In oktober is er voor sommigen (even) rust. Hoewel er weer flink gekoerst en getraind wordt op de crosser (zie ACXC/ACC). Maar vanaf zaterdag 2 November om 10.00 uur wordt er weer gestart met de Zaterdag Duurtrainingen. Kilometers wegtrappen en daarna met een voldaan gevoel onder de douche. Voor al onze wedstrijdrenners vanaf Nieuwelingen en ouder, dames en heren, dé manier om te overherfsten/winteren.
Een training die vorige jaren duidelijk in een behoefte voorzag met lekkere grote groepen.
Voor ieders veiligheid en om het zo soepel mogelijk te laten verlopen wel een paar instructies.
Vertrek en route
Er wordt iedere zaterdag vertrokken vanaf de Parkeerplaats bij Elsenhove (dus NIET bij De Haan in Ouderkerk). Vertrek is om 10.00 uur stipt . De GPX route staat: hier!
In principe wordt er een vaste ronde gereden van ca 85 km (met een paar afsnijmogelijkheden), onder voorbehoud van wegopbrekingen. Afhankelijk van weer/consensus in de groep kan er afgeweken worden van de route en soms/wellicht een kleine finale na Loenersloot. Ben je minder in vorm dan kun je na Woerdense Verlaat afslaan richting het noorden.
Doorgaan?
Dit is géén centraal geleide training, hoewel sommige trainers wel aanwijzingen zullen geven als ze er zijn. De trainingen in de rest van het jaar (er wordt weer echt getraind vanaf begin januari) is dat anders. Als er veel zijn, zijn er veel, is het slecht weer gaat het wellicht niet door of zijn er minder (kledingkeuze is altijd essentieel). Een eventuele afgelasting staat dan ook níet op deze site.
Richtlijnen: veiligheid en verantwoordelijkheid
Een paar richtlijnen waar iedereen zich wel aan moet houden:
– Duurtraining: kruissnelheid van 30 – 35 km per uur; geen bijzondere opdrachten, maar houd rekening met de wind en de grootte van de groep (harmonica – effect)
– bij grote groep worden de groepen bij vertrek gesplitst: maximale groepsgrootte omtrent de 10 (anders kom je ook nauwelijks op kop)
– Gedisciplineerd rijden, twee aan twee: opletten bij afgeven van kop; de sterkeren houden rekening met de minderen; en per groep is iemand de “koerskapitein”
– Verkeersregels worden gerespecteerd: fietspaden en verkeerslichten volgen,
– Waarschuw elkaar: duidelijk route aangeven, en waarschuwen voor verkeer en obstakels–
– Standaarduitrusting: clubkleding voor de herkenbaarheid; reservemateriaal (bandje, pompje), regenjack en wat te eten (!!); beter te veel mee aan kleding en eten dan koud en/of honger.
– Fiets is in goede staat; spatbordje is aangeraden en moreel verplicht
– Deelname is volledig op eigen risico
Hiermee kunnen we lekker bijkletsen, basis leggen en overwinteren om in januari de intensieve trainingen te kunnen gaan doen. Vanaf zaterdag 4 wordt er weer gewerkt met intensieve opdrachten o.l.v. trainers.
Voor de vaste ACC-bezoeker zal het even wennen zijn geweest: zo goed als geen single tracks in het parcours van ‘t Twiske. De beheerder van het terrein keurde het oorspronkelijke plan af. Maar flexibel als ze zijn bij de Trappist werd er voor een meer dan prima alternatief gezorgd. Misschien nog wel beter. De wedstrijden waren als vanouds vol met strijd en verhalen.
Want toegegeven het glooiende terrein in ‘t Twiske bood voldoende mogelijkheden om een gevarieerd crossparcours uit te zetten, waar ook de MTB’ers goed op uit de voeten konden. Bijna overal lekker breed zodat inhalen meestal geen probleem was, heel veel draaien en keren, op & af, en een paar korte zandpassages. Kortom weinig herstelpunten. Twee klimmetjes van betekenis én de fraaie trap maakten het parcours compleet. Grootste gevaar zat achteraf gezien in het continue gehobbel en gebonk: met een beetje pech lag je ketting er een of meerdere keren af.
Jeugd
Bij de Jeugd A – die allen op een verkorte omloop reden – geen Amstelpodium. Wel mooi Maxwell Teunissen op plek 4, gevolgd door Kees Vermeulen en op plek 7 Koen Verspuij.
Briek Pelgrim ging goed bij de Jeugd B: tweede! Isaac Caderius van Veen net naast het podium bij de Jeugd C, vierde.
Nieuwelingen
Zelfde gold voor Nikolai Ivakhov, ook vierde. Wél opgetekend dat hij de dag ervoor al actief was in de landelijke KNWU-cross van Helmond, op een Ouderkerk-achtig parcours.
Dames
Sinds dit seizoen starten de Dames enkele minuten ná de Heren 45+. Het is op elk parcours weer even zoeken wat het optimum is qua tijdsverschil. Volgens waarneming ging het erg goed dit keer. Ook wat het podium betreft: Rosan Koper heel knap eerste, voor ‘veldrij-veteraan’ Bianca van den Hoek van de WVA. Ingeborg Kers vijfde, gaat ook steeds beter, want ook zij reed zaterdag in Helmond, en ook daar vijfde! Tessa Sandberg werd zesde.
Heren 45+
In gewonnen positie liggen en dan toch een DNF. Het overkwam helaas Michael Breedt. Zijn derailleur schoot na een aanraking met een paaltje in de crashmodus – en bleef daar van schrik in zitten. John Behrens, normaliter runner-up, kon zijn rol niet waarmaken, ondanks dat ook hij op zaterdag al warm was gereden (in Dordrecht). Thijs Zijlstra was te sterk, in de gaten houden dus! John tweede. Marcel Witte weer helemaal terug aan het wielerfront: vierde! Jan Dijstelbloem op zijn MTB rook het achterwiel van John, maar na een misschien wat te bruuske actie zorgde een afzetlint in de cassette ervoor dat het gat met John vanzelf back to normal werd. Vermeldenswaard verder dat Pierre Deen liefst twee maal met een afgelopen ketting te maken kreeg. Over de theoretische achtergrond daarvan zijn we nog niet uitgepraat.
Heren 45-
Geen podium in deze categorie, maar de Amstelrenners komen wel steeds meer in de buurt. Fabio Valerio, Phearoun Chaillou en Tim Schreurs, op 8, 9 en 10. Nog even en ook zij mengen zich in de debatten vooraan.
Op zondag 17 november zal de 14e editie van de Ouderkerker Cross verreden worden. Altijd een hoogtepunt(je) van het crossseizoen. Als Amstelleden zijn we in de ACC 10 maal te gast bij andere verenigingen en nu mogen we zelf aan de bak. De voorbereidingen zijn ondertussen in volle gang. Lees snel verder en help vooral mee.
De 14e Ouderkerker Cross zal ook weer haar start- en finish locatie bij de horeca gelegenheid Aan de Plas hebben. Een mooie plek op het strand! Wat wil je nog meer.
Hulp gevraagd
De organisatie vraagt zoals altijd nog hulp van (ouders van) leden en supporters van de club zoekt.
Concreet zijn er in elk geval mensen nodig die helpen opbouwen zaterdagmiddag 16 november van 14.00 – 16.00 uur en op zondag 17 november van 8.15 uur – 9.15 uur, én tijdens de dag zelf hebben we verkeersregelaars/parcoursbewakers, jury en inschrijfmensen nodig tijdens de koersen.
Vooral de ochtendploeg op zondag van 9.15 – 11.45 moet door Jeugdouders bemand kunnen worden. Daarna is er een shift van 11.30 – 13.45 uur.
Ook zal er in de kantine enig opruimwerk verricht moeten worden. Maar daar wordt ook veel hulp van deelnemers van onze club verwacht; vele handen maken licht werk en vorig jaar was het binnen een half uurtje allemaal opgeruimd.
Zorg dat je niet gebeld wordt, maar meld je even aan via aukebroex@gmail.com of schiet de Jeugdsecretaris of Auke Broex even aan.
Nadere info over het precieze programma volgt snel.
Afgelopen zondag is voor de meeste Amstelrenners het cross-seizoen écht van start gegaan. Met mooie en verrassende wedstrijden bij de WVA op Sloten. De crossers pur sang waren al wat langer actief in het veld. Een (zo goed) overzicht van deze off-road-belevenissen.
Voor de oudjes was het de Dolfinariumcross in Harderwijk, daarna jarenlang de cross in Dordrecht en de laatste jaren is het de Kleebergcross in het Zuid-Limburgse Mechelen: de seizoensopener in Nederland. Het tweede weekend van september al. De familie Takken was er bij. Maxime heel mooi derde bij de Nieuwelingen. Verwacht daar overigens geen omloop over de heuvels, het is voornamelijk een technisch draai- en keer parcours met enig hoogteverschil rondom sportvelden. Oudere zus Roxanne deed er nog een schepje bovenop: eerste bij de overall verzamel Dames zonder Elite!
Bij de Masters lieten Michael Breedt en John Behrens hun gezicht zien. Nog even inkomen voor ze: 18e en 24e. Ook Jort de Boer was aanwezig, net buiten de eerste dertig.
De jongste Nieuwelingen toonden ook hun gezicht buiten de ACC. Nikolai Ivakhov zat gewoon lekker mee in het landelijke pak. Blijf dat doen!
Na enkele weekenden met regionale crossen (waar ongetwijfeld ook Amstel bij zat) was er zaterdag 12 oktober de parkcross van Montfoort (bij Woerden) op het programma. Traditioneel glibberig (nat of droog maakt niet uit daar) en traditioneel ook vers gemaaid gras. Een echt kort en krachtig postzegelrondje voor de liefhebber, continu draaien en keren over lastige schuine bochtjes. De trainer-van-dienst aan de Ouderkerkerplas had vermoedelijk enkele Nieuwelingen daar heen gestuurd. We tellen Quinten de Jong, Nikolai Ivakhov en Max Baars. Geen prijzen wel nieuwe ervaringen. Bij Nieuwelingen meisjes wederom Maxime Takken met een derde plaats. Bij de Amateurs en de Masters reden Stephan Scherpenisse en Jan van Herwijnen hun eigen achterhoedegevecht.
ACC Sloten
Dit jaar geen Nieuwveen als opener, maar de WV Amsterdam op Sportpark Sloten. Ed Bosse en zijn mannen/vrouwen hadden een echt mooi parcours weten uit te zetten binnen de mogelijkheden van het sportpark. Dit keer andersom, rechtsom dus. Ook niet zo lang meer, de snelste rondetijden lagen tussen de 6 en 7 minuten. Listige glibberstukjes en heerlijke schuine kantjea, klim, daal & draaien rondom het talud. En je kon ook nog lekker doorrijden op veel stukken. De ACC is niet voor de zuivere crosser: banden breder dan 33mm zijn toegestaan, net zoals MTB’s. Volop keuze dus, dat maakt de wedstrijden juist zo toegankelijk, levendig en afwisselend!
Wedstrijden
In alle categorieën een meer dan goede opkomst door de Amstelrenners. We noemen er enkelen, volledige uitslagen op de website van de ACC. https://amscrosscomp.nl/uitslagen-2024/
Bij de Jeugd A een lekker begin voor Kees Vermeulen, derde. Bij de Jeugd B werd Briek Pelgrim tweede. De Jeugd C ging Isaac Caderius van Veen er met de derde plaats van door.
