Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor een Aalsmeerder of Kudelstaarter. Deze week de maandelijkse column van Tjeerd Veninga: ‘Lieve Gido’.
Lieve Gido,
Ik heb een pooootje met vet, AL op de taaafel gezet. Dat zongen we vroeger, jaar in, jaar uit, tijdens de Avondvierdaagse. Ineens komt het allemaal weer terug: de liedjes, de rollen Rang en de salmiakknotsen. Dat van dat potje vet heb ik nooit begrepen. Als ik het aan een leraar vroeg, lachte die alleen en zei alleen maar: ‘Ja ja, loop nou maar door, Tjeerdje’. Ach ja, het was een andere tijd.
Zelfs Google weet niet precies waar dat potje met vet vandaan komt. Waarschijnlijk was het een soldatenliedje, de soldaten zouden na de mars hun schoenen direct in het vet zetten. Kennelijk zagen ze daar enorm naar uit, en dat na een lange mars met volle bepakking. Zie je het voor je Gido, een groep soldaten die over schoenenpoetsen zingend over de hei marcheert? Een weinig intimiderend signaal naar mogelijke vijanden, maar wel gezellig.
Enfin, de Avondvierdaagse is weer helemaal terug in Aalsmeer! Het team van Aalsmeer Actueel meldde zich aan als vrijwilliger, want zonder vrijwilligers kan er niet veilig worden gewandeld. Terwijl Rinus en Egon al lang in hun gele hesje paraat stonden, stond ik nog in een hopeloze file op de Pudonweg. Even zeuren Gido, die Pudonweg, dat is een soort parkeerplaats aan het worden.. Je loopt de Avondvierdaagse sneller dan dat je over de Pudonweg van de snelweg naar de brug rijdt… Letterlijk!
Daar zat ik dan, gevangen, anderhalf uur stapvoets… ik kwam net uit mijn werk en had mijn nette pak nog aan. Beetje naïef, vanuit Amsterdam komend, had ik zo ingeschat dat anderhalf uur genoeg zou moeten zijn om 20 km af te leggen, me om te kleden en wellicht nog snel een boterham of zo.
Iets later dan afgesproken, maar nog net op tijd, parkeerde ik met piepende banden bij mijn klaar-over plek. Hartslag en bloeddruk wat aan de hoge kant… je moet dat soort dingen ‘laten gaaaan’ zegt Van der Gijp, maar ik ben daar slecht in Gido… Snel een geel hesje aan, over mijn veeeel te nette pak, stond ik nog voor paal ook. Maar dan, het warme bad der vrijwillegers! Tot mijn geluk lagen er een paar krentebollen te wachten – want het bericht dat Tjeerd in de file stond had de organisatie bereikt, en vrijwilligers die zorgen voor elkaar. Het zonnetje scheen, ik begon weer wat in de ‘klaar-over mood’ te komen. Daar kwamen de eerste kids aan, ik zette me schrap voor wat spottende opmerkingen of op zijn minst vragende blikken. Met blijde stemmetjes vroegen de voorste jongetjes: ‘Meneeeerrr, bent u de burgemeester?’. ‘Ha ha, nee hoor, ik ben maar een klaar-over die wat lang in de file heeft gestaan’.
We werden steeds vrolijker van die 850 kids Gido! Verschrikkelijk vrolijk, eigenlijk euforisch, kabbelde de onophoudelijke stroom kinderen aan ons voorbij. Tot onze verbazing kregen we high fives van de kids, en we werden diverse keren bedankt, alleen maar omdat we een uurtje in het zonnetje waren komen staan op een kruising langs de altijd mooie Westeinderplas. Ze genoten duidelijk van het samen zijn, het buiten zijn, het bewegen. Geen onvertogen woord, geen geklaag – alleen maar vrolijke gezichtjes. Generatie Beeldscherm had massaal de mobieltjes thuisgelaten. Ze waren enorm social, maar zonder apps. Er werd veel gechat – zonder apps, de hele avond Facetime – zonder apps, en we kregen dus heel veel smileys en duimpjes – zonder apps. Geen cookies op hun scherm, maar koekies van de lokale bakkerij en ook nog ijsjes van de supermarkt langs de finish. Naast een legertje vrijwilligers had namelijk ook de lokale middenstand massaal de schouders onder de avondvierdaagse gezet.
