De Adventsactie is dit jaar bestemd voor de Stichting Vrienden van Mikondo (www.mikondo.nl) Deze Stichting zet zich al ca. 25 jaar in voor onderwijs aan kansarme kinderen en jongeren in de wijk Mikondo van de hoofdstad Kinshasa (met ca. 17 miljoen inwoners) van de Democratische Republiek Congo. Congo behoort tot de armste landen van Afrika.
Op de verschillende scholen voor basis- en vervolgonderwijs staan jaarlijks 1200 leerlingen geregistreerd en er worden ook beroepsopleidingen gegeven. Ieder jaar vinden veel jongeren zo toegang tot eervol werk in allerlei sectoren en kunnen zij zich ontplooien naar gelang hun talenten. Denk aan timmeren, metselen, autotechniek, lassen, naaien enz. Zo worden zij gered van een uitzichtloos bestaan en kunnen zij op hun beurt hun kennis aan andere jongeren overdragen. Buiten de huisvesting van de kinderen is de ondersteuning aan de kinderen vergelijkbaar met de bij parochianen bekende Stichting Derde Wereld Hulp. De MOWA heeft er voor gekozen om dit jaar een soortgelijk project te ondersteunen in een land dat grote problemen heeft om de armoede te bestrijden. Stichting Vrienden van Mikondo heeft bewezen om daar middels hun projecten een effectieve bijdrage aan te geven. De MOWA beveelt deze Adventsactie van harte bij u aan. Tijdens de vieringen in de Adventsperiode zal er worden gecollecteerd maar indien u deze vieringen niet kunt bijwonen kunt u de Stichting steunen door uw bijdrage over te maken op IBAN-rekening NL72 RABO 0382 3326 01 t.n.v. MOWA Amsterdam. U kunt dit ook doen via onderstaande betaalknop.
Wij organiseren op zaterdag 7 december een dagreis naar Kevelaer (Duitsland), waar gelegenheid is om, naast de mooie kerken en kapellen, restaurantjes en winkels, ook de kerststallenmarkt te bezoeken. Een mooie dag voor Kevelaerfans én voor liefhebbers van kerstgroepjes. Aan het eind van de dag vieren we in de Kaarsenkapel de eucharistie en sluiten we af met een gezamenlijke (warme) maaltijd. Vertrekplaatsen (afhankelijk van het aantal deelnemers volgt een indeling)
Alkmaar (station CS, zijde stadscentrum bij busstation)
Met onderweg een koffiestop arriveren we tussen 12.30 uur in Kevelaer, waarna u vrije tijd heeft tot 16.30 uur (aanvang eucharistieviering in de Kaarsenkapel). Aansluitend is er nog een warme maaltijd in een restaurant in Kevelaer en om 19.00 uur vertrekken we weer en gaan rechtstreeks naar de opstapplaatsen.
Deelname
Deelname geschiedt op basis van aanmelding en betaling vooraf (bij afmelding helaas geen restitutie). Bij de prijs is inbegrepen: vervoer per luxe touringcar, koffie/gebak op heenreis, eucharistieviering in Kevelaer, driegangenmaaltijd en (pastorale) begeleiding. Niet inbegrepen: annulerings-/reisverzekering, drankjes bij de maaltijd. Graag bij opgave diëten (o.a. vegetarisch) en mobiliteit (bijv. rolstoel) niet vergeten te vermelden. U ontvangt rond 1 december (per email) een bevestigingsbrief mét uw vertrektijd.
Overschrijving van het deelnamebedrag vooraf op: NL67 INGB 0005 2625 19 t.n.v. I.P.M. van Stiphout-Boos, o.v.v. “Naam + Advent 2024”.
volwassene € 69,00
kind t/m 12 jaar gratis 13 t/m 18 jaar € 39,00
Aanmelding/informatie (aanmelding t/m 25 november a.s.) kevelaerbedevaart@outlook.com Dea Broersen (06-25021417) Jos Martens (06-16666900) Yvonne van Stiphout-Boos (06-22248723) pastoor Eugène Jongerden (06-51265724) pastoor Eric van Teijlingen (06-13716464)
Oecumenische gespreksavond op woensdag 6 november van 20.00 tot ± 21.30 uur in de bovenzaal van Amstelstroom. (Ouderkerk aan de Amstel)
Vorig jaar hield Erik Borgman een inspirerende lezing met als onderwerp: de toekomst van de kerk.
Naar aanleiding daarvan en als vervolg daarop is er op 6 maart een gespreksavond geweest. Die avond is er gesproken over de uitdagingen van deze tijd. Een verslag hiervan vindt u in nieuwStroom van april 2024. U kunt ook een verslag opvragen bij Adri Burger: a.burger-degeus@planet.nl.
Een belangrijke punt dat naar voren kwam: We geloven fundamenteel dat God erbij is, en zo kunnen we als kerk ook nabijheid uitdrukken, en dan gaat het om menselijkheid, gelijkwaardigheid, verbinding en liefde. De kerk als een open gemeenschap, die een positieve uitstraling heeft.
Op 6 november praten we verder, in het besef dat we niet meteen oplossingen hebben, maar wel samen kunnen zoeken naar wat ons in de weg zit en wat we als mogelijkheden zien.
Ook als u de eerdere avonden niet bezocht hebt: wees van harte welkom.
Tussen het duister en het donker de laatste maanden van het jaar schrijven wij over hoop en vrede
Een bijzondere adventsbezinning waarin we adventsgebeden en gedichten schrijven
De advent is een bijzondere tijd: een tijd van verwachting, van hoop, vrede, vreugde en liefde. Samen worden we stil bij deze thema’s door onze gevoelens en gedachten toe te vertrouwen aan het papier. We gaan in een mooie bezinningsmiddag adventsgebeden en gedichten schrijven. Dat doen we onder leiding van pastor Dea Broersen en diaken Jeroen Hoekstra. Zij nemen ons mee langs de vier zondagen naar kerst en geven tips en ondersteuning bij het schrijven. De middag wordt besloten met een korte gebedsviering waarin onze gedichten en gebeden centraal staan.
Wanneer: Vrijdag 29 november Tijd: 14.00 – 15.30u Locatie: Titus Brandsma Opgeven: bij diaken Jeroen (diakenjeroen@kpnmail.nl)
De All Saints Church in Amsterdam ZuidOost (ook wel het Afrikahuis genoemd) kookt elke donderdag voor Stap Verder en andere mensen die een extra maaltijd kunnen gebruiken.
