Gravelberichten
Het gravelseizoen is ondertussen goed op gang gekomen. Een paar weken terug de race rondom Aken en afgelopen week in Denemarken, en dichter bij huis in Zandvoort. De Amstel was er bij.
Op 31 mei streek het internationale gravelpeloton neer in Aachen, net over de grens. Was het vorig jaar nogal chaotisch met gevaarlijke verkeerssituaties, dit jaar had de organisatie duidelijk lering getrokken. Bij de Masters tekenden Jan Dijstelbloem en Falco Bruens de startlijst. Voor Falco de eerste keer onverhard, wel de nodige ervaring in Gran Fondo’s. Veilig en wel waren ze aangekomen, helaas niet genoeg om te kwalificeren later dit jaar voor het WK in Maastricht.
Afgelopen zaterdag stond de Gravel Challenge Blaavands Huk op het programma, in Denemarken op Jutland. Zo ver is na te gaan hier alleen Suzanne Mulder aan het vertrek. Wederom liet ze van zich spreken en kon na afloop alweer een Q achter haar naam noteren.
Zandvoort
In de Nederlandse reeks van de gravelseries was het afgelopen zondag de beurt aan Zandvoort. Inmiddels een vaste waarde sinds de start in 2022 van deze gravelreeks. Het vrij korte parcours is hoofdzakelijk op en af in de duinen rondom het circuit, met hier en daar wat variaties per jaar. Het komt feitelijk neer op een crossover (pun intended) tussen cross en gravel. Het weer speelt ook een rol want het kan er onaangenaam warm zijn. Dit jaar viel het allemaal mee dankzij een zeewindje. Niettemin kent de omloop weinig rustmomenten en is het oppassen jezelf niet over de kop te fietsen.
Favoriet bij de Elite (en alles onder 40) was uiteraard Jasper Ockeloen, die pas op het laatst had besloten te starten, aangezien zijn rustperiode na de Unbound. Jasper maakte de belofte ruimschoots waar. Heel lang was hij weg met crosser Mees Hendrikx (foto onder) en in de finale was een demarrage voldoende om een winnend gat te slaan. Verder zagen we Rienk Tuinhof ook aan het vertrek, als debutant in de gravelscene. Na winst in Ouderkerk bij de Klasse 2 kon hij hier ook goed lang mee, meest sterk solo vasthoudend in het laatste kwart achterveld. Kort daarachter zagen we junior Hugo Voogd terug.
De Masters 40+ mochten apart starten, wel zo eerlijk gezien het leeftijdsverschil. Met vijf AmstelMasters: seizoensthuisrijder Jan Buisman, Pierre Deen, Serge van der Putten, Jort de Boer en Jan van Herwijnen. De kunst bij de start was om meteen in je pedaal te klikken en all out te gaan op de direct volgende steile klim. Daarna handhaven in je groep, niet te gek doen en na verloop van tijd wat te kunnen profiteren wanneer je wordt ingelopen door menig m/v.
JanH was voor zijn doen goed weg maar moest diep gaan voor een eerste positie. Al snel kwam Serge aansluiten en nam resoluut de leiding van de groep. Kortom het ging bij vlagen héél hard. Pierre en JanB waren op kleine achterstand, Jort daar weer achter.
JanH had de macht te kunnen aansluiten op de steile klim bij passage van de eerste dames – dat trok het groepje uit elkaar. Bij Serge was daarna het beste er ook vanaf – en na een keer bijpompen en een val was het voor hem DNF. Pierre kneep helaas al eerder in de remmen, vormdip, koersdip? Het lek is nog niet gevonden maar hij komt terug. Ook Jort geen finish. JanB wel netjes in stijl de wedstrijd uitgereden. JanH ging met twee sterkere leeftijdsgenoten de finaleronden in. Het beste was er wel vanaf en van sprinten was geen sprake meer.
Met ca 2 uur en een kwartier op de fiets is Zandvoort geen uitgesproken lange race. Maar naar het einde toe toch telkens geniepig verschrikkelijk zwaar.
Uitslagen
Meer foto’s
Amstelfoto van de dag met Pierre en JanB