naam Gwen Dickey’s Rose Royce. In 2022 nam ze deel aan de “Giants of Soul Tour” in het Verenigd Koninkrijk, samen met artiesten als Deniece Williams, Alexander O’Neal, Tunde Baiyewu (Lighthouse Family) en Jaki Graham. In 2023 was ze headliner in het prestigieuze London Palladium.

Ondanks een ernstig ruggenmergletsel in 2010, opgelopen door een val van een ladder in haar woning in Londen, bleef Dickey optreden, zij het zittend op het podium. Ze ondergaat momenteel therapie met als doel weer te kunnen staan.

Op 18 oktober 2024 bracht Dickey haar eerste solo-EP uit, getiteld “This Is Gwen Dickey”. De EP bevat vier nummers: “With This Love”, “Under The Moonlight”, “If I’m Gonna Be With You” en “Water”. De productie was in handen van Eric Jackson, bekend van samenwerkingen met onder andere Michael Jackson en Beyoncé, en Robert Elijah Storm Daniels, die heeft gewerkt met artiesten als Usher en Mary J. Blige. Dickey co-produceerde en co-schreef alle tracks, waarbij ze inspiratie putte uit haar eerdere samenwerking met Norman Whitfield.

Het nummer “If I’m Gonna Be With You” werd als eerste single uitgebracht en kreeg lovende recensies vanwege Dickey’s soulvolle stem en de moderne R&B-productie. De EP wordt geprezen om zijn mix van klassieke soul en hedendaagse invloeden, waarmee Dickey haar blijvende relevantie in de muziekindustrie aantoont.

Met haar indrukwekkende carrière en recente muzikale prestaties blijft Gwen Dickey een invloedrijke figuur in de soul- en R&B-wereld.

(Beluister hieronder de volledige track)

Zwemseizoen officieel van start in Groengebied Amstelland

De zon schijnt, de temperatuur loopt op en het is meivakantie – hét perfecte moment voor goed nieuws: het officiële buitenzwemseizoen in Groengebied Amstelland is van start gegaan!

Vanaf 1 mei tot 1 oktober kun je weer veilig zwemmen bij één van de vier officiële zwemlocaties in het gebied. Na recente metingen zijn onder andere het zandstrand aan de Ouderkerkerplas en drie andere zwemlocaties veilig verklaard door de autoriteiten.

Of je nu zin hebt in een frisse duik, een dagje zonnen of een gezellige picknick aan het water: dit is het moment om je zwemspullen te pakken en eropuit te trekken.

Ouderkerkerplas (Ouder-Amstel)
Gaasperplas (Amsterdam Zuidoost)
De Poel (Amstelveen)
Vinkeveense Plassen (De Ronde Venen)

Wil je meer weten over de zwemlocaties, waterkwaliteit of voorzieningen? Bekijk dan alle informatie via:
https://tinyurl.com/ytbkrmu3

Pak je zonnebrand, neem iets lekkers mee en geniet van het zomerse weer. Veel zwemplezier!

Auteur: Barbara Huigen
Foto: Groengebied Amstelland

Op woensdagavond 7 mei 2025 organiseert de gemeente Ouder-Amstel een informatieavond in het Dorpshuis Duivendrecht over het plan om circa 90 Oekraïense vluchtelingen op te vangen in Werkstad OverAmstel (Amstel Business Park).

De gemeente wil deze groep vluchtelingen vanaf december 2025 onderdak bieden, in eerste instantie tot maart 2027, met mogelijke verlenging. Tijdens de informatieavond worden inwoners en ondernemers geïnformeerd over de plannen en krijgen zij de gelegenheid om vragen te stellen, zorgen te uiten en ideeën voor mogelijke locaties aan te dragen.

Details van de bijeenkomst
Datum: woensdag 7 mei 2025
Tijd: inloop vanaf 19.15 uur, start 19.30 uur, einde 21.30 uur
Locatie: Dorpshuis Duivendrecht, Dorpsplein 60, 1115 CX Duivendrecht

Wilt u erbij zijn? Meld u dan aan via vluchtelingen@ouder-amstel.nl, met vermelding van het aantal personen. Dit is belangrijk voor de beschikbare ruimte.

Waarom deze opvang?
De gemeente Ouder-Amstel neemt haar maatschappelijke verantwoordelijkheid serieus. Er is landelijk een tekort aan opvangplekken voor vluchtelingen. Bovendien is de gemeente verplicht uitvoering te geven aan de Spreidingswet, die zorgt voor een eerlijke verdeling van vluchtelingen over het land.

Samen met de gemeente Amstelveen is een regionale samenwerking opgezet: Amstelveen vangt circa 60 asielzoekers op namens Ouder-Amstel, terwijl Ouder-Amstel op haar beurt ongeveer 90 Oekraïense vluchtelingen overneemt die momenteel nog in Amstelveen verblijven. Beide gemeenteraden moeten hierover nog formeel besluiten.

Meer informatie en veelgestelde vragen vindt u op ouder-amstel.nl/vragenoveropvang. Voor aanvullende vragen kunt u ook mailen naar vluchtelingen@ouder-amstel.nl.

Foto: Jammfm

Op 5 mei vieren we samen de vrijheid – en wat is er mooier dan dat te doen met een warme maaltijd die verbindt?

Kom langs bij Zonnehuisgroep locatie Theresia en haal tussen 11:30 en 14:00 uur een blik Vrijheidssoep op. Iedereen is welkom!

Een kleine maaltijd met een grote betekenis: ook al eten we niet aan één tafel, we staan wél samen stil bij hoe kostbaar vrijheid is.

Wees er op tijd bij, want op = op!

Doe mee, deel het moment en vier de vrijheid – met een soepje!

Vanavond vertrekt Loopgroep La Rotonde opnieuw naar Wageningen om het Bevrijdingsvuur op te halen – een jaarlijkse traditie die de vrijheid op 5 mei letterlijk en figuurlijk naar Ouderkerk brengt. Rond 01:00 uur vannacht ontvangen zij het vuur en beginnen zij aan hun estafetteloop van meer dan 90 kilometer richting huis.

Het Bevrijdingsvuur wordt elk jaar in Wageningen ontstoken, de plek waar in 1945 de Duitse capitulatie werd getekend. Vanuit daar verspreidt het zich als symbool van vrede en verbondenheid door het hele land. La Rotonde neemt al jarenlang deel aan deze bijzondere nachtelijke tocht, waarbij de fakkel doorlopend brandend wordt gehouden en in teamverband van loper op loper wordt doorgegeven.

De groep verwacht op zondagmorgen rond 09:30 uur aan te komen op de parkeerplaats van de Ouderkerkerplas. Iedereen die het leuk vindt om het laatste stuk met de lopers mee te rennen of te fietsen, is van harte welkom om zich daar bij de groep aan te sluiten. Het laatste traject van circa 1,5 kilometer voert via de Middenweg naar de Bindelwijk.

Rond 10:00 uur wordt het Bevrijdingsvuur officieel overhandigd aan burgemeester Mieke Blankers-Kasbergen. Zij zal het vuur ceremonieel ontsteken bij de Bindelwijk, waarmee Bevrijdingsdag in Ouderkerk op symbolische wijze wordt geopend.

Een prachtig initiatief dat sport, herdenking en saamhorigheid verbindt.

Auteur: Barbara Huigen
Foto: Jos Mulder (archief)

Door: Mariëlle Wegman. Tijdens de 4 mei-herdenking in Aalsmeer-Oosteinde, bij het monument Hell’s Fury aan de Buismalaan, werd op waardige wijze stilgestaan bij alle Nederlandse gevallenen tijdens oorlogen waar ook ter wereld. Rond de 200 belangstellenden kwamen op de bijeenkomst af.

Tegen half acht bracht Aalsmeers mannenkoor Con Amore eerst de nummers ‘Steal Away’ en ‘The long day closes’ ten gehore, gevolgd door het welkomstwoord door Anjo van Staveren namens het Wijkbestuur. Hierna was het woord aan Sissy Mijwaart, die aanwezig was namens het Gemeentebestuur. In haar toespraak blikte zij niet alleen terug naar de verschrikkingen tijdens ’40-’45 en andere oorlogen, maar trok ook een parallel naar het nu waarbij tolerantie een sleutelwoord is bij het kunnen ervaren van vrijheid.