Stap Verder is een inloophuis waar mensen in Amsterdam Zuidoost terecht kunnen voor informatie, advies en hulpverlening op het gebied van wonen, werken, inkomen, inburgering, gezondheid, zorg, recht, migratie. Ze bieden gratis Nederlandse les, naailes en handwerkcursussen, medische, juridische en sociale spreekuren.
Na de zomervakantie blijkt dat 2 rails van de lades in de keukenkastjes zijn afgebroken. De lades zijn daarmee niet meer te gebruiken. In de keuken staat ook een archiefkast, die voor opslag van keukengerei en eten wordt gebruikt. De roldeur daarvan was al langer stuk.
Op de Werelddag van de Armen 17 november houden we een caritas-collecte en onze PCI heeft gesloten deze voor het herstel van de keuken van de All Sants Church te gebruiken. Uw steun helpt de migrantenkerk om voor langere tijd de zorg voor hun naaste gestalte te blijven geven.
Namens PCI Heilige Mariaparochie
Theo den Blanken blanken5@xs4all.nl NL91 RABO 0302 3251 07 t.n.v. Caritas Amstelland
Overweging uitgesproken bij de uitvaart van pastoor A. Koot Deuteronomium 6, 4-9 en Marcus 2, 1-5
Zusters en broeders in Christus,
Mensen hier in vriendschap en liefde verbonden rondom Lex,
שמע ישראל יהוה אלהינו יהוה אחד; (Sjema Israel adonai Èloheenoe, adonai ègad).
Deze woorden te laten horen in het Hebreeuws, leek me een passend begin. Tot bijna het einde is Lex blijven vertalen; maakte trouw zijn huiswerk voor de Hebreeuwse leeskring, waar hij lid van was. Hoor Israël is een oproep aan ieder van ons zich te openen voor het geheim van het leven. Je mag het op jezelf betrekken. Zo klonk vroeg in het leven van Lex ook ‘Hoor Alexander’, een naam die hij met trots droeg, ook al werd hij gedurende zijn leven wel steeds korter. Alexander, werd Alex, en Alex werd Lex. Het Latijnse woord voor Wet. En dat woordje Wet speelt een bijzondere rol in zijn leven, het krijgt een andere betekenis; in die zin is hij onder zijn naam gaan staan.
Vroeg in zijn leven klonk Hoor Alexander, de roeping tot het priesterambt in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Als nakomer in zijn gezin, zijn broers Hans en Henri zaten in een andere levensfase, beleefde hij het ook als een avontuur. Na het kleinseminarie in Apeldoorn volgde het grootseminarie in Warmond, waar Lex zo heerlijk over kon vertellen. Een van de verhalen ging over professor De Groot, docent klassieke talen. Het was in de tijd dat paus Pius XII, die nog als een kerkvorst werd gedragen, het Mariale dogma van ‘Maria Tenhemelopneming’ afkondigde; het verhaal ging dat de paus in een droom deze boodschap kreeg ingefluisterd. Toen één van Lex’ medestudenten aan professor De Groot, bijgenaamd paciep, vroeg wat hij daarvan vond; kregen de jonge priesterstudenten als antwoord ‘ik heb met de persoonlijke visoenen van meneer Pacelli niets van doen’. Een schok ging door het klaslokaal, dat een professor deze relativerende woorden sprak en de paus bij zijn burgernaam aansprak. Laatst zei Lex nog dat dit het begin was van een relativerende houding ten opzichte van wat de kerk als wet verkondigt.
Als jonge priester is hij gevormd door een massieve dogmatische theologie, een taal die niet meer aansloot op zijn tijd; het Tweede Vaticaans Concilie was dan ook een verademing. Er kwam ruimte voor nieuw élan, voor experimenteren; hij deed mee aan de Pax Christivoettochten, waarin je als priester onder de mensen kwam, in plaats van dat je erboven stond. Het was ook een tijd van desoriëntatie. Het oude voldeed niet meer, maar het nieuwe was er nog niet. En de bron van waaruit hij leefde droogde langzaam op. Tot dat hij begin jaren zeventig zijn leermeester ontmoette:
Frans Breukelman
Deze leermeester betekende Lex’ redding voor het pastoraat. Een gereformeerde professor, expert in de Hebreeuwse taal, opende voor hem de Schrift. Laatst vroeg ik Lex nog, wat het was, wat er gebeurde, als hij bij Breukelman in het college zat en hij uitleg kreeg over de Bijbel. Hij antwoordde ‘Voor het eerst had ik het gevoel, dit gaat over mij’. Deze ervaring, tot in je ziel, in je hart geraakt te worden door het horen van het Woord, heeft Lex tot het einde van zijn leven geïnspireerd. En dat heeft tot grootse dingen geleid, waarvan gisteren ook al is gesproken: de Bijbelse lesmethode Naderen om te horen. Die aanraking, of beter openbaring, vernieuwde zijn geloof. Een geloof dat in de kern, zo zei hij eens in een tweegesprek met een dominee, om creativiteit draait. Creatie! Ontdek in je eigen leven hoe “de God van leven” in jou werkzaam is. Dat kan alleen door eerst te willen ‘horen’, door stil te worden, tot je te laten spreken, om dan te ontdekken dat het ook over jou gaat.
Deze boodschap heeft hij veel leerlingen op Fons Vitae willen meegeven. Een ernstige boodschap die je nadert om te horen, die hij verpakte in een Kootiaanse performance over bijvoorbeeld de slang die sprak in het paradijs. Zijn creativiteit heeft ertoe geleid dat hij de woorden van de Bijbel bij menig mensenkind heeft ingeprent.
Er was weer richting, oriëntatie in het leven. En dat is precies waar de Thora, de Wet voor staat. De Thora die hij in het Hebreeuws bestudeerde op zoek naar wijsheid. Die Thora die hem ook verbond met een traumatische ervaring in de oorlog, zijn joodse buren, waaronder een leeftijdgenootje, werden afgevoerd. En kwamen nooit meer terug, maar zoals bekend uit de overlevering zeiden zij tot in de gaskamer “Hoor Israël, de Heer, onze God, de Heer is de enige!. Hoor en open je voor dat wat leven geeft, voor dat wat liefde is…….deze openheid hebben veel mensen in Lex als mens, als oom en zwager, als leraar, als vriend, als geliefde, als pastor ervaren.