Bij de Nieuwelingen was Nikolai Ivakhov de eerste Amstelrenner op plek 7, met Max Baars op plek 11. Een lekker dubbel weekend zoals we dat noemen.
De Dames reden hun wedstrijd direct ná de start van de Masters 45+. Dat gaf ongetwijfeld voor enkelen wat inhaalperikelen. Of deze nieuwe opzet geslaagd is zullen we later zien; het startveld om 11.45 was wel enorm groot! Ingeborg Kers rijdt al haar wedstrijden op 1(!) fiets: Canyon Inflite. En zaterdag beste Amstelrenster, op plek 5, net voor Rosan Koper. Tessa Sandberg nog mooi binnen de top tien, achtste.
Rosan boven en Ingeborg onder, in een beeld gevangen. Foto’s WVA
Bij de 45+ wat nieuwe gezichten, altijd goed om te zien. Maar dan moet wel de transponder worden meegenomen en/of werken. (Michiel Verspuij en Peter Vermeulen). Vermoedelijk na het succes van het WK Gravel had Raúl Woudstra (een rechtsafstapper) bedacht dat het crossen hem ook wel zou liggen. En hoe, als een raket schoot hij vanuit het diepe achterveld na de start naar voren. Knap eindigend op plek 5, net na Sander Boerkamp. Die deed Sloten er ‘even’ bij voor de startpunten: volgende week eerst Marathon van Amsterdam lopen.
Michael Breedt en John Behrens hebben hun training na Mechelen kunnen uitbouwen. Onbereikbaar Michael op 1, die zijn hele wedstrijd geheel zelf kon indelen. De luxe van de echte crosser. John weer knap op drie, daartussen Arjen Rebel (DTS) op de mtb. Verder onze aftredend voorzitter Marcel Witte ook weer helemaal terug met plek 11.
Michael Breedt is één met zijn nieuwe fiets
Bij de 45- niet helemaal verrassend dat Tim Schreurs de beste Amstelrenner werd. Hij heeft de druk weerstaan, lekker bij de top tien, negende, dan doe je het heel goed in dit veld. De plekken 11 t/m 13 werden bezet door Phearoun Chaillou, Stephan Scherpenisse en Fabio Valerio.
Volgende week zondag allemaal naar het Twiske. Weer heel anders, en toch ook een beetje van hetzelfde.
MTB
Je zou het bijna vergeten, maar we hebben ook MTB’ers binnen onze gelederen. Puck Pinxt is er daar een van. Zondag werd ze in de Bart Brentjes Challenge (NK Marathon) heel mooi zesde bij de Vrouwen Elite. Dik vier uur koersen door het Zuid-Limburgse heuvelland. En twee weken terug op het NK MTB in Oldenzaal een knappe tiende plaats.
Op 2 november a.s. organiseren enkele illustere Amstelrenners weer een “Avond van Zaaf”. Een theateravond met van alles over wielrennen, poëzie, muziek en gezelligheid. Voor slechts 15 euro kan je de (laatste) kaarten bestellen.
Dit jaar vindt de Avond plaats in Theater Perdu en met Tim Krabbé, Robbert Tilli, Amber Kraak, Rutger Tijssen en de dichter Paul Lokkerbol, plús muziek van Seau et Le Blaireau kan het niet anders dan een bijzondere avond worden die je zeker als Amstel-lid niet moet missen..
In de bijlage het precieze programma en de link naar de bestelmogelijkheid. Er zijn mensen die hem zeven jaar geleden gemist hebben en nog steeds spijt hebben. Oftewel: zorg dat je erbij bent! 2 November 2024, 20.00 – 22.30 uur, Theater Perdu Amsterdam. AvZ 24 (9) (5)
Is er iemand die gemist heeft dat in België het 3e WK Gravel plaatsvond (spoiler: Van der Poel en Vos hebben gewonnen)? Vermoedelijk niet. Uiteraard was De Amstel er bij met een aantal renners en rensters. Koos Jeroen Kers wist zelfs de bronzen plak te bemachtigen. Een verslag van weer een bijzonder weekend.
Vorig jaar was het al genieten in het Italiaanse Veneto (zie verslag onderaan – met uitgebreide achtergronden van het gravelen an sich) en toen werd er al een “Amstel-medaille” behaald. Ook nu was dat het geval: KJK stond toch maar mooi op het podium als derde in de cat 35+ (nadat hij vorig jaar nipt het podium miste). Verder kan je ten opzichte van vorig jaar alles dubbel tellen qua aantal deelnemers (ca 2500 nu) en qua toeschouwers (wat was het druk op veel plaatsen en wat barstte Leuven uit zijn voegen) en datzelfde gold ook voor de kwaliteit van de deelnemers.
Okay het parcours was wellicht wat minder uitdagend dan in Italië, maar er zat alles in. Draaien en keren, asfalt, gravel, zand, héél lange bospaden en een aantal hellingen. En vooral heel veel aanmoedigingen en sfeer. Laat dat maar over aan de Belgen.
In kort bestek de prestaties van de Amstel-leden.
Op de zaterdag reden de Elite-Dames Riejanne en Femke Markus en Amber Kraak. Riejanne deed het beste en probeerde nog naar de eerste groep te soleren. Zij werd 7e. Femke won de sprint van de grote achtervolgende groep en werd 8e, met daarin ook Amber Kraak. Sterk.
Op de zaterdag kwamen ook de rest van de damescategorieën en de oudere mannen in actie. In de Dames 19 – 34 reed Ingeborg Kers naar een keurige 47e plek. In de 40 – 44 klasse dieselde Suzanne Mulder naar precies dezelfde plaats als in 2023: 19e.
In de 55 – 59 klasse stonden Caspar Hermans, Auke Broex en Pierre Deen te trappelen om een goede klassering te behalen. Auke kon een uurtje mee, maar zijn bobijntje was daarna helemaal af en hem restte een DNF (“kon niet anders”). Caspar reed in een goede groep naar een knappe 23e plaats, terwijl Pierre op slechts drie minuten daarna als 54e over de streep bolde.
Op zondag was het parcours verlengd met één extra lus rond Leuven (van 135 naar 180) en daar mochten de andere mannen zich op uitleven. In de mannen 19 – 34 jaar bespeurde de redactie Matthew Overste op de 82e plaats en Sam Hutzezon op plaats 390. Ronald de Waal (vanaf komend jaar weer een echte Zeeuw) en Raul Woudstra zaten lang bij elkaar in de 45+ en werden 116e en 108e. Michael Breedt reed daar ook (op zijn nieuwe stalen ros) naar plek 180, maar wél gefinisht!
En dan was er de onverslijtbare Koos. Vorig jaar vierde op het ultrazware parcours, maar ook hier zat hij de hele koers goed voorin. In een tijd waarin hij ook in de 19+ voor de medailles had kunnen strijden werd hij heel knap 3e in zijn categorie.
Zo kwam er dan een einde aan een lang en mooi gravelseizoen. De UCI series is toch wel een schot in de roos met mooie koersen en een unieke afsluiting met een fantastisch WK.
De vijf Amstel-treinen hebben zondag sterk gereden op het NCK in Dronten. Drie teams in de top-10, een 3e plaats in het overall klassement en veel verhalen. In elke trein gebeurde er eigenlijk wel wat waardoor er toch nog wel wat verbeterpunten te halen waren. Een verslag van een dagje afzien in de ploegentijdrit.
Het parcours
De laatste jaren verandert er nog wel eens wat qua parcours en entourage. Na een aantal jaren in het centrum, daarna bij Flevonice en bij de (oude)ijsbaan van Dronten, werd er nu gestart bij een grote manege, waarna enkele kilometers verderop gefinisht werd. Nadeel: wat sfeerloos en niet compact. Voordeel: het parcours was er wel op vooruit gegaan met vele rechte polderwegen….en een toenemende zuidoostenwind. De Amstel had het verder goed voor elkaar, want precies náást het startpodium werd het Amstel-kampement opgetrokken. Daar werd getacxt, nerveus gedaan voor de start en nagepraat.
Jeugd: plek 8
De Jeugd deed het met de Ivakhovjes, Max Baars en Judah Gunnink. Het doel was top-5, maar dat zat er toch niet helemaal in. Judah deed wat hij kon maar moest op een stuk zijwind de anderen laten gaan. Toen was het doorharken met zijn drieën. Nikolai, Max en Grigori reden als een goed werkende machine. In 32.09 snelden ze naar de streep. 8e, net achter Het Snelle Wiel en net voor Hoorn. DTS was de verrassende winnaar.
Junioren: 10e en 20e
De Amstel had dit jaar een primeur. In de B-klasse (Nieuwelingen/Junioren) reden maar liefst twee ploegen. Twee keer vijf man aan de start dus. Vooral de “A” ploeg had er goed voor getraind, en de “B” ploeg was een beetje een last minute actie, maar mooi dat ze er waren. Al was het maar voor de ervaring en om elkaar mentale steun te geven. En dat was voor sommigen nodig. Een enkeling die iets te vroeg loste, maar vooral voor Tyler Eyk die na vijf meter bij het afrijden van het startpodium zijn ketting eraf reed….en zijn maten weg zag rijden. DNF, of eigenlijk DNS?
Hoe dan ook: de beste Juniorenploeg streed door met Samuel Gunnink op zijn gewone fiets (!), Maurits Buiter, Jesse den Otter en Fabio Valerio. En het ging eigenlijk best goed: een mooie 10e plaats in 49.24. Vooruit, de top-5 was ruim uit beeld, maar dan had er qua materiaal nog wel een schepje bovenop gemoeten (en niet met vier man rijden).
De tweede Juniorenploeg eindigde op de 20e plaats. Hugo, Quinten, Phaeroun, Simon en Davin streden ook met ongelijke wapens qua materiaal, maar als teambuilding was het een prima tocht.
Dames: geen titelprolongatie wel goed De Amsteldames hadden behoorlijk consequent getraind en dan is het afwachten of het tot een topresultaat leidt. Zonder de zusjes Markus (maar mét coach René) streden Anne van Berkel, Renée van Hout, Rosan Koper, Marike Veldhuis en Amber Kraak (net terug van het WK gravel) voor wat ze waard waren. Anne kon helaas haar goede vorm van de trainingen niet doortrekken en werd op 2/3 gelost (maar reed daarna wel de meeste kilometers om de start terug te vinden). De andere vier reden goed, maar niet snel genoeg. Een zesde plaats in 51.22 was de uitslag. Nu moet gezegd worden dat de winnaars (WV Noord Holland met vier Worldtour profs) vermoedelijk heel moeilijk te kloppen zouden zijn geweest. Zij wonnen met meer dan twee minuten voorsprong op de rest.
De mannen-A-ploeg: oefenen voor volgend jaar Zoals eerder gemeld: als De Amstel echt met haar beste renners zou komen zou een plek in de top-5 reëel zijn. Maar onze beste renners hadden bijna allen nog andere verplichtingen, dus waren het onze Amateurs die het deden. En alle credits: er is een aantal keren goed getraind, en er stond een ploeg. Helaas liep het op de dag zelf niet helemaal naar wens. Guido moest zich geblesseerd afmelden en Laurent (“ik reed het eerste kwartier 400 watt gemiddeld”) blies zich op en moest na 10 km de rol lossen. Op zich niet erg als je motoren als Koen en Joris Maarleveld en de fraai zittende Lars Ruizendaal in je ploeg hebt. Zet daar de bijter Tim Schreurs bij en je hebt een mooi team. Maar helaas had de motor van de trainingen, Joris, met een medisch probleempje te kampen. En hij was dus de vierde man….Gevolg: wachten, temporiseren, en zelfs even duwen. Dus het tempo ging er zienderogen uit. Toch wisten ze ruim 47 per uur te rijden en als 28e van de 44 teams te eindigen. Meteen werd er gesproken over een volgende keer: dat kan beter. Maar gestreden is er wel.