Nadat Con Amore ‘An Irish Blessing’ vertolkte was het de beurt aan de jeugd. Guusje Markwat, Milou Epskamp en Lisa Moore droegen samen een gedicht voor, gevolgd door Thijmen Braakman en Wende Braakman met ieder een eigen voordracht.

Dovemansoren
Na het nummer ‘Down by the Sally Gardens’ nam Mirjam Snoek het woord, ook namens het Wijkbestuur. Zij vertelde over de dagen rondom de bevrijding van Aalsmeer. Dat op 7 mei in de middag de geallieerden, die uit de richting van Utrecht over de oude N196, Aalsmeer nog steeds niet hadden bereikt. Over de RAF-officier, gevangen gezet door de bezetter in het klooster aan de Stommeerkade, en hoe hij ontsnapte uit het klooster. Omdat de komst van de geallieerden uitbleef werd gepoogd deze officier de Duitse bevelvoerder ervan te overtuigen te capituleren. Met een luid en duidelijk ‘Nimmer’ bleek dat tegen dovemansoren te zijn. Uiteindelijk kwam het goed en reden de geallieerden via de Van Cleeffkade Aalsmeer binnen.

Con Amore bracht ‘The Rose’ ten gehore, gevolgd door het taptoe-signaal, geblazen door Boet Kaaijk. Daarna daalde er twee minuten stilte over het Oosteinde.

Defilé
Het Wilhelmus doorbrak de stilte, waarbij aanwezigen ook meezongen. Hierna vond de kranslegging plaats, waarbij veteraan Christiaan Alderden de spits afbeet. Er werden kransen gelegd namens Stichting 4-5- mei Aalsmeer, het Gemeentebestuur en het Wijkbestuur. Hierna werden alle aanwezigen uitgenodigd voor het defilé langs het monument en om een roos te plaatsen. Con Amore zong ‘You’ll Never Walk Alone’. Hierna werd de plechtigheid afgesloten en kon men nog even napraten. Ook was er gelegenheid het magazine ‘Elf namen’ te bemachtigen.

(Foto’s: Mariëlle Wegman, zie ook de galerij onder de advertentie van het Bevrijdingsfestival)

 

Het bericht Herdenking Aalsmeer-Oost verscheen eerst op AALSMEERVANDAAG.

‘Verlangen naar blijvende vrijheid’

Door: Jan Dreschler. In een druk bezette Burgerzaal klonk stemmige muziek, verzorgd door muziekvereniging Flora. Om 19.30 uur nam Ingrid Hoffscholte het woord namens de gemeente Aalsmeer, heette Iedereen welkom en schetste het kader van deze herdenking.

Ulla Eurich stond als voorzitter van de Stichting 4 en 5 mei Aalsmeer stil bij het boekje ‘Elf namen’ dat recent verscheen en na de plechtigheid aan alle deelnemers zou worden uitgereikt. In het boekje krijgen de elf personen die tijdens de oorlog omkwamen en vermeld zijn op de plaquette op het gemeentehuis, de plek waar we ook al tachtig jaar bloemen leggen, een gezicht.

Kinderburgemeester Chiemeze stipte het belang van herdenken aan en in zijn gedicht weerklonk de verzuchting: “Oorlog is iets wat ik niet mee wil maken.”

‘De hoop blijft’
Na een intermezzo door Flora werden er eigen gedichten voorgedragen door leerlingen van groep acht van IKC Triade; Tara, Yannick, Yuna en Sarah. Yuna zei: “Ik wacht wel op dat iedereen vrij is. Ik weet, het gaat misschien niet lukken, maar de hoop blijft.”

Schindlers List
Hugo Leslie Miller, lid van de kinderraad had aangegeven een bijdrage te willen leveren en speelde op zijn viool een stukje uit de muziek van Schindlers list. Nadat de ijle tonen van dit indrukwekkende muziekstuk waren weggestorven nam burgemeester Gido Oude Kotte het woord.

Onrust
Hij stond stil bij de vraag wat je doet tijdens die twee minuten gedenken. “Het wordt steeds moeilijker om aan iets concreets van toen te denken. Het is zo lang geleden en je hebt er geen beeld bij. Maar je kunt ook denken aan het nu en over de toekomst.” Wat dat betreft liet hij iets zien van zijn persoonlijke overwegingen. “Er is een zekere onrust in me die dichterbij is gekomen. Twee minuten zijn voor mij vooral een verlangen naar blijvende vrijheid. En ook die vraag: als het erop aankomt durf ik dan het juiste te kiezen?”

Hij schetste de situatie op het gemeentehuis tijdens de oorlogsjaren met zijn NSB voorganger als burgemeester en het hoofd gemeentewerken als de felle anti-nazi die dat met zijn leven heeft moeten bekopen. “Zal ik, zullen wij, de goede keuze maken als het erop aankomt? En zullen we in staat zijn om goed van kwaad van elkaar te onderscheiden?”

‘Zo is onze tijd’
Hij besloot met woorden: “De tijden dat zijn wij. Het is goed om dat te beseffen. We kunnen klagen over van alles, maar zoals wij zijn, zo is onze tijd. En zelfs al heb je geen zicht op het grotere geheel dan nog kun je persoonlijk het verschil maken. Mijn twee minuten zullen bestaan uit een vurig verlangen naar blijvende vrede.”

Toen klonk de taptoe verzorgd door Jessica Tuinhout. Na de stilte van twee minuten volgde de kranslegging, waarbij onder andere kransen gelegd werden namens het gemeentebestuur van Aalsmeer, ouderenvereniging Ovak, de stichting 4 en 5 mei Veteranen Aalsmeer en de Raad van kerken. Daarna volgde de bloemlegging door familieleden van gesneuvelden en andere belangstellenden.

(Foto’s: Jaap Maars, zie ook de galerij onder de advertentie van het Bevrijdingsfestival)

 

Het bericht Dodenherdenking in overvolle Burgerzaal verscheen eerst op AALSMEERVANDAAG.

In samenwerking met Participe Amstelland geeft het Boek- en SchrijfPlatform Uithoorn (BSPU) workshops in de wijk.

Ze starten met workshops schrijven en dichten, uit te breiden naar gelang behoefte en interesse van deelnemers. Het programma omvat leuke schrijfopdrachten, voorlezen en bespreken.

Dinsdag 13 mei en dinsdag 10 juni staan nu gepland, 19.30-21.30 uur, kosten € 1,50 per
keer. Locatie: De Kuyper, Kuyperlaan 50, Uithoorn. Aanmelden: info@uithoornvoorelkaar.nu

Overigens is er ook nog plaats bij de maandelijkse workshops in de bibliotheek. Zie hiervoor www.bspu.nl of www.debibliotheekamstelland.nl

Zaterdagavond nam de Franse jazzpianist Antoine Hervé het aanwezige publiek in Atelier LEF, Meerlaan 1, mee in het hoofd van de jazzvernieuwer Thelonious Monk.

Monk was in de jaren 30 samen met drummer Kelly Clarke en bassist Nick Fenton, een van de grondleggers van de bepop, een nieuwe jazzstijl die zich kenmerkt door ingewikkelde basisakkoorden, ruimte latend voor improvisaties. Veel muzikanten en muziekstromingen zijn door Monks muziek beïnvloed.

Hervé nam uitgebreid de tijd om het aanwezige publiek te vertellen over het leven van de virtuoze, compromisloze Monk en diens muzikale ontwikkeling die hem tot de grondlegger maakte van de moderne jazz. Hervé nam de tijd om in te gaan op vragen vanuit het ademloze publiek en speelde ter illustratie uiteraard veel verschillend werk van Monk.

Pianospel
Gastvrouw Pascale Lefebre ontving haar gasten in het tot huiskamer ingerichte atelier. Stoelen stonden in een halve kring rond de vleugel opgesteld, zodat iedereen goed zicht had op het pianospel en Antoine Hervé iedereen aan kon kijken bij zijn uitleg. H

et leverde de heerlijke sfeer op van een intiem huisconcert. Na het concert was er tijd voor napraten met
elkaar en met de innemende pianist. Of met de in Frankrijk opgeleide couturière Petra de Jonge, die enkele van haar prachtige creaties had meegenomen.