En hij heeft dat ook ontvangen – die liefde en vriendschap van u, van jou, van ons hier bijeen. Om die reden is het evangelie van vandaag waarin de lamme gedragen wordt door vrienden een ‘dankjewel’ van Lex aan ons. Daarom wilde hij deze lezing. Hij voelde zich door heel veel mensen gedragen. De vier dragers uit het evangelie, zei hij, staan voor zoveel meer mensen in mijn leven. Ik kan namen noemen, zei hij in het ziekenhuis, maar zij weten het ook.
Lex, pastor Koot, voelde zich gedragen. Juist deze lezing karakteriseert ook zijn leraarschap. Voor mij en velen was hij een leraar die zich opende voor de leerlingen, die iets wilde leren van de leerling. Jonge mensen, ook hier aanwezig, zagen in Lex en pastor Koot niet een oude man, die het beter wist en het allemaal al eens heeft meegemaakt. Maar kon zich ook verbinden met de ontdekkingen die je als jongere doet; als ome Lex kwam was het niet een zeurende, klagende oude man, maar bracht met zijn grappen leven; en altijd – ineens – toch een soort van vermanende wijsheid, die hij met zijn pretoogjes en glimlach liefdevol kon verpakken. School is niet leuk, maar het stelt je vrij, was zo’n levenservaring.
Even later in het evangelie zegt Jezus tegen de lamme ‘sta op, pak uw bed op en ga naar huis’. De lamme stond op en was genezen. Een wonder, waarbij het niet gaat om de fysieke genezing, maar om het geloof. Een geloof dat staat voor openheid, ontvankelijkheid, geen gestolde meningen, geen regeltjes die een mensenleven verstikken en vormen van liefde verdoemen. Een geloof dat ruimte wil scheppen, daar waar mensen vastzitten, een geloof dat licht geeft, daar waar het donker is. Een geloof dat doet opstaan, als je bent gevallen. Een geloof dat je tekorten, je zonden vergeeft. Dit geloof, is in de Heer, onze God, de enige. Heb dat lief, leef ernaar je leven lang.
Het gaat over mij, zei Lex. Oude woorden die als dode gedachten waren, werden levend; kregen betekenis, kregen zin, brachten liefde en leven. Zo heeft Lex een pad bewandeld, voelde zich als een pelgrim in dit leven en stelde zich open voor het geheim, dat hem af en toe iets openbaarde. De wonderen in het leven van Lex. Eén ervan was dat hij met Pasen, als jonge leerling. een drie had voor Grieks en nog één mondeling te gaan voor zijn eindexamen. Samen met zijn vriend Frans van Schaik ging hij de avond ervoor zomaar een tekst oefenen; een pagina uit Sofocles. De volgende dag, de jonge Lex naar professor Paciep. En wat gebeurt er, hij krijgt dezelfde pagina te vertalen. En hij vertaalde het in één keer goed. De prof voelde zich belazerd en strooide rijkelijk met gvd’s, zoals toen wel vaker het gebruik was bij Roomsen. Lex kreeg een 9, haalde Grieks en was daarmee geslaagd voor zijn examen. Toen het cijfer in de pocket was, heeft hij het wel eerlijk opgebiecht. Een wonder. En bij elk wonder had Lex de gewoonte naar Marietje te gaan in Maastricht, om dan een kaars, niet een kaarsje, aan te steken.
Voor elk van de wonderen was hij zeer dankbaar, het betrof ook mensen die op zijn levensweg kwamen en hem vergezelden, hem liefhadden. Liefde die de rommeligheid van het leven doordrenkt, waarvoor je je niet hoeft te schamen, waren woorden die Lex aan het einde van zijn leven nog uitte.
We zijn hier nu voor het laatst met onze geliefde Lex in deze kerk. Een kerk die gebouwd is als een tent. We zijn namelijk onderweg, tastend, vermoedend dat God, het Geheim onder ons is. Soms licht er iets op van dat Geheim, verschijnt het als licht door glas-in-roodramen. Het licht dat kleur krijgt. Zo herinneren we pastor Koot ook als een kleurrijk mens, hield van zingen, van poëzie, van kunst. Was elke zaterdag in het Concertgebouw, had een abonnement voor het filmtheater. Voelde zichzelf een zondagskind met zijn eigen grilligheden. Een van die grilligheden was het ongeduld, een bepaalde onrust. Als ik met Lex op onze jaarlijkse tocht naar Chevetogne na 3,5 uur rijden in de grote hal van het klooster kwam, duurde het nog geen minuut of Lex zei “is er wel iemand? Moeten we niet ergens even bellen?” En dan vermaande hij zichzelf ‘Koot, doe toch eens rustig’. Of als hij bij het ontbijt een boterkuipje moest openmaken, en dat niet voor elkaar kreeg. En als ik dan een beweging maakte om te helpen…….nee, hij moest en zou het zelf doen. Hij was gesteld op zijn zelfstandigheid, wat hem soms ook wel irritant eigenwijs maakte……. Ik ga het volgende week zeker missen, als ik daar ben zonder hem.
Zo gaat ieder van u hem missen, ieder van ons die dierbare herinneringen met hem heeft; we gaan zijn lach, zijn stem, zijn onhandigheid, zijn appelig-kijkende-Toon-Hermansblik missen. Het was een goed mens, en zoals wij allen – ook met mankementen. Hij was voor velen een bemind priester, was mensen in rouw nabij, bezocht zieken, ook al vond hij dat soms moeilijk en probeerde zoals veel pastoors de kool en de geit te sparen. Dat ging niet altijd goed, maar is uiteindelijk toch recht gekomen, zou Prediker zeggen.
Lieve Lex, je eindigde de viering in gebed altijd met een oproep om gerechtigheid; gerechtigheid moet je niet over praten, maar moet je doen. Het gaat niet om het “Ik en mijn behoud”, maar om de schoonmenselijkheid van het leven voor Gods aangezicht. Deze laatste slotwoorden, die jij zo vaak bad, bid ik je toe: dat je voor Gods aangezicht mag staan in al je schoonmenselijkheid, bevrijd van al je onrust, en aanvaard om wie je bent. Want je hebt de Heer liefgehad met hart en ziel en met inzet van al je krachten.