Overallklassement: 3e.
Van de clubs die in alle categorieën aan de start stonden werd De Amstel 3e.
Al bij al ook weer mooi om op de clubtrainingen lekker mee bezig te zijn. Qua clubtrainingen: op donderdag is de crosstraining begonnen en op 2 november is weer de eerste wegwinterduurtraining.
Het is oktober en er is de afgelopen weken hard getraind voor het NCK. De jaarlijkse afsluiter van het wielerwegseizoen: het Nederlands Clubkampioenschap, met de ploegentijdrit voor clubs. Deze keer op zondag 6 oktober. De Amstel was de afgelopen jaren een van de beste “overall-clubs” en heeft al een paar zeges en medailles in de pocket altijd mooi om voor te strijden. Er staan deze keer liefst vijf ploegen aan de start in Dronten. Een record.
Hoewel we beschikken over menig talentvol Elite-renner (waarvan een aantal bij een professionele ploeg) lukt het juist dáárom wellicht niet om een volwaardige Elite A-ploeg op de been te krijgen. Onze beste renners koersen gewoon nog all over the world. Ook is dat bij de Dames nu een klein probleem en ook het WK Gravel werkt niet mee, qua datum. Maar we hebben wél een A- ploeg aan de start, net als twee Junioren-ploegen, een Dames ploeg en een Jeugdploeg.
Te beginnen met de Jeugd-ploeg (de toekomst, maar ook een verleden: De Amstel-Jeugd won immers de titel in 2014, 2015 en 2021). Vorig jaar waren ze 5e. Onder bezielende leiding van trainer Jasper Kunst is de ploeg getraind en gesmeed tot een ware eenheid. Nikolai Ivakhov en Max Baars waren er vorig jaar ook al bij. Nieuw zijn Judah Gunnink en Grigori Ivakhov. En er zijn twee reserves. Zij gaan het doen op het 20 km lange parcours. Starttijd: 10.58 uur.
De andere ploegen krijgen een iets ander parcours dan andere jaren voor de wielen: voor hen 39 km (Dames en Junioren) en die zullen dan ook met vijf man/vrouw van start gaan. De tijd van de derde blijft gelden overigens. De A-categorie rijdt 50 km met 6 man (tijd van de vierde telt.
De Juniorenploeg (3e in ’19 en ’21) had vorig jaar een jonge groep die naar een alleszins keurige 13e plaats reed. Dit jaar is er een B-A (start om 11.56) en een B-B-ploeg (start om 11.06). Mooi dat dat kan en vooral voor de “afvallers” in de tweede ploeg een geweldige ervaring. Tyler Eyk, Fabio Valerio en Jesse den Otter zijn de mannen die vorig jaar ook al meededen. Met Samuel Gunnink en Maurits Buiter vormen zij de eerste ploeg. De tweede ploeg bestaat uit Hugo Voogd, Davin Huisjes, Simon Müter, Quinten de Jong en Phaeroun Chaillou.
De Dames hebben weer wat te verdedigen. Vorig jaar werden ze met Riejanne en Femke Markus, Marike Veldhuis, Lisanne Immerzeel en Rosan Koper de Nederlands Kampioen!
In ’22 was het nog brons en de selectie van dit jaar zal alles op alles zetten om weer op het podium te komen. Dit jaar bestaat de ploeg uit Marike Veldhuis en Rosan Koper (titelverdedigers), en daarbij Amber Kraak, Anne van Berkel en Renée van Hout. Dat klinkt als een goed stel. Om 14.00 uur gaan ze van start.
Tenslotte is er gelukkig weer een A-ploeg. Er is een aantal keren getraind en er staat een collectief, bestaande uit de gebroeders Maarleveld (Koen en Joris), Lars Ruizendaal, Guido Croon, Tim Schreurs en Laurent Molenaar. Zij mogen om 14.34 uur van start voor het uurtje in de pain cave.
Alle informatie met starttijden staat op de NCK site.
De ware wielerliefhebber die het hele weekend de verschillende WK-wedstrijden heeft gekeken heeft zich dit weekend kunnen laven aan taktische meesterzetten, blunders en onmogelijke uitkomsten. Voor “De Amstel” waren er in Zürich twee top-10 klasseringen. Een korte terugblik op het WK en andere koersschraapsels.
Zürich: drie keer Mouris, één keer Markus De Amstel-suporter heeft het natuurlijk allang gezien, de prestaties van onze leden. Michiel Mouris mocht optreden in de Junioren-tijdrit, broer Wessel in de Beloften-tijdrit én wegkoers, en Riejanne reed een opvallende wegkoers.
Michiel was door de keuzeheren niet geselecteerd voor de natte wegwedstrijd en kon zich (als kersvers Europees kampioen) opmaken als één van de kanshebbers voor het podium. Na het EK was hij echter even wat minder fit en dat is in een tijdrit meteen te merken. Als een van de weinige eerstejaars reed hij desondanks naar een keurige 15e plek. Een mooie afsluiter en hij gaat zich nu helemaal richten op het aankomende crossseizoen.
Wessel mocht zoals gemeld twee keer opdraven. Eerst reed Wessel naar een alleszins gode 9e plaats in de TT. De vorm was misschien net iets minder dan op het EK, maar Wessel liet wederom zien dat hij de beste tijdrijder van Nederland in zijn categorie is.
Op de natte vrijdag reed Wessel de wegwedstrijd op het alleszins loodzware parcours. In eerste instantie zat Wessel er nog bij na de eerste schifting (met een man of 50 in het eerste peloton), maar daarna moest hij toch de rol lossen en kwam hij als 81e uitgewoond over de streep. Een mooie ervaring en prestatie.
De zaterdag was de dag van Riejanne. Als er een prijs voor de strijdlust was geweest, dan had ze daarvoor de beste papieren gehad. Het was indrukwekkend hoe Riejanne in de stromende koude regen met elke ontsnapping mee zat en tot in de finale nog een belangrijke rol speelde (sterker nog: wellicht had kunnen spelen als het wat slimmer was aangepakt doorTeamNL) maar daar is genoeg over gezegd en geschreven). Uiteindelijk finishte Riejanne – licht gefrustreerd. koud en nat – op een meer dan knappe 9e plaats.
Haar reactie: is hier te horen.
Andere koersen: klassiekers in Brabant Het wegseizoen nadert haar einde (let op: het NCK is komende zondag!) en voor een aantal renners was het dit weekend laatste wegkoers. De Nieuwelingen en Junioren reden dan ook de laatste klassieker, de Omloop van Hil en Moer (vanuit Kaatsheuvel). Samuel Gunnink deed eindelijk weer eens van zich spreken met een top-10 klassering. Hij zat mee met de goede vlucht en werd 8e. Jesse den Otter en Fabio Valerio finishten in heet uitgedunde peloton op de plaatsen 26 en 27. De twee laatsten staan zondag aan de start van het NCK. In de Nieuwelingenkoers reed Quinten de Jong naar plaats 21.
Victor Broex reed vorige week naar een knappe podiumplaats in de Ronde van Midden-Brabant. In de sprint van een grote eerste groep werd de Metec-renner knap 3e.
Wat rest er nog: voor de internationale toppers zijn er nog wat etappekoersen, en uiteraard op deze site meer over het NCK waar we weer met vier ploegen starten. En dan is het wel zo’n beetje voorbij.
De oplettende kijker dit weekend zal het niet ontgaan zijn: Mathieu van der Poel maakte in het flashinterview bekend dat hij nog één koers rijdt dit seizoen: het WK Gravel aankomend weekend in Halle-Leuven. Uiteraard staat WV de Amstel daar ook aan het vertrek. Daarover volgende week meer. Eerst een zo compleet mogelijke terugblik op de gravelraces van de afgelopen weken.
De het modderfestijn in juli in Drenthe was het even pauze om de fietsen weer volledig te reviseren.
In augustus was er in het Zweedse Halmstad de driedaagse Gravel Grit ‘n Grind. Tijdens de slotdag op 18 augustus was Femke Markus veruit de sterkste van het damespak. De wegrenster van SD Worx-Protime heeft hiermee bewezen ook op de onverharde ondergrond meer dan goed uit de voeten te kunnen. Bij de Elite mannen werd Jasper Ockeloen vijfde.
De Houffa Gravel in Houffalize viel dit jaar in het weekend van de Vogezenweek. Ergo: de meeste Masters sloegen de meer MTB-achtige rit in de Ardennen over. Jan Dijstelbloem niet, geleerd van vorig jaar nam hij minder risico’s met een MTB-CX-Gravel-hybride fiets. Veilig geland. Zonder meer de verrassing was de prestatie van Ronald de Waal, heel knap 45ste in zijn leeftijdsgroep. Inmiddels verhuist naar het Zeeuwse en ook daar lid geworden van z’n nieuwe club. Het gaat je goed Ronald!
Jasper Ockeloen werd bij de Elite 30ste, mogelijk pech of ander ongemak gehad tijdens de wedstrijd.
Terug in Nederland werd op 14 september de Merida NL gravel series hervat in het Overijsselse Rijssen. Een omloop van net geen negen kilometer met veel listige bochten over los grind. Wie goed stuurde had het gemakkelijker. Voor de aanwezige Amstelrenners was het wat aftasten naar de vorm. Een Vogezenweek is goed voor je conditie, maar je wordt er niet altijd direct zichtbaar beter van. Geen AmstelDames aan het vertrek dit keer. Sam Hutzezon reed goed bij de Belofte volgens de officiële uitslag. Die is overigens niet helemaal te vertrouwen was; bij de start was men vergeten de tijdwaarneming te starten…
Pierre Deen, Jan van Herwijnen en Serge van der Putten verdedigden het Amstelblauw bij de Masters (gezamenlijke start, aparte uitslag). Auke Broex liet verstek gaan vanwege naweeën van een val op Sloten. Als bidonnen-aangever vanuit de verzorgingspost maakte hij zijn afwezigheid in de koers meer dan goed. Pierre en Serge waren als vanouds goed weg, Jan wat daarachter. Pierre had naar eigen zeggen te veel moeite met de bochten, ‘hoe doe je dat nu, met snelheid insturen op een bocht met los grind?’ Na zijn besluit om in de slotfase eigen tempo te rijden en daarmee zijn groep te verlaten (vrije keuze?) was er ruim voldoende tijd om alvast te beginnen oefenen. Jan had niet de beste dag, maar zat wel snel in een goede groep, en kon met wat kopwerk de boel draaiende houden. Bij Serge sloeg de pechduivel toe, lek in een kansrijke positie.
NK Epe
Met het NK in Epe op zaterdag 28 september waren we aanbeland bij het tweede hoofddoel van de gravelrijders. (Het eerste was het CK in Zandvoort, het derde het WK op 5/6 oktober.) De herfst had ondertussen toegeslagen met talloze plensbuien. Doembeelden van Drenthe doeken weer op. Gelukkig viel het mee, het snelle Veluwse zand op de ronde van ruim 12 kilometer rondom Epe kon heel veel hebben. Wel waren de buitjes tijdens wedstrijd soms pittig en koud. Stiekem best goed weer voor een NK.