Gezellige, bruisende, interactieve en muzikale moederdag in het Amstelveens Poppentheater. Zondag 11 mei om 14:30 komt Theater van Santen met zijn band spelen en zingen in de voorstelling ‘Alle liedjes met de strik erom’, een programma vol bekende liedjes.

Er is van alles te zien, te horen en te zingen. Iedereen in de zaal mag meedoen. Voor iedereen vanaf
3 jaar.

De toegangskaartjes voor de voorstellingen zijn € 9,00 per kaartje. Reserveren kan via: info@amstelveenspoppentheater.nl;Telefonisch 0206450439 of Whats App 0631958380

Yves Berendse timmerde jarenlang aan de weg en was geregeld in de studio van Rick FM te vinden in het programma Rood Wit Blauw. Maar sinds zijn grote hit 'Terug in de Tijd' is hij definitief doorgebroken en niet meer weg te denken uit de showbizz. 

Met zijn nieuwe single 'Hoe zou het zijn geweest' heeft hij deze week de Rick FM Nederpop Tip. De single combineert een aanstekelijke uptempo vibe met een diepere boodschap over keuzes en gemiste kansen in het leven.​

Zie hier de video

In een interview vertelt Yves dat het nummer gaat over momenten waarop je terugkijkt en je afvraagt: “Wat als ik toen een andere keuze had gemaakt? Hoe zou mijn leven er dan uitzien?” Deze reflectieve thematiek, verpakt in een feestelijke sound, is kenmerkend voor zijn stijl: muziek die zowel raakt als uitnodigt tot meezingen. ​

De Rick FM Nederpop Tip wordt elke doordeweekse dag verschillende keren gedraaid op Rick FM. Elke zondag kiest Rob de Jonge in Rood Wiit Blauw een nieuwe.

Dit Nederlandstalige programma is elke zondagmiddag van 13.00 tot 14.00 te horen met daarin ook de Hollandse Nieuwe en de nummer 1 van de Nederlandstalige Top 10.

Luisteren naar Rick FM.
Uithoorn en De Kwakel:
Ether 106.3 FM
Digitaal Caiway 867
Digitaal Delta 800

Aalsmeer:
Digitaal Caiway 867
Digitaal Delta 800

Live stream; https://www.rickfm.nl/radiogids/stream
DAB+ 5D 180,064 Mhz
TuneIn App; https://tunein.com/radio/Rick-FM-1063-s81518/

Dames en heren, jongens en meisjes. Fijn dat we in groten getale hier aanwezig zijn. Verbonden door één gedeeld doel: herdenken.

Vandaag herdenken wij degenen die hun leven verloren in de Tweede Wereldoorlog en in de koloniale oorlog in Indonesië en in oorlogssituaties en vredesmissies nadien. Maar ook staan we stil bij de nabestaanden, zij die achterbleven met groot verdriet. Dat doen we hier in Uithoorn bij de Thamerkerk.

In onze gemeente wordt niet alleen hier herdacht, ook in het dorp DeKwakel bij een nazaat van de Anne Frank-boom in het Egeltjesbos. En natuurlijk in Amsterdam op de Dam, alsook op vele andere plaatsen
in het land.

Hier zijn we bijeen bij een kunstwerk van Karin Daan. ‘Het stiltemonument’; een maanwitte schijf van natuursteen uitlopend in de rivier De Amstel………Geflankeerd door een erewacht.

Twee jaar geleden waren Jack Aldewereld en zijn vrouw Ina uit Brunssum hier om te herdenken. Vandaag, 80 jaar na de bevrijding, bent u wederom hier. Fijn dat u er bent. Uw aanwezigheid wordt zeer
gewaardeerd. Want beste mensen, u weet het wellicht nog van mijn toespraak twee jaar terug. De Joodse ouders van Jack -vader Mozes en moeder Schoontje- woonden met het gezin aan de Molenkade 46 (nu
genaamd Molenlaan) en later aan de Amsteldijk-Noord nummer 72 alhier. Vader was veehandelaar. Halverwege het jaar 1942 werden zij verraden en verplicht te verhuizen naar Amsterdam en daarna allen vermoord door de Nazi’s in Sobibor en Auschwitz.

Namen slachtoffers en leeftijden
Niet alleen deze vier, maar vele andere slachtoffers uit onze gemeenschap zijn gedood in de periode 1940-1945. Onze gemeenschap strekte zich uit van De Kwakel naar Vrouwenakker via Vrouwenakkerse brug en van Amstelhoek naar Uithoorn verbonden via de Admiralenbrug, nu genaamd Irenebrug. Eén gemeenschap.

Een aantal van hen staat op een plaquette bij het oude station van Uithoorn, het vertrekpunt waarnaar de slachtoffers nimmer terugkeerden. Ik hecht eraan om de namen van al die 15 slachtoffers van hier te
noemen. Met eerbied spreek ik de namen uit;

 Mozes Aldewereld. Vermoord in kamp Sobibor. 42 jaar.
 Marcus Aldewereld. Vermoord in kamp Sobibor. 18 jaar.
 Salomon Aldewereld. Vermoord in kamp Sobibor. 16 jaar.
 Schoontje Aldewereld - Colmans. Vermoord in kamp Auschwitz.
42 jaar.
 Joanna Haak - van Horik. Dood door Bombardement in De
Kwakel. 49 jaar.
 Hendrik Johannes Kroonen. Slager te Uithoorn. Gestorven door
uitputting in Maastricht. 24 jaar.
 Adrianus Cornelis Nagtegaal. Doodgeslagen in Apeldoorn. 32
jaar.
 Jansje Pannekoek - Rijneveld. Dood door Bombardement in
Amstelhoek. 37 jaar.
 Alfred Polak. Vermoord in Kamp Mauthausen. 30 jaar.
 Emil Röttgen. Vermoord in Kamp Sobibor. 60 jaar.
 Erna Röttgen - Alexander. Vermoord in Kamp Sobibor. 45 jaar.
 Eva Röttgen. Vermoord in Kamp Sobibor. 12 jaar.
 Hanna Röttgen. Vermoord in Kamp Birkenau. 18 jaar.
 Hermanus Johannes Scholte. Gestoven door Berlijn. 28 jaar.
 Adrianus Kaatee. Gestorven door uitputting in Schwesing
Husum. 23 jaar.

Het opnoemen van deze namen en hun leeftijden -nog zo jong- geeft mij koude rillingen. Hoeveel leed er is geleden -ook onder kinderen en jongeren- is moeilijk te bevatten. De gemeente heeft overigens dit jaar de naamstenen van de Joodse slachtoffers op het Nationaal Holocaust namenmonument via donatie geadopteerd.

Adrianus Katee
Beste mensen, Vandaag sta ik extra stil bij één van de gevallenen die ik zojuist noemde; Adrianus Kaatee. Adrianus of beter Ad werd op 28 mei 1921 geboren in Uithoorn. Hij woonde aan de Amsteldijk - Noord, hier achter.

Op 28 juli 1944 gaf hij, bij het ontvangen van een boete ter hoogte van 8 gulden 48, een verkeerd woonadres op. Hij meldde te wonen aan de Thamerlaan nummer 9. Ad werd opgepakt. Een razzia van de zogenoemde Landwacht in de Mennonietenbuurt zorgde ervoor dat hij werd opgesloten in het klooster aan het Zijdelveld en van daaruit naar een gevangeniscel destijds in het toenmalige gemeentehuis aan het Marktplein.

Dit gebeurde dus allemaal vlakbij de plek waar we nu staan…Je kunt het je haast niet voorstellen. De volgende de dag werd Ad afgevoerd naar concentratiekamp Neuengamme. Met 2.500 anderen is hij van daaruit in Husum geplaatst om verdedigingswallen en pantsergrachten voor de Nazi’s te bouwen. Hij moest 12 uur per dag zware lichamelijke arbeid verrichten en kreeg nauwelijks te eten. Hij is daardoor omgekomen op 7 december 1944 en in een massagraf begraven. Na de oorlog heeft zijn grafsteen op het Ereveld Loenen te Apeldoorn een plek gekregen. We herdenken hem.