Ben je pianist/dirigent en ben je beschikbaar voor het begeleiden van een kinderkoor voor de Heilige Mariaparochie. Dan is deze baan misschien iets voor jou:
Begeleider kinderkoor Heilige Maria Parochie
In de Heilige Mariaparochie, binnen de regio Amstelveen, Amsterdam-Buitenveldert en Ouderkerk, is een kinderkoor voor kinderen in de leeftijd van 6 t/m 12 jaar, de leeftijd van de Basisschool groep 3 t/m 8. Dit koor verzorgt ongeveer eens in de 6 weken een familieviering in de Urbanuskerk in Amstelveen-Bovenkerk. Daarnaast zingt het kinderkoor ook bij speciale gelegenheden zoals de vieringen van de Eerste Communicanten, de familieviering op Palmzondag en bij de kinderkruisweg op Goede Vrijdag.
Voor dit koor zoeken we een dirigent/begeleider die zowel de repetities als de vieringen wil verzorgen. De vieringen worden in overleg met de pastores van de parochie opgesteld en aangepast aan het karakter van een familieviering.
Van de dirigent/organist wordt verwacht dat hij/zij deze vieringen muzikaal leidt.
De belangrijkste taken van de dirigent/begeleider:
Samenstellen van het zangrepertoire dat bij de vieringen gebruikt kan worden;
Verzorgen van de repetities voor de kinderen;
Het ontwikkelen van de zangkwaliteit bij de kinderen van het kinderkoor;
Het enthousiasmeren van de kinderen en het promoten van het kinderkoor op de basisscholen binnen de parochie.
Competenties
Om deze functie goed te kunnen vervullen vragen wij om een persoon met de volgende competenties:
Ervaring met het begeleiden van kinderkoren als dirigent/begeleider;
Didactische en pedagogische vaardigheden om de kinderen te enthousiasmeren en om de zangontwikkeling te stimuleren;
Kennis en ervaring met de Rooms-katholieke riten.
Ben je geïnteresseerd in deze functie, dan kan je contact opnemen met Jeroen Potjes, lid van parochiebestuur en verantwoordelijk voor personeelszaken. Stuur je motivatie met cv naar personeelszaken@heiligemariaparochie.nl. Wij zullen contact met je opnemen. Allereerst zal er een gesprek met Jeroen Potjes plaatsvinden. In een later stadium zal er contact zijn met andere betrokkenen, met name met pastoor-deken Jongerden.
Tijdens dit symposium wordt met inleidingen vanuit de wetenschap, praktijk, de politiek en de sociale leer inhoud gegeven. Vervolgens diepen de sprekers dat verder uit in een paneldiscussie. Uiteraard is er ook voldoende ruimte voor u als genodigde voor het stellen van vragen. Wij stellen een ieders aanwezigheid op deze bijzondere bijeenkomst zeer op prijs en ontvangen u graag op vrijdagmiddag 8 november in de plebanie va de St. Bavo kathedraal te Haarlem aan de Leidsevaart.
Sinds haar oprichting in 2008 heeft het Centrum voor de Sociale Leer van de Kerk een scala van maatschappelijke domeinen beoordeeld aan de hand van de sociale leer van de katholieke kerk. De waardigheid van de menselijke persoon is de basis voor de principes en de inhoud van de sociale leer van de Kerk (Compendium van de Sociale Leer van de Kerk, 160). Vanuit dat wezenlijke scheppingsgegeven formuleert de Kerk haar oordeel en programma van vereisten met betrekking tot de morele aspecten aangaande economische en sociale aangelegenheden. In deze economisch en sociale aangelegenheden speelt belastingheffing en de besteding ervan een grote rol. Dat betreft domeinen als arbeid, economie, ondernemen, zorg, financiën, etc. De mate en aard van belastingheffing en de criteria voor de besteding ervan zijn daarbij van invloed op de menselijke waardigheid.
programma
Onderdeel
Spreker
Opening en inleiding (dagvoorzitter)
Ph. Weijers
Pecunia non olet, over de katholieke moraal van belastingheffing
A. Janssen
Tussen droom en daad, over belastingwetten en hun praktische bezwaren
M. Eerenstein
Is eerlijk goed en goed ook eerlijk, over of een economisch optimale belastingheffing ook maatschappelijk optimaal is?
A. Gerritsen
Is groeneerlijk ook goudeerlijk, over hoe we zorgen voor een belastingstelsel dat toekomstbestendig is
S. Maatoug
Paneldiscussie
A. Janssen
Slotwoord
Mgr. J. Hendriks
Afsluiting
Ph. Weijers
details
Het symposium wordt gehouden op vrijdagmiddag 8 november 2024 van 13.00 tot 16.30 uur. De locatie is de plebanie van de St. Bavo Kathedraal aan de Leidsevaart 146 te Haarlem. Inloop is vanaf 12:30 uur
Indien u geïnteresseerd bent in deelname aan dit symposium, stuur dan een bericht van deelname aan info@cslk.nl.
Voor meer informatie kijk ook op de website: www.cslk.nl/
personalia
Mr. M.G. Eerenstein, belastinginspecteur en voormalig belastingadviseur
Dr. A.A.F. Gerritsen, universitair hoofddocent Erasmus School of Economics
Mr. A.J. Jansse, fiscaal jurist, bestuurslid van het CSLK en diaken van het aartsbisdom Utrecht
S. Maatoug MPhil, MSc, lid van de Tweede Kamer voor GroenLinks-PvdA
Mgr. dr. J. Hendriks, bisschop van het bisdom Haarlem-Amsterdam
Ing. Ph.S. Weijers BScR, permanent diaken, bestuurslid van het CSLK
De Titus Brandsmakerk is een van de 3 locaties van deze expositie
De foto-expositie ‘Ongedocumenteerd en op leeftijd’ van Mona van den Berg is de hele maand oktober gratis te zien verspreid over 3 locaties in Amstelveen. Bezoekers kunnen daar kennismaken met 23 indrukwekkende portretten en verhalen van ongedocumenteerde ouderen in Nederland, vastgelegd door prijswinnaar fotograaf Mona van den Berg. De gratis te bezoeken fototentoonstelling vraagt aandacht voor hun kwetsbare situatie.
‘Ongedocumenteerd en op leeftijd’ – foto: Mona van den Berg
Getoond worden ouderen die vaak al decennia in Nederland verblijven zonder papieren. Zij hebben veelal in de schaduw geleefd en staan nu alleen op oude leeftijd zonder zorg en ondersteuning. “Het wordt tijd dat deze mensen eengezicht krijgen,” zegt fotograaf Mona van den Berg. Ze won in met deze expositie de derde prijs voor documentaire serie-fotografie van de stichting Zilveren Camera.