De AmstelDames waren maar liefst met zeven rijdsters afgereisd. Verrassing was Amber Kraak, die hier haar goede vorm vanuit het EK weg direct omzette in een podiumplaats: derde. Daarvoor was het Femke Markus die wederom heel goed uit de voeten kon op het zand, achter winnares en ploeggenoot Lorena Wiebes werd zij meer dan verdienste tweede. Fraai podium!
Toelichting bij het koersverloop voor de (toekomstige) deelnemers. De 40 min (Elite, Belofte, Amateurs etc) vertrok als eerste, daarachter een kleine vijf minuten later de 40+, en daar weer wat minuten achter de dames. Voor de dames betekent dat zij al snel in koers werden ingelopen, en dan is het een kwestie van aanpikken (of niet). Voor de Masters geldt hetzelfde, hier ook opletten en altijd proberen aan te pikken. Andersom idem dito, gelost worden (of pech hebben (spoiler) betekent niet de rest van dag alleen rijden.
Wie verder? Jente Koops knap 15e. Heleen Kibbelaar altijd scherp en gebrand werd mooi 18e. Ingeborg Kers daar wat achter, gevolgd door Suzanne Mulder en Demi Könst.
Femke, Lorena en Amber
Bij de 40 min wederom Koos Jeroen Kers met een prima 21e plek. Helaas geen Jaspar Ockeloen die na een ongelukkige val op training in Spanje zijn seizoen plots zag eindigen. Soortgelijk voor Auke Broex bij de Masters, met het geluk dat hij nog wél met aangepaste training kan voorbereiden op het WK.
De Masters hadden heel wat ambitieuze ijzers in het vuur. Caspar Hermans concludeerde na afloop helemaal klaar te zijn voor het WK. Met een uitstekende 20ste plaats is dat een doel om vast te houden! Romke van der Weerdt kon na een goede start heel lang blijven aanklampen, 30ste. Jan van Herwijnen had maar een opdracht: zo lang mogelijk in de groep blijven na de start. Dat ging met moeite niet/wel goed. Kreeg gezelschap van Michael Breedt (zichtbaar mindere dag, halfkoers DNF) en wist met hard labeur in wisselende groepen geheel leeg de finish te halen. Aan Pierre Deen de eer om nog voor de eerste gravelstrook van naam als eerste lek te rijden van het pak. Lek? Niet helemaal; ventiel niet goed dichtgedraaid, kon dus snel verholpen worden. Daarna met veel hand- en spandiensten voor de AmstelDames een verstandige koers gereden.
Serge van der Putten was wellicht de beste AmstelMaster van de eerste koershelft, maar daarna zakte hij naar eigen zeggen te snel terug en was de koek uiteindelijk op. Volgend jaar herkansing.
Aangezien het weer een sterk najaarsachig gehalte zou krijgen werd er door de jury besloten dat de finale dag een lange wedstrijd zou worden met tussendoor sprints, iedere sprint telt mee voor het eindklassement. De eindsprint geeft dubbele punten. Nog een hoop punten te verdelen. Het kon in theorie nog spannend worden wie eindwinnaar zou worden in beide groepen.
Lange koers
De grote motoren reden in totaal 21 met daarin 6 tussensprints en de eindsprint. Greg sloot later aan en die zou zorgen dat het tempo erin bleef bij de groep. De spanning zat het in de ere plaatsen, tenzij Silvan heel veel terrein goed kon maken op Isaac. Aangezien Judah kettingproblemen had en Arnau verhinderd was het al snel duidelijk wie de eindwinnaar zou worden. Isaac won alle sprints (64pt), ruim. De eindwinnaar, daar bestond geen twijfel meer over. Silvan deed er wel alles aan om zoveel mogelijk als tweede over de streep te komen (54pt). Slechts twee keer moest hij Briek (47pt) voor zich dulden. Die was op zijn beurt weer in gevecht met Julien (41pt) om de derde plek in de eindstand. Briek kon Julien daarin nog wel afhouden. Marcus (33pt) en Tristan (25pt) konden wel constant het hoge tempo van Greg blijven volgen maar echt tot een sprint komen zat er niet altijd in. Ook Joep (16pt) weerde zich weer kranig, en ging zelfs een keer in de aanval. Dat siert hem! Ella (8pt) moest een laten lopen maar sloot uiteindelijk weer aan bij de groep. Ook zij laat toch zien dat ze steeds weer een stap maakt. Ze is natuurlijk ook pas categorie 4 bij de meisjes, dus hulde voor haar om deze hele reeks mee te blijven vechten!
Bij de jongsten had Kees al een geruststellende voorsprong opgebouwd. Maar Joshua zou hem toch nog het vuur aan de schenen gaan leggen. Geholpen door Tawan die duidelijk laat zien een aanwinst te zijn voor het Amstel peloton. Met z’n drieën reden ze uiteindelijk weg en verdeelde ze de meeste punten onder elkaar. Joshua (40pt) pakte het meest maar niet genoeg om Kees (39pt) nog te bedreigen. Tawan (38pt) hield knap stand en wist met afstand de laatste sprint te winnen. Een man van de lange adem. En dan was er nog Lien (34pt) die legde iedereen er ruimschoots op de eerste sprint. Met een onderbreking wegens problemen met vuil in haar ogen sloot ze later weer aan om ook in de laatste sprint te laten zien dat er altijd rekening met haar gehouden moet worden. Maxwell (24pt) hing soms een beetje aan het elastiek, maar kwam uiteindelijk weer terug en deed het meer dan verdienstelijk. Zeker met zijn eigen nieuwe fiets en voor het eerst met clickpedalen. Altijd even wennen. Mateo (14pt) deed ook de tweede keer van zijn donderdagtraining goed mee. Alle rondjes afgeraffeld in zijn tempo. Soms aansluitend bij de passerende groep. Michael (7pt) is echt de benjamin van de groep maar dat weerhoudt hem er niet van om alles te blijven geven, tot aan de laatste ronde!
De truien
Isaac is de eindwinnaar geworden van de blauwe leiderstrui. Die moet nog uit een kast getoverd worden om hem definitief een winter lang te kunnen dragen. De verdiende winnaar is hij zeer zeker. De rode strijderstrui is uitgereikt aan Silvan. Het hele jaar door, en zeker de laatste weken na de zomerstop, gaat hij met sprongen vooruit. Altijd inzet, ook als hij tegenwoordig met de NCK jeugd mee gaat trainen. Hou dat vol, en dus een verdiende strijderstrui!
Kees heeft vanaf dag een de leiderstrui gedragen en was niet van plan om hem ooit af te staan. Dat liet hij de laatste dag ook weer zien. Een terechte en afgetekende winnaar. Voor de strijdersrui viel de keuze op Joshua. Elke week ging hij vol overgave de strijd aan. Volhouden is een belangrijk onderdeel van de wielersport, en dus is hij een terechte winnaar van de strijderstrui.
Ik moet ook de andere jeugdleden prijzen die er bijna altijd waren, in weer en wind. De opkomst was eigenlijk altijd goed, over inzet nooit te klagen.
Ergens in april 2025 gaan we weer een nieuwe voorjaarscompetitie starten. Tot die tijd mogen de winnaars van de truien die in het bezit houden, koesteren en schoon en heel weer meenemen volgend jaar!
De truien zijn geschonken door onze supportersvereniging. Waarvoor heel veel dank!!
De eindstand
Isaac 158pt
Silvan 133pt
Briek 122pt
Julien 107pt
Arnau 78pt
Marcus 77pt
Judah 72pt
Tristan 64pt
Joep 45pt
Ella 43pt
Greg 35pt
Torben 35pt
Kees 95pt
Joshua 82pt
Tawan 67pt
Lien 51pt
Maxwell 40pt
Daniel 21pt
Mateo 21pt
Michael 20pt
Dank aan alle ouders die de afgelopen weken hebben geholpen bij het hek, met signalering bij de start van sprints, bij het verhelpen van mechanische problemen, bestuderen van de fotofinish etc etc!
Zonder betrokken ouders geen leuke en gezellige jeugdafdeling! Dank daarvoor namens de jeugdcoördinatoren!
Donderdag bereikte ons het bericht dat Bas van Belle op 24 jarige leeftijd is overleden. Bas was sinds 2021 lid van De Amstel vooral actief binnen de WPGA-Elite ploeg.
Bas komt oorspronkelijk van Swift Leiden, maar na een periode bij een Luxemburgs conti-team sloot hij zich in 2021 bij WPGA aan en werd lid van De Amstel. Bas woonde inmiddels in het zuiden van het land en heeft zich daardoor niet veel op clubactiviteiten laten zien. Veel van onze renners kennen hem als fijne, gedreven en sterke ploegmaat, en ook als een gevreesde tegenstander. Zo was hij in zijn tijd als Nieuweling de meest geduchte tegenstander in veel criteriums waar de Amstel-Nieuwelingen van die tijd vaak 2e of 3e werden, achter Bas.
Hij reed met WPGA de Giro-U23 in 2022 (met o.a. Niek Voogt en Wessel Mouris), en in 2023 nog de Tour de Okinawa (met Koos Jeroen Kers), waar Bas het criterium won en 3e in de klassieker werd. Ook dit jaar reed hij een aantal top-10 klasseringen. Zijn laatste koers was afgelopen zondag de Ronde van Midden-Brabant. Zie ook KNWU.nl
Het NCK staat voor de deur en de crossfietsen worden alweer uit de schuur gehaald, het einde van een prachtig wegseizoen is nabij. We kunnen met trots zeggen dat De Amstel zelden op zo veel vlakken zo succesvol is geweest als afgelopen seizoen. Op 9 november willen we het jaar dan ook afsluiten met een feestelijke sluitingsdag, later meer hier over.
Naast de feestelijke afsluiting van het jaar zal er ook een bijzondere ALV plaatsvinden.
Na 9 jaar voorzitterschap vindt Marcel Witte het tijd om het stokje over te dragen.
Door het bestuur wordt Sander Baars voorgedragen als de nieuwe voorzitter.
Hij is al lang actief betrokken bij de vereniging en is uittredend jeugdcoördinator.
Daarnaast heeft hij in het leven naast de fiets ook veel bestuurlijke ervaring.
Op 9 november zal er een moment worden ingericht om dit aan te leden ter instemming voor te leggen. Tegenkandidaten voor het voorzitterschap kunnen tot uiterlijk 2 november schriftelijk worden aangedragen bij de secretaris, op voordracht van ten minste drie stemgerechtigde leden.
Het jeugdcoördinatorschap wordt ingevuld door Herman Pelgrim en Peter Vermeulen.
Bij dezen zijn alle leden uitgenodigd, dus zet het alvast in de agenda’s. Het programma van de dag volgt binnenkort.
Dinsdag 17 september droog en warm weer. Dat is in dit jaar bijna een uitzondering te noemen. Vandaar snel de jeugdtrainers gemobiliseerd voor de laatste testtijdrit van de jeugd.
De beste tijden worden altijd in juni gescoord. Dit komt omdat het aan het eind van een lange trainingsperiode is, in september zijn de renners net terug van vakantie en het trainingseizoen loopt op zijn eind. Dit zijn allemaal factoren die de motivatie niet gunstig beïnvloeden.
Een stevig windje uit het oosten werkte ook niet erg mee, Harde wind uit het westen is het gunstigst voor een goede tijd omdat de wind in de rug staat op het open stuk en aan de andere kant van het parcours rijd je in de luwte van de dichte begroeiing.