Overlevering
U hoort het. Verschrikkingen alom in die Tweede Wereldoorlog. Het is 80 jaar geleden dat onze dorpen bevrijd werden. 80 jaar lijkt een tijd die ver achter ons ligt, maar voor de oudere generatie staat die Tweede Wereldoorlog nog altijd op het netvlies gebrand. Zij hebben de echte herinnering over onvrijheid en bezetting. Als zij er straks niet meer zijn, moet het nageslacht het alleen nog hebben van verhalen uit de overlevering.

Daarom is het zo belangrijk om die verhalen te bewaren en te delen. Mijn doel is dan ook om tijdens herdenkingen als deze de diversiteit aan oorlogsverhalen te laten horen. Het er over hebben dus. Elkaar daardoor nog meer leren kennen en het belang van gemeenschapszin te onderstrepen…..Kijk naar elkaar om is daarom vaak mijn boodschap. Het denken over die collectieve doorwerking van de oorlog in
verhalen zoals deze, is altijd in beweging. Maar verhalen ‘met een gezicht’ als dat van Ad Kaatee helpen daarbij. Dat was de afgelopen tachtig jaar zo, en zal in de toekomst ook zo zijn.

Verantwoordelijkheid
Tot slot.Over die vrijheid nog het volgende. Een land als Nederland waar vele Nederlanders leven met diverse achtergronden en culturen alsook een land in Europa waar nieuwe dreigingen rondom onze vrijheid aan de orde zijn, vraagt om verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid bij ons allemaal, van welke afkomst je ook bent.

Als onze vrijheid op de proef wordt gesteld moeten we haar nog steviger omarmen vind ik. Daar is moed voor nodig. Laat uw geweten hier leidend in zijn. En onze Grondwet kan hierbij helpen. Vele artikelen uit die Grondwet geven ons gemeenschapskaders. Zoals dat 1 e artikel. Ik lees het voor; “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst,
levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap, seksuele gerichtheid of op welke grond dan ook, is niet toegestaan”.

Dit is een sterk artikel. Laat het een leidraad voor ons zijn…..om in gesprek te blijven en onze samenleving te versterken. Daarom is het goed dat we elkaar hier treffen in al haar diversiteit, ieder jaar weer. En morgen vieren we Bevrijdingsdag, maar altijd met de wetenschap dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.
Ik wens u ook dit jaar een sterke overdenking. Dank u wel.

Pieter J. Heiliegers, burgemeester Uithoorn, 4 mei 2025

Hoewel anders dan voorgaande jaren was de dodenherdenking in Uithoorn ook dit jaar indrukwekkend. Er werd stilgestaan bij mensen die zijn omgekomen tijdens oorlogen en vredesmissies. 

Burgemeester Heiliegers legde samen met wethouder Hoekstra een krans namens de gemeente. Ook hield de burgemeester een speech waarin hij onder meer de namen noemde van slachtoffers uit Uithoorn en omgeving met daarbij hun leeftijden.

Jack en Ina Aldewereld
Speciale gasten van de herdenking waren Jack en Ina Aldewereld. De Joodse ouders van Jacks vader Mozes en moeder Schoontje woonden met het gezin aan de toenmalige Molenkade 46 en later aan de Amsteldijk-Noord nummer 72.

Vader was veehandelaar. Halverwege het jaar 1942 werden zij verraden en verplicht te verhuizen naar
Amsterdam en daarna allemaal vermoord door de Nazi’s in de vernietigingskampen Sobibor en Auschwitz.

Het tweede gedeelte van de herdenking vond in de Thamerkerk binnen plaats. Twee kinderen droegen een gedicht voor en het Vriendenkoor onder leiding van Ferdinand Beuse trad op. Het Amstel Blazers Collectief was verantwoordelijk voor de muzikale omlijsting buiten.

Dorpsdichter
De nieuwe dorpsdichter Amanda ten Cate droeg een speciaal gedicht voor en ook Scouting Admiralengroep leverde een bijdrage aan de plechtigheid, waarbij veel inwoners van Uithoorn aanwezig waren.

De scouting van De Kwakel organiseerde samen met de parochie een dodenherdenking bij het Egeltjesbos in De Kwakel.

 

Door Ron Koppenol

Vanavond, op 4 mei, heeft burgemeester Pieter Heiliegers een toespraak gehouden bij de Dodenherdenking in Uithoorn.

Legmeervogels moest uit tegen EDO, dat derde stond in de competitie. In de top-3 kon er dus een wisseling komen als De Bilt het zou laten liggen. En dat gebeurde ook. FC De Bilt verloor en Legmeervogels pakte EDO.

Al was het in de eerste fase niet meteen duidelijk dat de Uithoornaars zouden winnen. "Het was voor beide ploegen oncomfortabel, het was net schaken en het was pover wat de ploegen lieten zien", zei trainer Jack Honsbeek tegen Rick FM.

Verkeerd moment
Volgens hem was het wachten op een verkeerd moment. En dat gebeurde in de 20ste minuut. "Jordy Nieuwendijk blokte een onmogelijke bal, die levert hij in bij Camiel Schouten en Dion Reuvekamp prikt hem zo in de zijkant van het netje."

Toch was het nog steeds volgens Honsbeek "allemaal heel moeizaam" in de eerste helft. Door een penalty werd het ook nog eens 1-1. Maar het spelbeeld veranderde in de tweede helft.

Legmeervogels was makkelijker aan de bal. "We moesten wel goals gaan maken." Uiteindelijk lukte dat ook met de tweede van Reuvekamp. Na 55 minuten stond het dus 1-2.

"Legmeervogels bleef overeind met verschillende kansen en een keeper die alles pakte. Volgende week moeten we tegen FC Oudewater waarmee we nog een appeltje te schillen hebben", aldus Honsbeek.

 

Door redacteur Marco Koeleman

KDO moet vechten om niet in de degradatiezone terecht te komen. Een winst zaterdag tegen Amstelveen Heemraad was dus belangrijk.

Trainer Lex van der Horst had zijn team bijna compleet en er werd gespeeld op echt gras en "dan heeft bijna elk team het lastig", zei trainer Lex van der Horst tegen Rick FM.

Volgens Van der Horst klopte deze keer alles. "Amstelveen was op veel momenten voorspelbaar en wilde koste wat kost verzorgd voetbal spelen. Daarom was het voor ons vooral afwachten op een foutje."

Terugspeelbal
Maar KDO maakte zelf een fout door een "lullige" terugspeelbal. Zo stonden de Kwakelaars met 1-0 achter.

"Maar we hielden onze rug recht en in de 35ste minuut werd het 1-1." Later werd een strafschop niet benut en zo bleef het 1-1 met rust.

In de tweede helft was er al snel een goede aanval van KDO, wat zorgde voor een 2-1 stand. "Amstelveen was meer aan de bal, maar zorgde voor weinig kansen al was er wel een lullige 2-2."

Counter
Nog geen minuut later uit een snelle counter werd het 3-2 voor KDO. Amstelveen zette alles op alles, maar dit bleef de eindstand.

"Alles klopte deze keer, met dezelfde inzet en fitte spelers moet volgende week Kagia ook te doen zijn", aldus Lex van der Horst. Zo moet het degradatiegevaar te lijf worden gegaan. 

 

Door redacteur Marco Koeleman

Aalsmeer – Dit jaar leeft Nederland 80 jaar in vrijheid en dat wordt groots en samen op het Raadhuisplein gevierd! Stichting 4 en 5 mei Aalsmeer organiseert een feestelijke en betekenisvolle dag voor jong en oud. Kom langs, doe mee en ervaar de kracht van vrijheid, verbinding en gezelligheid! Wat kun je verwachten?

Vrijheidsontbijt

Schuif aan om 10.00 uur voor een bijzonder ontbijt en ga in gesprek over vrijheid, samen met anderen uit je eigen buurt. Nieuwe gezichten en mooie gesprekken. De plaatsen zijn beperkt! Meedoen kan dus alleen door vooraf aan te melden via: 4en5meiaalsmeer@gmail.com

Bevrijdingsvuurestafette

Een indrukwekkend moment: Om 11.00 uur de intocht van het Vrijheidsvuur dat door Aalsmeerders vanuit Wageningen is opgehaald. De Aalsmeerse Kinderraad en Slagwerkgroep Bovenkerk zorgen voor een warm welkom. Mis de ontroerende ontsteking van het vuur niet! 