De tentoonstelling geeft een beeld van hun verborgen bestaan. “Het zijn mensen die een leven hebben opgebouwd in Nederland. Sommigen hebben hier zelfs kinderen gekregen,” schrijft Ernest van der Kwast bij de foto’s.
Natasja Groeneveld, ouderadviseur bij Participe Amstelland, werd geraakt door de beelden van deze tentoonstelling toen zij deze eerder bezocht in Amsterdam. Zij besloot zich in te zetten voor dit initiatief in Amstelveen. Samen met maatschappelijk werker Adrienne Bosch en wijkcoach Ghoesna Janmohammed hebben zij met succes de mogelijkheden onderzocht om de tentoonstelling naar Amstelveen te halen.
De expositie is in de maand oktober elke woensdag, donderdag en vrijdag van 10.00 tot 16.00 uur te zien in Amstelveen. De tentoonstelling is opgedeeld in drieën en verspreid over drie locaties. Op iedere locatie is een deel van de tentoonstelling te bezichtigen. De volgorde van bezichtigen maakt niet uit. De locaties zijn: Wijkcentrum Alleman (Den Bloeyenden Wijngaerdt 1), Titus Brandsma kerk ( Westelijk Halfrond 1) Ontmoetingscentrum BijKlaasje (Klaasje Zevensterstraat 209). Op de laatste locatie krijgt iedere bezoeker van de tentoonstelling een gratis kopje koffie of thee.
De Regenboog Groep biedt ondersteuning aan ongedocumenteerde ouderen. Wie ouder en ongedocumenteerd is of iemand kent die dat is, kan contact opnemen met De Regenboog Groep via 020 – 5317600, info@deregenboog.org of regenbooggroep.org.
Het pastoresteam mag een nieuw lid verwelkomen. Diaken Jeroen Hoekstra komt ons team versterken. Jeroen Hoekstra (*1973) studeerde filosofie en theologie. Hij begon zijn kerkelijke carrière als dekenaal coördinator voor het dekenaat Meerlanden (Bovenkerk behoorde in die tijd ook tot dat dekenaat.) Vervolgens werd hij opbouwwerker voor het dekenaat Amsterdam. Hij werkte daar samen met ouddeken Ambro Bakker en pastor Dea Broersen. Daarna ging hij aan de slag voor het bisdom als medewerker kerkopbouw.
In 2015 ontving hij de diakenwijding. Zijn eerste benoeming als diaken was voor het samenwerkingsverband ‘Van Amstel tot Westeinder.’ Niet veel later werd hij ook aangesteld in de Zaanstreek. De Zaanstreek verruilt hij nu voor onze H. Mariaparochie. Hij zal zijn werkzaamheden voor onze parochie combineren met zijn aanstelling voor de parochies van Aalsmeer, Kudelstaart, De Kwakel, Uithoorn en Nes aan de Amstel.
zondag 29 september 2024 26-ste zondag door het jaar – B Kollozensen 3:14-17 en Maria zingt het Magnificat Kris Gelaude
In wat wij tot hiertoe hoorden werden er een paar accenten gelegd die naar mijn gevoel in deze viering de absolute boventoon halen. En terecht, omwille van de context waarin wij hier vandaag samen het afscheid vieren van Marlies als dirigente. Paulus benadrukt het op zijn manier: “Voegt bij dit alles de Liefde…” en “Zingt voor God met een dankbaar hart psalmen, hymnen en liederen”.
Dat weerklonk vervolgens ook onmiskenbaar in het lied: “De boom is de aarde dankbaar”. “De mensen zijn dankbaar de zon”… “Zaai sterren van liefde, liefde je bed en je tafel”. En “de sterren dat zij het zingen/ dat wij nog leven, dat het nog duurt/dat wij het zingen.” Liefde, dankbaarheid en zingen over wat ons gegeven is. Het is eenzelfde thematiek die uiteindelijk ook doorklinkt en krachtig gebundeld is in het loflied van Maria. Ook al is het één van de zeldzame keren dat Maria haar stem verheft in het evangelie, het is een lied van overgave en vervulling.
Liefhebben, zingen en danken, zijn dat immers niet de grondlijnen van ons bestaan? Dat wat ons ten zeerste mens maakt. Steeds weer opnieuw. Misschien is dat overigens het mooiste aan een mens, dat hij kan liefhebben, dat hij kan zingen en dat hij kan danken. Drie eigenschappen die vooreerst het menselijke dragen, maar die tegelijk ook verwijzen naar het goddelijke dat in onze ziel is neergelegd.
Bij de gedachte hieraan kwam er bij mij spontaan een vers naar boven dat mij altijd heeft aangesproken. Het komt uit een gedicht van de jonge dichter Rainer Maria Rilke, die schrijft:
“Ik cirkel rond God, rond die oeroude toren, ik cirkel millennia lang, en nog weet ik niet ben ik een valk of een storm. Of ben ik een groot gezang?”
Een groot gezang zijn, dat lijkt me waar het hier vandaag vooral om gaat. Ik ben ervan overtuigd dat ieder mens een lied in zich draagt. Misschien onbewust of onder vele lagen stof verborgen. En het wonderlijke is dat er onder ons ook nog mensen zijn die dat lied in anderen naar boven kunnen roepen, die dat zelfs meerstemmig kunnen laten klinken en die op die manier telkens opnieuw voor verhevenheid en schoonheid zorgen. Om dat te kunnen moet je vooral zelf een groot gezang zijn, zoals musici, dichters, kunstenaars en bezielers dat kunnen zijn. Ik geloof niet dat het nog moet gezegd dat Marlies zo iemand is. Wanneer je erin slaagt om 50 jaar lang gedreven en bezield mensen samen te brengen om hen te doen zingen en om dat op een altijd even innemende en inspirerende manier te doen, dan ben je zelf een groot gezang. Een zegening. Als er iemand dat geweest is voor deze gemeenschap, dan is het wel Marlies.
Bovendien is de trouw en de standvastigheid om zolang en zoveel begeestering uit te blijven dragen een ultiem bewijs van toewijding en levensengagement. Iets wat in de huidige context eerder een zeldzaamheid aan het worden is. Maar het samen zingen en dat dan met velen blijven doen is anderzijds ook een krachtige vorm van verzet. Verzet tegen de onverschilligheid, tegen de apathie, tegen de gevoelloosheid en de verkilling in onze wereld. Waar gezongen wordt is en groeit verbondenheid, daar blijven mensen afgestemd op elkaar. Waar gezongen wordt worden tegelijk, om het met de woorden van Huub Oosterhuis te zeggen: “plekken gecreëerd waar je kan ervaren dat een ander bestaan, een andere wereld mogelijk is. Plekken waar troost gevonden wordt, als tegenwicht voor de ellende in de wereld”. En dat is het wat de mensheid vandaag meer dan ooit nodig heeft.