Aangezien er wat jeugdrenners TTT´s hadden afgelopen weekend, in opbouw zijn naar het NCK of andere wedstrijden, en het weer mee zat: een training op donderdag 20 september met wat meer rust momenten en techniek.
Sprinten met vliegende start
Vanaf het clubhuis tot het juryhok sprinten met een strakke tijdwaarneming. De beste tijd van drie sprints telt voor de punten.
Naam
Tijd 1
Tijd 2
Tijd 3
Punten
Isaac
7’31
7’53
7’07
16
Arnau
7’34
7’42
7’19
15
Silvan
8’09
8’48
7’46
14
Briek
8’01
7’85
7’48
13
Julien
8’28
8’09
7’66
12
Judah
7’87
8’17
7’83
11
Ella
8’47
8’34
8’23
10
Kees
9’27
8’67
8’41
9
Joep
9’30
8’97
8’44
8
Tristan
8’96
8’90
8’54
7
Marcus
8’59
8’94
9’15
6
Tawan
8’95
8’78
8’91
5
Daniël
8’89
8’84
9’24
4
Joshua
9’51
8’92
9’55
3
Mateo
9’89
9’50
9’80
2
Michael
10’53
11’09
10’23
1
Slalom
Vervolgens was het tijd voor een kort slalom parcours. Het overzetten van een bidon leverde vijf bonus seconden op, het raken van een pilon kostte drie seconden. Twee keer, de beste tijd telt. Mateo laat zien in zijn allereerste donderdagavond training al over de benodigde techniek te beschikken.
Naam
Tijd 1
Tijd 2
Punten
Judah
14’24
11’33
16
Arnau
12’04
11’87
15
Isaac
17’43
12’20
14
Silvan
23’39
12’28
13
Briek
15’33
13’07
12
Marcus
15’83
14’94
11
Julien
22’68
15’62
10
Tristan
27’89
16’03
9
Ella
19’78
21’76
8
Joep
23’01
19’82
7
Joshua
24’11
21’92
6
Mateo
23’10
27’86
5
Kees
24’31
25’67
4
Tawan
27’54
24’91
3
Daniël
27’22
25’31
2
Michael
28’12
29’66
1
De truien
Bij de oudsten blijft Isaac de leider. Hij ging de trui zelf ophalen. De strijderstrui was voor Ella. Kees heeft nog steeds een geruststellende voorsprong. Michael is de strijder van dag!
De stand
Isaac 94pt
Silvan 79pt
Arnau 78pt
Briek 75pt
Judah 72pt
Julien 66pt
Marcus 44pt
Tristan 39pt
Greg 35pt
Torben 35pt
Ella 35pt
Joep 29pt
Kees 56pt
Joshua 42pt
Tawan 29pt
Daniel 21pt
Lien 17pt
Maxwell 16pt
Michael 13pt
Mateo 7pt
Dank voor de hulp het aan het hek. Het startschot geven aan de tijdrijders en en het meehelpen bij de slalom. De truien mogen met trots gedragen worden. Komende donderdag de laatste dag en dan zullen de truien definitief uitgedeeld worden voor de komende winter.
Iemand heeft afgelopen winter iets gedaan waarmee de dinsdagavondcompetitie de toorn van de goden over zich heeft afgeroepen. Want een jaar met zes keer niet rijden vanwege regen en ook zes keer, ondanks de regen, toch maar gereden, is wel heel bijzonder. Ter illustratie, vorig jaar gebeurde dat twee keer en in 2022 zelfs helemaal niet. Dat waren nog eens tijden.
En dan was er begin dit jaar ook nog een onaangename (zijn er andere?) valpartij waarin een sleutelbeen (Jan Buisman) en een fiets (Raul Woudstra) werden gebroken.
Maar het was niet allemaal kommer en kwel, de avonden dat het kon werd er gewoon weer gereden zoals we dat gewend zijn. Af en toe met gastrenners die opvallend vaak vooraan eindigden, ook de jeugd liet zich hierbij niet onbetuigd. En dat kan leiden tot mooie dingen weten we van Enzo Leijnse die ons al snel te hard ging maar nu wel stand hield in de Vuelta. De dinsdagavond als springplank voor een mooie wielertoekomst, hopelijk zien we er daar meer van in de toekomst.
De top-3 van het klassement bleef bijna het hele seizoen hetzelfde, Serge van der Putten, Romke van der Weerdt en Jan Dijstelbloem kwamen vaak en reden altijd in de punten. En daarmee is Serge de opvolger van Jaap van der Grinten die vorig jaar de winnaar was, maar dat door regelmatig ziek zijn niet kon herhalen.
En niet alleen de renners hadden het zwaar, ook de jury was regelmatig voor niets in het clubhuis en de paraplu was ook onmisbaar. Wil Nieuwendijk en Paul Andriessen, bedankt voor een lastig wielerseizoen.
1 april hopen we weer van start te gaan met de dinsdagavondcompetitie.
Voor de liefhebbers van lijstjes niet alleen de eindstand maar ook een lijst met alle renners die de afgelopen 20 jaar zijn gestart, zowel op aantal keren als op achternaam gesorteerd. Eindstand: klik. De lijst der lijsten: 20 jaar dinsdagavondcompetitie: klik.
Afgelopen weekend werden twee vrouwencompetities afgesloten: de bekende “Vrouwenwielrennen – competitie” en de wat recentere Promobility competitie. Bij het Vrouwenwielrennen wist De Amstel voor de 4e keer in 11 jaar competitie het ploegenklassement te winnen en Suzanne Mulder won het eindklassement van de Promobilitycompetitie.
Zaterdag was de traditioneel afsluitende Ploegentijdrit op Oukoop. Een onderdeel waar WV de Amstel in het verleden heel wat podiumplaatsen wist te behalen. Dit jaar lukte dat helaas niet. De samenstelling van onze teams was, ondanks het gepuzzel van trainster Astrid Schop misschien ook niet optimaal. Maar het was een mooie dag beleefd en dat is ook wat waard, én het ploegenklassement werd veiliggesteld. Voor de uitslag van de TTT: kijk hier. Uitslag ploegentijdrit Nieuwer ter Aa – 14 september 2024
De iets sterkere dames (wedstrijdrijders) reden het hele seizoen mee (namens Team Noord Holland) met de Promobility Ladies Cycling Cup. Een mooie en sterk bezette competitie die duidelijk in een vraag voorziet. Weliswaar allemaal wedstrijden op clubparcoursen (en een ploegentijdrit), maar wel een forse afstand (vaak rond de 80 km), én grote en sterke pelotons.
Toch eindigde het vaak in een sprint, en laat Suzanne Mulder daar nou juist heel goed in zijn. Ze pakte in de loop van het seizoen dan ook de leiderstrui en wist die tot het einde van het seizoen vast te houden, hoewel de strijd tot op het laatst spannend was. Niet in het minst met hulp van de teamgenoten wist zij de winst te pakken.
Het is er weer, het moment van voorinschrijven voor de ACC. Vanaf nu tot en met 5 oktober kun je je inschrijven (maar: niet wachten, meteen doen!). Óók als je nog twijfelt of maar een enkele keer gaat meedoen. Daarnaast is er een kleine kalenderwijziging.
De hele dag door buien, de eerste kou. Dus de jury had zich voorbereid op een koude en natte NJC avond. Niks was minder waar. Zonnetje, weinig wind, perfect koers weer!
Hardrijden
Nik deed als bijna Nieuweling mee, zonder de punten. Maar hij kon wel mooi zorgen dat het tempo niet uit de groep verdween bij de grootste. Ze moesten 14 ronden, waarbij Nik zorgde dat in het begin het tempo niet onder de 32/33kmu zakte. Om langzaam de duimschroeven aan te draaien tot de laatste ronde aan bijna 40km/u afgeraffeld werd. Tristan (1pt) was het eerste slachtoffer. Niet helemaal fit, dat brak hem tijdens deze zware training op. Ella (2pt) kon een stuk langer aanhaken, maar nadat ze de rol moest lossen heeft ze de rest van de koers haar tempo goed vast gehouden. Uiteindelijk moesten Joep (3pt), Marcus (4pt) en Torben (5pt) ook lossen. De maakten hun eigen race en richten zich vooral op hun eigen eindsprint. Geen verbazing dat Torben die won, want daar moet je dus niet mee naar de finish rijden blijkt maar weer. Julien (6pt) hield het heel lang vol, hing af en toe aan het elastiek zoals bleek uit zijn GoPro filmpje. Maar de laatste twee ronden moest hij toch alleen afwerken. Briek (7pt) kon tot de laatste bocht aanhaken maar een spint zat er voor hem niet meer in. Helemaal leeg gereden door de grote motoren. Wel super knap om 14km aan 36km/u vol te houden. Bij Silvan (8pt) was het soep ook van het vet en kon niet mee doen in de eindsprint om de podiumprijzen. Nik keek toe hoe die verdeeld werden door Judah (9pt), Arnau (10pt) en Isaac (11pt). Hele mooie koers!
De jongsten deden hun koers over 9 ronden. Michael (1pt) hield toch heel goed stand, en voltooide zijn race prima. Snelheid komt later wel! En ook nog zonder klickpedalen. Prima hoor! Lien (2pt) moest de anderen uiteindelijk toch laten lopen, maar dat deerde haar niet. Maxwell (3pt) moest aanvankelijk als derde lossen maar kwam toch weer heel knap terug. Zijn sprint kwam niet meer uit de verf, maar doorbijten is ook een kwaliteit! Kees (4pt) liet zich een beetje verrassen misschien, al is Joshua (5pt) steeds sterker aan het worden. Maar de winnaar van de sprint werd Tawan (6pt). Zonder in de problemen te komen tijdens de race kon hij een machtige sprint uit de benen toveren!
Ploegentijdrit
Lien wilde heel graag met haar team oefenen voor de TTT van 21 september bij HSV de Kampioen. Daar zullen ze 7,4km hard moeten knallen. Extra training op dit onderdeel kan nooit kwaad voor dit viertal. Lien, Tawan, Joshua en Kees. Ze kregen een target mee van 30km/u. Dat betekent 14minuten knallen over 7 ronden. Als dat lukte kregen ze 10 bonus punten. Het werd echt net niet gehaald, maar ze bleven wel goed samen, er werd goed gecommuniceerd, het tempo werd steeds een beetje opgeschroefd. Gaat een mooi resultaat opleveren de 21ste.
Michael en Maxwell werden op sleeptouw genomen door trainer Arjen. Die probeerde te zorgen dat in de vijf ronden dat ze gingen rijden het tempo hoog genoeg bleef. Dat ging meer dan goed. Ook deze heren verdiende 8 bonus punten. Arjen krijgt vooral veel kudo’s op Strava voor deze prestatie.
De grote motoren die wilden onderling een sprintrace houden. Ook prima. Nik zou weer zorgen voor het tempo. De eerste sprint verliep te onrustig. Sprinten in een rechte lijn is toch moeilijk soms. De ronde erop ging het wel goed. Niet voor Silvan (2pt) want hij viel af. Twee ronden later was Judah (4pt) aan de beurt en de laatste sprint was voor Isaac (8pt) voor Arnau (6pt).
De overige zes gingen ook een TTT rijden. Met een target van 33km/u over 10 ronden. Dat werd niet gehaald. Maar ook dat scheelde maar weinig. Lang bleven ze met zijn zessen, Ella, Joep, Torben, Julien, Marcus en Briek. Alleen Ella moest een paar ronden voor het einde laten lopen. Maar voor een ieder toch 6 bonuspunten.