Zo vlak voor de zomervakantie wordt er weer veel gepraat over schermtijd. Hoeveel is gezond? Hoeveel is teveel? Moeten we het kinderen verbieden? Zoveel kinderen die zich niet helemaal lekker voelen, of die te weinig bewegen. Wat te denken over die 1 op de 7 kinderen in Aalsmeer die de hulp van Jeugdzorg nodig heeft? Het antwoord is volgens mij verbijsterend simpel, het antwoord is er namelijk altijd al geweest. Buitenspelen! Niet alleen kinderen, maar ook ouders, hup naar buiten. Ga wandelen, gooi met een bal, klim in een bootje, fiets naar het bos of ren door de duinen. En het geheim is dat je je slechts hoeft te motiveren tot aan de voordeur. Zet die schermen uit, trap jezelf van de bank en sleep jezelf naar de voordeur. Schoenen aan en zodra je buitenstaat, zul je merken hoe de stress van je afglijdt, hoe de energie in je los komt. Ook als je net uit de file komt en nog in je suffe nette pak loopt.
Ik wens je een heerlijke en actieve zomer Gido. Dat we met z’n allen wat schermtijd kunnen laten en wat meer met z’n allen gaan buiten spelen, jong en oud.
En dan komt hier het tweede couplet, over het mysterieuze potje met vet, retteketet!
Tjeerd Veninga
Tjeerd Veninga
‘Aalsmeer Actueel’ is het actualiteitenprogramma van Radio Aalsmeer, dat vooralsnog maandelijks op de zaterdagmiddag te horen is. Daarin is de column ‘Lieve Gido’ van Tjeerd Veninga te horen. Aalsmeerders zijn erg betrokken en dan kunnen discussies wel eens op lopen. We hebben te maken met complexe vraagstukken. Soms wordt het Tjeerd ook allemaal teveel en dan schrijft hij naar onze burgemeester.
Log in
Dichters van alle leeftijden worden uitgenodigd om een gedicht van maximaal 14 regels in te sturen, vóór zondag 3 augustus. Er is een selectiecommissie bestaande uit drie ervaren dichters uit de werkgroep. “We zoeken geen versjes of oneliners, maar echte poëzie waarin het thema tot uiting komt,” aldus dorpsdichter Marcel Harting, die ook deel uitmaakt van de organisatie.
Mandy van der Zwaard (1970) is niet alleen vrouw van Jos, maar ook moeder van drie en oma van een. Ze is Doopsgezind van aard, organiseert regelmatig evenementen en heeft een eigen bedrijf als uitgeefster en grafisch vormgever. Zo is bijvoorbeeld ‘ InKudelstaart ‘, het huis-aan-huisglossy van Kudelstaart uit haar koker. Maar haar grootste liefde is schrijven. “Schrijven is voor mij overleven. En al is mijn pen soms scherp, het is nooit gemeen bedoelt en ik denk dat de wereld dat goed kan gebruiken. Ik ben voor menselijkheid, vraag me altijd af ‘waarom?’ en overgooi dat met een vleugje gekscherendheid.”
De opbrengst van de Dorpentocht ging dit jaar naar Stichting Komma, een organisatie die ongeneeslijk zieke ouders helpt hun levensverhaal vast te leggen op video, als blijvende herinnering voor hun kinderen. Dankzij de deelnemers én een bijdrage van Rabobank via de ClubSupport-actie kon een bedrag van € 3.535,- worden overhandigd.