Dank Marlies, dat jij daar zolang mee voor gezorgd hebt. Laat nu dan voor jou komen de zevende dag. De dag om rust te integreren. De dag die tijd biedt om achterom te kijken en om te zien en te zeggen dat het goed was.
Vorige week, bij het begin van de herfst schreef ik:
“Zelfs de mooiste herfst is een oefening in loslaten en vertrouwen om een nieuw perspectief te vinden.”
Ik wens je Marlies dat je dat perspectief mag vinden.
Op 16 september 2023 wilden de activisten Abraão Pedro Santos, Gilson Morreira, Adolfo Campos en Hermenegildo Victor José uit Angola zich aansluiten bij een solidariteitsdemonstratie. Enkele uren ervoor werden ze opgepakt. Drie dagen later veroordeelde een rechter hen zonder enig bewijs voor ‘ongehoorzaamheid en verzet tegen bevelen’. Ze kregen tot 2 jaar en 5 maanden gevangenisstraf. Drie van hen hebben dringend medische zorg nodig.
Guido van Leemput spreekt 17 oktober over de nieuwe samenwerking van een aantal bestaande Vredesorganisaties, zoals: Stop de Wapenhandel, PAIS,Kerk en Vrede en VD Amok, The Hague Peace Projects.
Vandaag 19 september hebben wij het verdrietige nieuws ontvangen dat pastor Lex Koot 18 september vredig is ingeslapen. Wij wensen de nabestaanden en alle betrokkenen veel sterkte.
Vrijdagavond 27 september 19.00 uur is er een herinneringsdienst in De Goede Herder en zaterdag 28 september om 11 uur zal de uitvaart zijn ook vanuit De Goede Herder.
Binnen de Heilige Maria Parochie zijn er veel verschillende koren met een eigen repertoire, geschikt voor uiteenlopende leeftijdscategorieën. Of je nu 8 jaar bent of de 80 al aantikt, voor alle leeftijden is er plaats op een van onze koren. Wil je meer informatie, ben je geïnteresseerd om een keer mee te zingen, te repeteren of gewoon eens te komen luisteren of de sfeer te proeven neem dan contact met ons op.
Dat kan telefonisch via Richard Nieuwenhuizen 06-53645611 of door een mail te sturen aan koren@heiligemariaparochie.nl De Heilige Maria Parochie heeft vijf locaties: Urbanuskerk Bovenkerk, Titus Brandsmakerk Amstelveen, Urbanuskerk Ouderkerk aan de Amstel, De Goede Herderkerk en Augustinuskerk Amsterdam-Buitenveldert. Overzicht koren en repetitietijden: https://heiligemariaparochie.nl/repetitie-schema-van-onze-koren/
Pauline Schilder zal de avond begeleiden. Zij is theatermaakster/theaterdocent, actrice, trainingsactrice en trainster voor verbinding. Door middel van laagdrempelige oefeningen uit theater en schrijfopdrachten maken we contact met elkaar en delen mooie verhalen. Verhalen, die raken. Prachtige momenten, die gehoord mogen worden.
Aanvang: 20 juni 2024 20.00u; Toegang: gratis; Locatie: Huis van de Wijk Lydia, Roelof Hartplein 2a, Amsterdam; Info: 020-6620720/ 0623790057. www.vredescafe.nl
12 augustus 2024 worden enkele stukken van de St. Urbanuskerk in Ouderkerk aan de Amstel overgedragen aan de Oudheidkamer van Ouderkerk aan de Amstel. Aanwezig waren pastoor-deken Eugène Jongerden, pastor Eugène Brusse en een vertegenwoordiger van de Oudheidkamer.
Urbanuskerk en Oudheidkamer in Ouderkerk aan de Amstel
Wat is Alpha? Alpha bestaat uit een aantal bijeenkomsten met vaste thema’s. Tijdens deze bijeenkomsten spreken mensen over het leven en het geloof. Iedere bijeenkomst start met een gezamenlijk maaltijd waarna er een korte introductie volgt, hierna gaan we in kleine groepen met elkaar in gesprek om de avond daarna plenair af te sluiten.
We starten op 3 oktober, er zijn geen kosten aan verbonden, voor de maaltijd vragen we een vergoeding van € 5.
Ontmoeten, vragen en ontdekken – dat doe je op Alpha. Alpha is een reeks bijeenkomsten waar je samen met anderen op zoek gaat naar antwoorden op belangrijke levensvragen. Wereldwijd hebben ruim 25 miljoen mensen in 169 landen een Alpha gevolgd.
In tien gezellige en interactieve bijeenkomsten op donderdagavond ontdekken we wat het christelijk geloof inhoudt. We beginnen elke avond met een maaltijd. Hét moment om elkaar te zien en op een ontspannen manier elkaar te leren kennen. Elke bijeenkomst staat een ander onderwerp centraal waarover we met elkaar doorpraten in kleine groepen, bijvoorbeeld:
Is er meer? Wat zijn mijn levensdoelen? Hoe vind ik antwoorden? Mag ik twijfelen? Wie is Jezus? Bidden: waarom en hoe? De Bijbel lezen: waarom en hoe? Hoe zit het met de kerk?
Alpha start op donderdag 3 oktober, van 18.30 uur tot 21.00 uur. We vragen alleen een bijdrage voor de kosten van de maaltijd (€ 5,00 per keer). Alpha vindt plaats in de Mariazaal van Urbanuskerk Bovenkerk-Amstelveen. De maaltijd begint om 18:00 uur.
Alpha geeft je de kans om de zin van het leven te onderzoeken, samen met anderen. Er is ruimte voor al je vragen. Kijk voor meer informatie en verhalen van Alpha-deelnemers op alphacursus.nl of neem contact op met Angelique via secretariaat@heiligemariaparochie.nl.
In Nederland hebben ruim 300.000 mensen een Alpha gevolgd. Wie je ook bent, wat je ook gelooft, hoe kritisch je ook bent, je bent van harte welkom op Alpha!
Tijdens de afscheidsviering op 8 september heeft pastor Brussee een mooie preek gehouden. Wilt u deze nog eens rustig nalezen dan vindt u hieronder de link.