De truien
Bij de oudsten verstevigt Isaac zijn leiderstrui. Nu moet hij hem nog eens krijgen… De strijderstrui was voor Briek.
Kees heeft iets van zijn pluimen verloren maar de voorsprong is nog geruststellend. Tawan mag een week pronken met de strijders trui!
De stand
Isaac 64pt
Silvan 52pt
Briek 50pt
Arnau 48pt
Judah 45pt
Julien 44pt
Greg 35pt
Torben 35pt
Marcus 27pt
Tristan 23pt
Ella 17pt
Joep 14pt
Kees 43pt
Joshua 33pt
Tawan 21pt
Lien 17pt
Maxwell 16pt
Daniel 15pt
Michael 11pt
Heel veel dank aan Arjen voor het helpen en meerijden. Aan de ouders aan het hek. Maar vooral aan Roy, de vader van Tawan, om enkele van onze leenfietsen eens goed na te lopen zodat ze weer helemaal veilig zijn en lopen als een zonnetje!
De truien mogen met trots gedragen worden. Volgende week weer schoon en heel mee!
Dat Michiel Mouris de afgelopen jaren al als een Koning Midas door het Nederlandse peloton fietst, wisten we al. Bijna elk NK (op de weg en in het veld) eindigt met goud in zijn handen. Maar dat dat nu ook op het nog hogere niveau lukt is (nog) wel bijzonder. In Hasselt pakte hij het goud bij de Junioren in de tijdrit. Broer Wessel deed het ook al subliem door derde te worden, en Riejanne Markus greep nét naast een medaille.
Én op donderdag won de Junioren Team – Relay ploeg met daarin MM en Jente Koops ook nog eens goud bij de Junioren.
MM had zijn rit goed ingedeeld. Want op het winderige parcours van ruim 30 km. lag hij eerst nog iets achter. Maar de tweede fase zorgde ervoor dat hij als eerstejaars, toch best verrassend, het goud wist te veroveren. In 2019 wist Enzo Leijnse brons te veroveren op het EK, dus dit was nog een stapje hoger. Enzo werd daarna zelfs tweede op het WK, dus wie weet wat er voor Midas Mouris in zit op het WK eind van de maand.
Voor De Amstel was het sowieso een bijzondere dag. Maar liefst drie leden aan de start en allemaal in de bovenste regionen. Nederlands kampioen Beloften Wessel kon niet op tegen topfavoriet en WT-prof Alec Segaert (B), maar dat hij een felle strijd had om het zilver en vele andere favorieten versloeg was wel verrassend en nog een extra mooie beloning.
Riejanne kwam twee tellen tekort voor brons (wat ze in ’22 al een keer behaalde). Toch weer sterk.
(Update): Op donderdag reed de Nederlandse Junioren-équipe op de Team Relay naar goud. In de gelederen Jente Koops en, en dan weet je het wel, golden boy MM.
Het EK is nu al zéér bijzonder vanuit Amstel-perspectief.
Aangezien het weer op herfst begint te lijken is het logisch dat de rayonhoofden hebben vergaderd en de kalender van de Amsterdamse Crosscompetitie 2024 hebben vastgesteld. Een enkeling wil er niet aan dénken, en een ander heeft er zin in! De inschrijving gaat open op 15 september a.s..
De start is al op 13 oktober bij WVA, daarna gaat het naar het Twiske, etc.. De Ouderkerker Cross vindt plaats op zondag 17 november, en op 10 november is er vooralsnog een vrij weekend. Nieuw is de cross in Leiden (op de Bult) die Nieuwveen gaat vervangen.
datum 2024
vereniging
locatie
1
13/10
WVA
Sloten
2
20/10
FC Trappist
t Twiske
3
27/10
HSC de Bataaf
Zwanenburg
4
3/11
HSV de Kampioen
Spaarnwoude
5
10/11
–
6
17/11
WV de Amstel
Ouderkerkerplas
7
24/11
MBC de NoordBikers
Big Spotters Hill
8
1/12
ASC Olympia
Sloten
9
8/12
LRTV Swift
Leiden, de Bult
10
15/12
ARC Ulysses
Amsterdam Noord
11
22/12
ZWC DTS
Zaandam
12
29/12
UWTC Uithoorn
Uithoorn
31/12
oliebollencross WVA, met estafette cross in mixed verenigings-teams
Ook qua reglementen zijn er een paar kleine wijzigingen. Houd de site van de ACC in de gaten en kijk alvast even hier:
De tweede donderdag voor de NJC was de groep even groot als de vorige keer, alleen waren er nu veel andere deelnemers. Dat schud de stand flink door elkaar. Komende donderdag is misschien iedereen er?
Afvallen
Beginnen met een afvalrace. Elke ronde een sprint. Zes in de jongste groep. Negen in de oudste. Michael (1pt) moest duidelijk nog inkomen, maar dat deed hij goed genoeg. Lien (2pt) kon zich in de tweede sprint niet meer plaatsen. Maxwell (3pt) was de volgende afvaller. Tawan (4pt) zit nog altijd het best op zijn fiets van allemaal. Snelheid komt vanzelf. De eindsprint was een prooi voor Kees (6pt) voor Joshua (5pt).
Bij de grote motoren was Ella (1pt) nog niet opgewassen tegen de rest. Marcus (2pt) viel vervolgens af. Waarna Tristan (3pt) volgens de jury de volgende was. Dit gaf nog wat discussie. De jury zal volgende keer weer lijntechnologie plaatsen. Joep (4pt) moest uiteindelijk toch lossen. Torben (5pt) houdt zich als winnaar van de VJC bij de jongste goed staande in de grote groep. Julie (6pt) kwam in de volgende sprint net te kort om Briek (7pt) te kloppen. Daarna stond iedereen klaar om de laatste sprint te bekijken. Dat werd een hele spannende. Silvan (9pt) wist die uiteindelijk met een banddikte te winnen van Isaac (8pt).
Estafette
Aangezien er op zondag 8 september een 125km estafette bij Olympia op het programma stond werd er in drie teams getest wat de beste aanpak zou kunnen zijn voor het wisselen. Vandaag geen 125km, maar 15 rondjes op ons parcours. De renners werden in drie groepen van 5 verdeeld op basis van de uitslag van de afvalkoers. Team 1: Silvan, Julien, Tristan, Kees en Maxwell. Team 2: Isaac, Torben, Marcus, Joshue en Lien. Team 3: Briek, Joep, Ella, Tawan en Michael. Onderling werd bepaald wie hoeveel ronden ging rijden en of ze veel of weinig gingen aflossen. Aflossen gebeurde door een bidon over te geven in een wisselzone. Van elk team moest iedereen minimaal een ronde rijden. Team 1 en 2 starten met de sterkste man die een paar ronden meer reden, om wat voorsprong op te bouwen. Team 3 begon anders, en reed daardoor toch een beetje achter de feiten aan. Team 1 had de keuze gemaakt om elke keer daarna te wisselen zodat ze een ronde volle bak konden gaan. Dat leverde nog een spannende strijd op. Uiteindelijk was de zege en de drie bonus punten voor team 2. Team 1 volgde kort daarachter. Team 3 moest het met het laatste punt doen. Wel een mooie generale voor zondag. Waarbij het A team van WV de Amstel won bij de jeugd en het B team heel knap 3de werd (ondanks een lekke band!).
De truien
Bij de oudsten nam Isaac de leiderstrui over. Silvan kreeg de strijders trui. Die moeten nog wel uitgereikt worden want beide waren door omstandigheden niet aanwezig.
Kees heeft nu echt een optie op eindwinst genomen. Het gat is al groot, maar er kan nog een hoop gebeuren de komende drie donderdagen. De strijders trui was voor Maxwell!
De stand
Isaac 45pt
Silvan 42pt
Briek 37pt
Greg 35pt
Judah 32pt
Arnau 32pt
Julien 32pt
Torben 24pt
Tristan 22pt
Marcus 17pt
Ella 9pt
Joep 5pt
Kees 29pt
Joshua 18pt
Daniel 15pt
Lien 5pt
Maxwell 5pt
Tawan 5pt
Michael 2pt
Dank weer aan alle ouders voor de hulp!
De truien mogen met trots gedragen worden. Volgende week weer schoon en heel mee!
Geheel in stijl met de rest van het seizoen is de weersverwachting voor komende dinsdag niet heel positief. Mocht het echt te slecht zijn om te fietsen dan gaat de prijsuitreiking wel gewoon door, en start om 19:30. Maar hopelijk komen we elkaar eerst op de fiets tegen. En voor de terugweg zullen lampjes en warmere kleding onmisbaar zijn.
Niek Voogt is bezig aan zijn zoveelste koers in China en deze week verraste hij vriend en vijand door de vierde etappe in de Tour of Poyang Lake te winnen. Sowieso een mooi moment voor een kleine koersupdate met andere uitslagen en selecties.
Niek voelt zich lekker in de Chinese hitte en rijdt in de Chinese 2.2 rittenkoers al goed vooraan. In de vierde etappe was Niek – altijd aanvallend rijdend – voorop met een Australiër en een Roemeen. Beiden wist hij met een sterke sprint te kloppen. Zijn eerste UCI zege, en dat telt! Bericht zie onder. Deze ronde telt maar liefst tien dagen. Eerder reed Niek de Ronde van Hainan (met een top-10 in een etappe) en van Qinghai Lake (op grote hoogte).
Naast Niek hebben we Enzo Leijnse uiteraard gevolgd in de Vuelta. Enzo zat enkele keren mee in een vroege vlucht en wist deze eerste grote ronde vrij eenvoudig te overleven. Heel knap.
Ook zagen we Riejanne Markus op indrukwekkende wijze de slotetappe van de Tour of Romandie te winnen.
Andere Amstel-bekenden op semi-prof niveau reden ook verschillende koersen. Wessel Mouris liet zich goed zien in de Tour of West Bohemia voor Beloften waar hij knap 6e werd in het eindklassement. Viego Tijssen (ploeggenoot bij Metec) reed naar een keurige 26e plaats en lijkt er ook goed door te komen in zijn eerste beloften-seizoen. Wessel reed dit weekend de Eurode Omloop met het zware Duivelsbos. Hij werd daarin netjes 5e.
In de Ronde van Zuid Bohemen (dat is een andere meerdaagse) reed Victor Broex naar een 9e plaats in de eerste etappe. Vorige week werd hij nog 15e in de Omloop van Valkenswaard in de Topcompetitie. Julian Vergouw is na een val op de baan helaas al enige tijd geblesseerd. Hopelijk zien we hem snel weer verschijnen.
Selecties EK en WK
Een aantal mensen kan wat supportersreisjes gaan plannen. Wessel en Michiel zijn immers beiden geselecteerd voor het WK in Zurich én het EK in België. Datzelfde geldt voor Riejanne Markus. Jente Koops mag van start op het EK. Mooi om naar uit te kijken.
Amsteldames rijden altijd sterk
De Amsteldames waren ook weer her en der aanwezig. De toppers hebben we gezien in de Tour, maar ook in de regionale wedstrijden waren er weer meerdere meiden van voren te zien. In de Ploegentijdrit van Zuidland reed een Amstel-Damesploeg naar een vierde plek (nipt naast het podium). Maar in Heemskerk stond Else Dekker weer met bloemen te zwaaien: zij zat slim mee met de kopgroep van vijf en werd tweede. Suzanne Mulder sprintte daar vlak achter naar plek 7 en thuisrijdster Rosan Koper werd 8e. Rosan reed ook de vijfdaagse Ras Na Mban (dat zal Iers zijn) in Ierland. Ze reed naar een tiende plaats in de tijdrit, maar in het klassement reed vooral Elyse Schuijt sterk. De revelatie van de Vogezenweek was nog niet moe en reed meerdere keren in de aanval. Het leidde nog niet tot dagsucces (wel 18e in het Algemeen Klassement), maar dat zou zo maar eens een keer kunnen gaan lukken.