Vrijheidsfestival

En dan barst het feest los voor iedereen, jong en oud. Geniet van een bruisend programma met dansoptredens van lokale dansscholen, voordrachten door Dorpsdichter Marcel Harting, DJ MitchL & Dance Experience voor jongeren livemuziek van de Hein Meijer Band en de Hobo String Band en door de Kinderraad worden spelletjes voor kinderen georganiseerd. Er wordt een Foodplein ingericht met snacks en drankjes. Ontmoeten, beleven, vieren, dit wordt een dag om nooit te vergeten. Het vrijheidsfestival duurt tot 17.00 uur. De toegang is gratis en iedereen is welkom! Samen een onvergetelijke Bevrijdingsdag vieren in Aalsmeer. Kom ook! 

Foto: De oprichters van de Hobo String Band, Dick Kuin en Leen Mulder (aangeleverd).

Het bericht Vrijheidsfestival 5 mei op het Raadhuisplein verscheen eerst op Nieuwe Meerbode.

Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor een Aalsmeerder of Kudelstaarter. Deze week de maandelijkse column van Tjeerd Veninga: ‘Lieve Gido’.

Lieve Gido, 

Volgens mij zijn het best mooie tijden voor burgemeesters. Het regent lintjes, de Koning viert zijn verjaardag en we vieren onze vrijheid. 80 Jaar Vrijheid maar liefst. 80 Jaar Vrede. Voor ons geen luchtalarm, geen bommen en granaten en geen voedselschaarste. Dat mag ook wel gevierd worden.  

Liever zou ik willen zeggen: dat móet gevierd worden!  

Op enkele hoogbejaarden na, weten we letterlijk niet hoe goed we het hebben. Heb jij wel eens met je kinderen in een schuilkelder gezeten Gido? Ik gelukkig ook niet. Toch zien we elke avond op tv dat er elders wel geschoten en geschuild wordt. En mensen die in de rij staan, voor een beetje water of een beetje voedsel.  

Nou, dan mijn leed… We waren vorige week op vakantie, in Spanje, lekker rondom Valencia. De laatste vakantiedag nog even ’s ochtends een flinke strandwandeling en dan een laatste welverdiende lunch. Rond half twaalf wilden we ons op een terras neervlijen. Lekker man, de zon op het bolletje, de tienduizend stappen op het klokkie, lekker even nagenieten. Maarrrr… er was even geen stroom, meldde de serveerster. Oh, wacht even, het bleek in heel Spanje mis te zijn. Oh, ook in Portugal. Huh, ook nog een stuk van Frankrijk.  

Nou zijn er ergere dingen dan gestrand te zijn aan de Spaanse kust. Hoewel, zonder stroom was er ook geen elektronisch betalingsverkeer. Dus die welverdiende lunch, die konden we niet betalen. Geen cash op zak, niet handig… De banken gingen ook direct dicht. Tegen beter weten in, zette ik een sprint in naar de supermarkt… Helaas, het hek zat al op slot en het personeel zat een beetje verloren op het parkeerterrein voor zich uit te kijken. Een tankstation dan? Nee, ook al potdicht. 

En toen verdween ook nog het internet. Dus die laatste plannetjes – geld overmaken aan een restaurant, een Tikkie betalen of kijken of ik mijn PayPal wachtwoord nog wist- nee, die plannetjes liepen ook allemaal spaak. 

In een oogwenk was onze wereld veranderd. En ook onze plek in de wereld was nu volledig anders. Ineens waren we gedegradeerd van luxueus levende toeristen naar hongerige armoezoekers. We hadden alleen nog een paar sneetjes droog brood in onze hotelkamer, het was immers onze laatste vakantiedag en eten weggooien dat is zonde. 

Er waren heus wel restaurants die gewoon eten serveerden. Vooral vis en vlees van de gril, en wijn, die weliswaar langzaam iets minder koud was. Daar zaten ze dan, de Nieuwe Rijken, de stinkerds die wel 100 euro op zak hadden, heerlijk in het zonnetje op het terras, en maar eten en maar drinken. En daar zaten wij dan, de Nieuwe Armen, hongerig van onze sportieve strandwandeling, met een schamele 4 euro en 90 cent op zak.  

Na een uurtje zoeken had ik toch nog een bakkerijtje gevonden. Een brood was 5 Euro. Ik betaalde met mijn 4 Euro 90 en ben snel weggelopen, hopende dat die ontbrekende 10 cent geen gedoe zou geven. Ja, ik ben er niet trots op Gido, maar ’t is wat er gebeurde, ’t is hoe je gaat denken en doen. En dat na slechts een paar uurtjes niet eten. 

’s Avonds rond een uur of zes was er dan ineens weer stroom. Een ongeduldig uurtje later deden de pin apparaten het ook weer. Zelden zo blij geweest met een tas boodschappen! Op onze hotelkamer genoten we van een diepvries pizza  en gyoza’s uit de magnetron. Dingen waar je normaliter misschien je neus voor ophaalt, zeker als je op vakantie bent. 

Nee Gido, ik kan niet zeggen dat ik ooit echt honger heb gekend. Dat kunnen die hoogbejaarden van ons in Nederland wel zeggen. Die weten wat een hongerwinter is. Net als die mensen in kapotgeschoten landen, die mensen op het journaal. En zij allen verdienen alleen al daarvoor ons aller aller ALLER diepste respect.  

Laten we ‘onze’ oorlog nooit vergeten. Laten we meer medeleven tonen voor mensen die momenteel ‘hun’ oorlog proberen te overleven… 

Ik wens je een mooie en een zeer bewuste Dodenherdenking en een prachtige, vrolijke Bevrijdingsdag. En, zoals altijd, als er nog iets is dat we voor je kunnen doen, of iets dat we beter kunnen laten, laat het ons dan weten. 

Tot volgende maand Gido. 

Tjeerd Veninga

‘Aalsmeer Actueel’ is het actualiteitenprogramma van Radio Aalsmeer, dat vooralsnog maandelijks op de zaterdagmiddag te horen is. Daarin is de column ‘Lieve Gido’ van Tjeerd Veninga te horen. Aalsmeerders zijn erg betrokken en dan kunnen discussies wel eens op lopen. We hebben te maken met complexe vraagstukken. Soms wordt het Tjeerd ook allemaal teveel en dan schrijft hij naar onze burgemeester.

Door Joke van der Zee

Kudelstaart – Marlies van Leeuwen-Visser (71) is geboren in Aalsmeer maar woont al 50 jaar in Kudelstaart. Ze is getrouwd met Wim en samen hebben ze 2 dochters, 2 schoonzoons en 3 kleinkinderen. Als kind ging Marlies op pianoles (“Was goed voor mijn opvoeding”) en zij zingt nu al geruime tijd in het Bindingkoor, dat dit jaar 60 jaar bestaat. Eind jaren 60 is zij begonnen met zingen in wat toen nog een jeugdkoor was. Ze is er een paar jaar er tussenuit geweest maar al met al is dit toch een ruime staat van dienst te noemen.

Wat is jouw muzieksmaak, Marlies?

“Qua muziek heb ik een brede interesse. Muziek uit de jaren 60 en 70, ik ben’ groot gegroeid’ met The Beatles en min of meer symfonische rockmuziek van The Moody Blues (alle lp’s, vooral ‘On the threshold of a dream’en ‘Days of futere past’ heb ik grijs gedraaid). Ekseption, Ramses Shaffy ben ik groot fan van. Klassieke muziek vind ik ook al heel lang mooi. Mijn vader had een lp van de Opera van de Parelvissers en dan zong ik als kind altijd de 2^e stem mee bij dat bekende duet. Prachtig. Chopin, Scriabin. Rachmaninov en uiteraard koormuziek, ook van modern klassieke componisten trouwens, dat vind ik prachtig.”

Heb je speciale muziek-herinneringen ‘om in te lijsten’?

“Dat zijn er best veel, maar als ik het houd bij het Bindingkoor, dat denk ik met veel plezier terug aan een paar grote projecten zoals de Misa Criolla van Ramirez met Argentijnse combo en solisten, ons 50-jarig jubileum waar we de Misa a Buenos Aires van Martin Palmeri zongen met een geweldig combo met bandoneon, de Stella Natalis van Karl Jenkins en wat verder terug in het verleden de musical Scrooge in samenwerking met De Binding, en de hilarische Vissersopera.”