Deze orde gaat terug in de tijd van keizer Constantijn na de verschijning van het kruis bij Saxa Rubra en wordt daarom beschouwd als een van de oudste ridderordes.
Keizer Constantijn regeerde van 307 tot 337 en is de geschiedenis in gegaan als eerste Christelijke keizer. De bekering van de keizer speelt zich af tegen de achtergrond van de slag bij de Milvische brug. Constantijn is in 306 tot keizer benoemd na de dood van zijn vader. Hij is verwikkeld in een confrontatie met de ursurpator, iemand die onrechtmatig bezittingen heeft overgenomen, die Rome tiranniseert. Met het leger van keizer Constantijn behaalt hij enkele overwinningen en hij nadert de hoofdstad.
Voor de beslissende slag is de keizer rusteloos en denkt hij na wat zijn beschermgod zou moeten zijn. Hij, Constantijn, krijgt een visioen: ’s middags vormt zich een kruis van sterren in de lucht, vergezeld van een zin: in hoc signo vinces, in/met dit teken zul je overwinnen. De keizer begrijpt de gebeurtenis niet helemaal maar ‘s nachts in een droom legt Christus hem de betekenis van het teken uit. ’s Ochtends roept hij de christenen bijeen die in de gelederen van zijn leger strijden en vraagt om opheldering over hun geloof. Dan maakt de keizer zijn keuze: het monogram van Christus zou zijn leger beschermen en het christendom zou zijn religie zijn. Op 29 november 312 behaalde Constantijn de definitieve overwinning bij de Milvische brug en trok triomfantelijk Rome binnen. Het jaar daarop, in 313, vaardigde hij samen met Licinius een delict uit waarin het christendom de status van religio licito kreeg d.w.z. een religie die men kan belijden zonder angst voor vervolging.
De doelstellingen van deze orde is: de verbreiding van het geloof, het aanprijzen, het verheerlijken van het kruis. Een lid draagt actief bij aan sociale werken en hulp aan zieken.
Ruim een jaar geleden is onze bisschop Hendriks groot prior geworden van deze orde en zijn er vorig jaar oktober 12 mensen waaronder ook 2 collegae priesters, tot ridder benoemd tot deze orde in de St. Bavo kathedraal van Haarlem.
Waarom ik u dit schrijf
Afgelopen maart ben ik gevraagd om lid te gaan worden van deze orde. Ik heb hier over nagedacht. Immers in Nederland zijn wij niet zo gewoon met kerkelijke orden. Zo heb je de orde van de Ridders van het heilig graf of de Maltezer orde. Daar had ik wel eens van gehoord. Ook een paar collegae in het bisdom Utrecht zijn lid van bijvoorbeeld de ridders van het H. Graf. Wat kan een orde in deze tijd betekenen, vroeg ik mij af.
Aan de andere kant voelde ik mij ook vereerd dat ik voorgedragen ben om deel te mogen gaan uitmaken van zo’n oude orde rijk aan traditie. Het is een internationale orde, er zijn delegaties in de meest Europese landen, in de Verenigde Staten van Amerika en in veel landen van de wereld. En wereldwijd vervuld deze orde vele goede werken.
M.a.w. eind april is de procedure gestart om mij toe te kunnen laten tot de orde en op 13 september aanstaande zal ik samen met 13 andere ridders toetreden.
De investituur zal op vrijdagmiddag 13 september om 15.00 plaatsvinden in de kathedrale basiliek van St. Bavo. Deze investituur is openbaar.
donderdag 15 augustus 2024 Maria Tenhemelopneming – B Apokalyps 11 +19a+12:1-6a +10ab, 1 Korinthiërs 15:20-26 en Lucas 1:39-56
Twee vrouwen staan aan het begin van het Lucas-evangelie: Elisabeth en Maria, beiden zijn ze eigenlijk onvruchtbaar. Twee aanstaande moeders, maar hoe verschillend is hun situatie, de een is bejaard, haar gezicht is gerimpeld, haar gestalte gebogen, zij is getekend door het leven, wijsheid straalt uit haar ogen. De andere vrouw is nu zogenaamd bijna een kind. Haar huid is glad en ze loopt kaarsrecht, heeft haar blik op oneindig staan.
Aan de ene kant de oudere vrouw, wier gezicht gerijpt is in verdriet en teleurstelling. Aan de andere kant dat jonge nog breekbare meisje. Beiden in blijde verwachting. Daarin zijn ze helemaal samen. Bij de een komt het kind bijna te laat (ze droeg al de smaad van een onvruchtbare), bij de ander komt het kind veel te vroeg (zij draagt de smaad van een ongehuwde moeder). Een historisch moment. Rembrandt heeft die ontmoeting verscheidene malen geschilderd. Ik herinner me een heel menselijke afbeelding: een omhelzing, zoals een oude lieve tante die een dierbaar familielid begroet, haar armen om het tengere figuurtje heen: kind toch! Het is alsof ze bij elkaar schuilen tegen een harde wereld en tegen al die mensen die altijd wat te zeggen hebben. Want gek is het: die oude priestervrouw, – en dan op haar leeftijd, belachelijk gewoon!
Dat jonge, ongetrouwde meisje, schandalig gewoon! Ik herinner me ook een andere afbeelding. Daar is het een ontmoeting tussen twee Oosterse vorstinnen. Ik weet niet welke afbeelding ik het mooist vind. Maar het tweede beeld past beter bij het verhaal van Lucas. Want het is voor hem een groots moment dat deze twee vrouwen elkaar ontmoeten en elkaars verwachting delen. Beiden dragen ze de toekomst van God in zich. Elisabeth die zó bewogen is dat haar kind meebeweegt in haar schoot. En Maria begint dan te spreken, een hele lofzang vol: ‘Mijn ziel prijst hoog de Heer, een hemels Magnificat wordt geboren. Woorden die de kerk de eeuwen door heeft nagezongen, vesper na vesper. Elisabeth is de eerst die het te horen krijgt. Maria rijgt de woorden van oude profeten aan elkaar en zingt haar bevrijdingslied.
Wie is ze dan toch, die Maria? Over haar vinden we grootse beelden in vele variaties, van hemelsblauw tot klatergoud. Het gelovige meisje dat schuchter naar de boodschap van de engel luistert, de trotse moeder in de stal, met herders en wijzen aan haar voeten. De Mater Dolorosa met de Zoon, haar Kind, dood in haar armen. Maria, de koningin met duizend erenamen. Als milde voorspraak staat ze daar, omgeven door tal van kaarsen. Maria, de gezegende onder de vrouwen. Maria, Ark van het Verbond, Deur van de hemel, gouden huis, troosteres van de bedroefden, morgenster!