Het was dinsdag dus begon het tegen zeven uur te spetteren. Maar dat weerhield onze renners niet, dus stond er nog een best aardig peloton aan de start. De hoogtestage in de Vogezen heeft in ieder geval voor de motivatie wonderen gedaan.
De regen hield het peloton redelijk bij elkaar dus viel de beslissing pas toen het rondebord bij vijf kwam. Guido Croon pakte een beslissende voorsprong op de rest van het peloton. Kort achter Guido werd Nicolai Ivakhov tweede voor Serge van der Putten.
De top van het klassement lijkt nu wel redelijk vast te liggen met Serge, Romke en Jan Dijstelbloem op het podium. Maar daarachter zal het pas volgende week beslist worden.
Dus hopelijk is het volgende week droog en kunnen we het seizoen afsluiten met een mooie koers, de prijsuitreiking en een gezellige borrel. Dus lampjes en warme kleding mee.
Eindstand volgt na de slotrit en prijsuitreiking: dinsdag 10 september, 19.15 uur.
De meeste Vogezengangers zijn ondertussen uitgezwermd naar kantoor- en studiestoelen, of naar andere koersoorden. Het herstel is ingezet, dus tijd voor een laatste terugblik op de twee finaledagen. Dat waren er een paar om niet snel te vergeten.
Donderdag
Na de korte omloop van woensdag was het tijd voor de ‘overgangsetappe’. Routemeister Joris had een ronde uitgezet ten noorden en westen van standplaats Gérardmer. Niet te gek allemaal, een kleine 80 kilometer en 1500 hoogtemeter, met zes ‘Ardennenachtige’ beklimmingen op en af. De helft van het aantal hoogtemeters wat vrijdag zou komen, dus waarom zou je je druk gaan maken.
En toen werd het stil tijdens de briefing. Het moment van de presentatie van de startgroepjes is sowieso al een moment, maar nu zat bijna iedereen met de mond open: tweetallen! Nog nooit meegemaakt. Maar goed, directiebesluit en koers is koers.
De volgende dag leek weer een dag als de anderen, behalve dat het weer wat graadjes warmer was geworden. Na 50 kilometer was er bevoorrading, daarna nog twee klimmen tot de finish.
De top van het klassement Lars en Koos hadden op elke klim strijd. Toch was het Lars die telkens de aanvallen (op de meest onverwachte plekken) van Koos kon afslaan en zelfs in de laatste honderden meters er 11 seconden voorsprong bij kon pakken.
Ruim daarvoor was Peter Vermeulen al als winnaar over de streep komen. Als een aan te schieten Bambi, zoals hij het zelf verwoordde. Helemaal niet nodig, de ruime voorsprong en zijn sterke rijden waren ruim voldoende voor winst. Marike Veldhuis tweede en de vandaag zeer sterke Roel Mouris derde. Maud, Tessa en Ingeborg daar weer achter. Alexander derde bij de mannen. Elyse verloor de leiderstrui aan Marike, die hierdoor vrijdag in de slotrite in het ‘oranje’ mag starten.
De dagwinnaars mannen etappe 5
Wederom opvallend hoe kapot iedereen was. De opeenvolgende klimmen zorgden nauwelijks voor herstel, en de warmte werd een steeds grotere tegenstander. Hoe zou dat op de slotdag zijn?
De nieuwe klassementsleiders voor de slotrit
Grote finale op vrijdag
Aan het parcours lag het niet. Drie “ongecategoriseerde” klimmen vooraf (de facto: het waren er vier, op en af met stroken van 10+ stijging, slopend!), daarna Col de Croix/Ballon de Servance, afdaling, Planche des Belles Filles en weer terug de steilere kant van de Servance waarop bovenop de verlossende finish lag. Ruim 90 kilometer met 2900 hoogtemeters, bijzonder zwaar in de klamme warmte.
De startgroepjes waren weer terug naar oude stijl. Lars en Koos samen, Joris alleen met vrije rol (verrassend), verder meest drie- en viertallen. Wederom warm, klam zelfs. Om logistieke redenen lag de verzorgingspost pas op de Planche (na ruim 70 km!). Gelukkig zag de finishauto in dat er toch echt ook water op de eerste doorkomst Servance moest zijn. Hulde voor de onderweg ingeslagen flessen water, die gingen leeg.
Dat ongecategoriseerd viel voor de meesten toch erg tegen. Was je boven, kwam er nog een klim. En het wegdek leek soms meer geschikt voor gravelbanden dan voor racebanden, vooral het gehobbel bergaf. Kortom, iedereen begon redelijk gekookt (of choco, wij zeggen gekookt) aan de laatste drie finaleklimmen. Vooraf op de camping klonken er geluiden door ‘waarom doen we dit’. Gebruikelijk, alleen was dit gevoel dit jaar wat breder verdeeld. Jip stapte niet meer op; zag in dat het goed was zo. Voor Ingeborg en Josien lag de finish op eerste doorkomst op de Servance. Een wijselijk besluit. Joris had in het voorafgaande ongecategoriseerd nog vreselijk huisgehouden, maar op de Servance was dat het signaal om in de remmen te knijpen. Bijzonder. Altijd zwaarder dan je denkt zo’n week.
Op de Planche zagen we Serge als eerste de duik naar de slotklim nemen. Een uur eerder starten voor allen deed ook hem goed, alleen de slotklim was hem net te veel. Want het waren Lars en Koos – ze reden na de eerste dag de hele week op elkaars wiel – die er een bijzondere sprint van maakten. De gebruikelijke aanvallen van Koos werden ondertussen vakkundig opgevangen door Lars. Honderd meter voor de streep begroeven ze de strijdbijl en kwamen samen over de streep; Koos een banddikte voor. Lars Ruizendaal winnaar Vogezenweek 2024.
Finish Lars en Koos
Renée tweede en eerste vrouw, Joppe op drie. Elyse Schuyt weer heel sterk als vijfde. Enkele Masters hadden geen heel gemakkelijke dag gehad. De tijdsverschillen tussen enkele startgroepjes waren vandaag zodanig dat het wel heel lastig werd om van onderlinge strijd te spreken in de slotetappe.
De oplettende lezer mist klassementsaanvoerder Marike. Het zat haar tegen. Een onbenullige beweging zorgde ervoor dat haar fiets eerder die ochtend op de rechterzijde omviel. Pierre zette ‘m weer recht zonder naar de derailleur te kijken. Toen hij Marike later langs de kant zag staan met de ketting tussen cassette en spaken keerde hij als een ware Hippocrates resoluut om. “Ik zweer/beloof dat ik de fietsenmakerskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens.” Op achterstand reden zij samen de koers daarna uit. Marike verloor zodoende de leiderstrui aan Elyse, de winnares bij de vrouwen!
Na afloop zag de top van de Servance er behoorlijk gehavend uit. Een slagveld aan renners die niet goed wisten of ze nu moesten zitten of liggen. Het geheugen en gevoel voor tijd werkte sowieso al minder gaandeweg; een etappe eerder op de week leek ineens een eeuwigheid geleden, de slotdag leek wel een boze droom na aankomst terug op de camping. De boeken vertelden niet dat er nog een kleine 50 km terug naar Gérardmer moest worden gereden. Met tussenstop bij een cafetaria (topdag) en gelukkig slechts 1 col van naam.
Dagwinnaars mannen
Dagwinnaars vrouwen
Wat hebben we meegemaakt
Te veel om op te noemen. Grandioze strijd, heel veel gezelligheid, goed weer, warm weer, onweer de eerste nacht, koude eerste nachten – dekens bijkopen, dagelijkse bidons vullen, rituelen voor de start, afkoelen in het meer, avondbriefings, goede lezingen, mooie (wieler)verhalen bij het ‘vuur’ van de avondbriefing, knuffels bij het afscheid. Tot slot: truien, huldigingen en vooral organisatie en jury die er een fantastische week van hadden gemaakt. Heel veel dank!
De einduitslag (let wel: je moet erbij geweest zijn om het te snappen) staat hier.
Slotbanket en huldigingen
Op vrijdagavond het gebruikelijk slotfestijn. Dit jaar geen zelfgemaakte schotels, iedereen was veel te moe. Pizzaparty dus, met aansluitend de huldigingen.
Eindwinaars vrouwen: Elyse, Renée en Tessa
Eindwinnaars mannen: Lars, Koos en Joppe
Speciale prijzen
Simon Polstra, beste 50+
Pierre Deen, beste 55+
Dank aan de organisatie en jury! Ze werden in het zonnetje gezet met de lokale specialiteit: katoenen dekbedovertrekken.
Het is dan nog wel zomer, en voor de regio nog vakantie, toch starten we met de Najaarscompetitie. Voor het te donker wordt zijn er vijf donderdagavonden gereserveerd voor interne strijd om de leiders en strijders truien!
Koers om erin te komen De een heeft misschien wat meer gefietst of zelfs getraind in de zomer. Dus eerst maar even als hele groep een paar rondjes gezamenlijk inrijden en dan 7 ronden koers. De hele groep bij elkaar zodat het een echt peloton is. Heel hard ging het nog niet in de eerste drie ronden van de koers. Daniel (1pt) had nog een beetje te veel last van de jetlag en moest de rol lossen, even op adem komen en herladen voor de volgende onderdelen. Ella (2pt) en Joshua (3pt) moesten het peloton uiteindelijk ook laten lopen maar werkten goed samen in de resterende race. Joshua won uiteindelijk hun sprint. De rest bleef met wat aanvallen her en der toch bij elkaar om er een lange peloton sprint van te maken. Greg (14pt) won de sprint met overmacht en daarna was het video en finishfoto’s bekijken om de uitslag verder te bepalen want het zat dicht bij elkaar. Na drie telefoons te hebben geraadpleegd bleek de volgorde als volgt te zijn: Judah (13Pt), Arnau (12pt), Isaac (11pt), Silvan (10pt), Briek (9pt), Julien (8pt), Tristan (7pt), Torben (6pt), Kees (5pt) en Marcus (4pt).
Tijdrit De klassieke 2km tijdrit van WV de Amstel. Geen officiële waarvan tijden voor de eeuwigheid worden vastgelegd, maar wel een voor de punten.
Naam
Tijd
Punten
Tijdsverschil
Greg
3’02”
14
3’38”
Judah
3’12”
13
3’18”
Isaac
3’19”
12
3’04”
Briek
3’20”
11
3’02”
Arnau
3’26”
10
2’48”
Tristan
3’32”
9
2’36”
Julien
3’45
8
2’12”
Silvan
3’46”
7
2’10”
Torben
3’48”
6
2’06”
Marcus
3’53”
5
1’56”
Kees
4’06”
4
1’30”
Ella
4’07”
3
1’28”
Joshua
4’17”
2
1’08”
Daniel
4’51”
1
0
Australische tijdrit? In de laatste kolom bij de tijdrit staat een verschil. Dat verschil is een verdubbeling dat ontstaan is in de 2km tijdrit. In 4km moest dat goed gemaakt worden. In theorie krijg je dan een massasprint. In de praktijk moet je je krachten iets meer verdelen en zijn diesels in het voordeel. Of als je ingehaald wordt en je hangt je wagonnetje aan kom je misschien ook weer hoger in de uitslag.