Wat zijn de toekomstplannen?

“Ik hoop nog lang mee te kunnen zingen in het Bindingkoor. (Zolang de stem het toelaat). We zijn echt een heel leuk koor, waar naast het zingen ook veel ruimte is voor lief en leed!

We zijn nu trouwens hard aan het repeteren voor ons jubileumconcert op 24 mei, waar we onze diversiteit laten zien, met bijvoorbeeld een klassiek stuk, Gloria van Antonio Vivaldi met een symfonieorkest, een modern klassiek stuk ‘Stabat Mater’ van Karl Jenkins (vroeger lid van de psychedelische band Soft Machine) met Charlie Bo Meijering op vleugel en ‘A little jazz mass’ van Bob Chilcot met als begeleiding de Kwartoverjazz band. Alles o.l.v onze dirigent Annelies Smit. Wie kaarten wil reserveren kan een mailtje sturen naar bindingkoor@gmail.com.”

Foto: Bindingkoor tijdens het Midzomerconcert. Marlies helemaal rechts vooraan (eigen foto).

Het bericht Music in the Air (100): Marlies van Leeuwen verscheen eerst op Nieuwe Meerbode.

Een vlaggetje aan de wand deed het nazibloed koken

Er was zoveel verdriet dat de vlag nooit meer uit ging. Moeder Hasina van der Laarse-Maarse verloor al jong haar man en moest met drie kinderen de oorlog zien te overleven. In 1945 was er alleen nog de jongste dochter Greta over. Annie stierf aan hersenvliesontsteking en zoon Jan kwam nooit meer thuis.

Met de dochter van Greta, Anneke Brouwer, halen we herinneringen op uit die tijd. Zij is van na de oorlog en heeft haar oom en tante nooit gekend. Maar ze heeft wel veel bewaard.

Jan van der Laarse werd geboren op 21 mei 1918. Hij was de tweede zoon van Jan van der Laarse en Hasina Maarse. Er was een oudere broer geweest, maar die was al na achttien maanden overleden. Daarna kwamen nog Annie en Greta.

Van welvaart naar armoede
Het gezin woonde aan de Uiterweg 1. Jan van der Laarse senior had een bloeiend timmerbedrijf van zijn vader overgenomen. Op 43-jarige leeftijd stierf hij en liet Hasina achter met drie kinderen en geen inkomen. Dat was in de jeugd van Jan junior een enorme verandering. Daarvoor was het gezin redelijk welvarend. “Rozengeur en maneschijn” noemt Anneke het. “Om het gezin op de gevoelige plaat vast te leggen gingen ze zelfs naar Amsterdam foto’s te maken. Na 1927 was er armoede. Oma had kostgangers in huis om financieel rond te komen en ook was er hulp van de bakkerij van Evert Maarse aan de overkant van de Uiterweg met wie er ook een familieband was.”

Jan volgde lager onderwijs aan de openbare school en ging daarna naar de Mulo. Aansluitend aan de Ulo deed hij diverse cursussen, waaronder een cursus boekhouden. Hij ging werken bij de gemeente Aalsmeer, op de afdeling gemeentewerken onder ingenieur Gijzen. Tegen Anneke zei haar oma later: “Het was zo’n lieve zoon. Hij was rustig. Hij voelde zich verantwoordelijk. Ook zijn zussen waren dol op hem. Hij werd ook de kostwinner van het gezin.”

Een passie van Jan was de padvinderij en daar was hij ook erg actief in. Hij bezocht de grote jamboree die in 1937 in Nederland werd gehouden en had veel internationale contacten. Het was gebruikelijk om onderling vlaggetjes uit te wisselen en dat deed Jan ook. Het zou hem duur komen te staan.

Betrokken bij incidenten
En toen brak de oorlog uit. Theodore van Houten beschrijft in zijn boek ‘Een vrij ernstig geval’ de ingewikkelde situatie op het gemeentehuis met een NSB-burgemeester. Maar ook anti-Duitse sentimenten, onder andere bij Jan en zijn chef. Hij vertelt over een aantal incidenten die er waren. Bijvoorbeeld dat Jan een fiets kocht bij de genabuurde fietsenmaker en dat die fiets een paar dagen later door diezelfde NSB-fietsenmaker werd teruggevorderd in opdracht van de Duitsers.

Jan maakte geen deel uit van het georganiseerde verzet, maar zijn naam is volgens Van Houten wel verbonden met diverse incidenten. Zo zou hij betrokken zijn geweest bij het aanplakken van een aantal pamfletten in het dorp met daarop de namen van ‘29 dweilen van meisjes en vrouwen die met de Duitsers liepen of sliepen.’ Met zijn huisgenoot, bloemist Gerrit Butterman had hij in 1941 meegedaan aan oranjeliederen: ‘OZO, Oranje Zal Overwinnen’, ‘Worteltje Boven’ en dergelijke.

In het voorjaar van 1942 begon Duitsland om jonge gezonde mannen te vragen. Ir. Gijzen verzette zich ertegen dat zijn medewerkers, onder wie Jan van der Laarse naar Duitsland zouden moeten. In 1943 ging het echter mis. Na de oorlog, toen duidelijk werd dat Jan gestorven was, verhaalde de plaatselijke pers wat er was gebeurd:

‘In het najaar van 1943 hield de Duitse bezetting een oefening in ons dorp, waarbij gevechten van huis tot huis werd nagebootst. Soms drongen de ‘heren’ tot in de woning en schuren door. Dit gebeurde onder meer bij de weduwe Van der Laarse Uiterweg 1 waar ze een Amerikaans vlaggetje aan de wand zagen. Onmiddellijk begon het nazibloed te koken: dat was verraad tegen het groot Duitse Rijk en de eigenaar, de 24-jarige gemeenteambtenaar Jan van de Laarse werd voor dit simpele vlaggetje gearresteerd en naar het concentratiekamp Vught overgebracht. De familie hoopte dat de gevangenschap voor zo’n bagatel van korte duur zou zijn, hetgeen trouwens elk normaal mens veronderstelde. Echter de moffen namen het zo ernstig op dat ze Van der Laarse naar een concentratiekamp in Duitsland overbrachten. Zijn familie en zijn bruid – kort voor zijn arrestatie was hij in ondertrouw gegaan – hoorden niets meer van hem. Alle onderzoekingen naar zijn verblijfplaats bleven vruchteloos. Tot jongstleden vrijdagmorgen de familie door een ex-gevangene de tijding ontving dat haar zoon en bruidegom in december van het vorig jaar in een Duits concentratiekamp als gevolg van ontberingen was overleden. De deelneming met de diepbedroefde familie is algemeen. We weten niet of de NSB-burgemeester Kolb onder wiens bestuur destijds de arrestatie plaatsvond in deze geheel vrijuit gaat. Een nader onderzoek hiernaar lijkt ons alleszins gewenst want om een mens wreed te laten vermoorden om het bezit van een simpel vlaggetje is een misdaad die met recht en wet gestraft moet worden.’

Beschimmelde pannenkoeken
Dat er niets meer van hem vernomen werd is overigens onjuist. Van Houten schrijft:
‘Hij werd naar de SD in de Euterpestraat gebracht. Gré van der Meer, met wie hij in ondertrouw was, heeft bij burgemeester Heinrich Kolb zijn zaak bepleit en hem ook nog opgezocht bij de SD waar in een kleine ruimte ongeveer negen mensen binnengelaten werden. Er stond zo’n enorme tafel dat gevangene en bezoekers elkaar nauwelijks een hand konden geven. Er werd veel gehuild. Van der Laarse werd als politieke gevangene naar kamp Vught overgebracht waar Gré hem opzocht en een pakje bracht. Ook werden hem pannenkoeken gestuurd die beschimmeld aankwamen.’

Na dolle dinsdag werd Vught ontruimd en kwam Jan van der Laarse in het beruchte kamp Sachsenhausen ten noorden van Berlijn.

