Log in
Column Lieve Gido: ‘Vrijheid stroomt’
Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor een Aalsmeerder of Kudelstaarter. Deze week de maandelijkse column van Tjeerd Veninga: ‘Lieve Gido’.
Lieve Gido,
Volgens mij zijn het best mooie tijden voor burgemeesters. Het regent lintjes, de Koning viert zijn verjaardag en we vieren onze vrijheid. 80 Jaar Vrijheid maar liefst. 80 Jaar Vrede. Voor ons geen luchtalarm, geen bommen en granaten en geen voedselschaarste. Dat mag ook wel gevierd worden.
Liever zou ik willen zeggen: dat móet gevierd worden!
Op enkele hoogbejaarden na, weten we letterlijk niet hoe goed we het hebben. Heb jij wel eens met je kinderen in een schuilkelder gezeten Gido? Ik gelukkig ook niet. Toch zien we elke avond op tv dat er elders wel geschoten en geschuild wordt. En mensen die in de rij staan, voor een beetje water of een beetje voedsel.
Nou, dan mijn leed… We waren vorige week op vakantie, in Spanje, lekker rondom Valencia. De laatste vakantiedag nog even ’s ochtends een flinke strandwandeling en dan een laatste welverdiende lunch. Rond half twaalf wilden we ons op een terras neervlijen. Lekker man, de zon op het bolletje, de tienduizend stappen op het klokkie, lekker even nagenieten. Maarrrr… er was even geen stroom, meldde de serveerster. Oh, wacht even, het bleek in heel Spanje mis te zijn. Oh, ook in Portugal. Huh, ook nog een stuk van Frankrijk.
Nou zijn er ergere dingen dan gestrand te zijn aan de Spaanse kust. Hoewel, zonder stroom was er ook geen elektronisch betalingsverkeer. Dus die welverdiende lunch, die konden we niet betalen. Geen cash op zak, niet handig… De banken gingen ook direct dicht. Tegen beter weten in, zette ik een sprint in naar de supermarkt… Helaas, het hek zat al op slot en het personeel zat een beetje verloren op het parkeerterrein voor zich uit te kijken. Een tankstation dan? Nee, ook al potdicht.
En toen verdween ook nog het internet. Dus die laatste plannetjes – geld overmaken aan een restaurant, een Tikkie betalen of kijken of ik mijn PayPal wachtwoord nog wist- nee, die plannetjes liepen ook allemaal spaak.
In een oogwenk was onze wereld veranderd. En ook onze plek in de wereld was nu volledig anders. Ineens waren we gedegradeerd van luxueus levende toeristen naar hongerige armoezoekers. We hadden alleen nog een paar sneetjes droog brood in onze hotelkamer, het was immers onze laatste vakantiedag en eten weggooien dat is zonde.
Er waren heus wel restaurants die gewoon eten serveerden. Vooral vis en vlees van de gril, en wijn, die weliswaar langzaam iets minder koud was. Daar zaten ze dan, de Nieuwe Rijken, de stinkerds die wel 100 euro op zak hadden, heerlijk in het zonnetje op het terras, en maar eten en maar drinken. En daar zaten wij dan, de Nieuwe Armen, hongerig van onze sportieve strandwandeling, met een schamele 4 euro en 90 cent op zak.
Na een uurtje zoeken had ik toch nog een bakkerijtje gevonden. Een brood was 5 Euro. Ik betaalde met mijn 4 Euro 90 en ben snel weggelopen, hopende dat die ontbrekende 10 cent geen gedoe zou geven. Ja, ik ben er niet trots op Gido, maar ’t is wat er gebeurde, ’t is hoe je gaat denken en doen. En dat na slechts een paar uurtjes niet eten.
’s Avonds rond een uur of zes was er dan ineens weer stroom. Een ongeduldig uurtje later deden de pin apparaten het ook weer. Zelden zo blij geweest met een tas boodschappen! Op onze hotelkamer genoten we van een diepvries pizza en gyoza’s uit de magnetron. Dingen waar je normaliter misschien je neus voor ophaalt, zeker als je op vakantie bent.
Nee Gido, ik kan niet zeggen dat ik ooit echt honger heb gekend. Dat kunnen die hoogbejaarden van ons in Nederland wel zeggen. Die weten wat een hongerwinter is. Net als die mensen in kapotgeschoten landen, die mensen op het journaal. En zij allen verdienen alleen al daarvoor ons aller aller ALLER diepste respect.
Laten we ‘onze’ oorlog nooit vergeten. Laten we meer medeleven tonen voor mensen die momenteel ‘hun’ oorlog proberen te overleven…
Ik wens je een mooie en een zeer bewuste Dodenherdenking en een prachtige, vrolijke Bevrijdingsdag. En, zoals altijd, als er nog iets is dat we voor je kunnen doen, of iets dat we beter kunnen laten, laat het ons dan weten.
Tot volgende maand Gido.
Tjeerd Veninga
Tjeerd Veninga
‘Aalsmeer Actueel’ is het actualiteitenprogramma van Radio Aalsmeer, dat vooralsnog maandelijks op de zaterdagmiddag te horen is. Daarin is de column ‘Lieve Gido’ van Tjeerd Veninga te horen. Aalsmeerders zijn erg betrokken en dan kunnen discussies wel eens op lopen. We hebben te maken met complexe vraagstukken. Soms wordt het Tjeerd ook allemaal teveel en dan schrijft hij naar onze burgemeester.
Mandy van der Zwaard (1970) is niet alleen vrouw van Jos, maar ook moeder van drie en oma van een. Ze is Doopsgezind van aard, organiseert regelmatig evenementen en heeft een eigen bedrijf als uitgeefster en grafisch vormgever. Zo is bijvoorbeeld ‘ InKudelstaart ‘, het huis-aan-huisglossy van Kudelstaart uit haar koker. Maar haar grootste liefde is schrijven. “Schrijven is voor mij overleven. En al is mijn pen soms scherp, het is nooit gemeen bedoelt en ik denk dat de wereld dat goed kan gebruiken. Ik ben voor menselijkheid, vraag me altijd af ‘waarom?’ en overgooi dat met een vleugje gekscherendheid.”