Het werd een mix van alles. Want als je voorbij gestoomd wordt en je kan nergens echt aanhaken dan kom je uiteindelijk alleen te zitten, en dan ben je wel erg in het nadeel. Dat ondervond Tristan (1pt). Ook Ella (2pt) en Marcus (3pt) moesten de rol lossen nadat ze werden ingehaald. Torben (4pt) kon Joshua (5pt) net niet meer inhalen. Judah (6pt) werd nog voorbij gereden door Greg (7pt) op het eind. Julien (8pt) hing tussen twee groepjes in. Briek (9pt) kon wel aanhaken bij Arnau (10pt) en Isaac (11pt) maar die in de sprint kloppen was er teveel aan. En dan was er Kees (12pt), die bleef bijna het hele pak voor. En wat te denken van Daniel! Die had duidelijk de benen gevonden die hij in de eerste koers nog miste. Hij kwam uiteindelijk net te kort voor de winst maar met 13pt gaat hij wel de strijd aan met Kees in het algemeen klassement bij de jongste groep. De winnaar was Silvan (14pt). Ook een diesel blijkbaar. Hij had al snel de eerste vier renners voor hem te pakken en gelost. Kees moest er ook al snel aan geloven. En pas in de laatste ronde ging ook Daniel voor de bijl. Mooie afsluiter van de eerste avond!
De truien Bij de oudsten pakte Greg zijn eerste leiderstrui. Al heeft Max die nog stiekem in zijn bezit. Judah kreeg de strijders trui, deze was wel aanwezig en werd gretig in ontvangst genomen.
Nu er wat jeugd doorgestoomd is was de jongste groep nog niet zo groot. Kees heeft meteen een gat geslagen in het klassement. Maar de NJC duurt nog even. Daniel is de terechte winnaar van de strijders trui. Moeite in de eerste race, herpakken en blijven knokken. Klasse!
De stand Greg 35pt
Isaac 34pt
Judah 32pt
Arnau 32pt
Silvan 31pt
Briek 29pt
Julien 24pt
Tristan17pt
Torben 16pt
Marcus 12pt
Ella 7pt
Kees 21pt
Daniel 15pt
Joshua 10pt
Yvo bedankt voor de tijdswaarneming. Fernando voor het bedienen van de finishfoto. En de andere aanwezige ouders voor het opletten bij de oversteek en aanmoedigen van de renners!
De truien mogen met trots gedragen worden. Volgende week weer schoon en heel mee!
De kaarten lijken al aardig geschud in de Vogezenweek voor de Amstelcoureurs, maar de plooi is zeker nog niet definitief. Zo lijkt soms met twee etappes te gaan dat de etappewinnaar sterker is dan de beoogde eindwinnaars. Of zien we iets wat er niet is? We blikken terug op twee koersdagen.
Dinsdag
Samenwerken is de ‘key’. De organisatie had de route en de etappenaam weer mooi uitgedacht. Van standplaats Gérardmer de Schlucht op, en weer af (‘we zaten allemaal tussen de auto’s), en dan verder omgekeerd van de maandagetappe. Twee cols en vervolgens een stuk Routes de Crêtes op en af. Downhill naar La Bresse en finale rijden op de Grosse Pierre. Samenwerken dus, tot het niet meer nodig was. De groep met Maud Wiersma (sloot maandag aan), Josien van der Wal (ex-schaatser langebaan) en Peter Vermeulen reden héél lang voor de winst, want je moet nooit een eerste startgroep onderschatten. Josien deed waar ze goed in was; sprinten voor de eerste premie. Met 980 watt op haar meter ging het er serieus aan toe op de top van de Schlucht!
Daarna gebeurde er weer zo veel dat je er moeiteloos een boekwerk mee zou vullen. Een meelifter in het wiel? Dan moet je niet bij Tim Schreurs zijn. Scherp zijn in het verkeer én koersen: geen lekkere combinatie, blijven opletten, het ging allemaal goed. Ook de AmstelMasters hadden weer veel onderlinge strijd waarbij de ene dag de andere dag niet was. De Amstelvrouwen keken voor winst naar elkaar en reden tegen elkaar, met dank aan de (gemengde) startgroepjes.
In de finalekilometers op de Route des Crêtes was een grote groep ontstaan, met hardrijders als een Joppe van der Weerdt en een Joris van Nieuwkerk*. Met alleen groepje ‘Maud-Peter’ (Josien had ze eerder moeten laten gaan) nog ervoor moest winst eenvoudig binnen handbereik zijn. Maar, wat stond in hoofdstuk 3, lid 4, van het Reglement? Wanneer 1 persoon stopt bij de verzorgingspost, dan wacht de hele groep. En dat geschiedde.
Met de top van de Grosse Pierre werden Maud en Peter toch nog voorbij gesneld door een ontketende Joris, gevolgd door Simon Polstra en eerste vrouw Renée. Maud nog knap zevende op haar eerste dag. Renée nog steeds leider in het klassement, op wat meer afstand van Elyse.
Lars en Koos maakten er weer een fraai een-tweetje van. Twee secondjes voor Koos erbij omdat Lars zich vergiste in de finishstreep. Blijven opletten tijdens de avondbriefing!
Lars in actie. Foto gemaakt door rivaal en runner-up in het klassement Koos! #fotosonderwegmaakikzelf
Woensdag
Tijd voor een rustdag? Nee, maar vooruit, we houden het kort. 26 kilometer totaal, maar wel all-out! Lekker vanuit Gérardmer de D417 zes kilometer in licht dalende lijn ziedend omlaag (wind tegen), naar een rotonde. Draaien en terug omhoog (wind in de rug) naar rotonde vlak voor Gérardmer. Draai maken en terug na vier kilometer de slotklim van 3,2 kilometer. Niet te steil, buitenblad kon.
Met zeven(!) startgroepjes kort achter elkaar leek alles op een zakdoek samen te komen voor de slotklim. Dat klopte in zekere zin ook, behalve dat er een file van auto’s was ontstaan achter de eerste drie samengekomen groepjes. Onderaan de klim was het komen en gaan van de aanvallen. Het plan van Joppe werkte het beste, hij keek na de laatste bocht niet meer achterom en won de sprint, erg sterk. Elyse trapte het gaspedaal ook stevig in en ging vol vertrouwen als eerste vrouw de streep over. Renée stapte vandaag niet op, belangrijke koers in de Ardèche komende week kreeg voorrang. In het klassement is Elyse nu de leider.
Koos en Lars hadden weer een schitterende battle tot aan de streep. Lars vergiste zich wéér in de finishlocatie, corrigeerde en eindigde in het wiel van Koos.
Een halve rustig voor de meeste renners vandaag. Het moment om nog fris op de groepsfoto te staan!
Nog twee zware en vooral warme dagen te gaan. Donderdag een kans voor de vluchters? En vrijdag … een mega slotrit met ruim 3000 hoogtemeters … is nog te ver weg nu.
Prijsvraag
Wat doet Joris – de winnaar dinsdag en op kop in het zwart – hier op de klim? Hij hield het lang vol. Weet je het, plaats het in de comment.
De concurrentie van de Vogezen was groot vanavond maar gelukkig hadden we nog net genoeg renners om van start te gaan. Want met dit heerlijke weer moest er toch wel gekoerst worden.
Afgelopen zondag is voor de zevende keer de Amstel ‘Alpenweek’ van start gegaan. Hét 2-jaarlijkse Amstelevent waar je je een week lang tot wielerprof kan wanen: zes etappes koers waarin iedereen kan meestrijden. De eerste vijf keren was Bourg d’Oisans het basecamp (Alpenweek), sinds 2022 zijn het de Vogezen geworden. Dit jaar is Gérardmer onze gastheer. Twee etappes zijn ondertussen verreden, nog vier te gaan. Een bijdrage vanuit Frankrijk.
Om het echt te beleven moet je er natuurlijk bij zijn geweest, maar voor wie van koersverhalen houdt biedt het ‘scherm’ ook voldoende stof tot inleving en vermaak.
Hoe werkt het?
Zoals gezegd, zes dagen koersen waarin iedereen kan meestrijden binnen en buiten zijn/haar niveau; van profdame tot AmstelMaster. Het geheim? Startgroepjes met handicaptijd. De snelsten van het klassement als laatst, alles wat minder snel is start daarvoor. Met tactisch en sluw koersen kan je zo optimaal gebruik maken van de sterkte of zwakte van je tegenstander. Uiteindelijk wint altijd de sterkste, dat wel, maar ook hij/zij heeft er voor moeten strijden.
Wat staat er op het programma? Zes etappes van zondag tot en met vrijdag, 395 km en 8871 hoogtemeters. Naast het wielrennen gaat het campingleven ook door: eten, slapen & wassen in de huisjes, boodschappen doen, buurten bij elkaar, je wel of niet gek laten maken door alles (stravatijden) en iedereen; allemaal skills die op de achtergrond sluimerend meespelen. Tel daarbij op de terugblik op de dag (uitslag en leiderstruien) elke avond en de briefing (parcours(wijziging), startgroepjes voor de volgende dag. Kortom, een werkweek onder en met leiding van Koos-Jeroen, Ingeborg, Roel en Joris. Tijdwaarneming, jury & bevoorrading in handen van moeder Ingeborg en Anne, vriendin Alexander.
Zondag
Om een klassement te maken moet er eerst gereden worden. Geen proloog maar een massastart vanuit Gérardmer via een mooie lus kort steil omhoog, lang omlaag gevolgd door weer lang omhoog naar het skioord. Slechts 23 kilometer, toch voldoende om goed stuk te gaan. Dit jaar is de Vogezengroep goed gemixed: zes dames die meer dan uitstekend hun weg vinden in het veld.
Vanuit vertrek was het Tim Schreurs die direct weg sprong. Lars Ruizendaal zag de kans en sprong mee, en versnelde door. Geheel solo wist hij met een dikke minuut Koos Jeroen Kers en Joppe van der Weerdt voor te blijven. Eerste Masters werd Simon Polstra. Renée van Hout wist debutant en sterk klimmende Elyse Schuyt voor te blijven. Haar naam gaan we vast nog vaker noemen deze week. De eerste kaarten zijn geschud, de renners zijn klaar voor de maandag.
Maandag
Routemeister Joris van Nieuwkerk verdiende alle lof voor de route van vandaag. Opwarmen werd de etappe in het routeboek genoemd, 70 km met 1635 hm. Finish op de Hohneck, een van de hoogste punten van de Vogezen, uitzicht gegarandeerd. Daarvoor moest eerst de Bonhomme worden overwonnen. Niet via de reguliere weg maar via een belachelijk steil b-weggetje, drie keer de Stockeu achter elkaar. Zou daar de slag vallen? De kunst was om je daar niet op te blazen. Via een tussenklim volgde nog de Schlucht en de finishklim. Heel lang hadden Peter Vermeulen en Ingeborg Kers zicht op de overwinning, maar Lars en Koos Jeroen staken er toch met kop en schouders bovenuit. Slimme Koos won in de sprint. Daarachter druppelden de renners vrij vlot achter elkaar binnen – de handicapindeling was weer geslaagd. Joris mooi derde, en Marike Veldhuis eerste Dame. Elise Schuyt sterk op 6 en heeft Renée nu heel dicht genaderd in het klassement. Daarachter is er nog volop strijd en is alles nog mogelijk.
Het weer blijft goed, de zin groeit. Op woensdag volgt de update via dit kanaal.
Log in