Brief
Uit die tijd is er nog een brief van hem bewaard. De mogelijkheid om brieven te schrijven was beperkt en elke verwijzing naar zijn omstandigheden kwam niet door de censuur. Het is opmerkelijk hoe gewoon de toon is en de schijnbaar stellige verwachting dat het goed zou aflopen.

‘Lieve moeder, op Gré’s brief van 30 juli die ik 4 augustus heb ontvangen stond dat ik alleen post van u mag ontvangen en alleen aan u mag verzenden. Uw brief heb ik vrijdag al ontvangen. Wat hebben ze een mooi weer gehad hè. De pakketjes komen goed over. Rookvlees is heerlijk, evenals de snijkoek, maar de eieren waren de laatste keer weer bedorven, want ze waren weer zacht gekookt en stuk gegaan. ‘t Was zelfs nog uit het busje gelopen. Het pakketje met fruit is prima overgekomen. Ik ontving het vrijdag. De Meerbode heb ik nog steeds niet ontvangen. Als die al gestuurd wordt blijkt het zeker toch niet te mogen. Is oom weer thuisgekomen? Annie en Catherina wel gefeliciteerd met hun verjaardag deze week hoor. De volgende keer hoop ik ook weer erbij te zijn. Is uw gebit nu al klaar? Verandert er thuis nog wat? Zijn de Klaassens er weer? Leven de kippen nog? Zijn die eieren daarvan? Of komen die bij Gré thuis vandaan? Hebt u nog weer konijnen? Dank u tante Maartje voor de kaas. Verder allemaal hartelijk gegroet en tot spoedig weerziens van uw liefhebbende zoon, Jan.’

Uiteindelijk is hij vanuit Sachsenhausen overgebracht naar kamp Neuengamme bij Hamburg waar hij op 13 december 1944 aan ‘lichaamszwakte’ bezweek. Het is een wonderlijke diagnose, maar in de annalen van kamp Neuengamme kun je lezen dat er in die tijd diverse besmettelijke ziekten in het kamp heersten, waaronder vlektyfus. Het lijkt dan ook waarschijnlijk dat Jan aan een infectieziekte is overleden.

Opnieuw begraven
Hij moet daar tijdelijk begraven zijn geweest, maar is daarna herbegraven in Osnabrück, waar een begraafplaats is met veel Nederlandse oorlogsslachtoffers
De Oorlogsgraven Stichting maakte daar melding van in een brief aan de nabestaanden. ‘In het land Niedersachsen werden de graven van de Nederlandse oorlogsslachtoffers over verschillende kerkhoven verspreid gevonden, zodat het dikwijls moeilijk was het graf in stand te houden en het onderhoud goed te behartigen. Met het oog hierop zijn thans deze slachtoffers door de zorgen van de Oorlogsgraven Stichting bijeengebracht en opnieuw begraven op een speciaal daarvoor ingericht Nederlands ereveld op de Heger Friedhof te Osnabrück, waar een steen op het graf is geplaatst.’

Waarzegger zat er naast
En toen was daar de bevrijding. Nederland vierde feest. Er kwamen veel mensen terug uit de vreemde, maar van Jan werd niets vernomen. Het was een vreselijke tijd, tussen hoop en vrees en ze hoorde niets.
Een vriend van de familie besloot ten behoeve van moeder Van der Laarse een waarzegger te raadplegen. Anneke heeft nog een heel rapport van diens hand waarbij hij aan de hand van een foto van Jan concludeerde ‘dat deze uit de moffenhanden bevrijd was, dat het goed met hem ging en dat hij uiteindelijk weer thuis zou komen.’ Hij had er niet verder naast kunnen zitten.

Pas in augustus kwam het bericht dat Jan al op 13 december was overleden. De familie schrijft op 1 september in de rouwbrief: ‘Nog treurende over het verlies van onze dierbare Annie, bereikte ons heden het ontstellende bericht dat in het concentratiekamp te Neuengamme op 13 december 1944 is overleden, onze innige geliefde zoon, broeder, verloofde en neef Jan van der Laarse in de leeftijd van 26 jaar. In onze gedachte zal hij blijven voortleven zoals wij hem gekend hebben.’

Er waren advertenties in de Nieuwe Meerbode, van de familie zelf en zijn verloofde, maar ook van de Aalsmeerse Zeeverkeners met wie hij zo’n hechte band had.

Mannen van karakter
In diezelfde periode werd de gedenksteen met toen nog tien namen onthuld. De burgemeester zei daarbij: “gisteren bereikte mij het verpletterende bericht dat ook de ambtenaar van gemeentewerken de heer Van der Laarse in een concentratiekamp is overleden. Ook zijn naam zal in de steen vereeuwigd worden.” De burgemeester herdacht speciaal hem en Ir. Gijzen, directeur gemeentewerken, die beiden door de Duitse terreur gevallen waren, omdat zij mannen van karakter waren die van geen buigen wilde weten. “Zij hebben beiden ten volle de last moeten dragen van het regime waarvan ex-burgemeester Kolb een trouwe vazal was.”

Niet meer gevlagd
Hoe ging het na de oorlog? Verdriet was er altijd. Een zoon en een dochter verloren. Als iedereen Bevrijdingsdag vierde werd er bij de familie Van der Laarse niet meer gevlagd. “Oma kon het niet meer over haar hart verkrijgen.” De enige overgebleven dochter en haar gezin bleven bij haar in het ouderlijk huis op de Uiterweg wonen. Gré trouwde later met Gijs de Vries en kreeg vijf kinderen. Ze bleef echter contact houden. Anneke is haar altijd tante Gré blijven noemen.

In de jaren daarna werd er weinig gesproken over die tijd. Het was gewoon te pijnlijk. Wel waren er de verhalen rond de jaarlijkse dodenherdenking, waar ze altijd naar toe gingen. Dan ging het weer over Jan en over het verdriet.

Dit was het laatste verhaal in deze serie dat we plaatsen op AalsmeerVandaag. De overige zeven verhalen staan opgetekend in het boekje ‘Elf Namen’. Gratis verkrijgbaar bij de Dodenherdenking vanavond of later tegen betaling bij de Bruna. 
Lees ook de verhalen van: Marinus Schijf, Johannes Splinter en Jan Oliemans.

(Foto’s: Arjen Vos en privé archief familie Brouwer)

Het bericht Elf Namen: Jan van der Laarse (1918-1944) verscheen eerst op AALSMEERVANDAAG.

Aalsmeer/Kudelstaart –Uitslagen van de zaterdag gespeelde sportwedstrijden van verenigingen (eerste elftallen) in de regio Aalsmeer/Kudelstaart. Ontbreekt jouw vereniging? Heb je aanvullingen? Geef ze door via info@radioaalsmeer.nl.

Voetbal

HS1: HBOK – FC Aalsmeer	2 – 3
HS1: AFC – RKDES	0 – 3
HS1: KDO – Amstelveen/Heemraad	3 – 2
HS1: VVC – SCW	2 – 0
HS1: EDO – Legmeervogels	1 – 2
DS1: FC Aalsmeer – Zevenhoven	1 – 2
DS1: RKDES – Ouderkerk	2 – 0

Handbal

HS1: Limburg Lions – HV Aalsmeer

26 – 40

Wilbert Hartman deelt zijn ervaringen over 80 jaar bevrijding in een exclusief interview. Luister hier terug:

AmstelveenOranje.nl

Auteur: Barbara Huigen
Foto: AmstelveenOranje.nl

Elise von Grumbkow had vandaag de streektelefoon in handen en vertelt aan Barbara en Ilona vertelt over haar werk bij NMCX de Groene Kapstok.

Elise von Grumbkow heeft de streektelefoon overgenomen van Martin en Sarah en vertelt enthousiast over haar werk bij NMCX de Groene Kapstok. Deze organisatie richt zich op natuur- en milieueducatie voor kinderen in de regio rondom Haarlemmermeer, Hoofddorp en Uithoorn.

Von Grumbkow bezoekt scholen of ontvangt groepen bij de Heimhalshoef, waar ze lesgeeft over de natuur. Ze benadrukt het belang van bewustwording bij kinderen, vooral in een tijd waarin de natuur achteruitgaat. “Kinderen moeten leren de natuur te waarderen en beseffen dat wij afhankelijk zijn van de natuur,” zegt Elise. Ze legt uit dat we dankzij bijen, wespen en andere insecten voedsel op ons bord krijgen.

