Log in
Sportdag voor Oost-Congo: stilte op het veld, vastberadenheid in het hart
Op 3 mei organiseerden studenten van Windesheim Almere een sportdag in het Amsterdamse Bos om aandacht te vragen voor de humanitaire crisis in Oost-Congo. Het werd een pijnlijke confrontatie met onverschilligheid. Ondanks maanden van voorbereiding en muziek, sport en Congolese gerechten als ingrediënten, bleef het veld leeg. Pas twee weken voor het evenement kwam de vergunning rond. Te laat om echt bereik te creëren.
De studenten hoopten bewustwording te creëren rond een conflict dat wereldwijd nauwelijks aandacht krijgt. Terwijl Congo al meer dan 10 miljoen mensenlevens heeft verloren aan oorlog en instabiliteit, blijven de grondstoffen uit het gebied – zoals coltan en kobalt – onderdeel van ons dagelijks leven in het Westen. “Wat ver weg lijkt, ís dichtbij,” aldus Gaetan Mbwete, oprichter van WZC en fractievertegenwoordiger in Den Haag. “En toch lijkt niemand te kijken.”
De stilte op het sportveld symboliseerde meer dan een mislukte opkomst. Het stond voor de afwezigheid van Congo in het maatschappelijke debat, in het nieuws, in onze aandacht. Geen trending topic. Geen massale steun. Maar wel een groep studenten die bleef staan, ondanks alles.
Ze kwamen niet voor de massa. Ze kwamen voor een boodschap: rechtvaardigheid kent geen populariteit. Wat vergeten is, moet herinnerd worden. Ook -en misschien juist- als niemand kijkt.
De sportdag mag zijn uitgedraaid op stilte, maar de oproep klinkt des te luider.
De studenten hoopten bewustwording te creëren rond een conflict dat wereldwijd nauwelijks aandacht krijgt. Terwijl Congo al meer dan 10 miljoen mensenlevens heeft verloren aan oorlog en instabiliteit, blijven de grondstoffen uit het gebied – zoals coltan en kobalt – onderdeel van ons dagelijks leven in het Westen. “Wat ver weg lijkt, ís dichtbij,” aldus Gaetan Mbwete, oprichter van WZC en fractievertegenwoordiger in Den Haag. “En toch lijkt niemand te kijken.”
De stilte op het sportveld symboliseerde meer dan een mislukte opkomst. Het stond voor de afwezigheid van Congo in het maatschappelijke debat, in het nieuws, in onze aandacht. Geen trending topic. Geen massale steun. Maar wel een groep studenten die bleef staan, ondanks alles.
Ze kwamen niet voor de massa. Ze kwamen voor een boodschap: rechtvaardigheid kent geen populariteit. Wat vergeten is, moet herinnerd worden. Ook -en misschien juist- als niemand kijkt.
De sportdag mag zijn uitgedraaid op stilte, maar de oproep klinkt des te luider.
