Nieuwe Nederlanders: ‘We begrijpen nu dat we hier twee sets kleren moeten hebben’
Door: Jan Dreschler. Hoe komt het dat een echtpaar uit Kenia Aalsmeer in de armen heeft gesloten en Nederlander wilde worden? Dat heeft te maken met Heineken en met een lange reis van het Afrikaanse continent naar ons mooie dorp.
Leslie Nteere (45) is nu vijf jaar in Nederland. Hij werkt voor de Elsevier organisatie als Academic Succes Manager, dat wil zeggen dat hij zich bezig houdt met digitale contentplatforms voor medisch educatief materiaal, toegespitst op universiteiten en universitaire ziekenhuizen. Hij werkt veel vanuit huis, maar reist ook de universiteiten af waar hij universiteitsbibliotheken interesseert voor het digitale aanbod van Elsevier. Hij kwam hier met zijn vrouw Winistella en hun twee jongens, die nu respectievelijk dertien en negen jaar oud zijn.
Zijn vrouw werkte in Kenia voor Heineken International. Heineken heeft daar een kantoor en ook brouwerijen in Oost Afrika. Ze was werkzaam als controller en deed het zo goed dat men haar naar het hoofdkantoor wilde overplaatsen. Leslie zelf werkte voor het Oxford University Press.
Ingewikkelde discussie
Toen zijn vrouw die uitnodiging kreeg om naar Nederland te komen was dat wel aanleiding voor een ingewikkelde discussie, want ze hadden het goed in Kenia. Maar uiteindelijk werd besloten dat het voor de carrière een goed idee was. Zijn vrouw ging eerst naar Nederland samen met de twee de kinderen en Leslie bleef nog in Kenia tot er ook voor hem werk gevonden was. Met zijn ervaring bij Oxford University Press lukte dat vrij snel. Als je uitgezonden wordt door een bedrijf weet je nooit hoe lang je daar zult zijn. “In eerste instantie zouden we hier drie jaar blijven, maar daarna werd het verlengd.”
‘In Aalsmeer was het raak’
Net als veel andere veel kennismigranten ging het stel dan ook eerst in Amstelveen wonen onder meer omdat daar een internationale school is. “Maar na anderhalf jaar wilden we toch graag een eigen huis kopen. We bekeken een tiental huizen en in Aalsmeer was het raak. We wonen hier met veel plezier. Aalsmeer is een prachtig dorp en we houden van de mensen. De Westeinderplas vind ik fantastisch. Ik kom daar wekelijks op mijn fiets en als ik ergens over na moet denken is dat de beste plek. Wat Aalsmeer ook zo aantrekkelijk maakt is dat het een combinatie is van stad en een dorp. Bovendien is alles in de buurt inclusief Schiphol.
‘We waarderen de directheid’
Inmiddels zijn we verliefd geworden op de Nederlandse cultuur en de mensen. We kunnen het heel goed vinden met buren en collega’s. Ook de jongens zijn op de voetbalvelden hartelijk ontvangen. Kortom, Nederland is een heel gastvrij land. Wat we ook heel heel erg waarderen is de directheid van Nederlanders. We zijn dat in Kenia niet gewend maar hier is het heel direct en daar houden we van. Of je nu jong bent of oud er is een actieve levenshouding.”
Kaal en grijs land
Niet alles is geweldig. “De winters hier zijn wel een uitdaging. De charme van het schaatsen hebben we nog niet ontdekt, maar dat gaat vast gebeuren. De eerste keer dat ik in Nederland kwam, was toen mijn vrouw met haar baan begon. Dat waren veertien dagen in januari. Dan krijg je toch de indruk van een kaal en grijs land. Het viel ons op dat de bomen in Nederland geen bladeren hadden. In Kenia is het altijd groen. Maar toen ik hier in augustus terugkwam waren de bomen prachtig groen. We hebben geen vier seizoenen in Kenia. Het klimaat is het hele jaar door warm en equatoriaal, dus dat waren we niet gewend.
Thermostaat op 25 graden
Onze eerste winter was een kostbare aangelegenheid, want we hadden het zo koud dat we de thermostaat constant op 25 graden hadden staan. Dat bleek erg duur te zijn. Inmiddels hebben we begrepen dat je in Nederland vooral twee sets kleren moeten hebben één voor de winter en één voor de zomer Heb je het koud dan trek je gewoon nog een extra laagje aan.”
Gelukkige kindertijd
Leslie had in de loop van zijn leven te maken met veel cultuurverschillen. Het dorpje waar hij opgroeide ligt ongeveer 250 kilometer ten oosten van de hoofdstad Nairobi. Het ligt in de hooglanden en de natuur is prachtig, met veel wildlife. Er zijn ook veel bergen en er is voldoende regen. Er was schoon water, vruchtbare grond en altijd voldoende eten. “Mijn vader was boer en daarnaast leraar en ook universitair docent. Veel mensen in Keniaanse dorpen hebben zo’n dubbelfunctie. Het boeren is voor eigen gebruik en voor de familie. We hadden ook vee en we verbouwden thee. Ik had een hele gelukkige kindertijd.”
Uiteindelijk is Leslie naar de universiteit in Nairobi gegaan en dat was best een verandering. Aanvankelijk studeerde hij daar Engelse literatuur en heeft dan ook een onderwijsbevoegdheid. Daarna deed hij een master in Business Administration. Hij gaf een jaar les op school en was veertien jaar werkzaam bij Oxford University Pressvoordat de overstap kwam naar het Nederlandse Elsevier.
Inburgeringsexamen
De liefde voor Aalsmeer leidde tot het besluit om Nederlands te worden. “De inburgeringscursus was niet in alle opzichten gemakkelijk. Wat ik lastig vond was kennis van de Nederlandse maatschappij. Als je moet leren hoe Nederland georganiseerd is, krijg je te maken met een veel uitgebreidere vocabulaire dan het dagelijks spraakgebruik. Je moet van alles leren over politiek, onderwijs, de geschiedenis van Nederland, de Europese Unie en hoe de overheid functioneert. Dat alles levert heel veel nieuwe woorden op. Voor het examen Nederlands moesten we eerst via de koptelefoon een gesprek beluisteren, bijvoorbeeld over een verjaardagsfeestje, waarna er vragen over werden gesteld. Je antwoorden werden opgenomen en beoordeeld door de leraar. Ook moest je voor het examen Nederlands een eenvoudige e-mail opstellen, bijvoorbeeld een e-mail schrijven om een groep vrienden uit te nodigen voor een verjaardagsfeestje.
Besef van tijd
Eén de dingen waar ze aan moesten wennen is het besef van tijd. Er is een spreekwoord dat zegt Europeanen hebben de klok maar Afrikaanse mensen hebben de tijd. Leslie herkent dat: “Als je een uitnodiging krijgt om op bezoek te komen om drie uur ‘s middags dan word je stilzwijgend wel geacht voor zessen te vertrekken. Is het gewenst dat je ook voor het diner blijft dan moet je daar apart voor worden uitgenodigd. Dat is in Kenia heel anders. Er wordt gewoon voldoende gekookt voor het aantal mensen dat toevallig aanwezig is. Zoiets leer je bij de inburgeringscursus dan weer niet.”
(Foto’s: Jaap Maars)
Het bericht Nieuwe Nederlanders: ‘We begrijpen nu dat we hier twee sets kleren moeten hebben’ verscheen eerst op AALSMEERVANDAAG.