Tijdens haar lessen vertelt Elise eerst tien minuten over een onderwerp, zoals de bestuiving door bijen, en daarna gaan de kinderen actief aan de slag. Ze gaan op onderzoek uit en leren planten en dieren herkennen. Elise benadrukt dat wespen, ondanks hun slechte imago, een belangrijke rol spelen in de voedselketen en ook aan bestuiving doen.

Elise werkt met kinderen van zes tot zestien jaar en merkt dat de informatie goed blijft hangen, vooral als ze het herhaalt. “Sommige leerlingen vertellen het aan meerdere mensen, wat een mooi effect heeft,” zegt ze.

Elise roept iedereen op om bewust te zijn van het belang van bijen en insecten en om biologische planten en bloemen te kopen. “Vertel het aan mensen om je heen en help de natuur,” is haar boodschap.

Auteur: Barbara Huigen
Foto: Jammfm

We gaan het nu hebben over de wespen, want er is een wespenstichting in Nederland. Luister het gesprek hier terug:

De Wespenstichting Nederland zet zich in voor een beter en realistischer imago van sociale wespen. Nathan Veenstra, woordvoerder van de stichting, legt uit waarom deze beestjes zo belangrijk zijn en waarom ze vaak ondergewaardeerd worden.

Sociale wespen, zoals wij ze kennen, bouwen nesten en leven in kolonies. Dit maakt ze tot een essentieel onderdeel van ons ecosysteem. Veenstra benadrukt dat wespen bijzonder nuttig zijn omdat ze plagen van andere insecten voorkomen en kadavers opruimen in de natuur. Ze fungeren als natuurlijke ongediertebestrijders, wat cruciaal is voor het behoud van een gezonde omgeving.

Een interessant feit is dat wespen vlees verzamelen voor hun larven, die eiwitrijk voedsel nodig hebben. In ruil daarvoor krijgen de werksters een druppeltje zoete vloeistof van de larven, wat hun eigen voedselbron is. Dit verklaart waarom wespen vaak op zoek gaan naar zoetigheid, vooral in de late zomer wanneer het aantal larven afneemt.

Het wespenseizoen begint nu, met koninginnen die de eerste nestjes bouwen. Hoewel er momenteel nog weinig wespen te zien zijn, verwacht de Wespenstichting dat dit jaar een goed wespenjaar zal worden. Dit komt door de gunstige weersomstandigheden van de afgelopen winter en voorjaar.

Veenstra benadrukt dat het belangrijk is om wespen niet te slaan of weg te jagen, maar ze hun zoetigheid te laten pakken. Dit vermindert de kans op steken en helpt de wespen hun nuttige werk te doen.

Auteur: Barbara Huigen
Foto: Wespenstichting

Charlotte Kleyn, culinaire historica en conservator, neemt bezoekers mee op een smakelijke reis door 750 jaar eetgeschiedenis van Amsterdam in het Allard Pierson. Luister het gesprek hier terug:

Charlotte Kleyn heeft een bijzondere tentoonstelling samengesteld in het Allard Pierson Museum: ‘Amsterdam Eet’. Deze tentoonstelling biedt een unieke kijk op de eetgewoonten van Amsterdam door de eeuwen heen, van het prille begin tot de moderne tijd.

Een van de opvallende gerechten in de tentoonstelling is de oesterpastij, een recept uit de Verstandige Kok of Zorgvuldige Huishoudster uit 1676. Dit gerecht, dat oesters, krenten, suiker, foelie, kruidnagel, kaneel, nootmuskaat, boter, verju en wijnazijn combineert, geeft een fascinerend inzicht in de culinaire tradities van de 17e eeuw.

Naast de oesterpastij worden bezoekers geleid door de eetgewoonten van 750 jaar Amsterdam. Het eerste gerecht dat wordt belicht is haring, een belangrijk handelsproduct dat zowel door de elite als de gewone bevolking werd gegeten. Haring was niet alleen een betaalbaar voedingsmiddel, maar speelde ook een cruciale rol in de groei van de stad.

De tentoonstelling toont ook de evolutie van gerechten zoals de oliebol, die in de 17e eeuw niet alleen met oud en nieuw werd gegeten, maar het hele jaar door als streetfood verkrijgbaar was. Specerijen, die al in de 17e eeuw van ver kwamen, speelden een belangrijke rol in de culinaire geschiedenis van Amsterdam.

Charlotte Kleyn benadrukt dat de geschiedenis van een stad of land veel zegt over de eetgewoonten. Het Allard Pierson heeft een uitgebreide collectie historische kookboeken en menukaarten, die een rijk beeld geven van de culinaire evolutie. De tentoonstelling plaatst historische gerechten naast moderne interpretaties, zoals die van restaurant KAS, dat kookt met producten van eigen grond.

Een ander interessant aspect van de tentoonstelling is de kroket, die zich door de tijd heeft ontwikkeld van een chique gerecht aan het hof tot een populair straateten. De tentoonstelling bevat zelfs een automaat uit de jaren 80, in bruikleen gekregen van Febo, een iconisch onderdeel van de Amsterdamse eetcultuur.

De tentoonstelling ‘Amsterdam Eet’ is te zien tot 2 september in het Allard Pierson Museum. Bezoekers kunnen genieten van gemberbolussen en andere lekkernijen in het museumcafé, wat de ervaring compleet maakt.

Auteur: Barbara Huigen
Foto: Roy Acosta

Van 24 mei tot en met 24 juni is het Amsterdamse Bos een bruisend onderzoeksgebied tijdens de Bioblitz.

Deze periode verandert het Amsterdamse Bos in een levendig onderzoeksgebied tijdens de Bioblitz. Dit evenement biedt iedereen de kans om deel te nemen aan het vastleggen van zoveel mogelijk planten- en diersoorten. Het doel van de Bioblitz is om de biodiversiteit in het bos in kaart te brengen, zodat deze beter kan worden beschermd.

Gedurende deze maand worden er tal van excursies en workshops georganiseerd. Deze activiteiten bieden deelnemers de mogelijkheid om meer te leren over de lokale flora en fauna en om actief bij te dragen aan het onderzoek. Het volledige programma van de Bioblitz wordt binnenkort bekendgemaakt op de website amsterdamsebos.nl/boskalender.

De Bioblitz is een unieke gelegenheid voor natuurliefhebbers, onderzoekers en gezinnen om samen te werken aan een belangrijk doel: het behoud van de biodiversiteit. Door deel te nemen aan de Bioblitz, kunnen mensen niet alleen genieten van de natuur, maar ook bijdragen aan wetenschappelijk onderzoek dat essentieel is voor het behoud van onze natuurlijke omgeving.

Auteur: Hans Krabbendam

Foto: Jammfm

Fase 3 van het Centrumplan in Ouderkerk is afgelopen week van start gegaan.

Afgelopen week is fase 3 van het Centrumplan in Ouderkerk van start gegaan. Deze fase richt zich op de herinrichting van de Kerkstraat, vanaf de Kerkbrug tot aan ’t Kampje. De werkzaamheden zijn een belangrijk onderdeel van het bredere plan om het centrum van Ouderkerk te vernieuwen en te verbeteren.

Tijdens de werkzaamheden aan de Kerkstraat wordt het verkeer omgeleid. Verkeersregelaars zijn aanwezig om het verkeer in goede banen te leiden en ervoor te zorgen dat alles soepel verloopt. Dit kan enige vertragingen veroorzaken, maar de maatregelen zijn noodzakelijk om de veiligheid van zowel de weggebruikers als de arbeiders te waarborgen.

Vanaf halverwege deze maand zullen de werkzaamheden aan de andere kant van de brug starten. Ook daar zal een nieuwe inrichting worden gerealiseerd, wat bijdraagt aan een modern en aantrekkelijk centrum voor zowel bewoners als bezoekers.

De herinrichting van de Kerkstraat en de gebieden rondom de brug zijn cruciaal voor het verbeteren van de infrastructuur en het verhogen van de leefbaarheid in Ouderkerk. Het Centrumplan is een ambitieus project dat streeft naar een toekomstbestendig en uitnodigend dorpscentrum.

Auteur: Maurice Becker
Foto: Jammfm