Vanavond krijgen we een ander beeld van Maria voorgeschoteld: Zie Maria staan in het huis van Elisabeth. Recht overeind, het vuur schiet uit haar ogen, de woorden schallen uit haar mond, Het is één en al kracht wat ze zegt en zingt haar Magnificat. Het lied, haar Magnificat, klinkt als een strijdlied, als een golf van medelijden. Haar lied geeft kleine mensen hoop. In dit lied is God tegen niemand, maar kiest wel de kant van de kleinen. Maria’s lied is vol gelijkheid. Het klinkt in een wereld, waarin nog zoveel moed gebeuren.
God luistert naar de onderdrukten en Maria vraagt de onderdrukkers daar rekening mee te houden! Stel je voor, dat jouw moeder je al vóór je geboorte met zo’n lied begroet en je later met dit lied in slaap wiegt. Jezus moet veel meer van haar hebben geleerd dan we vermoeden. Het is het licht in haar ogen dat oplicht in de ogen van Hem. Maria’s lied is een strijdlied. In de eerste lezing horen wij vanavond over een vrouw ‘bekleed met de zon, de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren. Zij was zwanger en kreet in haar weeën en barensnood’. Maar toch is het déze vrouw die de draken van deze wereld kan verslaan. Het beeld van de strijdende vrouw is het beeld van de geschiedenis van God met de mensen. Deze geschiedenis staat vaak dwars op de geschiedenis van mensen.
Het is het verhaal van het mosterdzaadje, het verhaal van kleine beetje gist, van de graankorrel in de donkere aarde. Het is het verhaal van een kind in een voerbak. De geschiedenis van God is ook de geschiedenis van een onbekend meisje, geboren in een uithoek van de wereld, in een gehucht dat nog met krantenpapier is dichtgeplakt: Maria, het meisje uit Nazareth: ‘Zie de dienstmaagd des Heren en God heeft mij neergezien op de kleinheid van zijn dienstmaagd.
Al die grote bluffers, mensen met een hoge pet op van zichzelf, mensen met zwaarwichtige titels en rangen: ze zijn voor God eigenlijk maar klein en onbeduidend. Dat kan Maria zeggen, want ze ziet met eigen ogen hoe machtigen kapotgaan aan eigenwaan, hoe rijken verstikken in hun eigen leegte. Zelfs geweld gaat kapot aan geweld. De geschiedenis laat zien hoe machtige vorstenhuizen en keizerlijke paleizen steen voor steen zijn afgebroken.
Maria, als kind van haar volk, wist hoe Gods revolutie gestalte krijgt in kleinen en geringen. En dan vloeien de beelden, als in een visioen, ineen. Wat de Eeuwige met de wereld doet, is geen statisch gebeuren. Een vrouw die de woestijn in vlucht, kan het beeld zijn van een kerk die verdwijnt in de catacomben, of moet vertoeven in een wereld, waarin haar stem nog nauwelijks wordt gehoord, zoals men tevergeefs kan roepen in die eindeloze Sahara. “Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar Uw Woord. En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons zijn intrek genomen”.
Maria heeft het niet altijd gemakkelijk gehad, ook niet als moeder. Het gerucht dat haar kind onwettig was, blijft haar achtervolgen (Lucas 3:23 en Johannes 8:4) Maar ze bleef trouw aan haar intuïtie en haar roeping. Haar Zoon zal de wereld veranderen, daarin blijft ze geloven. Soms, zoals op de bruiloft van Kana, schijnt ze te hard van stapel te lopen. Jezus zegt haar dat zijn tijd nog niet gekomen is. Maar ze is er zeker van dat die tijd zal komen. Ze leefde eigenlijk al in die tijd. Ze is ons vooruit. Dat is wat wij met haar Tenhemelopneming vieren: dat zij haar tijd vooruit is. Maria is zozeer een deel geworden van Jezus’ leven dat zij er nu ten volle deel van uitmaakt. Haar is niets onthouden, omdat zij zelf niets aan God onthield! Zo is zij uitgegroeid tot een strijdbare vrouw. En let u eens op het feit dat de geloofsbelijdenis van Maria begint met een bijzonder simpel gegeven. Maria spoedde zich door ‘t bergland naar haar nicht Elisabeth die ook een kind verwacht. Gods revolutie begint blijkbaar niet in grote woorden, maar waar mensen elkaar van dienst willen zijn, is Gods revolutie blijkbaar al begonnen!
Onze bisschop heeft pastor Eugène Brussee zeer dringend verzocht een nieuwe benoeming aan te nemen per 1 oktober en wel in de parochie van Limmen, Heiloo, Egmond en Akersloot. Na een aantal gesprekken ter oriëntatie heeft pastor Eugène hier mee ingestemd. Hij zal onze parochie dus gaan verlaten, na ruim 10 jaar hier gewerkt te hebben. Dit nieuws is vlak voor de vakantie bekend gemaakt. U zult begrijpen dat het pastor Eugène en zijn gezin en ook ons heeft overvallen zoals dit nieuws u nu overvalt. Wat dit betekent voor onze parochie kunnen wij u nog niet zeggen. Er is een verzoek ingediend voor pastorale ondersteuning voor onze parochie echter daar is nog geen concreet antwoord op gekomen.
Pastor Brussee zal met zijn gezin voorlopig nog in de pastorie van Ouderkerk blijven wonen.
Tijdens de afscheidsviering op 8 september heeft pastor Brussee een mooie preek gehouden. Wilt u deze nog eens rustig nalezen dan vindt u hieronder de link. https://heiligemariaparochie.nl/wp-content/uploads/2024/09/Preek-op-8-september-2024-3.pdf
Dit juli nummer van Spirit staat vooral in het teken van vakantie. Is God soms ook met vakantie? Daarnaast wordt Marlies van ‘t Hoff uitgebreid geïnterviewd vanwege haar 50-jarig dirigentschap.
Inhoud
Ik ga op reis en ik neem mee…
Zomerreces
God op vakantie? Wij ook?
Is God misschien met vakantie?
De derde wereldoorlog
God reist met ons mee
Ongrijpbare GOD op vakantie?
Een toeristische bedevaart – Leven als God in Parijs
Log in
